Üniversite kampüsleri özellikle Anadolu kentleri özelinde ele alındığında eğitim, üretim, konaklama, dinlenme, ulaşım gibi farklı işlevlere sahip olmalarının yanı sıra sosyal etkileşimin kurulduğu yerleşim yerleri olarak önemli alanların başında yer almaktadır. Bolu İli Mengen İlçesi için de üniversite kampüsü olgusu sıradan bir eğitim alanından ziyade ilçenin aşçılık ve gastronomi kültürünü yaşatacağı ve gelecek nesillere aktaracağı temel yapı taşlarından birini oluşturmaktadır.İnsan ölçeğinden kentsel ölçeğe potansiyel kullanıcı ihtiyaçlarını anlamayı ve ihtiyaçların karşılandığı yaşanabilir mekânlar oluşturmayı hedefleyen mimarlık pratiği sadece yapılı bir sistem olmanın dışında oluşturduğu mekânsal düzen ile de bir kimlik tanımlamaktadır. Mekânlar ile kurulan duyuşsal, bilişsel ve sosyal etkileşimler bu kimlik üzerinden inşa edilir. Dolayısıyla fiziksel mekânın temel ihtiyaçlarının karşılanması ile birlikte mekânsal düzenin niteliği de en temel mimari tasarım problemini oluşturmaktadır.Bu makalede Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Mengen Aşçılık ve Gastronomi Eğitim Kampüsünün kültür ve sosyal yaşam ekseninde sahip olduğu kimliği oluşturan mimari tasarım kriterleri üzerinde durulmaktadır.

While we humans exist in space through our bodies, we experience it via all our senses and build up an integrated knowledge of the world in our memories. However, children’s conception of the world differs from adults due to their developmental stages. This study aims to examine human-space interaction with a new approach to reveal the effects of sensory stimuli on children's perception and memory of space. The case study was conducted in a theme park that offers various sensory stimuli with particularly designed spaces and activities. For the behavioral data, the spatial preferences of the participants (33 children, age 10) were recorded during the tour, and for the memory data participants were asked to draw pictures (cognitive maps) afterwards. The data sets were redefined by the main sensory stimuli offered by the spatial units (spatial data), and the number of stimulus experiences and the number of stimulus recalls were analyzed comparatively. Contrary to popular belief, the results show that (1) all of the senses take part in perception depending on the existing stimuli in the space, vision does not have any precedence; (2) the functioning of the senses during an experience changes depending on how much stimulus they are exposed to and how much the body participates in the perception process; (3) kinesthetic stimuli come to the fore as the best stored stimuli in memory, whereas the taste stimuli remain in the background as the least remembered ones. The case study group was limited, the subjective aspects of perception, and the age and gender differences that may exist are ignored. With the inclusion of age and gender factors precisely, this methodology could reveal promising alternatives for design methods and guide the production of all types of architectural spaces, including the children's spaces. This study proposes an original perspective that regards both the physical and social components of the space as the source of perception; and it attempts to make up for a deficiency by regarding the children who are mostly neglected in other studies, yet are active users of the space.

Bilimsel bilginin üretildiği ve paylaşıldığı toplumsal bir kurum olan üniversiteler, akademik eğitim ve uygulamalar ile mesleki beceri kazandırmanın yanı sıra sahip oldukları bilimsel yaklaşımlar ile toplumsal kalkınmanın en önemli aktörlerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Bununla birlikte üniversite kampüsleri farklı coğrafyalardan gelen bireyler ile de zengin bir sosyal çeşitlilik ortamı oluşturmaktadır. Fakülte binalarının da barındırması gereken eğitim ortamlarının yanı sıra sosyal öğrenme ortamlarına da sahip olarak bilginin üretimine destek vermesi beklenmektedir. Hukuk fakülteleri bu noktada toplumsal refahın temelini oluşturan sosyal hayatın merkezindeki adalet kavramını yaşatmayı amaç edinen en önemli kurum durumundadır. Bu kapsamdan bakıldığında; hukuk fakültesi binalarının eğitim programının içeriği gereği sosyal etkileşime olanak tanıyan özenli bir tasarım yaklaşımı ile planlanması gerektiğini söylemek mümkündür. Bu makalede, Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Hukuk Fakültesi binasının tasarım süreci temel kavramsal yaklaşımlara bağlı olarak ele alınmakta, geliştirilen mimari avan proje ve uygulama tasarım ilkeleri sunulmaktadır.