TY  - JOUR
TI  - Zenofobi ve Medikal Zenofobi’yi Yeniden Düşünmek
AB  - 2011 yılından bu yana yoğun bir göç dalgasıyla karşı karşıya olan ülkemizde artan mülteci nüfusu ile birlikte zenofobi de günbegün artmaktadır. Sağlık hizmetlerinin sunumu sırasında, çoğu zaman artan ortalama hasta sayıları ve çözülemeyen iletişim problemlerinin arkasına saklanarak serpilen zenofobinin, etik kodları ve deontolojisi olan hekimlik mesleğinde, gayrı ahlakiliği tartışmaya açılmaya çalışılmıştır. Öncelikle zenofobi ile ilgili tıp ve sosyal bilimler literatürü, bu fenomenin mevcut, tarihsel ve psikopatolojik arka planı, tıpla açık veya örtük ilişkisi kapsamında araştırılmıştır. Dünya genelinde sağlık hizmetleri sunumunun ana aktörleri olan hekimlerin zenofobik tutum ve eylemleri tıp etiği ve tarihsel perspektiften değerlendirilmiştir. Bu makalede zenofobinin sosyoekonomik, politik ve psikolojik temelleri ve yeni ırkçılık teorileri ile ilişki ve bağlamına dair bulgular ve özellikle Güney Afrika’da sağlık hizmetlerinde mevcut bir fenomen olarak tartışılan zenofobinin, tarihsel varlığı ve günümüzde nelere sebebiyet verdiğine dair bulgular ortaya konulmaya çalışılmıştır. Zenofobinin her türlü kimliksel ve biyografik bilginin tıbbi sebepler dışında hiçbir önem arz etmediği bir mekân ve karşılaşmada, toplum içinde öz-saygısını yitirmeye yüz tutmuş yabancıya/incinebilir özneye karşı ortaya çıkması/çıkabilecek olması hasta-hekim ve hekim-hekim ilişkisinin her türlü etik içerimini (gizlilik, sır saklama, mahremiyet, karşılıklı saygı, mesleki dayanışma, nezaket vb.) riske atmakla birlikte, meseleyi ahlaki bir soruna dönüştürür. Hekimlik, hekim tarafından, hastalık dışında her türden bilgi ve kimliğin gözardı edildiği tarafsız bir mekânda icra edilmelidir.
AU  - Başaran, Cem Hakan
DO  - 10.20518/tjph.1086392
PY  - 2022
JO  - Türkiye Halk Sağlığı Dergisi
VL  - 20
IS  - 3
SN  - 1304-1096
SP  - 458
EP  - 473
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/1143642
ER  -