Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi

Yıl: 2010 Cilt: 4 Sayı: 33 Sayfa Aralığı: 81 - 88 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi

Öz:
Bu çalışmanın amacı, ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejilerini ölçen bir ölçme aracı geliştirmektir. Çalışma, 14-17 yaşları arasındaki lise öğrenimi gören 98 kız ve 92 erkek olmak üzere toplam 190 ergen üzerinde gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, açıklayıcı faktör analizi ve bazı güvenirlik analizleri yapılmıştır. Çalışmadan elde edilen bulgulara göre, açıklanan varyansı % 59 olan beş boyutlu bir ölçek elde edilmiştir. Ölçeğin boyutları, “çevreden olumlu tepkiler almak”, “dinî inancın gereğini yerine getirmek”, “çevreye olumlu tepkiler vermek”, “istekleri doyurmak” ve “öznel iyi oluşu korumak” olarak isimlendirilmiştir. Ölçeğin güvenirlik ve geçerlik değerleri tatminkâr düzeyde bulunmuştur. Geliştirilen ölçeğe “Ergenler İçin Öznel İyi Oluşu Artırma Stratejileri Ölçeği” ismi verilmiştir. Bu ölçekle, gelecekte çeşitli araştırmalar yapılarak alanın gelişmesine katkıda bulunulabilir.
Anahtar Kelime: kurultu geçerliliği psikolojik ölçekler öznel esenliği arttırma stratejileri ölçeği psikolojik durum ergenler ölçek geliştirme güvenirlik öznel esenlik

Belge Türü: Makale Makale Türü: Diğer Erişim Türü: Bibliyografik
  • Arnett, J. J. (2000). Emerging adulthood: A theory of development from the late teens through the twenties. American Psychologist, 55, 469-480.
  • Buss, D. M.(2000). The Evolution of Happiness. American Psychologist, 55, 15-23.
  • Diener, E. (1984). Subjective well being. Psychological Bulletin 95; 542 -75.
  • Diener, E. (1994). Assessing Subjective Well-Being: Progress and Opportunities. Social Indicators Research, 31, 103-157.
  • Diener, E. (2001). Subjective Well-Being: The Science of Happiness and a Proposal for a National Index. American Psychologist. 55,1,34-43.
  • Eryılmaz, A. & Yorulmaz, A (2006). The Way of being happy for adolescents. Paper presented at the Xth Conference of European Association for Research on Adolescence, Antalya, Turkey, May 2–6.
  • Eryılmaz, A. (2009). Başa çıkma stratejilerinin kişilik özellikleriyle ergen öznel iyi oluşu arasındaki aracı rolü. Yayınlanmamış Doktora Tezi. A.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara
  • Fordyce, M. W. (1977). Development of a program to increase happiness. Journal of Counseling Psychology,24,511–521.
  • Fordyce, M. W. (1983). A program to ıncrease happiness: Further Studies. Journal of Counseling Psychology, 30,483–498.
  • Heubner, E.S (1991). Correlates of life satisfaction in Children. School Psychology Quarterly, 6,103-111.
  • Kagan, J. (2003). Biology, context and developmental Inquiry. Annual Rewiev of Psychology, 54, 1-23.
  • Köker, S. (1991). Normal ve Sorunlu Ergenlerin Yaşam Doyumu Düzeyinin Karşılaştırlması. A.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara: Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  • Loveless, T.(2006). How Well Are Students Learning? The 2006 Brown Center Report on American Education.
  • Lykken, D. ve Tellegen, A. (1996). Happiness is a Stochastic Phenomenon. Psychological Science, 7, 186-189.
  • Lyubomirsky, S., Sheldon, K. M.ve Schkade, D. (2005). Pursuing Happiness: The Architecture of Sustainable Change. Review of General Psychology, 9, 111-131.
  • McCullough, G., Huebner, S. ve Laughlin, J.E. (2002). Life Events, Self Concept, and Adolescent’s Positive Subjective Well-Being. Psychology in the School, Vol.3: 281-290.
  • Mcknight C.G, Huebner E.S. ve Suldo, S. (2002). Relationships Among Stressful Life Events, Temperament, Problem Behaviour, and Global Life Satisfaction in Adolescents. Psychology in the Schools,Vol. 39 (6), 677-687.
  • Myers, D. ve Diener, E. (1995). Who is Happy. American Psychological Society. 6, 1,1-19.
  • Nalbant, A. (1993). 15-22 Yaşları Arasında Bulunan İlahevindeki, Gözetim Altındaki Ve Suç İşlememiş Gençlerin Benlik Saygısı Ve Yaşam Doyumu Düzeylerinin Karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. A.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara
  • Robinson, J.L., Emde, R.N. ve Corley, R.P. (2001). Dispositional Cheerfulness: Early Genetic and Environmental Infuluences. In R. N. Emde & J.K.
  • Hewitt (Eds.), Infancy to Early Childhood: Genetic and Environmental Influences on Developmental Cahange (pp.163-177). London: Oxford University Pres.
  • Tkach, C. ve Lyubomirsky, S. (2006). How Do People Pursue Happiness?: Relating Personality, Happiness-Increasing Srategies, and Well-Being. Journal of Happiness Studies.
  • Prager, K. J. (1995). The psychology of intimacy. New York: The Guilford Press.
  • Sternberg, R. J. (1999). Cupid’s Arrow: The Course of Love Through Time. UK: Cambridge Universty Press.
  • Yorulmaz, A. ve Eryılmaz, A..(2006). Ergen öznel iyi oluşunun özsaygı ve iyimserlik eğilimi ile ilişkisinin incelenmesi. Ulusal 14. Psikoloji Kongresi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara, Türkiye, 6-8 Eylül.
APA ERYILMAZ A (2010). Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi. , 81 - 88.
Chicago ERYILMAZ Ali Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi. (2010): 81 - 88.
MLA ERYILMAZ Ali Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi. , 2010, ss.81 - 88.
AMA ERYILMAZ A Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi. . 2010; 81 - 88.
Vancouver ERYILMAZ A Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi. . 2010; 81 - 88.
IEEE ERYILMAZ A "Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi." , ss.81 - 88, 2010.
ISNAD ERYILMAZ, Ali. "Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi". (2010), 81-88.
APA ERYILMAZ A (2010). Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(33), 81 - 88.
Chicago ERYILMAZ Ali Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 4, no.33 (2010): 81 - 88.
MLA ERYILMAZ Ali Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, vol.4, no.33, 2010, ss.81 - 88.
AMA ERYILMAZ A Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 2010; 4(33): 81 - 88.
Vancouver ERYILMAZ A Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 2010; 4(33): 81 - 88.
IEEE ERYILMAZ A "Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi." Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4, ss.81 - 88, 2010.
ISNAD ERYILMAZ, Ali. "Ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi". Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 4/33 (2010), 81-88.