Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri

KESER, Nilüfer; ARGUZ, Perihan

Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri

Nilüfer KESER, (SB Ankara Dışkapı Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara, Türkiye)

Perihan ARGUZ (Sağlık Bakanlığı, Antalya Devlet Hastanesi, Antalya, Türkiye)

Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi

37 2

Yıl: 2010 Cilt: 4 Sayı: 1 Sayfa Aralığı: 5 - 11 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri

Öz:

Giriş: Hasta ve hasta yakınlarına daha iyi ve kaliteli hizmet vermek, hasta memnuniyetini artırmak, eksiklik- leri gidermek ve var olan problemleri iyileştirmek için, çocukları Ankara’da bir çocuk hastalıkları eğitim vearaştırma hastanesinde tedavi gören ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenlerinin belirlenmesiamaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Bu çalışmanın verileri, Ankara DışkapıÇocuk Hastalıkları Eğitim ve AraştırmaHastanesi’ne başvuran ve çocuklarının tedavisini reddeden ebeveynden elde edilmiştir. Araştırma öncesi Te- daviyi Reddetme Formu geliştirilmiş ve tedaviyi reddeden ebeveynlerden bu formu doldurmaları istenmiştir.Veriler Haziran 2009 ve Ağustos 2009 tarihleri arasında toplanmıştır ve SPSS 13 for Windows programıkullanılarak analiz edilmiştir. Bulgular: Üç aylık uygulama döneminde 30 ebeveyn (18 anne ve 12 baba) tedaviyi reddetmiştir. Ebeveynle- rin çocuklarının tedavilerini reddetme nedenleri üniversite hastanelerine götürmeyi isteme (%20, n=6), çocu- ğun isteği (%20, n=6); uygulanan tedaviye güvensizlik (%20, n=6); ailesel nedenler (%13.3, n=4); hastaneninfziki koşulları (%10, n=3); bilgilendirilmeme (%10, n=3) ve ekonomik nedenler (%6.6, n=2) olarak gruplan- dırılmıştır. Sonuç: Ailelerin sosyoekonomik özellikleri, uygulanan tedaviye güvensizlik, çocuğun tedaviyi istememesi,hasta bilgilendirme ve hastanenin fziki koşulları ebeveynin tedaviyi reddetmesinde önemli etmenler ola- rak görülmektir.Bu nedenle hastane yönetiminin her zaman var olan koşulları geliştirmesi ve eksikliklerigidermesi gerekmektedir. Ayrıca, psikolojik faktörler de tedaviyi reddetme üzerinde etkilidir. Bu nedenlepsikiyatristler, psikolojik danışmanlar ve psikologlar, hasta çocukları ve onların ebeveynlerini hastalığa uyumsağlamaları için desteklemelilerdir.

Anahtar Kelime:

Konular: Sosyoloji Aile Çalışmaları

The parents' reasons for refusing treatmeni of their children

Öz:

Purpose: The aim of this study was to identify the parents’ reasons for refusing treatment in Ankara DışkapıChildren Education and Research Hospital in order to give better and high-quality service to the patients andtheir relatives and to increase the patient satisfaction. Methods: The data were obtained from parents who applied to Ankara Dışkapı Children Education and Re- search Hospital and refused their children’s treatment. The Form of Treatment Refusal was developed forthe study. The data were collected between June 2009 to August 2009 and analyzed using SPSS 13.0 PacketProgram. Findings: Thirty parents (18 mothers and 12 fathers)refused treatment for their child during the 3-monthpilot test. The parents’ reasons of treatment refusal were reported in several domains: the demand for refer- ral to university hospitals; refusal of treatment by the child (%20, n=6); lack of confdence on the treatment(%20, n=6); familial reasons (%13.3, n=4); hospital’s physical conditions (%10, n=3); not being informed ontreatment (%10, n=3); and economical reasons (%6.6, n=2). Results: Parents’ socio-economic status, hospital’ physical conditions, lack of confdence on the treatment,not informing the patients on treatment and child’s refusing may be important factors for treatment refusal.Therefore, hospital management must focus on these factors. Moreover, psychological agent has an effectupon refusing treatment, too. For this reasons, psychiatrist, psychological counsellor and psychologist mustsupport the ill children and their parents to increase treatment compliance.

Anahtar Kelime:

Konular: Sosyoloji Aile Çalışmaları

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Güvercin CH. Türkiye’deki Gelişimi Açısından Hasta Hakları Kavramı. Yayınlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara 2007.
Bildirgelere http://sbu.saglik.gov.tr/hastahaklari/mevzuat.htm adresinden ulaşılmıştır (Erişim tarihi: 01.07.2009).
Kalaca Ç. Tıbbi Girişimi Reddeden Hastanın Karar Verme Yeterliğinin Değerlendirilmesi. Aile Hekimliği Uzmanlık Tezi, Ankara 1994.
Gürhan N, Tengilimoğlu D. Hasta Haklarına Genel Bir Bakış. I. Ulusal Tıbbi Etik Kongresi Bildiriler Kitabı,Kocaeli 1999; 8-11
Sert H, Gözdemir M, Işık B.Kardiyopulmoner Canlandırma Yapılmaması Etik mi ? Yeni Tıp Dergisi 2007;24:85-89.
Etchells E, Sharpe G, Elliott C, Singer PA. Bioethics for Clinicians: Capacity. CMAJ, 1996;155:657–661.
Türk Tabipleri Birliği Etik Bildirgeler Çalıştayı Sonuç Raporları. Birinci Baskı. Ankara: Türk Tabipleri Birliği Yayınları 2008.
Ersoy N. Klinik Etiğin Önemli Bir Sorunu: Aydınlatılmış Onam. T Klin Tıbbi Etik,1994;2:131-136.
Mangan S. Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde Hasta Hakları Uygulamalarının Sosyolojik Açıdan İncelenmesi. Yayınlanmamış yük- sek lisans tezi. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul 2006.
Ersoy N, Gündoğmuş UN. A study of the ethical sensitivity of physicians in Turkey. Nursing Ethics, 2003;10: 472-484.
Alan S. Adana’da Eğitim Hastanelerinde Sağlık Hizmetini Alanlar ile Verenlerin Özerkliğe Saygı ve Paternalizme Yatkınlıkları. Yayınlanmamış doktora tezi. Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Adana 2005.
Appelbaum PS, Roth LH. Clinical issues in the assessment of competency. Am J Psychiatry, 1981;138:1462-1467.
Özlü T. Kuramsal Metinler, Felsef Arka Plan ve Örnek Olgularla Hasta Hakları. Birinci Baskı. İstanbul: Timaş Yayınları 2005.
Kara F. Tedaviyi terk eden tüberküloz hastaları ve aile fertlerinin saha tarama sonuçları. Yayınlanmamış tıpta uzmanlık tezi. Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi, Konya 2001.
Henderson CW. Depressed Patients Less Likely to Accept Chemotherapy. Cancer Weekly,2000: 6-2.
Johnson Kate. Depressed Patients Less Likely to Adhere to Hypertension Therapy. Cardiology News, Volume 2009;7:7-10.
Terakye G. Hemşirelikte İletişim ve Hasta Hemşire İlişkileri. İkinci Baskı. Ankara: Aydoğdu Ofset 1994.
Simms C. How to Unmask the Angry Patient. Am J Nursing, 1995;95:37- 40.
Doğan S, Güler H, Kelleci M. Hastaların Öfkeli Davranışları Karşısında Hemşirelerin Yaklaşımları. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2001;5:26-32.
Pişkin, S. 4-15 Yaş Grubu Kronik Hastalığı Olan Çocukların Hastalığına ve Hastaneye Yatma Tepkileri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara 1993.
Yılmaz H. Osmangazi Üniversitesi Eğitim Uygulama ve Araştırma Hastanesi’nde Yatan Erişkin Hastaların Hasta Haklarından Yararlanma Durumları ve Hemşirelerin Hasta Haklarına İlişkin Görüşleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul 2002.
Özer A, Günay O. Kayseri il merkezinde çalışan hekimlerin hasta hakları konusundaki bilgi düzeyleri . Erciyes Tıp Dergisi 2007; 29:56-63.
Saruç S. Kadın Hastalıkları ve Doğumevi Eğitim ve Araştırma Hastanelerinde Yatan Hastaların Hasta Hakları Bilgi Düzeyinin Belirlenmesi: Ankara Örneği. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara 2007.
Teke A, Uçar M, Demir C, Çelen Ö, Karaalp T. Bir Eğitim Hastanesinde Görev Yapan Hemşirelerin Hasta Hakları Konusundaki Bilgi ve Tutumlarının Değerlendirilmesi. TAF Prev Med Bull, 2007;6: 259-266.
Kaçar Halime. Hastanede Yatan Hastaların Hasta Hakları Konusunda Bilgi Düzeyi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Afyon 2008.
Demircan T, Özer FG, Beydağ KD. Sağlık Yüksekokulu Öğrencilerinin Hasta Hakları Konusundaki Bilgi Düzeyleri. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi,2008;3:3-19..
Kurtcebe Zehra Özlem. Bir Üniversite Hastanesine Başvuran Hasta ve Yakınları ile Araştırma Görevlilerinin Hasta Hakları Konusundaki Bilgi, Tutum ve Yararlanma Durumlarının Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış tıpta uzmanlık tezi. Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara.2009
Yiğit R. Fetus - Yenidoğan Hakları ve Hemşirelik. C. Ü. Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 2002;6: 50-56.
Aydıner AH. Bursa’daki Hekimlerin Hasta Haklarına Yaklaşımı. Yayınlanmamış tıpta uzmanlık tezi. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Bursa 2006.

APA	KESER N, ARGUZ P (2010). Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri. , 5 - 11.
Chicago	KESER Nilüfer,ARGUZ Perihan Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri. (2010): 5 - 11.
MLA	KESER Nilüfer,ARGUZ Perihan Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri. , 2010, ss.5 - 11.
AMA	KESER N,ARGUZ P Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri. . 2010; 5 - 11.
Vancouver	KESER N,ARGUZ P Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri. . 2010; 5 - 11.
IEEE	KESER N,ARGUZ P "Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri." , ss.5 - 11, 2010.
ISNAD	KESER, Nilüfer - ARGUZ, Perihan. "Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri". (2010), 5-11.

APA	KESER N, ARGUZ P (2010). Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri. Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi, 4(1), 5 - 11.
Chicago	KESER Nilüfer,ARGUZ Perihan Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri. Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi 4, no.1 (2010): 5 - 11.
MLA	KESER Nilüfer,ARGUZ Perihan Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri. Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi, vol.4, no.1, 2010, ss.5 - 11.
AMA	KESER N,ARGUZ P Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri. Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi. 2010; 4(1): 5 - 11.
Vancouver	KESER N,ARGUZ P Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri. Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi. 2010; 4(1): 5 - 11.
IEEE	KESER N,ARGUZ P "Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri." Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi, 4, ss.5 - 11, 2010.
ISNAD	KESER, Nilüfer - ARGUZ, Perihan. "Ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenleri". Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi 4/1 (2010), 5-11.