Background: In recent years, especially considering today's conditions, the use of mobile health applications that offer the remote health education, management, and monitoring has been increasing. Aim: The aim of this study is to present the Turkish form of the mobile health evidence reporting and assessment mobile health checklist, which is a guide for the full and accurate reporting of mobile health applications provided via mobile phones, to the national literature. Methods: In the first stage of the mobile health evidence reporting and assessment checklist consisting of 16 items, a Turkish translation text was created by 2 authors, and in the second stage, the views of 10 academicians from different disciplines were examined with Kendall's W coefficient. Results: It was determined that there was agreement among the observers on intelligibility and clarity of items (W = 0.556, P = .000). The minimum set of information required to describe the content, context, and how the mobile health application was implemented was provided with 16 items and explanatory examples regarding how the technological elements are reported, how the content is tested, how participants are involved, and so on were provided on Turkish form of the mERA checklist. Conclusion: It is thought that mobile health Evidence Reporting and Assessment will ensure the active use of standards that can increase the quality of future publications and bring them to an acceptable level by eliminating the possible evidence gaps in the reporting of research on mobile health applications. With this article, it is envisaged, as first nurses, that all researchers working in the field of health informatics will contribute to the reporting of study evidence.

Çocuk cinsel istismarında temel hedef istismarın önlenmesidir. Bu makalede okul öncesi çocuklarda cinsel istismarı önlemeye yönelik yaratıcı dramaya temellendirilerek hazırlanan “Bedenim Benim Özelimdir Eğitim Programının” uygulama planı örneği verilmiştir. Son yıllarda aktif olarak kullanılmaya başlanan yaratıcı dramanın özellikle okul öncesi dönem çocuklarında yaratıcı düşünmeyi teşvik etme, öğrenilenlerin kalıcı olmasını sağlama, dil ve iletişim becerileri kazanma, kendine güven duyma, karar verme becerileri kazanma ve bildiklerini hayata geçirebilme gibi birçok yararının olduğu bilinmektedir. Bu makalenin çocuk cinsel istismarını önlemek için bu alanda çalışan tüm eğitim, sağlık çalışanları ve ebeveynlere önemli bir kaynak olacağı düşünülmektedir.

Aim: The aim of this study was to examine the psychometric and psycholinguistic characteristics of “The Pediatric Epilepsy Medication Selfmanagement Questionnaire” which was adapted into Turkish. Materials and Methods: The sample of this methodological study consisted of 540 parents whose children (between the ages of 2-17 years) were followed up at Akdeniz University Hospital Pediatric Neurology Polyclinic between April 2015 and June 2016 with a diagnosis of epilepsy. The data of the study was grouped into 4 sub-dimensions. A face-to-face interview method was conducted by the researcher using “The Child and Parent Introduction Form” and “The Pediatric Epilepsy Medication Self-management Questionnaire”. Written informed consent was obtained from Akdeniz University Clinical Research Ethics Committee and the parents. Results: Scoring received from 10 specialists was assessed to evaluate the scales scope validation and it was determined that there was agreement between the specialists (content validity index=0.89). The Kaiser-Meyer-Olkin value of 0.656 and Barlett’s test value of (df=210, p=0.000) indicated that the data were sufficient in amount and suitable for factor analysis. As a result of exploratory factor analysis, 6 items for which factor loads were below 0.40 were removed from the scale. The factor structure of the newly formed 4 sub-dimension scale was tested by confirmatory factor analysis and the structure was confirmed (χ2/df=2.372, root mean square error of approximation=0.079, comparative fit index=0.901, goodness of fit index=0.927 and adjusted goodness of fit index=0.851). The Cronbach Alpha coefficient was found to be 0.71 for the total score of the scale. The sub-dimension correlations of the scale were determined to vary between 0.829-0.690. The testing correlations for test-retest were found to be significant (p<0.001) and high (0.91). Conclusion: The Turkish adapted version of “The Pediatric Epilepsy Medication Self-management Questionnaire” was determined to band reliably for Turkish society.

Objectives: The aim of this study was to determine the abuse awareness level and related characteristics of parents with children aged 4-6 years diagnosed with autism spectrum disorder (ASD). Methods: A total of 74 parents of children with ASD who presented at a university or an educational research hospital, or with children enrolled at 2 special education rehabilitation centers in January 2019–March 2020 were included in the study. The data were collected in face-to-face interviews using a family information form and the Abuse Awareness Scale for Parents. The analysis included t-test comparison of independent groups, calculation of number and percentage distribution, and analysis of variance. Ethics committee and institutional approval, as well as permission from the creator of the scale, were obtained and the parents provided informed consent. Results: The scale scores indicated that the parents' awareness of abuse was high. Of the parents participating in the study, 92.40% were mothers. The mean scale score was 66.114±4.418. Parents identified the following factors most often as a source of risk: substance abuse of an abuser (92.00%), the parents’ lack of information about abuse (88.50%), and the gender of the child (82.20%). They saw strangers (93.60%) as somewhat more threatening than known individuals (90.50%), and indicated that they thought abuse was more likely to occur on the street/in the community (79.60%) than in educational institutions (69.70%). Professionals they deemed most important in the prevention of abuse were the police (81.20%) and psychologists (80.40%); other health professionals received little to no mention. Parents indicated that if they suspected abuse, the most common sources of redress would be prosecutors (94.30%) and the police (92.30%). Conclusion: Although the awareness level of potential abuse of their children was high, the parents interviewed felt that they lacked sufficient information about abuse. It is noteworthy that the parents did not consider healthcare professionals other than psychologists as having a meaningful role in the prevention of abuse. Training and counseling about the prevention of abuse for parents of children with special needs provided by pediatric and community mental health nurses could help raise awareness and knowledge of the community resources available to parents, as well as supplement a sense of caring and security.

Çocukların sağlığını tüm boyutlarıyla olumsuz yönde etkileyen cinsel istismar, acil önleme stratejilerinin uygulanmasını gerektiren global bir sorundur. Bu derlemenin amacı çocuk cinsel istismarını önlemede okul öncesi dönemden itibaren uygulanmaya başlanması gereken okul temelli çocuk cinsel istismarı önleme programlarının önemini ortaya koymaktır. Okul temelli cinsel istismarı önleme programları, çocuklara cinsel istismar hakkında bilgi verme, potansiyel istismar olaylarından kaçınma ve kişisel güvenlik becerileri kazandırmaya odaklanır. Literatürde cinsel istismarın önlenmesinde okul temelli cinsel istismarı önleme programlarının çocukların cinsel istismar ile ilgili kavramları ve kendini koruma becerileri konusundaki bilgilerini artırmadaki etkinliği kanıtlanmıştır. Ülkemizde uygulanmamasına karşın gelişmiş ülkelerde erken çocukluk döneminden başlayarak okul temelli cinsel istismarı önleme programları uygulanmakta ve çocukların cinsel istismara karşı uyanık, bilinçli ve donanımlı olmaları hedeflenmektedir. Bu programlar çoğunlukla Amerika, Kanada, İngiltere, İrlanda ve Avustralya’da deneysel çalışmalar ile değerlendirilmektedir. Son zamanlarda okul temelli programlar; Kore, Tayvan ve Çin’de değerlendirilmiştir. Okul temelli cinsel istismarı önleme programlarının ortak temaları; bedeni tanıma, uygun ve uygun olmayan dokunmayı tanıma, iyi ve kötü sırlar arasındaki farkı öğrenme, sır saklamama, riskli durumlarda “hayır” diyebilme, ortamdan ayrılabilme ve olayı güven duyduğu birine anlatmadır. Çocuk istismarının önlenmesinde okul temelli cinsel istismarı önleme programlarının etkinliği kanıtlanmasına rağmen Ülkemizde kullanılmadığı, bu alanda yapılan araştırmaların yetersiz olduğu ve hemşirelerin konuya ilişkin yapacakları araştırmaların sayısının ve niteliğinin artmasının önemine dikkat çekilmiştir.

Objectives: The aim of the study was to evaluate of awareness about abuse and related situations of parents who have 4–6 age group children with epilepsy. Methods: The study included 204 parents with children diagnosed with epilepsy who applied to Akdeniz University Hospital Pediatric Neurology, Antalya Education-Research Hospital Pediatric Clinics between 15 January 2019 and 10 March 2020. The data were collected through a questionnaire form created in line with the literature, the “Abuse Awareness Scale for Parents” developed by Pekdoğan. High scale scores indicate that parents’ awareness of abuse is high. Written consent from Akdeniz University Faculty of Medicine Clinical Research Ethics Committee, institutions, scale owners, informed consent was obtained from parents. Results: Parents who have children with epilepsy have a moderate awareness of abuse. About 89.2% of the parents are mothers. Abuse awareness scores are 56.911±4.714. Fathers, parents who have girls have higher awareness of abuse. As the child’s mental disability increases (slightly to heavy), parents’ awareness of abuse also increases. Parents with high levels of abuse awareness described risky persons as familiar people, neighbors, foreigners, risky environments as educational institutions, go on a visit to, public transportation, and risky situations as child’s seizure, age, degree of mental disability, and abuser’s alcohol-substance use. Conclusion: It is disappointing that important action-environments in Turkish culture pose a risk of abuse. It is attention getting that the education institutions are found to be risky by parents and the health professionals are not expressed in the prevention of abuse. Health-care professionals should inform children with epilepsy and their parents about child abuse.

Yenidoğan yoğun bakım ünitesindeki bir bebeğe tanı ve tedavi amacıyla ağrı ve strese neden olan pek çok ağrılı girişimuygulanmaktadır. Bu derlemenin amacı yenidoğanlarda ağrı yönetiminde kullanılan kanıt temelli nonfarmakolojik hemşirelikuygulamalarının incelenmesidir. Bu derlemede yıl sınırlaması olmaksızın “Medline, PubMed, EBSCOHOST, GoogleScholar” veri tabanlarından Türkçe ve İngilizce “ağrı, kanıt, nonfarmakolojik hemşirelik uygulamaları, yenidoğan” anahtarkelimeleri ile literatür taraması yapılmış ve deneysel, randomize kontrollü, meta analiz ve sistematik derleme çalışmasonuçlarına yer verilmiştir. Yenidoğanlarda sık uygulanan topuk kanı alma, intravenöz girişimler, aspirasyon gibi ağrılıişlemler sırasında uygulanan nonfarmakolojik yöntemlerin ağrıyı azaltmada etkili olduğu bulunmuştur. Bu yöntemlerarasında; masaj, kanguru bakımı, müzik dinletme, emzik verme, sarmalama, prone pozisyonu verme, anne sütü/emzirme,dokunma-kucaklama, cenin pozisyonu verme, çevresel uyaranları azaltma ve bireyselleştirilmiş gelişimsel bakımuygulamaları yer almaktadır. Etkili ağrı yönetimi için yenidoğanların yaşadığı ağrının doğru ve zamanında tanımlanmasıönemlidir. Yenidoğan hemşireleri ağrıyı önlemeli, ağrıyı değerlendirmeli, kanıta dayalı uygulamalara daha fazla yer vermeli,etkili farmakolojik ve nonfarmakolojik ağrı yönetimi stratejilerini uygulayarak, bakım planını sürekli olarakdeğerlendirmelidir.

Hemşirelikte modeller, mesleğe ilişkin ortak bir dil oluşturulmasını sağlayarak hemşirelikte eğitim, araştırma, uygulama ve yönetim alanlarında kılavuz görevi üstlenmektedir. Çocuk hemşirelerine yönelik hazırlanmış bu uygulama planı örneği ‘Profesyonel Değerler Modeli’ne temellendirilmiştir. Çocuk hemşirelerinin bakım verdiği bireylerin çıkarlarını gözetmesi, aile merkezli bakım uygulamalarının desteklenmesi ve yaşanan etik ikilemlerde doğru kararların alınmasında profesyonel değerlerin dikkate alınmasının önemli olduğu düşünülmektedir. Çocuk hemşirelerinin profesyonel değerlerinin geliştirilmesine yönelik girişimsel çalışmaların yürütülmesinde, bu çalışmada sunulan uygulama planı örneğinden yararlanılması önerilebilir.

AIM: This study aimed to evaluate the job satisfaction of nurses working in pediatric clinics in terms of 11 dimensions and the influencingfactors.METHOD: The sample of this descriptive study was composed of 92 nurses who were responsible for patient care in two public hospitalslocated in Antalya city. The data were collected using the Personal Information Form and Healthcare Environment Survey. The studywas conducted between December 2018 and January 2019.RESULTS: The scale scores of the nurses were found to be moderate (4.20±0.86). Although the nurses obtained the highest meanscore for the patient care subscale (5.09±1.04), they obtained the lowest mean score for the distributive justice subscale (2.53±1.42).Job satisfaction was higher in nurses who were aged 31–40 years and were continuously working during day shift than in nurses whowere aged 41 years and older and working in the night shift (p<0.05).CONCLUSION: The job satisfaction of nurses working in pediatric clinics was moderate and affected by many factors. Although themost perceived subscale of job satisfaction by nurses was patient care, the lowest perceived subscale was distributive justice. Theseresults are important for guiding about job satisfaction enhancement practices for nurses working in pediatric clinics.

Erken çocukluk döneminde ortaya çıkan nörogelişimsel bir bozukluk olan otizm spektrum bozukluğu (OSB), sosyal iletişim ve etkileşim yetersizliği, sınırlı yineleyici davranışlar ile karakterize ve özeleğitime ihtiyaç duyulan bir durum olarak tanımlanmıştır. Günümüzde%1,48'lere varan yüksek oranlarda olduğu bildirilmiştir. Kırılgan amakazanılabilir bu nüfusta hedef daima bu çocukların üretken nüfusa dönüştürülmesidir. Hedefe yönelik çocuğa en uygun bakım, terapi ve rehabilitasyon uygulamaları yapılmalıdır. Müzik, OSB olan çocuklardaen sık kullanılan ve tüm aktivitelere entegre edilebilecek bir uygulamadır. Müziğin eğitimde, tüm çocuklarda en etkili araçlardan biri olduğu “nörofizyolojik kuram” ve “beyin temelli öğrenme ilkesi” ileaçıklanabilmektedir. Müzik ve nörofizyolojik kuram ilişkisi; bugünekadar birbiri ile ilişkisi konuşulmayan iki kavramdır. Ancak bu iki kavram arasında muhteşem bir köprü-geçiş ilişkisi bulunmaktadır. Bukuram ve ilkeye göre beynin birçok alanının eş zamanlı uyarılmasınısağlayan müzik, öğrenmede mucizevi bir yoldur. Yapılan çalışmalar,müziğin OSB olan çocukların sosyal davranışları, çevresel bilinci, seslendirme ve dikkat aralığını, vokal taklidini, iletişimi ve göz kontağınıolumlu yönde etkilediğini göstermiştir. Bu derlemedeki amaç, terapiolan ya da olmayan müzik etkinliklerinin OSB olan çocuklardaki sosyal ve bilişsel gelişim üzerine etkilerini nörofizyolojik kurama temellendirerek inceleyip, elde edilen sonuçlar ile ebeveyn ve sağlıkprofesyonellerine rehberlik etmektir.

Amaç: Çocuklarda epilepsi nöbetlerinin hastane dışında yönetilmesine yönelik verilen eğitimlerin, nöbet yönetimine etkisinin değerlendirilmesidir.Gereç ve Yöntem: Tarama Nisan–Mayıs 2019 tarihleri arasında, Akdeniz Üniversitesi elektronik veri tabanları CINAHL, Cochrane Library, Sciencedirect, WOS, Wiley, Medline, Ulakbim, Pubmed, YÖK Ulusal Tez Merkezi’nden; “çocuk”, “epilepsi”, “hastane dışı nöbet yönetimi”, “evde nöbet yönetimi” ile buna karşılık gelen ingilizce anahtar kelimeler ve MeSH terimleri ile yıl sınırlaması olmaksızın gerçekleştirilmiştir.Bulgular: Taramalarla toplam 1623 çalışmaya ulaşılmıştır. 421’i dublikasyondur. Kalan 1399 çalışmadan, dil-başlık-özet bakımından dahiletme kriterlerine uyan 180 çalışmaya ulaşılmıştır. İçerik, çalışma tipi uygun olan, tam metnine ulaşılan üç randomize kontrollü çalışma dahiledilmiştir. Çalışmalardan ilkinin ebeveynlerin nöbet anı ilkyardım bilgilerini artırmayı, ikincisinin ebeveynlerin nöbet anına yönelik genel bilgive beceri düzeyini artırmayı, üçüncüsünün ebeveynlerin nöbet anı medikal yönetimi güçlendirmeyi hedeflediği görülmektedir. Üç çalışmada,çocuklarda epilepsi nöbetlerinin hastane dışında yönetilmesine yönelik verilen eğitimlerin, nöbet yönetiminde etkin olduğu bulunmuştur.Sonuç: Nöbetin hastane dışında doğru ve zamanında müdahaleler ile bakım verenlere öğretilmesi hatalı yaklaşımları ortadan kaldırırken,ailenin yaşam kalitesini artırmaktadır. Bu konuda büyük gruplarla kanıt düzeyi yüksek araştırmalar yapılmalı, hemşireler bakım verenlerehastane dışında nöbet yönetimini öğreterek alana ışık tutmalıdır.

Aim: The aim of this cross-sectional study was to investigate the perceptions of professional values and job satisfaction levels of pediatricnurses and their influencing factors.Materials and Methods: This study was conducted with 134 nurses working in the pediatric clinics of three hospitals in Turkey. Nurses’Professional Values scale and Minnesota Job Satisfaction Questionnaire were used to collect the data.Results: It was found that the pediatric nurses had high professional values and that job satisfaction scores were moderate. It was furthernoted that pediatric nurses who were single, received their education in a nursing high school, had professional experience of 11-15 years inpediatric clinics, were working as clinical responsible nurse, and were working during the day shift regularly had higher scores of professionalvalues. It was found that the job satisfaction of the pediatric nurses who were married, received their education in a nursing high school, hadprofessional experience of 11-15 years in pediatric clinics, were working as clinical responsible nurse, and were working at day shift regularly,was significantly higher than the others. The results also indicated a positive and high correlation between pediatric nurses’ perception ofprofessional values and job satisfaction levels.Conclusion: It was concluded that promoting professional values among nurses would eventually result in increasing levels of job satisfaction.We believe this study provides substantial data in this particular field in Turkey and it is hoped that it may be used to guide nursing managersto design well-established and unbiased programs for pediatric nurses.

Dünya Sağlık Örgütü’ne göre her yıl 15 milyon preterm doğum meydana gelmekte ve yaklaşık bir milyon preterm erken doğumkomplikasyonları nedeniyle hayatını kaybetmektedir. İmmatürite, enfeksiyon ve yoğun bakım ortamındaki çevresel faktörler (gürültü, parlakışık, sık uygulanan dokunma benzeri girişimler, ağrılı girişimler) preterm bebeğin gelişimsel sonuçlarını olumsuz etkileyen stresörler arasındayer almaktadır. Yapılan araştırmalarda hastanede yatış ile stres ve travmanın preterm bebeklerin uzun süreli psikososyal sağlık durumu üzerindeetkileri olduğu, bu etkilerin ortaya çıkmasında sağlık çalışanlarının verdiği bakım, verilen bakımın özelliği ve bakıma ilişkin hasta deneyimininkritik rol oynadığı belirtilmektedir. Bireyselleştirilmiş Destekleyici Gelişimsel Bakım; yenidoğan yoğun bakım ortamında çevresel stresörlerinazaltılması, erken dönemde anne bebek ilişkisinin başlatılması, bebeğin nörodavranışsal olgunlaşması ve organizasyonunu desteklemeyi içerenkapsamlı bir programdır. Gestasyonel haftalarına göre gelişimsel özellikleri farklı olan preterm bebeklere bu program doğrultusunda bakımverilirken gelişimsel farklıklar göz önünde bulundurularak gerekli hazırlıklar ve uygulamalar yapılmalıdır. Bu derleme makalemizdeki amaç;preterm bebeklere gestasyonel haftalara göre Sinaktif Teori temelli bireyselleştirilmiş destekleyici gelişimsel bakım uygulamalarıdoğrultusunda verilecek hemşirelik bakımını açıklamaktır.

Bu tanımlayıcı çalışmada, Sağlığı Geliştirme Modeline göre verilen eğitiminTürkiye'de yürütülmüş hemşirelik araştırmalarında kullanım durumununincelenmesi amaçlanmıştır. Veriler, google akademik, TürkMedline, Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi ve PubMed veritabanı taranarak elde edilmiştir. Yayına dönüştürülmüş tez çalışmalarılisansüstü tez çalışmaları içerisinde ele alınmıştır. Araştırmaya dâhiledilme kriterlerine uyan, Türkiye'de uygulaması yapılmış 2010-2016yılları arasında Sağlığı Geliştirme Modeli temel alınarak eğitim verilen16 doktora tezi ve bir yüksek lisans tez çalışması belirlenmiştir.Sonuç olarak, ülkemizde Sağlığı Geliştirme Modeline göre verilen eğitiminçoğunlukla doktora tezlerinde kullanıldığı görülmüştür. Bireyinsağlık davranışlarının geliştirilmesi hemşirelerin özgün görevidir. SağlığıGeliştirme Modeli, bireyin özgeçmişini, kendisine yönelik algısınıdeğerlendirir ve bireye bütüncül bir yaklaşım sunmada yol göstericidir.Bireyin sağlığına verdiği önemi bilmek, hemşirelik girişimlerininplanlanması ve uygulanması açısından önemlidir. Dolayısıyla, SağlığıGeliştirme Modeli, hemşirelerin bireyi bütüncül ele alması ve eğitimrollerini yerine getirmesinde rehber olma niteliği taşıyan bir modeldir.Bu nedenle ülkemizde eğitim temelli hemşirelik araştırmalarında SağlığıGeliştirme Modeli kullanımının artırılması önerilmektedir.

Healthy Lifestyle Behaviors promotion purposes usual health and wellness position of the persons. No previous studies have been reported to determine healthy lifestyle behaviors in patients with thalassemia major. Therefore, this study is suggested to contribute to the recent literature by providing significant data about patients with thalassemia major for nurses. Because there is a limited number of studys in the literature, this study aims to investigate the healthy lifestyle behaviors in patients with thalassemia major. This descriptive study was conducted with 151 follow-up and treated patients with thalassemia major (9 years old and above) in two hospitals in Antalya. The study data was analyzed with a Personal Information Form and the Healthy Lifestyle Behaviors Scale-II. The Cronbach Alpha reliability coefficient was 0.93. The total scale score was 2.48±0.03. There was a statistically significant difference between the mean scores and educational level, employment status, number of siblings, place of residence of participants (p<0.05). The mean total score of patients with thalassemia major healthy lifestyle behaviours scale was found to be a moderate level. Therefore, health professionals especially nurses who work with patients with thalassemia major are considered to undertake a great responsibility to assist them to maintain healthy lifestyle behaviors. According to the results obtained from the research, it is suggested that training and consulting programs be prepared for the improvement of lifestyles in patients with thalassemia major and the effectiveness of this training be evaluated, information about the factors affecting and their healthy lifestyle behaviours be reflected to practical processes by nurses.

Amaç: Çalışma, zihinsel yetersiz çocuğu olan ebeveynlerinaile yükünü ve etkileyen faktörleri incelemek amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Araştırmanın evrenini, Ocak-Mayıs 2014 tarihleri arasında Akdeniz Üniversitesi Hastanesinin Çocuk Nöroloji Polikliniği'ne başvuran, 0-18 yaş arası, psikometrik değerlendirmeler sonucu zihinsel yetersizliği olduğu belirlenen tüm çocukların ebeveynleri oluşturmuştur. Örneklem seçimine gidilmeyerek, araştırmanın amacı açıklandıktan sonra araştırmaya katılmayı kabul eden 467 ebeveyn araştırmanın örneklemini oluşturmuştur. Veriler, literatür bilgisi doğrultusunda oluşturulan "Aile Tanıtım Formu" ve "Aile Yükü Değerlendirme Ölçeği" kullanılarak yüz-yüze görüşme yöntemi ile toplanmıştır. Aile Yükü Değerlendirme Ölçeği; 6 alt ölçek, 43 maddeden oluşan 5'li likert tipinde (1-5 puan) bir değerlendirme aracıdır. Alt ölçekler; ekonomik, fiziksel, duygusal, sosyal yük, yetersizlik algısı ve zaman gereksinimidir. Puanların yüksek olması, aile yükünün fazla olduğunu göstermektedir. Araştırmanın yapılabilmesi için Akdeniz Üniversitesi Girişimsel Olmayan Klinik Araştırmalar Etik Kurulu'ndan yazılı onay, kurumdan yasal izin ve ebeveynlerden yazılı aydınlatılmış onam alınmıştır. Çocuk ve ebeveynlere ait özellikler için sayı ve yüzde dağılımı kullanılırken, ölçek alt faktörleri ile çocuğa ait özellikler arasındaki ilişkiyi incelemek için korelasyon analizi kullanılmıştır.Bulgular: Araştırmada katılımcıların tamamının anne olduğu ve annelerin aile yükü değerlendirme ölçeği puan ortalamalarının yüksek olduğu görülmüştür (4.16±0.53). En yüksek puan ortalamasına sahip alt ölçekler; yetersizlik algısı (4.62±0.53), zaman gereksinimi (4.51±0.51) ve duygusal yüktür (4.39±0.59). Araştırmada çocuğun zihinsel yetersizlik düzeyi arttıkça, ailenin fiziksel (4.278±1.284), duygusal (4.632±0.515), ekonomik (3.942±1.073), sosyal yükünün (4.130±0.619) ve zaman gereksiniminin (4.788±0.219) arttığı görülmüştür.Sonuç: Zihinsel yetersizliği olan çocuğun bakımı, tedavisi ve rehabilitasyonu sağlıklı bir çocuğun bakımından daha fazla insan gücü, maliyet, zaman ve multidisipliner yaklaşım gerektirmektedir. Hemşire, ekipte zihinsel yetersiz birey ve ailesini bakımın merkezine alarak diğer ekip üyeleriyle koordinasyonu sağlayabilecek anahtar kişidir. Araştırma sonuçları ebeveynlerin yaşayabilecekleri yükü ve ruhsal sorunları hemşirenin öngörebilmesi, tanıması, onlara bu konuda eğitim ve danışmanlık vermesi açısından önemlidir.

Amaç: Son yıllarda epilepsi hastalığı olan bireylerde öz yeterlik kavramı gittikçe önem kazanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, epilepsi hastalığı olan çocuklarda Nöbet Öz-Yeterlik Ölçeği'nin Türkçe versiyonunun psikometrik yönlerini analiz etmektir. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışma kesitsel desendedir. Araştırmanın verileri Çocuklarda Nöbet Öz-Yeterlik Ölçeği ve Çocuk Tanıtım Formu kullanılarak toplanmıştır. Araştırmanın örneklemini 9-17 yaş arası 166 çocuk oluşturmuştur. Verilerin geçerliği ve güvenirliğinin incelenmesinde açıklayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri (DFA) kullanılmıştır. Bulgular: DFA sonucunda ölçeğin geliştirildiği örneklem grubundaki faktör yapısının doğrulanmadığı belirlendi. Analiz edilen 15 maddelik ölçekte, iki faktörlü yapı belirlendi. Bu iki faktörlü yapının geçerliği ve güvenirliği yapılan analizlerle doğrulandı. Ölçeğin yeni faktör yapısı ise ölçeğin orijinalinden elde edilerek doğrulandı. Bununla birlikte Nöbet Öz-Yeterlik Ölçeği'nin iki faktörlü yapısının psikometrik analizlerinin Türk çocuklarında kabul edilebilir düzeyde olduğu ve epilepsi hastalığı olan çocuklarda öz-yeterliği ölçmede geçerli güvenilir bir araç olduğu belirlendi.Sonuç: Sağlık profesyonelleri, epilepsi hastalığı olan çocuklarda nöbet özyeterlik düzeyini belirleyerek ve değerlendirerek daha etkili bir tedavi süreci ve hemşirelik bakımı sunabilirler, bunun sonucunda çocuğun hastalıkla baş etmesine ve hastalığın yönetim sürecine olumlu katkı sağlayabilirler.

Cinsel kimlik, kişinin cinsiyetinden haberdar olması ve cinsiyetine uygun davranışlar göstermesidir. Zihinsel yetersizliği olsun ya da olmasın her birey cinsiyeti ile doğar. Yüzyıllardır zihinsel yetersizliği olan bireylerin aseksüel, çocuksu, cinsellikleri kontrol edilemeyen, insanca olmayan, bağımlı veya sekse aşırı düşkün oldukları kabul edilirdi. Oysa bu bireyler, cinsel içerikli davranışların nerede, ne zaman, hangi durumlarda uygun olup olmadığını bilemedikleri için, yani cinsel içerikli davranışlarını kontrol edemedikleri için böyle algılanmaktadırlar. Sağlıklı bireylerde olduğu gibi zihinsel yetersizliği olan bireylerin de cinsel gereksinimleri ve arzuları vardır. Cinsel eğitim doğumla beraber başlar. Aile ve toplum içinde erişkin yaşına hatta ölüme kadar devam eder. Zihinsel yetersizliği olsun ya da olmasın tüm çocuklar için en uygun danışma kaynağı ebeveynlerdir. Değişik kaynaklardan çelişkili mesajların verildiği cinsellik konusunda en doğru bilgilendirmenin öncelikle aileler tarafından yapılması gerekmektedir. Cinsel eğitimin tüm zihinsel yetersizliği olan çocuklara uygun bir modeli yoktur. Çocuğun anlama düzeyine uygun bilgiler gereklidir. Zihinsel yetersizliği olan bireyler cinsel istismar açısından toplumdaki diğer bireylerden daha fazla risk altındadırlar. Bu nedenle bu bireylerin cinsel sağlıklarına yönelik multidisipliner ekip (doktor, hemşire, ebe, psikolog, sosyal hizmet uzmanı gibi) yaklaşımının benimsenmesi önemlidir. Cinsellikle ilgili en doğru bilgi paylaşımının, aile, okul ve bireyler arasında kurulacak iyi bir iletişimle etkili olabileceği, gerektiğinde profesyonel bilgi desteği alınarak yapılmasının önemi dikkate alınmalıdır. Bu derlemenin amacı; zihinsel yetersizliği olan çocuklarda cinsel eğitimin önemini ve cinsel eğitimde hemşirenin rolünü vurgulamaktır

Ü lkemizde aşılanma oranları gelişmiş ülkelere oranla düşüktür. Aşılamanın önündeki engellerden biri ailenin aşılama ile ilgili yeterli ve doğru bilgiye sahip olmamasıdır. Bu çalışma; annelerin aşılar konusundaki bilgi ve davranışlarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Veriler, Ocak-Mayıs 2005 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniğine başvuran ve 0-6 yaş grubu çocuğu olan 462 anneye anket uygulanarak toplandı. Annelerin büyük çoğunluğu (%79.1) çocuklarının aşılarını sağlık ocağı ya da Ana Çocuk Sağlığı (AÇS) merkezlerinde yaptırmışlardı. Annelerin %96.1’i aşılamanın çocuğu için gerekli olduğunu düşünürken, %3.9’u da kısırlık yaptığı ve bazı yan etkileri olduğu düşüncesiyle zararlı olduğunu ileri sürmekteydi. Anneler rutin aşı takviminde yer alan aşılardan en fazla kızamık (%66.2) ve çocuk felci (%61.4) aşılarını biliyordu ve tüm aşıları eksiksiz bilenlerin oranı %25’ti. Rutin aşı takvimi dışındaki aşılar hakkındaki bilgileri de yetersizdi. Annelerin eğitim düzeyi arttıkça aşılar hakkındaki bilgi düzeyi de artmaktaydı. Annelerin sadece %29.7’si sağlık kuruluşuna başvurduğunda çocuğunun aşı kartını yanında taşımaktaydı. Annelerin %28.6’sı aşının herhangi bir nedenle yapılamadığı durumlarda daha sonra yapılabileceğini bilmemekteydi. Aşılama sonucu en sık görülen yan etkiler, ateş ve lokal reaksiyonlardı. Annelerin çoğunluğu (%64.4) aşı yaptırdıktan hemen sonra çocuklarında yan etki gelişmesini önlemek amacıyla antipiretik/analjezik bir preparat vermekteydi. Bu uygulama çoğunlukla (%68.2) aşıyı yapan doktor veya hemşire tarafından önerilmişti. Sonuç olarak annelerin büyük bir kısmı aşılar konusunda yeteri kadar bilgi sahibi değillerdir. Anne eğitiminde çocuk sağlığı ile uğraşan sağlık personeline önemli görevler düşmektedir.