Bu araştırma yurttaş gazeteciliği olarak tanımlanan haber üretme ve yayma pratiğinin araştırmacı gazetecilik düzeyinde de mümkün olup olmadığını bir örnek olay üzerinden sorgulamayı amaçlamaktadır. Araştırmacı gazetecilik, gazetecilik türleri içinde en çok zaman ve emek gerektiren, bunun yanında çoğu zaman değindiği konular nedeniyle gerek gazetecinin kendisi gerekse çalıştığı medya adına riskler üreten bir habercilik faaliyetidir. Bundan ötürü araştırmacı gazetecilik faaliyetleri hem dünyada hem de Türkiye’de giderek azalmaktadır. Çalışmada temel alınan bir diğer nokta genel olarak insanların gazeteciliğe olan ilgi ve güveninin azalmış olmasıdır. Okur ihtiyaç duyduğu enformasyon akışını diğer kaynaklardan sağlayabildiğini düşünmektedir. Bu durum profesyonel bir meslek olarak gazeteciliğin toplumsal görev ve işlevlerinde bir gerilemeye neden olabilmektedir. Profesyonel gazetecilik mesleğine en yakın haber akışı ise yurttaş gazeteciliği olarak adlandırılan uygulamalardan gelmektedir. Çalışmada yurttaş gazeteciliği ve araştırmacı gazetecilik literatürü üzerinden bir tartışma yürütülmektedir. Çalışmanın amacı yurttaş gazeteciliği olarak tanımlanan olgunun araştırmacı gazetecilik ile ilişkisini tartışmaktır. Çalışmada örnek olay olarak incelenen durum gazeteci olmayan bir kişinin, araştırmacı gazetecilik kapsamına girebilecek bir faaliyet yürüterek, bir olayı kamuoyunun gündemine getirmesidir. Örnek olarak değerlendirilen olay biçimsel olarak incelenmektedir. Çalışmanın ortaya koyduğu en somut veri gazetecilerin herhangi bir nedenle kamuoyunun gündemine getirmedikleri kimi olayların, mesleği gazetecilik olmayan kişilerce gündeme getirilip, kamuoyu oluşturulabildiğidir. Bu örnekte görüldüğü gibi yurttaş gazeteciliği, rutin haber olarak tanımlanan olayların dışına çıkarak; araştırmacı gazetecilik olarak tanımlanan habercilik pratiğinin de sınırlarına girebilmektedir.