Literatürde, atasözünün nasıl tanımlanabileceği sorusuna verilen cevaplar, ya atasözlerini diğer sözsel formlardan ayırt etmeye yarayacak birtakım özelliklerin saptanması, ya da yapısal çözümleme yoluna gidilerek atasözlerinin hepsinde ortak olarak görülen dilsel bir şema/fonksiyon belirleme ekseninde ortaya konmuştur. Bu bakış açıları, atasözleri farklı bağlamlarda ve anlam bilimi sınırları dâhilinde incelenmek istendiğinde, her zaman bütünüyle kapsayıcı ve/veya yeterli olamamaktadır. Bu makalede, öncelikle, atasözü için önerilmiş tanım ve atasözlerinin neliğini tartışan kuramlar özetlenecek, bu tanım ve kuramlara getirilmiş ve bu yazıda getirilecek eleştirilere yer verilecektir. Sonrasında, 20. ve 21. yüzyılın enformatik araçlarıyla, sözlü kültürün muhafaza edildiği kollektif birikime erişme şeklinin değiştiği, dolayısıyla atasözünün bir form değişimi geçirmekte olduğu iddia edilecektir. Bu iddianın desteklenmesi amacıyla, Türkçe literatürdeki atasözlerinden ve kalıplaşmış sözlerden çeşitli örnekler verilecektir. Bu örneklerin işaret edeceği durumun, makalenin ilk bölümünde tartışılacak tanım ve teoriler tarafından açıklanamıyor oluşuna değinilerek atasözlerindeki form değişimini de kapsayabilecek yeni bir bakış açısı önerilecektir. Makalenin son bölümünde ele alınacak bu çözüm önerisi, Neal R. Norrick’in “özellik matrisi”ni yeniden yorumlayan bir şema üzerinden geliştirilecektir. Sonuç olarak “atasözü”nün yeniden tanımlanması ve bu tanımı en kapsayıcı şekilde ifade eden yeni bir terminusun gereği üzerinde durulacaktır.