Artan rekabet, değişen piyasa koşulları, gelişen teknoloji, yeni yönetim anlayışları, eğitim seviyesinin yükselmesi gibi faktörler, kurumların yapılarını iyice karmaşıklaştırmakta, bunun sonucunda da çalışanlar hem kendilerine hem de işlerine yabancılaşmakta, örgüte, örgüt yöneticilerine ve çalışma arkadaşlarına olan bağlılıkları azalmaktadır. Bu yabancılaşma sonucunda, çalışanların azımsanmayacak bir bölümünün, ilk bir-iki yıl içerisinde kurumlarından ayrıldıkları ya da ayrılmasalar bile düşük performans sergiledikleri, işlerini sabote ettikleri hatta saldırgan davranışlar içine girdikleri gözlenmektedir. Beklentilerinin karşılanmadığını gören organizasyon yönetimleri de, çalışanlar ile ilgili çeşitli arayışlar içine girerek, örgütsel bağlılığı temin etmeye yönelmektedirler. İşte bu noktada; sözlü ve yazılı olmayan ancak sözlü ve yazılı sözleşmeler üzerinde olumlu ya da olumsuz ciddi etkileri olabilen bir sözleşme türü ortaya çıkmaktadır: Psikolojik Sözleşme. Kişi ve içinde bulunduğu örgüt arasında sözle ifade edilmeyen, kapalı, tarafların iş ilişkileri içerisinde birbirlerine vermeyi ve birbirlerinden almayı bekledikleri psikolojik yönü bulunan anlaşma olarak tanımlanan psikolojik sözleşme, örgütler için önemli bir fenomen haline gelmiştir.