İnsan, başlangıçtan itibaren hastalıklardan ve olası tehlikelerden kendini korumayı hedeflemiş ve yaşamını sağlıklı bir şekilde sürdürmeyi temel gaye edinmiştir. İslamiyet öncesi dönemde hastalığın sağaltımının gerçekleşmesi için birey ve doğaüstü güçler arasında bağlantı kuran şamanlara müracaat edilmiştir. İslamiyet’le birlikte hastalığın sağaltım vazifesini “ocaklı” kişiler üstlenmiş, yapılan uygulamalar İslami bir kimliğe büründürülmüştür. Tıpkı şamanlar gibi ocaklı kişiler de sadece fiziki rahatsızlıkları değil ruhsal hastalıkları da sağaltır. Şamanların yaptığı psikolojik telkin ocaklar tarafından sürdürülür. Ocaklar, korkuya neden olan unsurların ortadan kaldırılması konusunda da bireye destek verirler. Korkunun temelinde birçok etken bulunmakla birlikte bunların en yaygını kötü ruhlardır. Birey, kötü ruhlardan korunmak ve verdiği tahribattan kurtulmak adına bilimsel tıbbın yanı sıra korku/luk ocaklarına da başvurmaktadır. Yazıda, Eskişehir Seyitgazi ilçesine bağlı Sandıközü ve Akin Mahallelerinde hizmet veren korku/luk ocakları üzerinde durulmuştur. Çalışmanın verileri, 2020-2022 yılları arasında, bilimsel araştırma projesi kapsamında gerçekleştirilen saha araştırmasına dayanmaktadır. Eskişehir’de yer alan korku/luk ocaklarından derinlemesine mülakat ve gözlem teknikleriyle elde edilen malzeme esas alınmıştır. Yapılan değerlendirmede korku/luk ocaklarının ruhsal rahatsızlıkların tedavisinde hizmet vermeye devam ettikleri görülmüştür. Soy aracılığıyla, el verme yoluyla ya da izinle aktarılan ocaklık geleneği bugün de işlevini sürdürmektedir. Bilimsel tıbbın gelişmesi, yaşam koşullarının değişmesi ve kent merkezinde yaşamın yaygınlaşmasıyla geleneksel uygulamaların yapısında çözülmeler olmuştur. Ancak bugün geleneksel tedavi yöntemlerinin tamamlayıcı tıp adıyla bilimsel olarak da kabul görmesi ocakların sürekliliği adına önemlidir.