Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü

KANBUR, Engin

doi:10.18394/iid.375457

Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü

Engin KANBUR (Kastamonu Üniversitesi, Sicil Havacılık Yüksekokulu, Kastamonu, Türkiye)

İş ve İnsan Dergisi

1 0

Yıl: 2018 Cilt: 5 Sayı: 2 Sayfa Aralığı: 125 - 143 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.18394/iid.375457 İndeks Tarihi: 04-01-2021

Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü

Öz:

Bu çalışmada, çalışanların aşırı iş yükü düzeylerinin iş ve yaşam doyumları üzerindeki etkisinde işe bağlı gerginliğin aracılık (tam/kısmi) rolü incelenmiştir. Araştırmanın örneklemi, Malatya ilinde faaliyetlerini sürdüren bir tekstil işletmesinde görev yapan 528 çalışandan oluşmaktadır. Araştırma verileri anket tekniği kullanılarak toplanmıştır. Araştırma değişkenlerinin ölçülmesinde Aşırı İş Yükü Ölçeği, İş Doyumu Ölçeği, Yaşam Doyumu Ölçeği ve İşe Bağlı Gerginlik Ölçeği kullanılmıştır. Ölçeklerin güvenilirlikleri Cronbach Alfa, geçerlilikleri ise doğrulayıcı faktör analizi ile test edilmiştir. Ayrıca değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemek için korelasyon analizi, aracılık rolünü tespit etmek için ise hiyerarşik regresyon analizinden yararlanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre; çalışanların aşırı iş yükü düzeylerinin iş ve yaşam doyumu ile negatif ve anlamlı, işe bağlı gerginlik ile pozitif ve anlamlı olarak ilişkili olduğu görülmektedir. İşe bağlı gerginliğin iş ve yaşam doyumu üzerinde negatif etkisinin olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak çalışanların aşırı iş yükü düzeylerinin hem iş doyumu hem de yaşam doyumu üzerindeki etkisinde işe bağlı gerginliğin kısmi aracılık rolünün olduğu vurgulanabilir.

Anahtar Kelime:

Effects of Work Overload on Job and Life Satisfaction: Mediating Role of Work-Related Strain

Öz:

In this study, the mediating role (full / partial) of work-related strain on the effects of work overload levels of employees on their job and life satisfaction was examined. The sample of the research consists of 528 employees who are working in a textile business that continues its activities in the province of Malatya. Data of the research was collected by means of questionnaire technique. Work Overload Scale, Job Satisfaction Scale, Life Satisfaction Scale and Work-Related Strain Scale were utilized for measuring the variables of the research. The reliability of the scales was analyzed by Cronbach Alpha and their validity was analyzed by confirmatory factor analysis. Additionally, correlation analysis was used for measuring the relationships between variables and hierarchical regression analysis was used for determining the mediating role. According to the findings; it can be seen that the work overload levels of employees are negatively and significantly correlated with job and life satisfaction while positively and significantly correlated with work-related strain. It was found that work-related strain has a negative and significant effect on job and life satisfaction. Ultimately, it can be emphasized that work-related strain has a partial mediating role on the effects of work overload levels of employees both on their job and life satisfaction.

Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Açık, Y., Yiğitbaş, Ç., Bulut, A., Deveci, E. S., Pirinçci, E., Oğuzöncül, F. A., Ozan, T. A., Demirbağ, C. B., Arın, E. ve Rahman, S. (2016). Acil sağlık çalışanlarında işe bağlı gerginlik, stresle başa çıkma yollarını kullanma durumu ve etkileyen faktörler. Türkiye Klinikleri J. Med. Sci., 36(1), 22-9.
Adams, G. A., King, L. A. ve King, D. W. (1996). Relationships of job and family involvement, family social support, and work-family conflict with job and life satisfaction. Journal of Applied Psychology, 81(4), 411-420.
Akın, A. ve Yalnız, A. (2015). Yaşam memnuniyeti ölçeği (YMÖ) Türkçe formu: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(54), 95-102.
Akgündüz, Y. (2013). Konaklama işletmelerinde iş doyumu, yaşam doyumu ve öz yeterlilik arasındaki ilişkinin analizi. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 180-204.
Altıparmak, S. (2009). Huzurevinde yaşayan yaşlı bireylerin yaşam doyumu, sosyal destek düzeyleri ve etkileyen faktörler. F.Ü.Sağ.Bil.Tıp Derg., 23(3), 159-164.
Ardıç, K. ve Polatcı, S. (2009). Tükenmişlik sendromu ve madalyonun öbür yüzü: işle bütünleşme. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 32, 21-46.
Arıkan, D. ve Karabulut, N. (2004). Hemşirelerde işe bağlı gerginlik ve bunu etkileyen faktörlerin belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 7 (1), 10-17.
Aslan, H., Alparslan, N., Aslan, O., Kesepera. C. ve Ünal, M. (1998). İşe bağlı gerginlik ölçeğinin sağlık alanında çalışanlarda geçerlik ve güvenirliği. Düşünen Adam Dergisi, 11(2), 4-8.
Avcı, G. G., Öztürk, G., Azaklı, N. ve Çekinmez, T. S. (2016). Özel bir grup hastanesinde çalışan hemşirelerin işe bağlı gerginlik düzeylerinin ve stresle başa çıkma tarzlarının belirlenmesi. 4. Hemşirelikte Güncel Yaklaşımlar ve Sorunlar Kongresi, İzmir.
Avşaroğlu, S., Deniz, M. E. ve Kahraman, A. (2005). Teknik öğretmenlerde yaşam doyumu iş doyumu ve mesleki tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi, Selçuk Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14, 115-129.
Aydın, Ş. (2004). Örgütsel stres yönetimi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal bilimler Dergisi, 6(3), 49-74
Baltacı, A. (2017). İş yükü ve performans arasındaki ilişkiler: Ampirik bir araştırma. Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi, 3(1), 101-121.
Baltaş, Z. ve Baltaş, A. (2009). Stres ve başa çıkma yolları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Barnes, L. B., Agago, M. 0. ve Coombs, W. T. (1998). Effects of job-related stress on faculty intention to leave academia. Research in Higher Education, 39, 457-469.
Baron, M. R. ve Kenny, A. D. (1986). The moderator-mediator variable distinction in social pyschological research. Conceptual, strategic and statistical considerations. Journal of Personality and Psychology, 51(6), 1173-1182.
Başçı, A. B. A., Özyurda, F. ve Yılmazer, G. (2016). Ankara Üniversitesi hemşirelerinde işe bağlı gerginlik düzeyi ve rol çatışması-rol belirsizliği durumu ve diğer etmenler. G.O.P. Taksim E.A.H. JAREN, 2(2), 51-58.
Berg, A. ve Hallberg, I. R. (1999). Effects of systematic clinical supervision on psychiatric nurses’ sense of coherence, creativity, work related strain, job satisfaction: A prepost test design. Journal of Psychiatric and Mental Health Nursing 6, 371-81.
Bilgin, N. (1995). Sosyal Psikolojide Yöntem ve Pratik Çalışmalar. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Brayfield, A. H. ve Rothe, H. F. (1951). An index of job satisfaction. Journal of Applied Psychology, 35, 307-311.
Brown, S. P., Jones, E. ve Leigh, T. W. (2005). The attenuating effect of role overload on relationships linking self-efficacy and goal level to work performance. Journal of Applied Psychology, 90(5), 972-979.
Bruck, S. C., Allen, D. T. ve Spector, E. P. (2002). The relation between work–family conflict and job satisfaction: A finer-grained analysis. Journal of Vocational Behavior, 60, 336-353.
Bulut, K. ve Soylu, B. (2009). Öğretim üyelerinin iş yükü seviyelerinin bir analitik model ile değerlendirilmesi: mühendislik fakültesinde bir uygulama. Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 25(1-2), 150-167.
Cam, E. (2004). Çalışma yaşamında stres ve kamu kesiminde kadın çalışanlar. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-10.
Chang, C. E., Yang, H. ve Yu, T. (2017). Perceived ınterpersonal sources of life satisfaction in chinese and american students: Cultural or gender differences? The Journal of Positive Psychology, 12(4), 414-424.
Cindiloğlu, M., Polatçı S., Özçalık, F. ve Gültekin, Z. (2017). İşyeri yalnızlığının iş ve yaşam tatminine etkisi: lider-üye etkileşiminin aracılık rolü. Ege Akademik Bakış, 17(2), 191-200.
Cole, D., Panchanadeswaran, S. ve Daining, C. (2004). Predictors of job satisfaction of licensed social workers. Journal of Social Service Research, 31(1), 1-12.
Currivan, D. B. (1999). The causal order of job satisfaction and organizational commitment in models of employee turnover. Human Resource Management Review, 9(4), 495-524.
Çakıcı, A., Özkan, C. ve Akyüz, H. B. (2013). İş yükü yoğunluğunun, iş ve yaşam doyumuna etkisi üzerine otomotiv işletmelerinde bir araştırma. Cag University Journal of Social Sciences, 10(2), 1-27.
Çeçen, A. R. (2007). Üniversite öğrencilerinin cinsiyet ve yaşam doyumu düzeylerine göre sosyal ve duygusal yalnızlık düzeylerinin incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 180-190.
Çeçen, A. R. (2008). Üniversite öğrencilerinde yasam doyumunu yordamada bireysel bütünlük (tutarlılık) duygusu, aile bütünlük duygusu ve benlik saygısı. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 4 (1), 19-30.
Çelik, M. ve Çıra, A. (2013). Örgütsel vatandaşlık davranışının iş performansı ve işten ayrılma niyeti üzerine etkisinde aşırı iş yükünün aracılık rolü. Ege Akademik Bakış, 13(1), 11-20.
Çelik, M. (2016). Tükenmişlik yaşam doyumu ve iş yükü ilişkisi: Denizli’de faaliyet gösteren muhasebe meslek mensupları üzerinde bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(4), 1139-1152.
Çevik N. K. ve Korkmaz, O. (2014) Türkiye’de yaşam doyumu ve iş doyumu arasındaki ilişkinin iki değişkenli sıralı probit model analizi. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1), 126-145.
Çivitçi, A. (2009). İlköğretim öğrencilerinde yaşam doyumu; Bazı kişisel bilgiler ve ailesel özelliklerin rolü. Eğitim Fakültesi Dergisi, XXII(1), 29-52.
Çuhadar, M. ve Gencer, Z. (2016). Konaklama işletmelerinde çalışan işgörenlerin aşırı iş yükü ve örgütsel bağlılık algıları: Side ve Belek örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(4), 1323-1346.
De Cuyper, N. ve De Witte, H. (2006). Autonomy and workload among temporary workers: Their effects on job satisfaction, organizational commitment, life satisfaction, and self-rated performance. International Journal of Stress Management, 13(4), 441-459.
Demerouti, E., Bakker, A. B., Nachreiner, F. ve Schaufeli, W. B. (2000). A model of burnout and life satisfaction among nurses. Journal of Advanced Nursing, 32, 454-464.
Derya, S. (2008). Crossover of work-family conflict: Antecedent and consequences of crossover process in dual-earner couples. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Koç Üniversitesi, İstanbul.
Diener, E., Emmons, R. A., Larsen, R. J. ve Griffin, S. (1985). The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 49, 71-75.
Diener, E. ve Lucas, R. E. (1999). Subjective well-being: Three decades of progress. Psychological Bulletin, 125 (2), 276-303.
Diener, E. (2000). Subjective well-being: The science of happiness and a proposal for a national index. American Psychologist, 55(1), 34-43.
Dorrian, J., Baulk, S. D. ve Dawson, D. (2011). Work hours, workload, sleep and fatigue in Australian Rail Industry employees. Applied Ergonomics, 42, 202-209.
Dost, T. M. (2007). Üniversite öğrencilerinin yaşam doyumunun bazı değişkenlere göre incelenmesi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(132), 132-143.
Dunk, A. (1993). The effects of job-related tension on managerial performance in participative budgetary settings. Accounting. Organizations and Society, 18(7/8), 575-586.
Egan, T. M., Yang, B. ve Bartlett, K. R. (2004). The effectives of organizational learning culture and job satisfaction on motivation to transfer learning and turnover intention. Human Resource Development Quarterly, 15(2), 279-301.
Eğinli A. T. (2009). Çalışanlarda iş doyumu: kamu ve özel sektör çalışanlarının iş doyumuna yönelik bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23, 35-53.
Ellen, E. K. ve Cynthia, O. (1998). Work–family conflict, policies, and the job–life satisfaction relationship: A review and directions for organizational behavior–human resources research. Journal of Applied Psychology, 83(2), 139-149.
Emsley, D. (2003). Multiple goals and managers’ job‐related tension and performance. Journal of Managerial Psychology, 18(4), 345-356.
Eren, E. (2004). Örgütsel davranış, yönetim psikolojisi. İstanbul: Beta Yayınevi.
Eroğlu, F. (2011). Davranış bilimleri. İstanbul: Beta Yayınevi.
Ertürk, E. ve Keçecioğlu, T. (2012). Çalışanların iş doyumları ile mesleki tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişkiler: Öğretmenler üzerine örnek bir uygulama. Ege Akademik Bakış, 12(1), 39-52.
Extremera, N. ve Fernadez-Berrocal, P. (2005). Perceived emotional intelligence and life satisfaction: predictive and incremental validity using the trait meta-mood scale. Personality and Individual Differences, 39, 937-948.
Feather, N. T. ve Rauter, K. A. (2004). Organizational citizenship behaviours in relation to job status, job insecurity, organizational commitment and identification, job satisfaction and work values. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 77, 81-94.
Ferreira, S., Akay, A., Cunado, J., Martinsson, P., Moro, M. ve Ningal, F. T. (2013). Life satisfaction and air quality in Europe, Ecological Economics, 88, 1-10.
Geurts, S. A. E, Kompier, M. A. J., Roxburgh, S. ve Houtman, I. L. D. (2003). Does work-home interference mediate the relationship between workload and well-being? Journal of Vocational Behavior, 63, 539-559.
Ghiselli, F. R., Lopa, M. J. Ve Bai, B. (2001). Job satisfaction, life satisfaction, and turnover ıntent among food-service managers. The Cornell Hotel and Restaurant Administration Quarterly, 42(2), 28-37.
Goh, Z., Ilies, R. ve Wilson, S. K. (2015). Supportive supervisors improve employees' daily lives: The role supervisors play in the impact of daily workload on life satisfaction via work–family conflict. Journal of Vocational Behavior, 89, 65-73.
Greenglass, E. R., Burke, R. J. ve Riksenbaum, L. (2001). Workload and burnout in nurses. Journal of Community & Applied Social Psychology, 11, 211-215.
Greenhaus, J. H., Parasuraman S., Granrose C. S., Rabinowitz, S. ve Beutell N. J. (1989) Sources of Work- Family Conflict Among Two Career Couples. J. Vocational Behaviour, 34, 133-153.
Gümüştekin, G. E. ve Öztemiz, B. (2005). Örgütlerde stresin verimlilik ve performansla etkileşimi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, 14(1), 271-288.
Gündüz, B., Çapri, B. ve Gökçakan, Z. (2013). Mesleki tükenmişlik, işle bütünleşme ve iş doyumu arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 3(1), 29-49.
Gürbüz, S. ve Yüksel, M. (2008). Çalışma ortamında duygusal zekâ: İş performansı, iş tatmini, örgütsel vatandaşlık davranışı ve bazı demografik özelliklerle İlişkisi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(2), 174-190.
Gürbüz, S., Erkuş, A. ve Sığrı, Ü. (2010). İş tatmini ve iş performansının yeni öncülü: Temel benlik değerlendirmesi. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(1), 69-76.
Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Hancock, P. ve Verwey, W. (1997). Fatigue, workload and adaptive driver systems. Accident Analysis and Prevention, 29, 495-506.
Hellman, C. M. (1997). Job satisfaction and intent to leave. The Journal of Social Psychology, 137(6), 677-689,
Judge, T. A. ve Watanabe, S. (1993). Another look at the job satisfaction-life satisfaction relationship. Journal of Applied Psychology, 78(6), 939-948.
Judge, T. A., Bono, J. E., Erez, A. ve Locke, E. A. (2005). Core self-evaluations and job and life satisfaction: The role of self-concordance and goal attainment. Journal of Applied Psychology, 90(2), 257-268.
Kanbur, A. (2015). Does jop matter fort he happiness? Social and Sciences Research Review, 3(3), 156-166.
Kanbur, E., Kanbur, A. ve Özdemir, B. (2017). Psikolojik dayanıklılık ile örgütsel vatandaşlık davranışı arasındaki ilişkide iş doyumunun aracılık rolü: Havacılık sektöründe bir araştırma. İş ve İnsan Dergisi, 4(2), 127-141.
Kanbur, E. ve Erol, A. (2017). Havacılık çalışanlarının yaşam doyumunun demografik değişkenler açısından değerlendirilmesi. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 17(34), 50-64.
Keser, A. 2006. Çağrı merkezi çalışanlarında iş yükü düzeyi ile iş doyumu ilişkisinin araştırılması. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(1), 100-119.
Koşucu, N. S., Göktaş, B. S. ve Yıldız, T. (2017). Cerrahi ve dahiliye servislerinde çalışan hemşirelerin işe bağlı gerginlik ve iş doyumu düzeylerinin değerlendirilmesi. Cukurova Medical Journal, 2(4), 675-681.
Köker, S. (1991). Normal ve sorunlu ergenlerin yaşam doyumu düzeylerinin karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Krantz, G., Berntsson, L. ve Lundberg, U. (2005). Total workload, work stress and perceived symptoms in Swedish male and female white-collar employees. European Journal of Public Health, 15(2), 209-214.
Lau, C., Low, L. ve Eggleton, I. (1995). The impact of reliance on accounting performance measures on job-related tension and managerial performance: Additional evidence. Accounting, Organizations and Society, 20, 359-381.
Lazarus, R. S. (1993). From Psychological stress to the emotions: A history of changing outlooks. Annual Reviews Psycholgy, 44, 1-21.
Leat, M. ve El‐Kot, G. (2009). Interpersonal trust at work, intrinsic motivation, work‐related tension and satisfaction in Egypt. International Journal of Workplace Health Management, 2(2), 180-194.
Luhmann, M., Lucas, E. R., Eid, M. ve Dıener, E. (2013). The prospective effect of life satisfaction on life events, Social Psychological and Personality Science, 4(1), 39-45.
Lundberg, U. ve Frankenhaeuser, M. (1999). Stress and workload of men and women in high-ranking positions. Journal of Occupational Health Psychology, 4, 142-151.
Lok, P. ve Crawford, J. (2004). The effect of organisational culture and leadership style on job satisfaction and organisational commitment: A cross‐national comparison. Journal of Management Development, 23(4), 321-338.
Lum, L., Kervin, J., Clark, K., Reid, F. ve Sirola, W. (1998). Explaining nursing turnover intent: Job satisfaction, pay satisfaction, or organizational commitment? Journal of Organizational Behavior, 19(3), 305-320.
Maslach, C. ve Leiter, P. M. (1997). The truth about burnout, San Francisco: Jossey-Bass.
Milevsky, A., Schlechter, M., Netter, S. ve Keehn, D. (2007). Maternal and paternal parenting styles in adolescents: Associations with self-esteem, depression and life-satisfaction. Journal of Child and Family Studies, 16, 39-47.
Naima, B. (1998). Job satisfaction, stress and coping strategies among moroccan high school teachers. Mediterranean Journal of Educational Studies, 3(1), 3-33.
Neugarten, B. L., Havgghurst, R. J. ve Tobgn, S. S. (1961). The measurement of life satisfaction. Journal of Gerontology, 16, 134-143.
Oral, L. ve Köse, S. (2011). Hekimlerin duygusal emek kullanımı ile iş doyumu ve tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişkiler üzerine bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 463-492.
Özcan, M. C., Ünal, A. ve Çakıcı, B. A. (2014). Sağlık çalışanlarında işe bağlı stres: Konya numune hastanesi saha çalışması. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1), 125-131.
Özdemir, A. A. (2015). İş tatmini, pozitif/negatif duygulanım ve yaşam tatmininin etkisi. Çalışma ve Toplum, 3, 47-62.
Özyer, Y. (2016). Cerrahi kliniklerinde çalışan hemşirelerde iş yükü algısı, işe bağlı gerginlik ve tıbbi hata tutumları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ordu Üniversitesi, SBE, Ordu.
Palmer, B., Donaldson, C. ve Stough, C. (2002). Emotional intelligence and life satisfaction. Personality and Individual Differences, 33, 1091-1100.
Pehlivan, İ. (1995). Yönetimde stres kaynakları. Ankara: Personel Geliştirme Merkezi.
Peterson, M. F., Smith, P. B, Akande, A. ve Ayestaran, S. (1995). Role conflict, ambiguity, and overload: A 21-nation study. Academy of Management Journal, 38, 429-452.
Pritchard R. D. ve Karasick B. W. (1973). The effects of organizational climate on managerial job performance and job satisfaction. Organizational Behavior and Human Petformance, 9, 126-146.
Reid, G. B. ve Nygren, T. E. (1988). The subjective workload assessment technique: A scaling procedure for measuring mental workload. Advances in Psychology, 52, 185-218.
Revicki, D. A., May, H. J. ve Whitley, T. W. (1991). Reliability and validity of the work-related strain inventory among health professionals. Behav. Med., 17, 11-120.
Ross, A. (1994). Trust as a moderator of the effect of performance evaluation style on job related tension: a research note. Accounting, Organizations and Society, 19, 629-635.
Qureshi, M. I., Iftikhar, M., Abbas, S. G., Hassan, U., Khan K. ve Zaman. K. (2013). Relationship between job stress, workload, environment and employees turnover ıntentions: What we know, what should we know. World Applied Sciences Journal, 23(6), 764-770.
Saari, M. L. ve Judge, A. T. (2004). Employee attitudes and jobsatisfaction. Human Resource Management, 43(4), 395-407.
Sabuncuoğlu, Z. ve Tüz, M. (2003). Örgütsel psikoloji. Bursa: Furkan Ofset.
Sapmaz, F. ve Doğan, T. (2012). Mutluluk ve yaşam doyumunun yordayıcısı olarak iyimserlik. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(3), 63-69.
Schappe, S. P. (1998). The influence of job satisfaction, organizational commitment, and fairness perceptions on organizational citizenship behavior. The Journal of Psychology, 132(3), 277-90.
Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H. ve Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23-74.
Selye, H. (1974). Stress without distress. Philadelphia: Lipincott.
Sparks, S., Corcoran, K., Nabors, L. ve Hovanitz, C. (2005). Subjective well-being and job satisfaction in nurses. Journal of Applied Social Psychology, 5(5), 922-938.
Sünter, T. A., Canbaz, S., Dabak, Ş. Öz, H. ve Pekşen, Y. (2006). Pratisyen hekimlerde tükenmişlik, işe bağlı gerginlik ve iş doyumu düzeyleri. Genel Tıp Dergisi, 16(1), 9-14.
Sy, T., Tram, S. ve O’Hara, L. A. (2006). Relation of employee and manager emotional intelligence to job satisfaction and performance. Journal of Vocational Behavior, 68, 461-473.
Şahin, F. (2011). Liderin kültürel zekâsının astların örgütsel vatandaşlık davranışı ile iş doyumu üzerine etkisi. Savunma Bilimleri Dergisi, 10(2), 80-104.
Şeker, B. D. ve Zırhlıoğlu, G. (2009). Van emniyet müdürlüğü kadrosunda çalışan polislerin tükenmişlik, iş doyumu ve yaşam doyumları arasındaki ilişkilerin değerlendirilmesi. Polis Bilimleri Dergisi, 11(4), 1-26.
Şimşek, E. ve Aktaş, H. (2012). Örgütsel sessizlik ile kişilik ve yaşam doyumu etkileşimi: Kamu sektöründe bir araştırma. Anadolu University Journal of Social Sciences, 14(2), 121-136.
Tait, M., Padgett, M. Y. ve Baldwin, T. T. (1989). Job and life satisfaction: A reevaluation of the strength of the relationship and gender effects as a function of the date of the study. Journal of Applied Psychology, 74(3), 502-507.
Tayfur, Ö. ve Arslan, M. (2012). Algılanan iş yükünün tükenmişlik üzerine etkisi: İş-aile çatışmasını aracılık rolü. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30(1), 147-172.
Tel, H., Aydın, T. C. Karabey, G., Vergi, İ. ve Akay, D. (2012). Hemşirelerde işe bağlı gerginlik ve stresle başetme durumu. Cumhuriyet Hemşirelik Dergisi, 2, 47-52.
Telef, B. B. (2011). Öğretmenlerin öz-yeterlikleri, iş doyumları, yaşam doyumları ve tükenmişliklerinin incelenmesi. İlköğretim Online, 10(1), 91-108.
Tett, R. P. ve Meyer, J. P. (1993). Job satisfaction, organizational commitment, turnover intention, and turnover: path analyses based on metaanalytıc findings. Personnel Psychology, 46, 259-293.
Tokuç, B., Turunç, Y. ve Ekuklu, G. (2015). Edirne’de ambulans çalışanlarının anksiyete, depresyon ve işe bağlı gerginlik düzeyleri. Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, 39-44.
Topkaya, N. ve Kavas, B. A. (2015). Algılanan sosyal destek, yaşam doyumu, psikolojik yardım almaya ilişkin tutum ve niyet arasındaki ilişkiler: bir model çalışması. Turkish Studies, 10(2), 979-996.
Ünal, S., Karlıdağ, R. ve Yoloğlu, S. (2001). Hekimlerde tükenmişlik ve iş doyumu düzeylerinin yaşam doyumu düzeyleri ile ilişkisi. Klinik Psikiyatri Dergisi, (4), 113-118.
Van, D. H. M. ve Geurts, S. (2001). Associations between ovetime and psychological health in high and level reward jobs. Work Stres, 15, 3-17.
Veenhoven, R. (1991). Is happiness relative? Social Indicators Research, 24, 1-34.
Welsch, H. (2009). Implications of happiness research for environmental economics. Ecological Economics, 68, 2735-2742. Yıldırım, F. (2007). İş doyumu ile örgütsel adalet ilişkisi. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 62(1), 253-278.
Wilkins, K. ve Marie P. B. (1998). Work stress and health. Health Reports, 10(3), 47-62.
Yürür, Ş., Keser, A. (2010). İşe bağlı gerginlik ile iş tatmini ilişkisinde duygusal tükenmenin aracı rolü. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65 (4), 165-193.

APA	KANBUR E (2018). Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü. , 125 - 143. 10.18394/iid.375457
Chicago	KANBUR Engin Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü. (2018): 125 - 143. 10.18394/iid.375457
MLA	KANBUR Engin Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü. , 2018, ss.125 - 143. 10.18394/iid.375457
AMA	KANBUR E Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü. . 2018; 125 - 143. 10.18394/iid.375457
Vancouver	KANBUR E Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü. . 2018; 125 - 143. 10.18394/iid.375457
IEEE	KANBUR E "Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü." , ss.125 - 143, 2018. 10.18394/iid.375457
ISNAD	KANBUR, Engin. "Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü". (2018), 125-143. https://doi.org/10.18394/iid.375457

APA	KANBUR E (2018). Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü. İş ve İnsan Dergisi, 5(2), 125 - 143. 10.18394/iid.375457
Chicago	KANBUR Engin Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü. İş ve İnsan Dergisi 5, no.2 (2018): 125 - 143. 10.18394/iid.375457
MLA	KANBUR Engin Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü. İş ve İnsan Dergisi, vol.5, no.2, 2018, ss.125 - 143. 10.18394/iid.375457
AMA	KANBUR E Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü. İş ve İnsan Dergisi. 2018; 5(2): 125 - 143. 10.18394/iid.375457
Vancouver	KANBUR E Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü. İş ve İnsan Dergisi. 2018; 5(2): 125 - 143. 10.18394/iid.375457
IEEE	KANBUR E "Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü." İş ve İnsan Dergisi, 5, ss.125 - 143, 2018. 10.18394/iid.375457
ISNAD	KANBUR, Engin. "Aşırı İş Yükünün İş ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü". İş ve İnsan Dergisi 5/2 (2018), 125-143. https://doi.org/10.18394/iid.375457