Bu araştırma, farklı salisilik asit dozları (0 mg $da^{-1}$, 1.281 mg $da^{-1}$, 128.1 mg $da^{-1}$, 12.810 g $da^{-1}$) ve uygulama şekillerinin (tohuma ve yapraktan püskürtme) verim ve verim öğeleri üzerine olan etkilerini belirlemek amacıyla iki farklı deneme şeklinde Tir buğday hattı (Triticum aestivum L. ssp vulgare Vill. v. Leucospermum Körn) ve Kayı-91 (Lens culinaris Medik.) yeşil mercimek çeşidinde 2004-05 yılında Van ekolojik koşullarında yürütülmüştür. Araştırmada elde edilen sonuçlara göre; buğday denemesinde bitki boyu hariç metrekarede fertil başak sayısı, başak uzunluğu, başakta tane sayısı, başakta tane verimi, bin tane ağırlığı ve birim alan tane verimine uygulama şekillerinin etkili olmadığı ancak, salisiiik asit dozlarının metrekarede fertil başak sayısı ve bin tane ağırlığı dışındaki tüm özellikleri artan dozlara doğru orantılı olarak arttırdığı belirlenmiştir. En yüksek tane verimi 276.58 kg $da^{-1}$ ile 12.810 g $da^{-1}$ salisilik asit dozundan elde edilmiş ve birim alan tane verimi (kg $da^{-1}$ ) artışı kontrol dozuna göre % 24.8 olarak belirlenmiştir. Mercimek denemesinde ise; metrekarede bitki sayısı, bitki boyu ve bin tane ağırlığına salisilik asit dozları ve uygulama şekillerinin etkili olmadığı belirlenmiştir. Salisilik asit dozlarının artması ile toplam dal sayısı, bitkide tane sayısı, bitkide tane verimi ve birim alan tane verimi artmış, tohuma ve yapraktan püskürtme şeklinde salisilik asit uygulaması ile bitkide toplam dal sayısı ve bitkide tane sayısı farklılık göstermiştir. En yüksek birim alan tane verimi ise, 141.60 kg $da^{-1}$ ile 12.810 g $da^{-1}$ salisilik asit dozu ve yapraktan uygulama şeklinde elde edilmiş ve birim alan tane verimi artışı kontrol dozuna göre % 35 olarak belirlenmiştir.