OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Emrah KAYA, (Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Eğitim Yönetimi Bilim Dalı, Ankara, Türkiye)
Murat ÖZDEMİR (Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Bölümü, Ankara, Türkiye)
Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi
7 5
Yıl: 2022 Cilt: 12 Sayı: 4 Sayfa Aralığı: 1995 - 2009 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.30783/nevsosbilen.1075879 İndeks Tarihi: 30-12-2022

OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Öz:
Bu araştırmanın amacı, okulun tüm boyutları ile dijital yönetimine ilişkin mevcut durumu belirlemeye elverişli, geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı geliştirmektir. Bu amaçla ilk aşamada, okulun ve okul yönetiminin dijitalleşmesi ile ilgili alanyazın taranmış ve alanyazına dayalı olarak kırk maddelik bir madde havuzu oluşturulmuştur. Daha sonra hazırlanan maddeler eğitim yönetimi ve ölçme-değerlendirme alanlarında 10 uzmana gönderilmiştir. Uzmanların önerileri doğrultusunda yeniden düzenlenmiş olan 33 maddelik taslak ölçek Ankara ilindeki altı farklı ilçeden toplam 519 yönetici ve öğretmene uygulanmıştır. Okulun Dijital Yönetimi Ölçeği’nin (ODYÖ) yapı geçerliğini belirlemek amacıyla birinci çalışma grubu (170 katılımcı) ile Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) ve ikinci çalışma grubu ile (349 katılımcı) Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) yapılmıştır. Yapılan AFA sonucunda beş alt ölçek ‘’insan kaynağının yönetimi’’, ‘’okul toplum ilişkilerinin yönetimi’’ ‘’öğrenci işlerinin yönetimi’’ okul işletmesinin yönetimi’’ ve ‘’eğitim programlarının yönetimi’’ şeklinde isimlendirilmiştir. Beş alt ölçekten oluşan bu model DFA ile doğrulanmıştır. Ölçeğe ait Cronbach Alpha hesaplaması ise ölçeğin güvenilir bir veri toplama aracı olduğunu göstermiş ve tüm bu bulgulara dayalı olarak ODYÖ’nün, okulların dijital yönetim özelliklerini belirlemede elverişli, geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelime: Okul Yönetimi Dijitalleşme Okulun Dijital Yönetimi Geçerlik Güvenirlik

DEVELOPMENT OF THE SCHOOL'S DIGITAL ADMINISTRATION SCALE (SDAS) VALIDITY AND RELIABILITY STUDY

Öz:
The purpose of the research is to develop a convenient, valid and reliable measurement tool that can be used to determine the current situation regarding digital administration with all dimensions of school. For this purpose, in the first stage, the literature on the digitalization of the school and school administration was scanned and an item pool of forty items was created based on the literature. Afterwards, the prepared items were sent to ten experts in the fields of educational administration and measurement-evaluation. The 33-item draft scale, which was rearranged in line with the suggestions of the experts, was applied to a total of 519 administrators and teachers from six different districts in Ankara. Exploratory Factor Analysis (EFA) was conducted with the first study group (170 participants) and Confirmatory Factor Analysis (CFA) was conducted with the second study group (349 participants) in order to determine the construct validity of the School's Digital Administration Scale. As a result of the EFA, five sub-scales were named as "management of human resources", "management of school- society relations", "management of student affairs", "management of school enterprise" and "management of educational programs." This construct was validated by DFA. In addition, the Cronbach Alpha calculation of the scale showed that the scale was a reliable data collection tool, and based on all these findings, it was concluded that SDAS was a suitable, valid and reliable measurement tool for determining the digital administration characteristics of schools.
Anahtar Kelime: School Administration Digitalization Digital School Administration Validity Reliability

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • Açıkalın, A. (2016). Çağdaş Örgütlerde İnsan Kaynağının Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık
  • Ada, Ş ve Baysal Z.N (2010). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık
  • Akın, U. (Ed.) (2019). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık
  • Altınay, F., Dagli, G. ve Altınay, Z. (2016). Digital transformation in school management and culture. In Virtual Learning. IntechOpen.
  • Anderson, J. C. ve Gerbing, D. W. (1984). The effect of sampling error on convergence, improper solutions and goodness-of-fit indices for maximum likelihood confirmatory factor analysis. Psychometrika, 49(2),
  • Armstrong, M. (2006). A handbook of human resource management practice. Kogan Page Publishers.
  • Aydın, T. (1997). Bilgi Toplumu ve Demokrasi, Trabzon, 1997, Efor Masaüstü Yayıncılık.
  • Baron, G. L. ve Bruillard, E. (2003). Information and communication technology: models of evaluation in France. Evaluation and program planning, 26(2), 177-184.
  • Bell, D. (1980). The Social Framework of the information Society’, in, Forester, T.(ed), The Microelectronics Revolution: the complete guide to the new technology and its impact on society. Cambridge. Mass.
  • Blau, I. ve Shamir-Inbal, T. (2017). Digital competences and long-term ICT integration in school culture: The perspective of elementary school leaders. Education and Information Technologies, 22(3), 769–787.
  • Boxall, P. F., Purcell, J. ve Wright, P. M. (Eds.). (2007). The Oxford handbook of human resource management. Oxford University Press on Demand.
  • Buckingham, D. (2010). Defining digital literacy. In Medienbildung in neuen Kulturräumen (ss. 59-71). VS Verlag für Sozialwissenschaften.
  • Buckingham, D. (2013). Beyond technology: Children's learning in the age of digital culture. John Wiley & Sons.
  • Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2017). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
  • Castells, M. (2007). Communication, power and counter-power in the network society. International Journal of Communication, 1(1), 29.
  • Cohen, L., Manion, L., ve Morrison, K. (2021). Eğitimde Araştırma Yöntemler. (Çev. Ed. Erkan Dinç ve Kasım Kıroğlu). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
  • Comrey, A. L. ve Lee, H. B. (1992). A first course in factor analysis. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.
  • Costello, A. B. ve Osborne, J. W. (2005). Best practices in exploratory factor analysis: Four recommendations for getting the most from your analysis. Practical assessment, research ve evaluation, 10(7), 1-9.
  • Çelik, V. (2011). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
  • Daniel, L. G., ve Witta, E. L. (1997). Implications for teaching graduate students correct terminology for discussing validity and reliability on a content analysis of three social science measurement journals. Paper presented at the American Education Research Associaton, Chicago, IL
  • Delanty, G. (2003). Citizenship as a learning process: disciplinary citizenship versus cultural citizenship. International Journal of Lifelong Education, 22(6), 597-605.
  • Drent, M. ve Meelissen, M. (2008). Which factors obstruct or stimulate teacher educators to use ICT innovatively?. Computers & Education, 51(1), 187-199.
  • eOkul. (2009). eOkul Kullanım Kılavuzu. http://eokul.meb.gov.tr (Erişim Tarihi 05.12.2021)
  • Erstad, O. ve Sefton-Green, J. (Eds.). (2013). Identity, community, and learning lives in the digital age. Cambridge University Press.
  • Ferrari, A. (2012). Digital competence in practice: An analysis of frameworks. Sevilla: JRC IPTS. DOI: 10.2791/82116
  • Fraenkel, J. R., Wallend, N. E. ve Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education. New York: McGraw Hill.
  • Gibson, I. W. (2001). The role of school administrators in the process of effectively integrating educational technology into school learning environments: New research from the mid-west. In Society for information technology teacher education international conference (ss. 502-506). Association for the Advancement of Computing in Education (AACE).
  • Gilster, P. ve Glister, P. (1997). Digital literacy. New York: Wiley Computer Pub.
  • Gliner, j. A., Morgan, G.A. ve Leech, N.L. (2015). Uygulamada Araştırma Yöntemleri: Desen ve Analizi Bütünleştiren Yaklaşım. (Çev. Ed. Selahattin Turan). Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık
  • Gros, B. (2007). Digital games in education: The design of games-based learning environments. Journal of research on technology in education, 40(1), 23-38.
  • Grunig, J. E. ve Hunt, T. T. (1984). Managing public relations. Holt, Rinehart and Winston.
  • Gueutal, H., Stone, D. L. ve Salas, E. (2005). The brave new world of eHR: Human resources management in the digital age. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
  • Guri-Rosenblit, S. (2009). Distance education in the digital age: Common misconceptions and challenging tasks. International Journal of E-Learning & Distance Education/Revue internationale du e-learning et la formation à distance, 23(2), 105-122.
  • Gülşen, C. ve Gökyer, N. (2015). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Hallinger, P. ve Murphy, J. (1985). Assessing the instructional management behavior of principals. The elementary school journal, 86(2), 217-247.
  • Headrick, D. R. (2009). Technology: A world history. Oxford University Press.
  • Hair Jr, J. F., Anderson, R. E., Tatham, R. L., William, C. ve Black (1995). Multivariate data analysis with readings. New Jersy: Prentice Hall.
  • Henson, R. K. ve Roberts, J. K. (2006). Use of exploratory factor analysis in published research: Common errors and some comment on improved practice. Educational and Psychological Measurement, 66(3), 393-416.
  • Hooper, D., Coughlan, J. ve Mullen, M. (2008). Structural equation modelling: Guidelines for determining model fit. Electronic Journal of Business Research Methods, 6(1), 53-60.
  • Hsu, Y. C., Ho, H. N. J., Tsai, C. C., Hwang, G. J., Chu, H. C., Wang, C. Y., & Chen, N. S. (2012). Research trends in technology-based learning from 2000 to 2009: A content analysis of publications in selected journals. Journal of Educational Technology & Society, 15(2), 354-370
  • Jedeskog, G. (2005) Changing school. Implementation of ICT in Swedish School, Campaigns and Experiences 1984–2004. Uppsala University: Department of Education.
  • Johnson, R. D., Carlson, K. D. ve Kavanagh, M. J. (Eds.). (2020). Human resource information systems: Basics, applications, and future directions. SAGE Publications, Incorporated.
  • Kearsley, G. ve Lynch, W. (1992). Educational leadership in the age of technology: The new skills. Journal of research on computing in education, 25(1), 50-60.
  • Kindred, L. W. (1957). School public relations. Prentice-Hall.
  • Kline, R. B. (2016). Principle and practice of structural equation modelling. New York, NY: The Guilford Press.
  • Kretovics, M. (2003). The role of student affairs in distance education: Cyber-services or virtual communities. Online Journal of Distance Learning Administration, 6(3).
  • Krumsvik, R. J. (2014). Teacher educators' digital competence. Scandinavian Journal of Educational Research, 58(3), 269-280.
  • Kuh, G. D. (2009). What student affairs professionals need to know about student engagement. Journal of college student development, 50(6), 683-706.
  • Lankshear, C. ve Knobel, M. (Eds.). (2008). Digital literacies: Concepts, policies and practices (Vol. 30). Peter Lang.
  • Lee, J. C. K. ve Dimmock, C. (1999). Curriculum leadership and management in secondary schools: A Hong Kong case study. School Leadership & Management, 19(4), 455-481.
  • Livingstone, S. ve Sefton-Green, J. (2016). The class: Living and learning in the digital age (Vol.1). NYU Press.
  • McLuhan, M. ve Powers, B. R. (2001). The global village: Transformations in world life and media in the 21st century. Communication and society.
  • Memduhoğlu, H. B. ve Yılmaz, K. (Ed.). (2015). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
  • Milli Eğitim Temel Kanunu (1973). T.C. Resmi Gazete Tarih: 24/6/1973 Sayı: 14574 07. 12. 2021 tarihinde http://mevzuat.meb.gov.tr adresinden erişildi.
  • Moneta, L. (2005). Technology and student affairs: Redux. New Directions for Student Services, 2005(112), 3-14.
  • Mooij, T. ve Smeets, E. (2001). Modelling and supporting ICT implementation in secondary schools. Computers & Education, 36(3), 265-281.
  • Moore, E. H., Bagin, D. ve Gallagher, D. R. (2012). The school and community relations (s. 320). Upper Saddle River, NJ: Pearson.
  • Mossberger, K., Tolbert, C. J. ve McNeal, R. S. (2007). Digital citizenship: The Internet, society, and participation. MIT Press.
  • Muffoletto, R. (2001). Education and technology: Critical and reflective practices. Cresskill, NJ: Hampton Press.
  • Murgatroyd, S. ve Woudstra, A. (1989). Management: Issues in the management of distance education. American Journal of Distance Education, 3(1), 4-19.
  • Özdemir, M. (2018). Eğitim yönetimi: Alanın temelleri ve çağdaş yönelimler. Ankara: Anı Yayıncılık
  • Özdemir, S. (Ed.) (2014). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık
  • Panda, S. (Ed.). (2003). Planning and management in distance education. London: Kogan Page Parry, E. ve Tyson, S. (2011). Desired goals and actual outcomes of e HRM. Human Resource Management Journal, 21(3), 335-354.
  • Pawlas, A. M. ve Pawlas, G. (2005).The administrator‟s guide to school-community relations. Larchmont, New York: Eye on Education, Inc.
  • Pettersson, F. (2018). Digitally Competent School Organizations – Developing Supportive Organizational Infrastructures. International Journal of Media, Technology Lifelong Learning, 14(2), 132–143.
  • Picciano, A. G. (2002). Educational leadership and planning for technology. Prentice Hall, Inc. A Pearson Education Company, One Lake Street, Upper Saddle River, NJ, 07458.
  • Prensky, M. (2003). Digital game-based learning. Computers in Entertainment (CIE), 1(1), 21-21.
  • Ribble, M. (2015). Digital citizenship in schools: Nine elements all students should know. International Society for Technology in Education.
  • Rumble, G. (2019). The planning and management of distance education. London: Croom Helm.
  • Sarpkaya, R. (Ed) (1997). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Anı Yayıncılık
  • Selwyn, N. (2010). Schools and schooling in the digital age: A critical analysis. London: Routledge.
  • Sheninger, E. (2019). Digital leadership: Changing paradigms for changing times. Corwin Press.
  • Society for Human Resource Management, (2002). HR Tech: Matching Talent with Tasks. Erişim Tarihi: 01. 01. 2022. DOI: https://www.shrm.org/hr-today/news/hr-magazine/pages/1102hrtech.aspx
  • Stone, D. L., Deadrick, D. L., Lukaszewski, K. M. ve Johnson, R. (2015). The influence of technology on the future of human resource management. Human resource management review, 25(2), 216-231.
  • Strohmeier, S. (2007). Research in e-HRM: Review and implications. Human resource management review, 17(1), 19- 37.
  • Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçmelerde güvenirlik ve geçerlik. Ankara: Seçkin Yayınevi.
  • Şişman, M. (2020). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık
  • Tabachnick, B. G., Fidell, L. S. ve Ullman, J. B. (2007). Using multivariate statistics (Vol. 5, ss. 481-498). Boston, MA: Pearson
  • Taymaz, H. (2011). Okul yönetimi (10. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık
  • Teich, A. H. (1997). Technology and the Future. St. Martin's Press.
  • Vandenbroucke, F. (2007). Competences for the Knowledge Society: ICT in education initiative 2007- 2009. Education, and Training.
  • Vanderlinde, R. ve van Braak, J. (2010). The e-capacity of primary schools: Development of a conceptual model and scale construction from a school improvement perspective. Computers & Education, 55, 541–553.
  • Vennebo, K. F. (2017). Innovative work in school development: Exploring leadership enactment. Educational Management Administration & Leadership, 45(2), 298-315.
  • Williams, P. ve Sheridan, S. (2010). Conditions for collaborative learning and constructive competition in school. Educational Research, 52(4), 335-350.
  • Williamson, B. (2013). The future of the curriculum: School knowledge in the digital age (s. 152). MIT Press.
  • Wolf, E. J., Harrington, K. M., Clark, S. L. ve Miller, M. W. (2013). Sample size requirements for structural equation models: An evaluation of power, bias, and solution propriety. National Institutes of Health, 76(6),
  • Woudstra, A. ve Powell, R. (1989). Management: Value chain analysis: A framework for management of distance education. American Journal of Distance Education, 3(3), 7-21.
APA Kaya E, Özdemir M (2022). OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. , 1995 - 2009. 10.30783/nevsosbilen.1075879
Chicago Kaya Emrah,Özdemir Murat OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. (2022): 1995 - 2009. 10.30783/nevsosbilen.1075879
MLA Kaya Emrah,Özdemir Murat OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. , 2022, ss.1995 - 2009. 10.30783/nevsosbilen.1075879
AMA Kaya E,Özdemir M OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. . 2022; 1995 - 2009. 10.30783/nevsosbilen.1075879
Vancouver Kaya E,Özdemir M OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. . 2022; 1995 - 2009. 10.30783/nevsosbilen.1075879
IEEE Kaya E,Özdemir M "OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI." , ss.1995 - 2009, 2022. 10.30783/nevsosbilen.1075879
ISNAD Kaya, Emrah - Özdemir, Murat. "OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI". (2022), 1995-2009. https://doi.org/10.30783/nevsosbilen.1075879
APA Kaya E, Özdemir M (2022). OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 12(4), 1995 - 2009. 10.30783/nevsosbilen.1075879
Chicago Kaya Emrah,Özdemir Murat OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi 12, no.4 (2022): 1995 - 2009. 10.30783/nevsosbilen.1075879
MLA Kaya Emrah,Özdemir Murat OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, vol.12, no.4, 2022, ss.1995 - 2009. 10.30783/nevsosbilen.1075879
AMA Kaya E,Özdemir M OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi. 2022; 12(4): 1995 - 2009. 10.30783/nevsosbilen.1075879
Vancouver Kaya E,Özdemir M OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi. 2022; 12(4): 1995 - 2009. 10.30783/nevsosbilen.1075879
IEEE Kaya E,Özdemir M "OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI." Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 12, ss.1995 - 2009, 2022. 10.30783/nevsosbilen.1075879
ISNAD Kaya, Emrah - Özdemir, Murat. "OKULUN DİJİTAL YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ (ODYÖ) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI". Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi 12/4 (2022), 1995-2009. https://doi.org/10.30783/nevsosbilen.1075879
Sayfa Oluşturulma Tarihi
24-04-2024 5:8

İLETİŞİM

TÜBİTAK ULAKBİM TR Dizin

Yüzüncüyıl, İşçi Blokları Mahallesi

Muhsin Yazıcıoğlu Caddesi No:51/C

06530 Çankaya / ANKARA +90 (312) 298 92 00

trdizin@tubitak.gov.tr

TÜBİTAK ULAKBİM Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Cahit Arf Bilgi Merkezi © Tüm Hakları Saklıdır. Gizlilik Politikası Kullanım Şartları