Kurumsal iletişim kavramı bir kuruluşun tüm paydaşlarıyla olan iletişim süreçlerini kapsamaktadır. Bu süreçlerin planlanması ve koordine edilmesi temel işlevleri olan kurumsal iletişim, kuruluşun tüm faaliyetlerine ilişkin mesajların oluşturulması ve aktarılmasına odaklanmaktadır. Kuruluşlar bahsedilen iletişim süreçleriyle kurumsal kimliğinin aktarımı, imaj oluşturma, itibar oluşturma ve mevcut itibarını koruma, farkındalık sağlama gibi farklı noktalara temas ederek avantajlar sağlamakta ve alanda faaliyet gösteren diğer kuruluşlardan ayrışmaktadır. İletişim süreçlerinde geleneksel mecraların yanı sıra dijital mecraların kullanımı yıllar içerisinde önem kazanmıştır. Bu bağlamda kurumsal iletişimde dijital mecraların kullanımı hem süre hem de maliyet açısından kuruluşlara avantajlar sağlamaktadır. Dijital ortamda kullanılabilecek alanlardan biri olan podcast kanalları kuruluşların belirledikleri konularda paydaşlarıyla iletişim kurabilecekleri bir alan olarak açıklanmaktadır. Bu çalışmada finansal kuruluşların podcast kanallarını kullanım pratikleri doküman analizi tekniğiyle incelemektedir. Bu inceleme kapsamında içeriklerden bağımsız olarak kanal sayıları, içerik sayıları, içerik süreleri temel alınarak yıllar içerisinde değişim ve gelişim ortaya konmaktadır. Çalışmanın sonuçlarında kuruluşların podcast içeriklerinin yıllar içerisinde artış gösterdiği, kanal sayısının değişkenlik gösterdiği ve proje bazlı kanallardan söz edilebileceği, ortalama sürelerde içerik paylaşım sıklığı ile uzunluk anlamında doğrudan bir korelasyon bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

Objective: After a stroke, most patients have poor ankle control and difficulty walking. Considering that proper foot placement will provide a more balanced and controlled gait, the aim of this study was to investigate the immediate effect of non-elastic ankle taping providing eversion support on gait balance in stroke patients. Material-Method: The study included 30 stroke patients. Participants were randomly assigned to two groups: intervention group (n=15) and the control group (n=15). The control group received 45 min of conventional physiotherapy. The intervention group received 45 min of conventional physiotherapy after nonelastic taping, which provides eversion support. The gait balance of both groups was evaluated using the Dynamic Gait Index before and after treatment. Results: A significant difference was found in the Dynamic Gait Index total score of the intervention and control groups before and after treatment (p<0.05). In the intervention group, a significant difference was found in all items of the Dynamic Gait Index before and after treatment (p<0.05). In the control group, a significant difference was found in the 4th and 8th items of the Dynamic Gait Index before and after treatment (p<0.05). There was no significant difference between the intervention and control groups in the total score and the separate scores of the eight items of the Dynamic Gait Index before and after treatment (p>0.05). Conclusion: Nonelastic taping of the ankle before the physiotherapy session had a positive immediate effect on improving gait balance in stroke patients. The long-term effects of nonelastic taping on different gait parameters in stroke patients should be investigated.

Giriş: Asansörler günümüzde kullanım alanları oldukça geniş olan ulaşım araçlarıdır. Genel olarak asansör kazaları ‘kullanıcı kazaları’ ve ‘iş kazaları’ olarak ikiye ayrılır. Hem iş kazaları hem kullanıcı kazaları ile ilgili yaralanmalar özelikle mekanizması açısından ilgi çekicidir. Çalışmamızın amacı; asansör kazaları (kabin düşmesi) ile ilgili yaralanma mekanizmaları ve yaralanma bölgelerine dair verileri elde etmek böylece asansör kazaları ile ilgili yapılacak çalışmalara kaynak oluşturmak, asansör kazası sonucu yaralanma ve ölümleri önleyici projelerin geliştirilmesine katkı sunmaktır. Gereç ve Yöntem: 01/01/2011– 01/01/2021 tarihleri arasındaki 10 yıllık periyotta Adli Tıp Kurumu 3. Adli Tıp İhtisas Kurulu’na maluliyet oranı tespiti için gönderilen; asansör kazası (düşmesi) geçirmiş olguların 3. İhtisas Kurulu’nca tanzim edilmiş olan raporları elektronik ortamda incelendi. Bulgular: 2011 ve 2021 yılları arasında asansör kazası sonrası maluliyet değerlendirmesi için gönderilen 47 olgunun 36 (%76,6)’sı erkek, 11 (%23,4)’i kadın cinsiyetteydi. Olguların yaşları 2 ila 64 arasında değişmekteydi. Ortalama yaş 38,42±13,71, ortanca yaş 39’du. Olguların 37 (%78,7)’sinde kemik kırığı/kırıkları mevcuttu. Olguların 18 (%38,3)’inde lomber vertebra kırığı, 15 (%31,9)’inde tibia ve/veya fibula, 8 (%17)’inde kalkaneus, 6 (%12,8)’sında üst ekstremite kırıkları, 5 (%10,6)’inde kafatası kırığı, 5 (%10,6)’inde femur, 5 (%10,6)’inde torakal vertebra kırığı, 4 (%8,5)’ünde patella, 3 (%6,4)’ünde diğer ayak kemiklerinde kırık olduğu tespit edildi. Bunun yanında 1 (%2,1) olguda da kosta fraktürü olduğu tespit edildi. Olguların ortalama maluliyet oranı 24,92 ± 21,51 olarak tespit edildi. Tartışma ve Sonuç: Asansör kabini düşmesi sonucu meydana gelen yaralanmalarda, kabinin yapısı, bulunduğu kat, kişinin pozisyonu ve kişinin anatomik ve fizyolojik yapısına göre değişkenlik gösterir. Asansör kazaları özellikli yaralanmalara ve morbiditelere sebep olabilen travmalardır. Bu nedenle asansör kazalarını önleyici çalışmalara ihtiyaç vardır.

Crises that occur after natural disasters are real and serious issues that can cause serious depression. A crisis is a situation in which a smooth process suddenly turns into a depression with negative, dangerous consequences. Since our country is in an earthquake-prone region and has experienced earthquakes with great losses, it has a very traumatic history. The concept of crisis, which spreads over a wide area, is a phenomenon that needs to be talked about by drawing boundaries. Natural disasters cause crises, and crises cause trauma. Resilience is the most effective way to deal with natural disasters and the traumas that follow. Resilience can be considered as the ability to adapt to the adverse conditions caused by external factors causing the crisis for disaster management. Psychological resilience is defined as the ability to cope with the negative consequences that may follow a natural disaster and adaptation to a negative situation. The phenomenon of resilience is important for both the individual and the society in societies where major natural disasters such as earthquakes are experienced. This definition of psychological resilience points to an approach that leaves the individual on his/her own in the face of disaster, crisis, and trauma by placing a great responsibility on the individual. However, individuals who have been exposed to natural disasters should not be left on their own and all opportunities should be mobilised to help them. Passive exposure to the wounds caused by natural disasters decays both the individual and the society. Instead, engaging in emotional, mental, social, and artistic investments and taking part in new and multiple fields will benefit the individual and the society in order to tackle the wounds.

Sağlık profesyonelleri arasında COVID-19 önlemleriyle ilgili doğru bilgi ve uygun davranış, kendilerini korumalarının yanı sıra etkili hastalık kontrolü ve önlenmesi için gereklidir. Sağlıkla ilgili bölümlerde öğrenim gören öğrencilerin halk sağlığı acil durumlarında farkındalık yaratmada rolü vardır. Bu nedenle çalışmamızda Sağlık Bilimleri Fakültesi öğrencilerinin COVID-19 salgınına yönelik algı ve tutumlarının belirlenmesi, algı ve tutumlarını etkileyen sosyodemografik değişkenlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın örneklem büyüklüğü evreni bilinen örnekleme formülü ile hesaplanmış olup, en az 315 kişiye ulaşılması hedeflenmiş, 317 kişiye ulaşılmıştır. Veriler 18.10.2021-18.01.2022 tarihleri arasında çevrimiçi anket yöntemiyle, Tanıtıcı Özellikler Formu ve COVID-19 Salgınına Yönelik Algı ve Tutumları Değerlendirme Ölçeği ile toplanmıştır. Tanımlayıcı analizlerde sayı ve yüzde, değişkenlerin karşılaştırılmasında Bağımsız Örneklem t Testi, One Way ANOVA kullanılmıştır. İstatistiksel anlamlılık seviyesi p<0.05 olarak belirlenmiştir. COVID- 19 Salgınına Yönelik Algı ve Tutumları Değerlendirme Ölçeği alt ölçeklerine ait puan ortalamaları incelendiğinde hastalık algısı madde puan ortalaması 3.92±0.50, nedenler algısı madde puan ortalaması 2.7±0.54, kontrol algısı madde puan ortalaması 2.8±0.54, kaçınma davranışları madde puan ortalaması 2.9±0.72 olarak bulunmuştur. Kadınların kaçınma davranışı alt ölçeği madde puan ortalamaları, annesi lisansüstü eğitim düzeyinde olanların ve ailesinde COVID-19 geçiren birey olmayanların kontrol algısı alt ölçeği madde puan ortalamaları daha yüksek bulunmuştur (p<0.05). Sonuç olarak COVID-19 pandemisinin ikinci yılında yapılan çalışmada öğrencilerin COVID-19 salgınına yönelik algı ve tutumlarının ortalamanın üzerinde olduğu bulunmuştur. Ancak ailesinde COVID-19 geçirenlerin kontrol algısının daha düşük bulunması nedeniyle öğrencilere yönelik sürekli ve etkili bilgilendirme çalışmalarının yapılması önerilmektedir. Öğrencilerin salgınlara ilişkin bilgi, tutum ve uygulama seviyelerini yükseltmek için bulaşıcı hastalıklar ile ilgili derslerin müfredatlarına eklenmesi önerilir.

Objective: The purpose of this study to examine the characteristics of substance use (SU) and its relationship with psychiatric symptoms, emotion regulation and attachment in youth and young adults with substance abuse in the southeast region of Turkey who have been exposed to repetitive trauma. Method: Forty-four patients with substance use complaints completed Sociodemographic Form, Addiction Profile Index (BAPI), BAPI-Clinical Form. Association of SU disorder diagnosis with both emotion regulation as measured by the Emotion Regulation Questionnaire (ERQ) and the attachment style as measured by Parent Attachment Tool is evaluated. Results: Our sample consists of 44 male patients a mean age of 23.77 years. All of them can read and write, but none of them are university graduates. The rate of being single in marital status is 66%. 60% of them have a low income level. 45% of them do not work. 25% of the sample meets the addiction criteria. Compared to the addicted and non-addicted groups, the addicted groups had significantly higher scores on inadequate anger control, lack of safe behavior, pleasure-seeking behavior, impulsivity, depression, and anxiety. The non-addicted group had a higher mean for cognitive reappraisal. The non-addicted group had a higher mean for cognitive reappraisal. Inadequate anger control, pleasure seeking behavior and duration of anxiety about substance use were found to be risk factors for addiction. Conclusions: The addicted group is different from the non-addicted group for BAPI subscales and ERQ subscale- a cognitive reappraisal. The current findings expand our understanding of the psychological and behavioral aspects of addiction, especially in provinces such as Şırnak, where traumatic life events are repeated, as there are many risk factors for SUD.

Objective: Antimicrobial resistance is a public health threat and is related to high mortality and morbidity. Because no development of new antibiotics can combat antibiotic resistance for pathogenic bacteria, the need for natural products has emerged. Staphylococcus aureus (S. aureus) is an important human pathogen responsible for community- and hospital-acquired infections. The goal of this study was to identify the in vitro effects of Origanum onites, Lavandula stoechas, Salvia officinalis and Thymus vulgaris essential oils (EOs) on biofilm viability as well as the antibacterial and anti-adherent properties on clinical S. aureus isolates from wound, biopsy and abscesses samples. Methods: The antibacterial activities of the EOs were assessed on 71 clinical S. aureus isolates by broth microdilution to determine the minimum inhibitory concentration (MIC) and minimum bactericidal concentration (MBC). Biofilm-forming isolates were determined, and EOs’ ability to prevent biofilm formation in a dose-dependent manner was calculated. Minimum biofilm inhibitory concentration (MBIC) and minimum biofilm eradication (MBEC) and the number of viable bacteria in sub-inhibitory doses of EOs were calculated by BioTimer-Assay (BTA). Results: All of the tested isolates showed high sensitivity towards the Thymus vulgaris and Origanum onites; MICs ranging from below 0.039 to 0.625 μl/ml. While the highest MIC value was determined as 5 µl/ml for Salvia officinalis, it was calculated as greater than 10 µl/ml for Lavandula stoechas. Each tested oil was detected to prevent biofilm formation at a significant percentage. Conclusion: The essential oils of Origanum onites and Thymus vulgaris showed bactericidal properties against clinical S. aureus isolates, including methicillin-resistant strains, which may become a promising alternative for multidrug-resistant pathogens. In addition, the number of viable bacteria in biofilm in sub-inhibitory doses of Lavandula stoechas and Salvia officinalis were found to increase when applied doses decreased.

Aim: Cirrhotic patients with acute variceal bleeding are characterized by a high mortality and rebleeding rate. The aim of this study was to explore predictors of rebleeding in cirrhotic patients. Methods: Cirrhotic patients who were admitted to the hospital were retrospectively analyzed. Rebleeding was defined as a new onset of hematemesis, hematochezia or melena after endoscopic therapy, and a period of stable vital signs and hemoglobin. Medical records as laboratory data include hemoglobin and platelet level, prothrombin time, creatinine, bilirubin, albumin level, vital signs, need of blood transfusions, comorbidities, medications, clinical findings as presence of ascites and hepatic encephalopathy, and endoscopic findings of varices were recorded and entered a computer-based database. Child-Pugh stage was also calculated and recorded. Results: 20 patients (21%) with recurrent hemorrhage after control of the variceal bleeding during the six-week follow-up period were included in this study. The level of albumin and hemoglobin in the rebleeding group were significantly lower than those in non-rebleeding group. The mean level of albumin was 2.45 mg/dL (vs. 3.05 mg/dL, p=0.01) and hemoglobin was 7.96 g/dL (vs. 9.92 g/dL, p=0.001). Ascites was seen to be significantly higher in the rebleeding group (50% vs. 14%, p=0.002). After multivariate regression analysis, we found that lower hemoglobin level and Child-Pugh grade were the only independent significant predictors for variceal rebleeding. Conclusion: Since factors such as the Child-Pugh grade, hypoalbuminemia and presence of ascites are associated with portal hypertension and hepatic failure, we found that lower hemoglobin level and Child-Pugh grade were the only independent significant predictors for variceal rebleeding.

Hematopoietic stem cell transplantation (HSCT) may take place in the form of an autologous or allogeneic transplant depending on the indication for transplantation. Because of the myeloablative conditioning regimens preceding HSCT, deep thrombocytopenia is experienced by most of the stem cell recipients in whom replenishment of leukocytes and platelets is expected within the first month following the transplantation. Prolonged thrombocytopenia, on the other hand, usually develops as a delayed complication of allogeneic stem cell transplantation (allo-SCT) and is associated to the source of stem cells, quantity of the infused CD34+ cells, graft-versus-host-disease (GVHD), insufficient engraftment, relapse of the malignancy, microangiopathy, alloimmunisation, medications, or viral infections. In an attempt to explain pathogenesis leading to post-HSCT thrombocytopenia, two main theories have been proposed. First one is the peripheral destruction caused by anti-platelet antibodies, splenic sequestration, or other factors. The latter blames insufficient platelet generation due to impaired thrombopoiesis. Nevertheless, most of the clinical conditions arise with overlapping of both mechanisms.Here we present a pseudothrombocytopenia case induced by donor-related ethylene-diamine-tetra-acetic acid (EDTA) as an unanticipated cause of thrombocytopenia to which most recipients of allo-SCT are prone to.

During the pandemic period, people have used various personal protective equipment including gloves, face mask and face shields. Among them, disposable face mask plays a critical role to control the spread of COVID-19. Hence, there is an urgent need to evaluate and suspend such waste materials from environment. Herein, we have investigated the potential use of disposable face mask as oil sorbent material for efficient oil/water separation due to their hydrophobic/oleophilic characteristics. Some structural characterization techniques are employed to examine the face mask. A number of tests including absorbency, oil/water separation stability in oils and waters, selective removal of oils in different water medium have been systematically investigated. The outcomes show that waste face mask have great potential in the field of oil-water separation that achieve selectively separate the oil from oily wastewater.

Fingerprints are one of the most important types of evidence in crime investigation due to their permanency, uniqueness, and ease of enhancing. Demonstrators usually prefer hiding their identities by covering their faces in illegal events such as throwing stones at security forces or at businesses and residences so as to damage property. Once the fingerprints are detected on stones, it could be possible to reach the perpetrators. However, there is insufficient research about recovering fingerprints on stones and their subsequent reliability. In this study, fingerprints left on 12 different kinds of stone surface were held for 1, 3, and 5 days respectively, after which it was sought to determine whether or not suitable fingerprints could be recovered for comparison. In this study, As a result of various chemical applications in the laboratory on 12 different types of stones, it was revealed that fingerprints with sufficient characteristics could be obtained from various stone types. Fingerprints of good quality were made visible with cyanoacrylate fuming method, particularly on stones with smooth surfaces and minimal porosity such as the outer surfaces of red brick, marble, mosaic, ceramic, tile and granite. After more than a hundred and thirty years, fingerprints still remain to be considered as one of the most important sources of evidence. It is evaluated that fingerprints developed from stones which were thrown during an assault could be instrumental in identification of a perpetrator.

Fingerprints are one of the most important scientific proof instruments in solving forensic cases. Identification in fingerprints consists of three levels based on the flow direction of the papillary lines at the first level, the minutiae points at the second level, and the pores at the third level. The inadequacy of existing imaging systems in detecting fingerprints and the lack of pore details at the desired level limit the widespread use of third-level identification. The fact that fingerprints with images based on pores in the unsolved database are not subjected to any evaluation criteria and remain in the database reveals the importance of the study to be carried out. In this study, different from classical fingerprint identification methods, a direct pore-based identification system for fingerprint matching is proposed with the dataset created by using the Docucenter Nirvis device and Projectina Image Acquisition-7000 software as a hyperspectral imaging system where pores were visualized more clearly. Although difficult from an operational perspective, the pores in the 800 fingerprints in the database were manually marked for the accuracy of the results. Next, by using a scoring based on iterative closest point algorithm, latent fingerprints were found. Results suggest that the higher the number of pores examined and the more accurately the pores were marked, the higher the hit score. At the same time, query results showed that the scores of other sequential fingerprints in the database which came after the matching fingerprint were even lower.

The aim of this study is to investigate the relationship between empathy levels, self-perceptions, and interactive play skills with peers in children during the preschool period. The study utilized a quantitative research design, specifically employing a correlational survey model. A total of 128 children attending educational institutions in the Uskudar district of Istanbul, Turkey, were included in the study. The participants were selected using the convenience sampling method. The data collection instruments used in the study were the "Demographic Information Form," "Empathy Scale for Children," "Purdue Self-Concept Scale for Preschool Children," and the " Penn Interactive Peer- Playing Scale-Teacher Form". The study's results revealed a moderate positive correlation between children's empathy skill levels and play interactions. Additionally, a moderate negative correlation was found between empathy skill levels and disengagement from play. Furthermore, a positive correlation was observed between the sub-dimension of maternal acceptance, which is one of the components of the self-perception scale, and play interactions, while a negative correlation was identified between scores related to play disruption and disengagement. However, no significant relationship was found between the other sub-dimensions of the self-perception scale, namely social, academic, and physical competence, and play skills.

Çocukların suça itilmesi, yetişkin suçluluğundan ayrı olarak ele alınması gereken, öncül risklerinin ve meydana getirdiği zararların tespit edilerek önlenmesi gereken bir kavramdır. Bir çocuğun suçlu olarak doğmasından veya özgür irade ve isteği ile suçlu olmasından söz etmek mümkün görünmemektedir. Suça itilme çocuğun kişilik özelliklerinin ve sosyo-kültürel kazanımlarının oluştuğu toplumsallaşma süreci ile doğrudan ilişkili bir kavramdır. Toplumsallaşma sürecinde karşılaşılan risk faktörleri ve koruyucu faktörler çocuğun suç ile olan ilişkisini belirlemektedir. Suça itilme çocuğun bireysel özelliklerinin yanı sıra toplumsallaşma süreçlerinden ve toplumsal olaylardan etkilenen bir süreci ifade etmektedir. Önemli toplumsal olaylar olan savaşlar, ekonomik krizler, salgın hastalıklar kişilerin ve toplumların suç ile olan ilişkisine olumlu veya olumsuz anlamda etki etmektedir. Son zamanlarda görülen en önemli küresel olaylardan biri olan Covid-19 pandemisi ile ilgili yapılan araştırmalar insanların bu süreçten fizyolojik, psikolojik, ekonomik, sosyo-kültürel anlamda etkilendiğini ortaya koymaktadır. Pandeminin toplumsallaşma süreçleri içerisinde ne gibi bir rol oynadığı ve suça itilmeyi etkileyip etkilemediği de ayrıca merak edilen konulardandır. Bu çalışmada Silivri Cumhuriyet Başsavcılığı Çocuk Suçları Soruşturma Bürosunda, pandemi öncesi ve pandemi dönemi olarak belirlenen tarih aralıklarında açılan soruşturma dosyaları incelenerek Covid-19 pandemisi ile suça itilme arasındaki ilişki incelenmiştir.

The primary aim of this study is to review the transformation of occupational health and safety (OHS) practices in the digital age, particularly in light of the onset of Industry 4.0. The study seeks to understand the emergence of OHS 4.0 methodologies and their implications for enhancing performance, reducing risks, and addressing workplace challenges. The overarching objective is to explore the innovations in the OHS domain influenced by digitalization and ascertain the benefits and challenges of integrating digital methodologies into OHS practices. A comprehensive literature review was conducted, scanning multiple sources to gather insights on the innovations brought about by digitalization in the OHS domain. The study further analyzed contemporary research and application areas of new technologies in occupational health and safety. Findings from the study confirm that the integration of digital technologies into the OHS domain can lead to a significant reduction in workplace accidents. However, as workplaces embrace digital processes, new types of risks emerge for employees. In adapting to digitalization, there are recognized challenges in areas like privacy, security, clarity, and responsibility. Digitalization has redefined the landscape of OHS, ushering in an era of OHS 4.0. While the digital methodologies offer significant advantages in reducing workplace accidents and enhancing performance, they also present new risks and challenges. As the workplace undergoes rapid changes due to technological advancements, there's a pressing need to develop OHS approaches that align with the demands of the modern age, ensuring that health and safety remain paramount amidst uncertainties in applicability.

Dijital çağın gelişimiyle birlikte internet, sosyal medya ağları ve diğer dijital araçlar siyasal iletişimi, katılım süreçlerini ve etkileşimi kökten değiştirmiştir. Bu kapsamda dijital siyaset, siyasi aktörlerin ve vatandaşların dijital teknolojileri kullanarak siyasi amaçlara ulaşmalarını ve siyasi süreçlere katılmalarını içermektedir. Dijital teknolo- jiler siyasi bilinci artırmaya, kamuoyu oluşturmaya, siyasi kampanyaları etkileşimli hale getirmeye ve siyasi katılımı artırmaya yardımcı olmaktadır. Özellikle internet ve sosyal medya ağları, siyasetçilerin yanı sıra siyasi partilerin ve sivil toplum örgüt- lerinin kitlelere ulaşmasını ve siyasi mesajlarını yaymasını kolaylaştırmaktadır. Aynı zamanda, bireylerin siyasi konulardaki fikirlerini ifade etmelerini, farklı görüşleri tar- tışmalarını, kendileri gibi düşünen kişilerle topluluk oluşturmalarını ve toplumsal de- ğişim taleplerini dile getirmelerini sağlamaktadır. Bu araştırma, YouTube’da yer alan Babala TV adlı kanaldaki Mevzular Açık Mikrofon programını, siyasetin dijitalleşmesi çerçevesinde incelemeyi ve literatüre katkı sağlamayı amaçlamaktadır. YouTube, ge- leneksel televizyon kanallarına bir alternatif konumunda çeşitli kanal ve programla- rın yer aldığı ve etkileşim sunması özelliği ile dünya çapında yaygın olarak kullanılan bir video paylaşım platformudur. Bu kapsamda, araştırmada nitel içerik analizi yön- temi kullanılmış ve toplamda 13 video ve 650 yoruma ilişkin veriler,MAXQDA yazılım programı ile kodlamaya tabi tutulmuştur. Elde edilen verilere göre, yeni bir siyaset aracı ve etkileşim imkânı sunan Mevzular Açık Mikrofon programına ilişkin YouTube kullanıcıları tarafından yapılan yorumların, genellikle programa katılan konuklar ve programla ilgili olarak olumlu olduğu sonucuna varılmaktadır. Ancak, programa ka- tılan seyircilerle ve gazetecilerle ilgili olarak çoğunlukla eleştirilerin olduğu gözlem- lenmektedir. Programla ilgili videoların etkileşim oranları ve kullanıcı yorumları göz önünde bulundurulduğunda ise, YouTube’un hem siyasi aktörler hem de vatandaşlar tarafından kabul gören bir dijital siyaset ve etkileşim aracı olmaya devam edeceği düşünülmektedir.

Siyasal iletişim aracı olarak sosyal medyada Instagram’a odaklanan bu çalışma- da, 28 Mayıs 2023 tarihinde gerçekleştirilen Cumhurbaşkanlığı Seçimi’nin ikin- ci turu incelenmiştir. Çalışmada, Cumhurbaşkanı adaylarının paylaştığı 89 gön- deri ve bu gönderilere ait 8900 yorum metni, içerik çözümlemesi yöntemiyle analiz edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre Cumhurbaşkanı adayları, en çok Reels formatlı içerikler paylaşmış ve bu paylaşımlarını çoğunlukla kısa açıklama metinleriyle desteklemişlerdir. Cumhurbaşkanı adaylarının paylaşımlarında ön plana çıkan tema, “seçim”; hedef kitleyse “seçmen” olarak saptanmıştır. Cum- hurbaşkanı adaylarının paylaşımlarına yapılan yorumlarda, “hayranlık/kişisel beğeni” içerikli cevaplar verilmiş ve yorumlarda Cumhurbaşkanı adaylarının paylaşımlarına yüksek düzeyde destekleyici değerlendirmelerde bulunulmuş- tur.

İnsanlık tarihinde güç her zaman önemli bir olgu olmuş, ona sahip olan ve ona tabi olanlar arasındaki ayrım üzerinden toplumsal ilişkiler şekillenmiştir. Çeşitli dönemlerde toplumsal tabakalar ve sınıflar arasında geçirgenlik ve dönüşüm ihtimali belirmiş olsa da güce sahip olma ve güç olgusu varlığını her zaman muhafaza etmiştir. Bu doğrultuda insan üretimi olarak ortaya çıkan teknolojiler de söz konusu olgunun içerisinde meydana gelmiş, işleyiş mantığını soğurmuştur. Bu bağlamda her dönem varlığını sürdüren sömürünün izleri, dijital iletişim teknolojilerinin özgürlükçü potansiyellerinin tartışıldığı günümüz düşünsel ortamında görünürlükten uzaklaşmaktadır. Bununla birlikte insanların gündelik pratiklerinde dijital teknolojilerle etkileşimleri sonucu ortaya çıkan veriler, yaşamı kolaylaştırdığı ve insan odaklı olduğu düşünülen araçlar ve uygulamalar aracılığıyla elde edilmekte ve işlenmektedir. Peki ya bu düzenin aslında beraberinde büyük bir sömürüyü getirdiği söylenebilir mi?

Sosyal ağların son dönemlerde kullanıcı kaybetmesi yeni bir kavramın literatü- re girmesini sağlamıştır: “sosyal ağ yorgunluğu”. İlk kez Gartner Dijital Danış- manlık Şirketi tarafından 2010-2011 yıllarında yapılan pazar araştırmalarının sonunda elde edilen verilere göre dillendirilen kavram, sosyal ağ üyelerinin platform kullanımının fiziksel ve psikolojik sonuçlarından beslenerek iletişim bilimciler tarafından betimlenmiştir. Tıbbi yorgunluk kavramından yola çıkıla- rak yapılandırılan sosyal ağ yorgunluğu kavramı, nitel ve nicel araştırmaların sonuçları üzerine kurularak açıklanmıştır. Literatürde yer alan araştırmalarda kavramın tanımlama aşamasının henüz sonuçlanmadığı ve yapılacak araştır- malarla sınırlarının genişleme olasılığının yüksek olduğu vurgulanmaktadır. Sosyal ağ yorgunluğunun varlığı Türkçe literatürde henüz yer almamıştır. Bu araştırmanın amacı sosyal ağ yorgunluğunun kuramsal çerçevesini Türkçe lite- ratüre kazandırmak ve gelecekte yapılacak sosyal ağ araştırmalarında bu yeni olgunun farklı değişkenler ile incelenmesini sağlamaktır. Buradan hareketle bu çalışma, nitel araştırma desenlerinden literatür taraması ile oluşturulmuş- tur. Araştırma sonunda, sosyal ağ çalışmaları ile ilgilenen akademik camiaya bu yeni kavramın incelenmesine ağırlık verilmesi tavsiye edilmiştir.

Gülme ve alay etmenin ötekileştirme boyutu özellikle gülünen kişinin küçük düşürülmesine yol açarak karşıdaki kişinin anormal olduğuna vurgu yapmak- tadır. Dolayısıyla idealize edilen yapının dışına çıkan delilerin de güldürü ve alay etme bağlamında ele alınması adeta kaçınılmaz olmuştur. Benzer süreç sinemaya da konu olmakta ve sinemada özellikle delilik söylemine maruz kalan karakterlere yönelik gülme ve alay etme biçimlerine oldukça sık yer verilmek- tedir. Bu çalışmada ölçüt örnekleme yöntemiyle belirlenen Vizontele filmi, çok modlu eleştirel söylem çözümlemesiyle çözümlenmiştir. Bu çözümleme sonu- cunda delilik söylemine maruz kalan Emin karakterinin, toplumsal düzene uy- madığı ve anormal davranışlar sergilediğinden dolayı gülme ve alay etmeyle birlikte aşağılayıcı ve küçümseyici ifadelere maruz kaldığı ortaya çıkarılmıştır. Bununla birlikte çözümlenen filmde deliliğin temsil biçimlerinin, psikiyatrik so- runlardan ziyade bir toplumdaki düzene aykırı olarak görülen durumları gös- termek amacıyla kullanıldığı ve delilik temsillerinin olumsuz kültürel tanımla- malar üzerinden kurulduğu görülmüştür.