Tıbbi müdahaleler, kişinin bedensel ve ruhsal bütünlüğüne yönelik, bireyin sağlığına hizmet eden zorunlu, yararlı ancak bir yönüyle de tehlikeli sonuçlar doğurabilen uygulamalardır. Çalışmamızda hukuki sonuçları yönünden sınırlandırdığımız konunun; tıbbi, sosyal, etik ve hukuksal boyutları çok yönlüdür.Konumuzun seçilmesindeki amaç, tıbbi müdahalenin hukuki yönünün ortaya konulması, tıbbi müdahalede kötü uygulamanın irdelenmesi, sağlık çalışanlarının bu konudaki hukuki sorumlulukların ne olduğunun belirlenmesidir. Doktrin ve uygulamada bu konuda sorumluluğu belirlerken "hekim hatası", "tıbbi hata", "tıpta kötü uygulama", "malpraktis" gibi değişik söylemlerle karşılaşılmaktadır; bu anlamda bu konudaki "Tıbbi Müdahalede Kötü Uygulama" söylemi, terim birliğini sağlayabileceği gibi genel bir tanımlama olarak tüm sağlık çalışanlarını da kapsamaktadır. Çünkü, bu çalışma, doğrudan ve sadece hekimlerin sorumluluğunu içeren bir çalışma olarak düşünülmemiştir.Önemle belirtmek isteriz ki; sağlık çalışanı ile hasta arasında kurulan ilişkinin bizce özel hukukta yer alan diğer sözleşme türleri ile karşılaştırılamayacak kadar özel durumları mevcuttur. Bu sebeple de tıbbi müdahaleden doğan sorumluluğun kendi kurallarıyla düzenlenmesi gereklidir. Bunun hem sağlık çalışanı yönünden hem de hasta yönünden gerekli ve kaçınılmaz olduğunu * Av. Ankara Barosu düşünüyoruz. Bizce yasal düzenleme ihtiyacı vardır. Bu görüşümüzün en önemli dayanağı sağlık çalışanı olarak mesleki risklere karşı korunmasız kalınması, hasta yönünden ise ispat zorlukları ve kusursuz sorumluluk halleridir. Bu çalışmamızla tıbbi müdahaleden doğan sorumluluğun kendi özel kanunu ile düzenlenmesi ihtiyacına da dikkat çekmek istiyoruz.1- TIBBI MÜDAHALETıbbi müdahalenin unsurlarının belirlenebilmesi ve hukuki niteliğinin ortaya konulabilmesi için öncelikle tanımlanması gereklidir. Tıbbi müdahalenin tanımı konusunda, tam bir fikir birliğinin olduğunu söylemek mümkün değildir.Ayan'a göre " Tıbbi müdahale, tıp mesleğini icraya yetkili bir kişi tarafından, doğrudan veya dolaylı olarak tedavi amacına yönelik olarak gerçekleştirilen her türlü faaliyeti ifade edef}Mehmet Ayan2, Enis Sanal3, Zeka Kayalı4, Filiz Yavuzipekyüz5 bu görüştedir ve Tıbbi Deontoloji Tüzüğünün 13. maddesinde yer alan "...tabip ve diş tabibi; teşhis ve tedavi veya korumak gayesi olmaksızın hastanın arzusuna uyarak veya diğer sebeplerle, akli veya bedeni mukavemetini azaltacak her hangi bir şey yapamaz..." hükmünü esas almaktadırlar.