Our study, entitled Spending (Infaq) in the Holy Qur’an (Semantics Analysis), sheds light on the aspect of using semantics in defining this concept in the Holy Qur’an, based on making use of the semantic axes that clarified the relationship between the signifier and the signified, and the social, psychological and intellectual repercussions of this relationship, depending on the internal structure of the vocabulary.In addition to the semantic change that started from a firm foundation represented in what we call The Pivotal Meaning or The Word Root, which can be adopted as a rule to be followed in finding vocabulary and terms that keep pace with social and intellectual life as well as the psychological state of the individual and the society as a whole. Unfortunately, we have not touched this aspect except in a few attempts by linguists.An applied study of semantic relationships between related vocabulary in the semantic field of the concept of Spending was also covered in a comprehensive manner, taking into account the synonyms and antonyms, which helped to delineate the features of the concepts accurately. Thus, examining the vocabulary through its occurrence in the Qur’anic context corrected many of the fallacies that we saw in linguistic dictionaries and interpretation books, in identifying the nature of the studied vocabulary and the relationships between them.The research came out with a clear theory of the concept of Spending in the Holy Qur’an, by standing at the context in which it was mentioned. In addition to determining the nature of the concept of Spending by monitoring its linguistic and idiomatic contexts in the Holy Qur’an and its related vocabulary in semantic relations. We conclude from the aforementioned that the importance of studying the concept of Spending in the Holy Qur’an is manifested by shedding light on the imbalance of the pre-Islamic society on this issue. Upon the emergence of Islam and the implementation of its teachings, the path was corrected. All the poems and stories narrated about the generosity of the people of the pre-Islamic era were aimed at glory and gaining reputation and sovereignty.The research has proven from a semantic point of view that what appeared in the linguistic dictionaries that the opposite of miserliness is generosity, was not proven by the Holy Qur’an, but that the opposite of miserliness in the Qur’an is Spending. Here we see a strong indication that indicates the goals that were desired from spending, which are matters related to the person who spends without paying attention to who is being spent on in the pre-Islamic era.As for the term Spending in the Holy Qur’an, it is spending money and creating a link between the person who spends and the person is being spent on. Here the focus is on the action, not on the doer of the action, and here is the essential difference between giving in the pre-Islamic era and giving in Islam. Therefore, we see that linguists have failed to understand the reality of Spending and the significance of its linguistic origin in what they went to, for it was popular among them that the meaning of the word root ofنَفَقَ is annihilation or depletion. we note the lack of realization of the true meaning of the word root which means to leave the state in which it was to another state and to another direction. Here the role of the believer appears by defining the people on whom he will spend the money, so the Spending will then be a joint action between his religion and his worldly life.

Kur'an-ı Kerim'de İnfak Kavramı (Semantik Çalışma) başlıklı araştırmamız, “İnfak” kavramını Kur’an-ı Kerim’deki kullanımlarından hareketle semantik açıdan aydınlatmayı hedeflemektedir. Çalışmamız kavramın geçtiği bağlamlardan hareketle gösteren ile gösterilen arasındaki ilişkiyi ve bu ilişkiden kaynaklanan sosyal, psikolojik ve entelektüel yansımaları ele alacaktır.Merkeze aldığımız semantik yöntem, gerek toplumsal ve entellektüel hayata gerekse de kişisel ve toplumsal psikolojik durumlara paralel olarak gelişen kavramların ortaya konmasında son derece önem arz etmektedir. Ancak şimdiye kadar dilbilimcilerin ve sözlük yazarlarının bu yönteme sadece sınırlı ve yüzeysel bir şekilde başvurduklarını görmekteyiz.Buna ek olarak çalışma, kapsam, eş anlamlılık ve zıt anlamlılık bakımından infak kavramının semantik alanına giren kelimeler arasındaki anlam ilişkilerini ele almaktadır. Zira anlam ilişkileri araştırma konusu olan kelimelerin ayırt edici anlamsal özelliklerini dikkatlice betimlemede son derece önemlidir. Kur’an’da çeşitli bağlamlarda kullanımlarını göz önünde bulundurarak kavramların mahiyetlerini ve aralarındaki anlamsal ilişkileri ortaya koymak, kimi luğavi sözlüklerde ve tefsirlerde rastladığımız bazı yanlış anlamaları tashih etmeye de yardımcı olacaktır.Çalışmamız infak kavramının Kur’an-ı Kerim’de geçtiği bağlamları dikkate alan, sınırları ve özellikleri belli bir bakış açısıyla hareket etmiş, lugavi ve ıstılahi bağlamları ve anlamsal ilişkilere girdiği diğer kelimeleri göz önünde bulundurarak infak kavramının mahiyetini ortaya koyabilmiştir. Kur’an-ı Kerim’deki infak kavramı hakkındaki çalışmanın önemi, cahiliye toplumunun infak konusunda yozlaşmış bir toplum olduğunu açığa çıkarmasında yatmaktadır. Çünkü ahlaki bir tutum olarak infak, ancak İslam’ın zuhuruyla ve öğretilerine göre amel etmekle gerçek amacına ulaşmıştır. Cahiliye döneminde hakkında şiirler hikâyeler aktarılan “cahiliye cömertliği (el-kerem el-câhilî)”, aslında sadece şeref ve itibar kazanma aracı idi.Araştırma, sözlük yazarlarının genelde kabul ettiği şekilde cimriliğin zıddının, cömertlik olduğu görüşünün aksine, Kur’an’daki semantik yönü dikkate alarak infak olduğunu göstermiştir. Bunun, infaktan umulan gayelere işaret eden güçlü bir göstergeler vardır. Kur’an-ı Kerim’deki infak terimi asıl olarak çıkarmak infak edenle edilen arasında bir bağ kurmaktır. Dolayısıyla burada dikkat fiilin kendisine çekilmiştir; fiili gerçekleştirene değil. Böylelikle cahiliye dönemindeki cömertlik ile İslam’ın cömertlik anlayışı arasındaki özde fark ortaya çıkmaktadır. Bazı dilcilerin, infak hakikatine ve sözlük anlamına vukufiyette yeterince başarılı olmadıklarını düşünmekteyiz. Çünkü bu dilciler nazarında infak kökünün yok olmak eksilmek ve tükenmek anlamına gelen “nfk” kökünden gelmektedir. Bu durumda “nfk” kökünün bir halden çıkıp başka bir hale girmek şeklinde asıl sözlük anlamı kaybolmaktadır. Çünkü ancak bu asıl sözlük anlamıyla belli bir malı elinden çıkaran müminin rolü ve infakın dini ve dünyevî yönü açığa çıkmaktadır.İnfak kavramının Kuran'daki kullanımının önemli delaletlerinden birisi ''insanın ancak Allah'ın verdiği bir şeyden harcama yaptığını'' anlamını göstemesidir.Sahip olduğumuz servetin asıl sahibi Allah'tır. Bu anlayış, cahiliye dönemindeki cömertlik kavramına aykırıdır. Zira cahiliye döneminde kişi, kendisiyle övünerek ve kendi malından verdiğini zannederek harcama yapıp, bağışta bulunduğu insanlara karşı büyüklük taslama ve üzerlerinde hâkimiyet kurma hakkına sahip olduğuna inanmakta idi.Sonuç olarak sözlük anlamı çıkarmak ve başka bir tarafa geçmek olan infak kavramı, anlamsal ilişkilere girdiği başka kavramların/terimlerin belirlenmesin de yardımcı olmaktadır ki bu kavramlar, “israf, iktâr, kavâm, şuhh, buhl, tebzîr, sadaka, zekât ve i‘tâ kavramlarıdır. Kur'an’daki bağlam infak ile sadaka, infak ile zekât ve infak ilei‘tâ terimlerinin semantik açıdan birbirlerine yakın olduğunu da kanıtlamıştır.