Modern devletler politik sınırları çizilmiş coğrafya üzerinde yaşayan nüfus temelinde belirgin bir ulusları yaratır. Bu süreç geleneksel Çin devlet düşüncesinin hâkim olduğu Çin için pek geçerli değildir. Çin Halk Cumhuriyeti’ni yöneten Çin Komünist Partisi rejimi, Modern Çin devleti sınırlarının Mançu- Qing imparatorluğu dönemindeki sınırları kapsaması gerektiğine inanıyor ve bu bağlamda iç ve dış politika güdüyor. Bu politikalar içeride Doğu Türkistan ve Tibet’te, dışarıda ise Doğu Asya’da özellikle Çin Halk Cumhuriyeti-Tayvan ilişkilerinde daha somut ve tehditkâr bir şekilde cereyan etmektedir. 1947 yılından beri fiili olarak Çin’den bağımsız bir devlet statüsünde mevcudiyetine devam eden Tayvan, Çin Halk Cumhuriyetinin BM’de Çin’i temsil etmeye başlamasından sonra ulusal ve uluslararası arenada Çin’in güttüğü “Tek Çin” politikasından dolayı her alanda tecrit edilme, baskılanma politikası ve uygulamalarına maruz kalmıştır. Bu çalışmada işbu nedenlerden ötürü bir türlü uluslararası toplumca tam olarak tanınamamış Tayvan’ın ulusal kimlik inşa sürecine genel olarak odaklanmak suretiyle işbu süreçte öne çıkan “Eyaletliler Zıtlaşması” veya “yerli-yabancı/yeni gelen çatışması” üzerinde durulacaktır. Bununla birlikte, aynı dilin farklı lehçelerini konuşan fakat ortak yazıyı kullanan, değişik kültürel örüntü ve hafızaya sahip toplulukların ortak kimlik inşa sürecinde karşılaştıkları sorunlar da aydınlatılmaya çalışacaktır.