Amaç: Tanımlayıcı nitelikte olan bu çalışmada, diş hekimlerinin defansif tıp uygulamalarına yönelik bilgi, tutum ve davranışlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışma, 2016yılının Ağustos-Eylül tarihleri arasında Konya’da çeşitli kamu kuruluşları ile özel sektörde görev yapanve araştırmaya katılmayı kabul eden 229 hekim üzerinde, yüz yüze anket tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Diş hekimlerin defansif tıp uygulamalarına yönelik bilgi tutum ve davranışlarını ölçmek için araştırmacılar tarafından geliştirilen “Diş Hekimliği Defansif Tıp Uygulamaları Envanteri”kullanılmıştır. Envanterde toplam 18 soru yer almaktadır. Sorulara verilen yanıtlar “evet-hayırkararsızım” şeklinde sıralanmıştır. Toplanan veriler üzerinde tanımlayıcı istatistikler ve ki-kare testleri uygulanmıştır. Bulgular: Çalışma sonucunda diş hekimlerinden 140 (%61,1)’ı daha önce defansiftıp kavramını duymadığını, 203 (%88,6)’ü defansif tıp uygulamaları kavramının içeriğini yeterincebilmediğini, 217 (%94,8)’si hekimlik yaşamı boyunca malpraktis nedeni ile kendisine soruşturma/davaaçılmadığını, 161 (%70,3)’i malpraktis davalarının hekimlik yapma biçimini etkileyeceğini belirtirken,195 (%85,2)’i malpraktis davalarının sayısında artış olduğuna inandığını ifade etmiştir. Malpraktis davası ile karşılaşmamak için katılımcıların %57,2’si görüntüleme tetkiklerini daha sık kullandığını,%56,8’i fazladan konsültasyon istediğini, %47,2’si fazladan tetkik istediğini ve %43,7’si riskli hastalardan kaçındığını belirtmiştir. Sağlık Bakanlığına bağlı kurumlarda görev yapan diş hekimlerinde defansif tıbba başvurma oranı daha yüksek bulunmuştur. Sonuç: Bu çalışmada elden edilen sonuçlar, dişhekimlerinin önemli oranda pozitif ve negatif tıp uygulamalarına yöneldiğini göstermektedir. Bulgular literatür ile uyumludur.