Purpose: We aimed to investigate the relationship between air pollution, temperature and COPD attacks in two different centers. Materials and methods: Two centers, Bandırma and Van, were included in the study. In addition, temperature grouping was also done. Air pollution and temperature values were obtained from official sites. COPD data were scanned retrospectively from hospital information management systems. Results: In the first 3 months (Group 1) included in the study, the PM10 value, the number of COPD treatment in the emergency department (ED) and the number of COPD hospitalizations in the ED were also found to be high in Van (p=0.05, p=0.05 and p=0.034, respectively). In the last 3 months (Group 2) period included in the study, it was observed that the mean temperature was lower in Van, and the rate of hospitalizations and hospitalizations due to COPD were higher in Van (p=0.05, p=0.05, and p=0.05, respectively). In the correlation analysis, a strong positive correlation was found between PM10 value and COPD treatment and hospitalization for COPD in Group 1 (r;0.986, p<0.001 and r;0.885, p=0.019, respectively). In Group 2, a strong negative correlation was found between the decrease in air temperatures and COPD treatment in the ED, hospitalization due to COPD and hospitalization rates (r;-0.905, p=0.013, r;-0.966, p=0.002 ve r;-0.867, p=0.025, respectively). Conclusion: COPD attacks are associated with temperature and air pollution. For COPD attacks in ED, possible increases in intensity can be estimated by closely monitoring air pollution parameters as well as temperature.

Bu makalede çağdaş dünyanın ekonomik, politik ve diplomatik sorunlarının başında gelen İslam Uygarlığı ile Batı Uygarlığı arasındaki düşünsel, zihinsel ve ideolojik gerilimli ilişkileri bu iki medeniyet ekseninde analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu ilişki sadece gerilim yönü ile değil diyalog ve tolerans alanları bakımından analiz edilecektir. Bu analizde kullanılacak yöntem hem tarihsel hem de metodolojik olarak iki uygarlık arasındaki gerilimli ilişkileri düşünce, zihniyet insan bağlamında iki farklı ideal tip olan Homo Economicus ve Homo İslamicus üzerinden karşılaştırmalı bir yöntemle analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu analizde şu sorulara cevap verilmeye çalışılacaktır. Uygarlıklar arasındaki ilişki ‘insan’dan bağımsız ya da onun üstündeki ideolojik politik kurumlardan kaynaklanan bir gerilim midir? İnsan ve onun hakları siyasal ve ideolojik sınırları aşıp bir diyalog ve uzlaşma zeminini oluşturacak bir yetkinliğe ulaşabildi mi? Bu diyalog ve tolerans zeminleriyle ilgili geliştirilen projeler hegemonik bir tasarım mıdır? Toplumsal ve kültürel birikimlerin biçimlendirdiği kimlik ve kişilik gibi tanımlamalar hegemonik ilişkilerden mi kaynaklanmaktadır? Bugünkü çağdaş İslam toplumlarında neden politik alandan bağımsız özgün ya da entegrist olmayan düşünce geleneği oluşamamaktadır.

Tüberküloz (TB) çalışan bazı Göğüs Hastalıkları Hastanelerindeki Bakteriyoloji laboratuvarlarının yürüttüğü kültür çalışmalarını standartlaştırmak, tür tanımı ve ilaç duyarlılık testleri gibi ileri testler yapabilmek, metodolojik araştırmalar ve eğitim sağlamak amacıyla ilk kez 1951 yılında Dr. Aral Gürsel tarafından Refik Saydam Hıfzıssıhha Enstitüsü bünyesinde “Tüberküloz Araştırma Laboratuvarı” kurulmuştur. Aral Gürsel laboratuvarın adını daha sonra “Tüberküloz Eğitim ve Araştırma Şubesi” olarak değiştirmiştir. Laboratuvar dönemin ihtiyaçlarına göre gelişmiş ve ismi de bu çerçevede değişikliğe uğramıştır. 1970 yılında ise “Tüberküloz Referans ve Araştırma Şubesi” olarak değiştirilmiştir. Ardından Türkiye genelinde çeşitli iller (Adana Ankara Antalya, Bursa, Çorum, Denizli, Diyarbakır, Elazığ, Erzurum, Eskişehir, İstanbul, İzmir, Kastamonu, Kayseri, Kocaeli, Samsun, Sivas, Trabzon, Van ve Zonguldak)’de 20 adet Bölge TB laboratuvarları kurulmuştur. Standardizasyonun sağlanması amacıyla Bölge TB laboratuvarlarından gönderilen üremiş mikobakteri suşlarının doğrulanması, türlerin belirlenmesi ve ilaç duyarlılık testleri referans laboratuvarında çalışılmaya başlanmıştır. Ayrıca Referans laboratuvarı birçok Göğüs Hastalıkları Hastanelerine TB laboratuvarı kurulmasına da öncülük etmiş ve eğitim sağlamıştır. 2011 yılına kadar Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı’na bağlı “Ulusal Tüberküloz Referans Laboratuvarı” (UTRL) olarak mikobakterilerin mikroskopi, kültür, tür tayini ve ilaç duyarlılık testlerinin konvansiyonel ve moleküler yöntemler ile test edilmelerinin yanı sıra, eğitim, denetim, sürveyans ve dış kalite değerlendirme görevlerini sürdürmüştür. AR-GE faaliyetleri için ulusal ve uluslararası işbirliği yapmıştır. Testlerin ülke genelinde standardizasyonu için rehberler hazırlayarak tüm TB laboratuvarlarının kullanımını sağlamıştır. Ülke genelinde Mikobakteri çalışanlarına danışmanlık da yapmaktadır. Bu laboratuvar Hıfzıssıhha Enstitüsü’nün kapatılmasıyla 2011 yılında önce Türkiye Halk Sağlığı Kurumu’na 2017 yılında ise Sağlık Bakanlığı Halk Sağlığı Genel Müdürlüğüne devredilmiştir. UTRL yine aynı isimle görevlerini sürdürmektedir.

Cimrilik ve cömertlik kavramları klasik dönem Arap şiiri ve nesrinde sıklıkla ele alınmıştır. el-Câhiz’in (ö. 255/869) el-Buḫalâʾ kitabı cimrilik karakteri üzerine te-lif edilen ilk müstakil eser olarak kabul edilse de öncesinde de bazı çalışmaların olduğu da görülmektedir. Söz konusu figür bağlamında Doğu edebiyatının temsil-cisi sayılan ve bu temaya ilişkin müstakil eser telif eden Câhiz’in başyapıtı niteli-ğindeki bu eseri farklı dillere tercüme edilmiş ve dünya edebiyat tarihinde kendi-sinden sıkça söz ettirmiştir. Ayrıca bu çalışmasıyla kendisinden sonra gelen ede-biyatçılara ilham kaynağı olmuş ve yeni eserlerin ortaya çıkmasına zemin hazır-lamıştır. Mizah karakterinin literatürde geniş bir yer elde etmesiyle beraber cimri-liği elen alan mizahi ve edebi söylemler ortaya çıkmaya başlamıştır. Eskiden beri gerek düz yazıda gerek nazımda cimriler ve cimrilik niteliği daima yerilirken cö-mertlik ve cömertler de övülmüştür. İbnu’l-Mibred ed-Dımaşkî’nin (ö. 909/1503) İtḥâfu’n-nubelâʾ isimli eseri de bunun bir sonucu olarak görülebilir. Daha çocuk-ken ilim tahsiline adım atan İbnu’l-Mibred, ilk eğitimini ve özellikle Hanbelî fık-hının tahsilini âlim olan babası ve dedesinden almıştır. İbnu’l-Mibred, aile-sinde görmüş olduğu eğitimin yanında Dımaşk’ın tanınmış âlimlerinden Kur’ân, tefsir, hadîs, fıkıh, tasavvuf, nahiv, tarih ve tıp gibi çeşitli alanlarda ders almıştır. Daha çok fıkıh ilmiyle meşhur olan İbnu’l-Mibred İtḥâfu’n-nubelâʾ eserinde cimrilik ve cömertliği terimsel ve dini boyutuyla ele aldıktan sonra klasik Arap şiirinden ör-nekler vermiştir. Beyitler incelendiğinde şairin cimriliği yerdiği ve bazen hasmını bununla hicvettiği, cömertliği ise bir övünç kaynağı olarak gördüğü anlaşılmakta-dır. Bu da Arap toplumunda cömertliğin çok önemli bir konuma sahip olduğunu göstermektedir. Dolayı-sıyla klasik Arap şiirinde cimrilik ve cömertliğin nasıl ele alındığını görmek önem arz etmektedir. Makalede, İbnu’l-Mibred’in söz konusu eseriyle sınırlı kalmak kaydıyla klasik Arap şiirinde cimrilik ve cömertliğin nasıl ele alındığı hususu irdelenecektir.

Purpose: The aim of this study was to evaluate kallistatin levels in patients diagnosed with COVID-19 and compare them with healthy controls. Materials and Methods: A total of 40 patients diagnosed with COVID-19, and 45 healthy controls were included in the study. The patient group was divided into 2 groups: patients treated in the service (n:20) and patients treated in the intensive care unit (n:20). Kallistatin levels were measured using the ELISA method. Results: There was a significant difference in kallistatin levels between the patient group (n:40) and the control group (n:45). There was no significant difference in kallistatin between COVID-19 patients treated in the service and those treated in the intensive care unit. We found that the AUC for kallistatin was 0.856 in the ROC analysis performed between the patient and control groups. When comparing service and ICU patients in terms of laboratory parameters, there was a significant difference between the groups due to elevated potassium, AST, creatinine, ferritin, HGB and LDH in ICU patients. Conclusion: As a result, kallistatin levels were significantly higher in the patient group than in the control group. Comprehensive studies with more patients are needed to understand whether kallistatin is elevated in COVID-19 patients due to the effects of COVID-19 or to eliminate oxidative stress.

Amaç: Ürün güvenliğinde iyileşmeler olmasına rağmen, elektrik çarpmasına bağlı yaralanmalar mortalite ve morbiditelerin önemli bir nedenidir. Bu çalışmanın amacı, elektrik yaralanması sonucu otopsi yapılan olguların sosyodemografik verileri, klinik özellikleri, olay yeri, elektrik giriş-çıkış yara özellikleri ve elektrik çarpmasının vücut üzerindeki patolojik etkilerinin incelenmesidir. Materyal ve Metod: Van Adli Tıp Grup Başkanlığı’nda 1 Ocak 2015-1 Temmuz 2022 tarihleri arasında gerçekleştirilen toplam 2574 otopsi incelendi. Elektrik akımına maruz kalan 15 olgu tespit edildi. Bu olguların dosyaları retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Yapılan medikolegal otopsilerin %0.58’inin elektrik yaralanması sonucu öldüğü belirlendi. Olguların %73.3’ü erkek, %26.7’si kadın, yaş ortalaması 28.27 idi. Orijin tüm olgularda kaza olup %53.3’ü ev kazası, %46.7’si iş kazasıydı. Yaralanmaların %80’i düşük voltaj, %20’si yüksek voltaj yaralanmasıydı. Ölümler en sık yaz mevsiminde gerçekleşmişti. Sıvı iletkenliği iş kazalarında görülmezken ev kazalarının %37.5’inde etkili olduğu tespit edildi. Ölümlerin en sık inşaat alanı, ev ve ekleri olduğu belirlendi. Elektrik çarpmasına en sık elektrik teli, kablo ve elektrikli ev aletleri neden olmuştu. Olguların %80’inde elektrik giriş yarası, %26.7’sinde çıkış yarası tespit edilmişti. Bu yaralara ciltte yanık ve genel beden travması bulgularının göz ardı edilmeyecek sıklıkta eşlik ettiği belirlendi. Tartışma ve Sonuç: Tamamına yakını kaza orijinli olan elektrik çarpmalarında; olay yeri incelemesi ayrıntılı yapılarak otopsi uzmanına ivedilikle ulaştırılmalıdır. Ev ve iş kazaları sonucu meydana gelen ölüm olgularına yapılacak otopsi işleminde elektrik yaralanması ihtimali akılda bulundurulmalıdır.

Aim: Some hematological changes are frequently observed in the clinical course of brucellosis. This study aimed to predict the diagnosis of brucellosis based on some hematological biomarkers with the help of ensemble classification methods. Materials and Methods: A total of 23 ensemble classification methods, including 10 bagging, 9 boosting, and 4 stacking approaches were applied to the brucellosis data set. Each subject in the brucellosis data set contains 13 features, including age, gender, and 10 hematological variables. Results: This study included a total of 257 participants [173 (67.3%) brucellosis patients and 84 (32.7%) healthy controls]. The mean values of white blood cells (WBC), hemoglobin (HGB), neutrophil (NEUT), neutrophil/lymphocytes (NEUT/LYMP), and monocytes/lymphocytes (MO/LYMP) of brucellosis patients were found to be significantly lower than those of healthy controls. Random Forest with Gini criterion (RF2) was selected to be the best fit model with a mean accuracy of 0.728. HGB (mean score = 0.1814), age (0.1311), NEUT/LYMP (0.0938), WBC (0.0817) and mean platelet volume (MPV) (0.0815) were determined as most diagnostic parameters in brucellosis. Conclusion: The lower levels of HGB, WBC, and NEUT/LYMP and higher levels of age and MPV may be important indicators for the diagnosis of brucellosis.

Objective: Hydatid cyst is a common zoonotic disease caused by echinococcal cestodes. The diagnosis of hydatid cysts is based on clinical symptoms, serology, and radiological findings. There are treatment options such as medical and surgery. In this study, we evaluated the clinical, epidemiological, laboratory, and radiographic findings of pediatric hydatid cysts. Material and Methods: Eighty-four pediatric cases followed between 2012-2022 in our hospital were included. Epidemiological and clinical features of the cases were evaluated. Results: Fifty (59.5%) of the 84 patients were males, and mean age was 137 months. Forty-eight (57.1%) of the patients were from rural areas, and 38 (45.2%) had animal contact. Indirect hemagglutination test was positive in 54.8% of the cases, and 48.8% had eosinophilia. Lung cysts were found in 41.7% of the patients, liver cysts in 32.1%, lung and liver cysts in 23.8% of the patients. Surgery and albendazole treatment were applied in 71.4% of patients, only medical therapy in 25%, and PAIR in one case. While the risk of rupture was higher in patients with lung cysts, IHA positivity was higher in patients with liver cysts. Conclusion: Hydatid cyst continues to be a public health problem for the whole world. Educating the society and taking measures to prevent the spread and transmission are the most important methods of protection. Although it is not a standard treatment regimen, cyst size, location and number are important in the decision of surgery or medical treatment.

Bu çalışmanın amacı, Aydın ilinde yaşan kedilerde kedi lösemi virusu (FeLV) ve kedi immun yetmezlik virusu (FIV) varlığının belirlenmesidir. Çalışmanın materyalini; tedavi, kontrol, kastrasyon, kısırlaştırma, anti-paraziter uygulama ve aşı gibi çeşitli sebeplerle Aydın’daki özel bir kliniğe başvuran yaşları 6 aylık ve üzeri olan farklı ırk [Sfenks (2), British Shorthair (12), Scottish Fold (5), Tekir (68), İran kedisi (3), Himalayan (3), Siyam (3), Chincila (1), Bombay (1), Russian Blue (1), Van kedisi (1)] ve cinsiyetteki (E= 51, D= 49) rastgele seçilen 100 kediden toplanan kan örnekleri oluşturdu. Çalışmaya dahil edilen kedilerin klinik muayeneleri yapılarak, alınan kan örneklerinde hemogram ölçümleri ile FIV anti- koru ve FeLV antijeni yönünden hızlı tanı testi [Bionote® , Anigen Rapid (FIV Ab/FeLV Ag), Güney Kore] yapıldı. Örnek alınan kedilerin üçünde (%3) FIV antikorunun pozitif, FeLV Ag (antijen) yönünden ise hepsinin negatif olduğu belirlendi. FIV pozitif bulunan üç kediden üçünün de (%100) dişi, ikisinin Scottish Fold (4 ve 1.5 yaş) ve birinin Tekir (3 yaş) oldu- ğu kaydedildi. Scottish Fold kedilerde herhangi bir klinik semptom gözlenmezken, birinin dışarı çıktığı ve FeLV’ye karşı aşılanmış olduğu belirlendi. FIV pozitif belirlenen tekir kedinin klinik muayenesinde aralıklı kusmalarının olduğu ve dışa- rıya çıktığı kaydedildi. FIV pozitif kedilerin hematolojik değerleri incelendiğinde bir kedinin kan değerlerinin hafif dehid- rasyon dışında referans değerlerde olduğu gözlenirken, birinde lökopeni ile hafif dehidrasyon ve birinde ise lökositozis, lenfositozis ve trompositozis belirlendi. Sonuç olarak, Aydın ilindeki kedilerde %3 oranında FIV pozitiflik belirlenirken FeLV antijen görülme oranı %0 olarak belirlendi. FIV pozitif kedilerin klinik ve hematoloji bulgularının değişkenlik gös- terdiği kaydedildi.

Aim: The aim of the study is to investigate the relationship of subclinical inflammatory factors Platelet crit (PCT), Neutrophil-lymphocyte ratio (NLR), Monocyte-lymphocyte ratio (MLR), Platelet-lymphocyte ratio (PLR) obtained from complete blood count (CBC) with Abortion Immunes (AI) and obstetric results. In recent years, studies reveal that subclinical inflammatory markers can be used as an indicator of the inflammatory process in many diseases. Few studies have evaluated indicators of inflammation and postpartum outcomes in abortion imminent patients. Materials and Methods: The study was conducted between January 2020 and January 2021. A total of 429 pregnant women, 203 of whom were pregnant with AI and 226 who were healthy, were included in the study. Results: PCT, NLR, and MLR values were significantly higher and PLR values were low in the AI group (p<0.05). PCT > 0.22, NLR > 2.29, and MLR > 0.20 were significantly associated with an increased risk of AI (p<0.05). PLR value above 135.5 was associated with the normal group. There was a significant difference between the group whose pregnancy was terminated by abortion and the group who gave birth in terms of PCT, NLR, MLR, and PLR values. PCT, NLR, and MLR values were high in the abortion group, and PLR values were low (p<0.05). Premature birth was developed in 11.3% (n=15) of AI patients. There was a significant difference between the preterm and term pregnancy in terms of PCT, NLR, MLR, and PLR levels (p<0.005). PCT, NLR, and MLR values were high and PLR levels were low in pregnant women who gave birth prematurely. Conclusion: We think that close follow-up of abortion imminent patients with high levels of these inflammatory factors is appropriate.

Amaç Sağlık eğitiminin, eczacılık ve okul öncesi öğretmenliği (OÖÖ) bölümleri arasındaki sağlık okuryazarlığı (SOY) düzeylerine olan etkilerinin tespit edilmesi ve elde edilen sonuçlar doğrultusunda önerilerin sunulması amaçlanmıştır. Yöntem ve Gereçler Sağlık eğitimi sonrası sağlık okuryazarlığı (SOY) düzeylerindeki değişimi belirlemek üzere yapılmış bir müdahale çalışmasıdır. Evreni oluşturan toplam 256 öğrenciden 197’si önce tabakalı örnekleme yöntemi ile bölümlerine göre belirlendi, daha sonra uygun sayıda öğrenci sistematik örnekleme yöntemi ile seçildi. Araştırmada literatür doğrultusunda hazırlanan 12 soruluk anket formu, Türkiye Sağlık Okuryazarlığı Ölçeği-32 (TSOY-32), Sağlık Okuryazarlığı Senaryo Ölçeği (SOY-SEN), Sağlık Algısı Ölçeği kullanıldı. Bulgular Araştırmaya %57,9 (n:114)’u kız, %42,1 (n:83)’i erkek olmak üzere toplam 197 öğrenci katıldı. Araştırma grubuna uygulanan TSOY-32 ölçeği toplam puanı 86,11–19,57’dir. Bölüm puanları incelendiğinde eczacılık fakültesi ortalaması 91,50–16,47, OÖÖ bölümü ortalaması 82,79–20,62 olarak bulundu. Araştırma grubunun SOY-SEN ölçeği toplam puanı ortalaması 46,64–25,23’tür. Bölümlere göre SOY-SEN toplam puanları incelendiğinde, eczacılık bölümü öğrencilerinin SOY-SEN toplam puan ortalaması 55,16–25,21 iken, OÖÖ bölümü öğrencilerinin toplam puan ortalaması 41,41–23,88 olarak bulundu. Bölümlerin TSOY-32 alt sınıfl arı ölçeğinin ve SOY-SEN ölçeğinin eğitim sonrası puanları, eğitim öncesi ölçek puanlarına göre anlamlı olarak daha yüksek bulundu (p<0,001). Sonuç Sağlık eğitimi sonrası Eczacılık bölümü ve OÖÖ bölümü öğrencilerinin yetersiz ve sorunlu-sınırlı SOY düzeyleri azalırken, yeterli ve mükemmel SOY düzeyleri artış gösterdi. Bununla beraber çalışmada sağlık algısı düzeyleri ile SOY düzeyleri arasında pozitif yönlü bir ilişki saptandı.

Brown-Vialetto-Van Laere (BVVL) syndrome is an autosomal-recessive inherited disease, which has mutations in specific genes responsible for the transportation of riboflavin in the intestines. Fifty-eight cases of BVVL have been reported in just over a century. This rare syndrome is generally characterized by motor, sensory, and cranial nerve neuropathy. Although this syndrome manifests with bulbar palsy, sensorineural hearing loss is the second most common consistent manifestation of BVVL syndrome. While auditory neuropathy spectrum disorder (ANSD) often awaits due to the nature of the disease here, we present the results of cochlear hearing loss patient with BVVL syndrome. Timely recognition and proper management of BVVLS are crucial to offer necessary support and interventions for affected individuals because of the progressive nature of hearing loss.

Aim: Respiratory syncytial virus is one of the most important causes of lower respiratory tract infections, with high mortality and morbidity in infants and children. It can cause airway inflammation, mucosal edema, and small airway collapse. Materials and Methods: We evaluated the clinical and demographic characteristics of newborns aged 0-30 days who were hospitalized in Yüzüncü Yıl University Neonatal Intensive Care Unit due to lower respiratory tract infections and whose respiratory syncytial virus test was positive between 15/December/2022 and 15/February/2023. Results: Between the specified dates, 29 patients diagnosed with lower respiratory tract infections were admitted to our neonatal unit. Of the oral/nasopharyngeal swab samples sent from all of these patients, one was positive for SARS-CoV-2, one for adenovirus, one for influenza A/B, and 18 (62%) respiratory syncytial virus. The weeks of the birth of the patients who were found to be positive for respiratory syncytial virus A/B were 36.72±1.48. The number of days they spent in the hospital was 6.72±1.6, 2(11.1%) patients required intubation, and 7(38.8%) patients required noninvasive respiratory support. One patient presented with convulsions at home, and cough and fever symptoms appeared on the second day of hospitalization. All patients recovered with oxygen support, hydration, and supportive treatment and were discharged. Conclusion: The most common cause in neonates was found to be a respiratory syncytial virus. Early diagnosis and treatment are important in patients with suspected lower tract viral infections. Unnecessary antibiotic use and the spread of the disease should be prevented by increasing access to viral tests.

Objective: In this study, it was aimed to determine the effect of shilajit on the liver and kidney in rats with experimental spinal cord injury. Materials and Methods: Spinal cord injury-induced rats were treated with shilajit at doses of 150 mg/kg and 250 mg/kg on days 1, 2, and 3. Following the administration, rats were sacrificed on the 14th day, and blood, liver, and kidney tissues were collected. Results: The histopathological analysis of the liver and kidney revealed that high doses of shilajit showed a greater protective effect in the tissues and low doses showed only a partial protective effect. In biochemical analysis, serum aspartate aminotransferase (AST), alanine aminotransferase (ALT), lactate dehydrogenase (LDH), creatine kinase (CK), creatine, and urea concentrations were lower and albumin (ALB) and total protein (TP) concentrations were higher in shilajit-treated groups compared with the control group (P range: 0.05–0.001). Conclusion: As a result, in this study, it has been histopathologically and biochemically revealed that administration of the Shilajit significantly suppressed the formation of the lesions in liver and kidney with its anti-inflammatory properties after spinal cord injury in rats.

Giriş: Günümüzde malignite, kemoterapi, immünsüpresif tedavilerin artması ve yoğun bakım ünitelerinde uzayan yatış süreleri kandidemi insidansında artışa neden olmuştur. En sık kandidemi etkeni olarak Candida albicans görülmekle birlikte son yıllarda yapılan çalışmalar C. albicans dışı türlerde izolasyon sıklığının arttığını göstermiştir. Ayrıca tedavide kullanılan antifungal ilaçlara karşı direnç sorunu görülmeye başlamıştır. Bu sebeple tedavi seçiminde mayaların türü ve antifungal duyarlılığın bilinmesi önemlidir. Bu çalışmada kan kültürlerinden izole edilen Candidaların tür dağılımı ve antifungal duyarlılıklarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Mersin Üniversitesi Hastanesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuvarına 01.01.2020 ile 31.12.2020 tarihleri arasında gönderilen kan kültürlerinden izole edilen 110 Candida izolatının tanımlanması klasik yöntemler ve VITEK 2 YST maya tanımlama panelleri (bioMerieux, Fransa) kullanılarak yapıldı. İzolatların antifungal (amfoterisin B, flukonazol, vorikonazol, itrakonazol, mikafungin ve anidulafungin) duyarlılıkları EUCAST referans sıvı mikrodilüsyon yöntemi kullanılarak çalışıldı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen izolatların 39 (%35.5)’u kadın, 71 (%64.5)’i erkek hastaya ait kan kültürlerinden izole edilmiştir. Çalışmada kan kültüründen en sık izole edilen tür C. parapsilosis 48 (%43.6), bunu takiben C. albicans 29 (%26.3), C. tropicalis 16 (%14.5), C. glabrata 15 (%13.6) ve C. krusei 2 (%1.8) olarak bulunmuştur. C. parapsilosis için direnç oranları: flukonazol %16.6, vorikonazol %8.3 ve anidulafungin %8.3, amfoterisin B %4.3, mikafungin %6.2 ve itrakonazol %6.2 olarak; C. albicans için direnç oranları: amfoterisin B %10.4, flukonazol %3.5, vorikonazol %3.4, itrakonazol %3.4, mikafungin %3.4 ve anidulafungin %3.4 olarak; C. tropicalis için direnç oranları: flukonazol %25, amfoterisin B %18.8, itrakonazol %18.8, anidulafungin %6.3 olarak; C. glabrata için direnç oranları: amfoterisin B %18.8, flukonazol %6.7 olarak tespit edilmiştir. C. tropicalis izolatlarında vorikonazole, C. glabrata izolatlarında ise mikafungin ve anidulafungine direnç bulunmamıştır. Sonuç: Çalışmamızda kandidemi vakalarından en sık C. parapsilosis’in izole edildiği ve flukonazol direncinin diğer antifungallere göre daha yüksek olduğu saptanmıştır. Candida infeksiyonlarında etkenin tür düzeyinde saptanması ve antifungal duyarlılığının araştırılmasının tedavinin etkinliği ve direnç gelişiminin önlenmesi açısından yararlı olacağı düşünülmektedir.

The synthesis of nanoparticles by environmentally friendly, cost-effective and simple methods has been the subject of much research in medicine and industry. In particular, it offers a promising approach for the development of next-generation nano-based drugs. This study synthesized zinc oxide nanoparticles (ZnO NPs) using Erica arborea (E. arborea) leaf extract as a stabilizing and reducing agent. The prepared ZnO NPs were characterized by UV-vis, FTIR and SEM-EDX analysis. SEM-EDX analysis showed that the nanoparticles were spherical in shape and showed strong signals of zinc metal. UV-vis analysis confirmed that the color of the solution changed to light yellow, indicating the formation of nanoparticles, and exhibited an absorption peak at 350 nm. FT-IR confirmed that the formation of nanoparticles was accompanied by metabolites of the leaf extract. The pharmacological potential of zinc nanoparticles synthesized by E. arborea was evaluated by antioxidant (DPPH method), antimicrobial (disk diffusion method) and lipid peroxidation (TBA method) activities. The biosynthesized ZnO NPs exhibited better antioxidant activity compared to the plant extract. The IC50 values of DPPH radical scavenging activity of ZnO NPs and leaf extract were 18.71±0.35 and 9.21±0.10, respectively. The lipid peroxidation inhibitory activity IC50 value of ZnO NPs was found to be 5.33±0.09. ZnO NPs were found to be sensitive against pathogenic bacteria P. aeruginosa, B. cereus, B. subtilis and S. aureus and fungal strain C. albicans. The findings suggest that synthesizing naturally synthesized zinc nanoparticles could be an alternative agent to physical and chemical methods. In addition, the pharmacological activity of nanoparticles will contribute to next-generation drug development studies.

Purpose: The aim of this study was to evaluate social media addiction in medical faculty students and the relationships with dissociation and social anxiety experienced in social media use and the level of alexithymia. Materials and methods: 329 students who agreed to participate in the research completed the following scales; Bergen Social Media Addiction Scale (BSMAS), Toronto Alexithymia Scale (TAS-20), Van Online Dissociative Experiences Scale (VODES), Social Anxiety Scale for Social Media Users (SAS-SMU). The 4 sub-scales of the SAS-SMU, the 3 sub-scales of the TAS, and the VODES were analyzed as independent variables and the BSMAS was evaluated as a dependent variable. Results: Social media addiction was affected by the shared content anxiety and self-assessment anxiety subscale points of the SAS-SMU, and by the VODES points. Shared content anxiety was determined to predict social media addiction positively and significantly (β=0.264, t (320)=3.16, p=0.002). Self-assessment anxiety was determined to predict social media addiction positively and significantly (β=0.169, t (320)=2.23, p=0.026). Online dissociative experiences was determined to predict social media addiction positively and significantly (β=0.217, t (320)=4.15, p<0.001). Conclusion: It has been shown that the risk of social media addiction is predicted in young people who are prone to dissociation, have difficulties in social relations, and have social anxiety, but alexithymia does not predict social media addiction. There is a need for further experimental and longitudinal studies to establish the potential causative link between social anxiety, dissociation, and social media addiction.

Bisphenol-A (BPA) is an endocrine-disrupting environmental toxin widely used in the composition of plastics. Today, the widespread use of BPA in preserving and packaging food and beverages increases BPA exposure. Therefore, recent research has focused on the health effects of continuous exposure to BPA. This study aimed to investigate the protective effect of quercetin (QUE) on different hematologic variables in rats induced by the environmental toxin BPA and streptozocin (STZ). Wistar albino rats were administered BPA orally (p.o.) at 10 mg/kg and QUE intraperitoneally (i.p.) at 15 mg/kg for 14 days. STZ was administered subcutaneously (s.c.) in a single dose of 50 mg/kg at the beginning of the experiment. 72 rats were randomly selected for the experimental procedure and divided into 9 groups with 8 animals in each group. The groups were created as follows; Group 1: Control (Saline); Group 2: Corn oil (0.5 ml, solvent); Group 3: STZ (50 mg/kg); Group 4: BPA (10 mg/kg); Group 5: QUE (15mg/kg); Group 6: STZ (50 mg/kg) + QUE (15mg/kg); Group 7: BPA (10 mg/kg) + QUE (15mg/kg); Group 8: STZ (50 mg/kg) + BPA group (10 mg/kg); Group 9: STZ (50 mg/kg) + BPA (10 mg/kg) + QUE (15mg/kg). STZ and BPA-treated rats showed functional variability in all hematologic parameters. The combination of STZ and BPA significantly reduced erythrocytes, leukocytes, and their associated parameters. However, QUE treatment alone or in combination corrected the altered hematologic parameters. The results of this study demonstrated that exposure to BPA in combination with STZ may alter hematologic indices, while QUE may be a therapeutic agent to correct the altered blood profile.

Aim: Since the shoulder joint is the most active, mobile, and dislocated joint in the body, shoulder dislocations are one of the common admitting diagnoses in emergency departments. Our study aimed to determine the level of knowledge of emergency physicians about recognizing shoulder dislocation, shoulder reduction, the technique of choice, and the treatment process of shoulder dislocation. Material and Methods: This is a questionnaire-based study in which it was aimed to enroll emergency residents, specialists, and academicians working in emergency departments between September 2021 and December 2021. The participants were surveyed with a multiple-choice questionnaire to determine their demographic characteristics and educational state as well as to rate their theoretical and practical knowledge of shoulder dislocation and reduction. The statistical analyses were performed using IBM SPSS for Windows 16.0 software package, and p<0.05 was accepted as statistically significant. Results: A total of 205 physicians participated in our study. The participants consisted of 133 residents, 66 specialists, and 6 academicians. According to the answers to the questionnaire, it was found that a majority of the participants had training on shoulder dislocation and reduction. It was found that those who received training, who had worked in emergency department for a longer time, and additionally, as compared with the residents, the specialists and academicians were more successful with and had a greater knowledge of shoulder dislocation and reduction. Conclusion: It was found that, as compared with the specialists and academicians, the residents working in emergency department had an insufficient level of theoretical knowledge of shoulder dislocation and reduction. This fact about emergency department residents, who are likely to encounter shoulder dislocation, should be taken into consideration in their future training processes, and theoretical and practical trainings and courses should be planned.

Amaç: Küratif cerrahi rezeksiyon geçiren ve adjuvan tedavi verilen küçük hücreli dışı akciğer kanseri hastalarında adjuvan tedaviye kadar geçen sürenin hastalıksız sağ kalımla ilişkisini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Çalışmamızda 2010-2020 yılları arasında küratif cerrahi rezeksiyon geçirmiş ve adjuvan tedavi alan evre IIB-IIIA hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Tedaviye 6 haftadan önce ve sonra başlayanlar olarak kategorize edilip radyolojik nükse kadar geçen zaman hesaplandı. Bulgular: Toplam 89 hasta değerlendirildi. Hastaların 52’sinde adjuvan tedavi ameliyattan sonra 6 içinde başlamışken 37’sinde ise 6 haftadan sonra başladı. Tedaviye 6 haftadan sonra başlanan hastalarda hastalıksız sağkalım istatistiksel olarak anlamlı derecede daha düşük bulundu (p=0,014). Ayrıca çok değişkenli analizde ECOG performans skorunun 0 olması ve adjuvan tedaviye 6 haftadan önce başlanması bağımsız prognostik faktörler olarak bulundu (p=0,001, p=0,045) Sonuçlar: Küratif rezeksiyon uygulanan ve adjuvan tedavi planlanan küçük hücreli dışı akciğer kanseri hastalarında tedaviye 6 haftadan sonra başlamak hastalıksız sağkalımı kısaltmıştır. Bulgularımıza göre tedaviye 6 haftadan önce başlanması önerilmektedir.