Son yüzyılda ortalama yaşam süresinin uzaması, yaşlılık döneminde karşılaşılan bedensel ve ruhsal sorunların dağılımını değiştirmiştir. Altmış yaşın üzerindeki nüfusun artışı ile başta demans, depresyon gibi ruhsal ve diğer bedensel hastalıkların bir arada görülme olasılığı da artmaktadır. Hastalıklara ek olarak başka etkenlerin katkısı ile yaşlılıkta yaşam kalitesi de bozulabilmektedir. Bu çalışmada huzurevinde yaşamakta olan bir grup yaşlıda, bilişsel işlevler, ruhsal bozukluklar, depresif belirti düzeyi ve yaşam kalitesinin kesitsel, kontrollü bir desende araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya bir huzurevinde yaşamakta olan 30 yaşlı ile kont-rol grubu olarak kendi evlerinde yaşamakta olan 20 yaşlı alınmıştır. İki grup yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiştir. Örneklem ve kont-rol grubuna alınabilmesi için yaşlılarda okuryazar olma, görüşme ve ölçek doldurmayı engelleyecek nitelikte bir sağlık sorunun olmaması ve araştırmaya gönüllü olarak katılması koşulları aranmıştır. İki gruptaki yaşlılara yaşam kalitesi ölçümü için (KF 36: Kısa Form36); psikiyatrik yönden tanısal görüşme için SCID-I (Structured Clinical Interview for DSM-IV: DSM-IV için Yapılandırılmış Klinik Görüşme); bilişsel işlevler için ERFC ve depresif belirti düzeyi için GDÖ (Geri-yatrik Depresyon Ölçeği) uygulandı. Sosyodemografik açıdan huzurevindeki yaşlılarda toplam çocuk sayısı, kontrol grubundan anlamlı düzeyde düşük bulundu. Huzurevi grubunda yaşam kalitesi üzerine olumsuz yönden etkili bulunan değişkenler ekonomik durumun kötü olması ve huzurevinde geçen sürenin daha uzun olmasıdır. Sonuç olarak çalışmamızda huzurevi ve kontrol grubundaki yaşlılar arasında psikiyatrik tanı, depresif belirti şiddeti, bilişsel işlev düzeyleri açısından fark bulunmamıştır. İki grubun yaşam kalitesi üzerine etkili olan değişkenlerin farklılıklar gösterdiği saptanmış ve özellikle ekonomik durumu kötü olan ve kalış süresi daha uzun olan huzurevi yaşlılarında yaşam kalitesi açısından dikkatli olunması gerektiği düşünülmüştür.