Ölümden geri dönüp yaşayanlara musallat olan ve onları avlayan yaratıklar olarak vampirler, kontrol edilemez, gizemli, yabancı tehdit unsurlarını temsil eder. Bram Stoker’ın Gotik romanı Dracula (1897) vampirizmi sadece ölü insan bedenini yaşayan ölü halinde bir canavarda dirilten bir lanet olarak değil, aynı zamanda da bulaşıcı bir hastalık metaforu olarak sunar. Hayat ve ölüm, insan ve hayvan, geçmiş ve şimdi arasındaki sınırları ihlal eden vampir, aynı zamanda Gotik saflığı da bireyi kirleterek bozar. Anlaşılmaz, görünmez bir hastalık olarak İngiliz toprağı ve öznesine ulaşan Drakula, Viktoryen İngiltere’yi işgal hedefinde kurbanlarını kendi kirlenmiş kanına maruz bırakır. Hayat veren kandan beslenerek vücudu tüketmesiyle, hastalık ve ölüme sebebiyet vererek kurbanını kirletmesiyle, ve insanı bir vampire dönüştürmesiyle Drakula Viktoryen toplum için bir salgını somutlaştırır. Bu bağlamda, bu makalenin hedefi canavarsı tehdidin oluşumunda kanın rolüne dikkatle bakarak Viktoryen vampir ve hastalık arasındaki bağları incelemektir. Bu amaçla, bu makale vampirizm hastalığı ve bulaşıcılık unsuru olarak Drakula’nın bireysel kimlik, toplumsal değişiklikler, yozlaşma korkuları, ve bünyesinde bir yıkım getiren yabancı bir Öteki tarafından işgal gibi Viktoryen dönem korkularını nasıl yansıttığını incelemeyi hedeflemektedir.