Eğitim sisteminde önemli bir yer tutan öğrenme-öğretme süreci iki boyut olarak ele alınmaktadır. Bunlardan en önemlisi doğrudan sürecin içerisinde olan ve bireyi çok yakından ilgilendiren “öğrenme” bir diğeri ise öğrenmenin gerçekleştirilmesini sağlayan öğrenme ortamındaki uyarıcıların organize edilmesini içeren “öğretme”dir. Öğrenme-öğretme sürecinde duyu organları sürekli çevreden gelen çeldiricilerin bombardımanı altında bulunmaktadır. Bu çeldiricilerin bir kısmı fiziksel ortamdan, bir kısmı öğretmenlerden bir kısmı da çocuğun yaşantı alanından kaynaklanmaktadır. Bütün bu çeldiricilerden kurtulabilmede, öğretmenin etkili bir iletişim becerisine sahip olması, öğrenme-öğretme sürecinde ses tonunu inişli, çıkışlı kullanarak değişkenlik yaratması ve dersi sınıfta dolaşarak anlatması hareketli olmalısı etkili olmaktadır. Öğretmenin soyut kavramları somutlaştırmasına, dersi oyunlaştırarak, önemli noktaları birkaç kez tekrar ederek, öğrenmenin, öğrenci merkezli, izli ve kalıcı olmasına özen göstermelidir.