Bu çalışmanın amacı, Alternative Für Deutschland (Almanya için Alternatif, AfD) adlı aşırı sağ siyasi partinin özellikle Almanya’nın doğu bölgelerindeki yükselişini, iki Almanya’nın 1990 yılındaki birleşmesinin gerçekleşmeyen vaatleri üzerinden açıklamaktır. Kurulduğu 2013 yılından bu yana, AfD’nin Alman siyasetindeki yükselişi, literatürde her ne kadar popülist retorik ve göçün toplumsal sonuçları üzerinden açıklanıyor olsa da, bu çalışma AfD’nin neden özellikle Almanya’nın Neuen Länder (Yeni Eyaletler) olarak geçen coğrafyada güçlü olduğunu eleştirel bir biçimde sorgulamaktadır. Durkheim’in anomi teorisini içeren ekonomi politik bir analize dayanan bu çalışma, iki Almanya’nın birleşmesiyle ortaya çıkan öforinin (yoğun çoşku) zamanla geri çekilmesinin ve bu çekilmenin neoliberalizm altında ekonomik ve politik memnuniyetsizliğe dönüşmesinin toplumda anomik gerilimler yarattığını, bu gerilimlerin de aşırı sağın kullanımına uygun bir ortam hazırladığını iddia etmektedir. Diğer bir anlatımla, iki Almanya’nın birleşmesi her ne kadar gelecek için öforik beklentiler yaratsa da, neoliberal koşullar altında bu beklentiler karşılanamamıştır. Doğu Almanya’da yaşayanların yetersiz politik temsilinin ve Doğu-Batı Almanya arasındaki eşitsiz ekonomik gücün sürekliliğinin toplumdaki anomik gerilimleri arttırdığı sonucuna ulaşılmıştır. Böyle bir ortamda, AfD’nin yükselişinin patolojik bir sorun olmadığı, söz konusu yükselişin ancak Almanların gerçekleşmeyen toplumsal taleplerinin göz önüne alınarak açıklanabileceği iddia edilmiştir.