TY  - JOUR
TI  - Perinatal kayıp ve ebeveynlere yansıması
AB  - Bu derlemede perinatal dönemde yaşanan kaybın nedenleri, gebeliğin sonlandırılması ve bu durumun ebeveynlere yansıması incelenmiştir. Perinatal bakımda gelişme yönünde büyük adımlar atılmış olmasına rağmen, perinatal kayıplar (fetüs kaybı ve yeni doğan ölümü) görülmeye devam etmektedir. Dünya Sağlık Örgütü’ne (WHO) göre perinatal dönem 21. gebelik haftası ile doğumdan sonraki bir aylık dönemi kapsamaktadır. Bununla birlikte, perinatal kayıp konusunda çalışan araştırmacılar erken (gebe kalındıktan sonraki ilk 12 hafta) ve geç fetal kaybı (>20. gebelik haftası) içeren daha geniş bir tanımlamayı kullanmaktadır. Bilinen tüm gebeliklerin yaklaşık %12 ila 20’si erken fetal kayıp ile sonlanmaktadır. En güncel veriler, bu oranın yaklaşık 1.03 milyon/yıl fetal kayba karşılık geldiğini ve 2004 yılında 18602 yenidoğan ölümünün gerçekleştiğini göstermektedir. TNSA 2008 sonuçlarına göre, Türkiye’de son beş yıl içerisinde bebek ölüm hızının önemli derecede azaldığı söylenebilir. Bebek ölüm hızı, 1998-2003 ile 2003-2008 yılları arasında ki beş yıllık dönemde %47 oranında azalmıştır. Türkiye’de her 1000 canlı doğumdan 18’i birinci yaş gününe gelmeden ölmektedir. Perinatal kayıp yaşamış ebeveynlerin en az %80’i 18 ay içerisinde yeniden gebe kalmaktadır. Bu nedenle, hemşireler ve sağlık çalışanları açısından perinatal kaybın sonraki gebelik üzerindeki etkilerinin anlaşılması önemlidir. Bu derlemenin amacı öncelikle annenin olmak üzere, ebeveynlerin perinatal kayıptan sonra gebeliğe verecekleri yanıtlarla ilgili araştırmaları sentez etmek ve sonraki gebelik döneminde ebeveynlerin ihtiyaç duydukları hemşirelik bakımını belirlemektir.
AU  - KUKULU, Kamile
AU  - KÖRÜKCÜ, ÖZNUR
PY  - 2010
JO  - Dicle Tıp Dergisi
VL  - 37
IS  - 4
SN  - 1300-2945
SP  - 429
EP  - 433
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/115394
ER  -