Haciz aşaması borçlunun malvarlığına icra memuru tarafından fii- len elkonulan bir süreçtir. Anayasal haklar ve ilkeler doğrultusunda bu elkoyma işleminin sadece borçlunun malvarlığı üzerinde gerçekleşmesi gerekir. Buna karşılık hukuk sistemleri borçlunun üçüncü kişilerde olan mallarının haczine de imkân tanımaktadır. Bununla birlikte borçlunun borcu için üçüncü kişide bulunan mallara haciz konulması için bu malla- rın borçluya ait olduğu konusunda emareler veya karine temelini oluştu- ran hayat olayları bulunmalıdır. İcra memuru söz konusu malın borçluya ait olduğu yönünde, yaşam tecrübesi kurallarına göre yaklaşık ispat öl- çüsüne göre kanaat sahibi olmalıdır. Buna karşılık hukuk uygulamamız- da bu gereklilikler yerine getirilmeden alacaklının, borçluya ait olduğunu beyan ettiği mallar üzerinde haciz uygulanmaktadır. Yüksek mahkeme kararları, alacaklının talebi üzerine icra memurlarının malın borçluya ait olup olmadığı konusunda hiçbir araştırma yapmadan doğrudan haczi uygulaması gerektiği yönündedir. Bu uygulama öğretide kabul edilme- diği gibi, yerel mahkemelerce de bu uygulamalara direnç gösteren kararlar verilmektedir. Konu mahkeme içtihatları, öğreti görüşleri ve İsviçre hukuku ile karşılaştırmalı olarak incelenecektir.