TY  - JOUR
TI  - TANZİMAT SONRASI DÖNEMDE MÜŞTEREKEN KULLANILAN  ORMANLARLA İLGİLİ HUKUKÎ DÜZENLEMELER
AB  - Bireysel mülkiyetin modern zamanlardaki kadar yüceltilmediği sanayi öncesi  toplumlarda ziraî faaliyetin dışında kalan toprakların müştereken kullanılmak  üzere umuma ya da belirli bir gruba bırakılması Osmanlı toprak rejiminin genel  hususiyetlerinden biriydi. Ormanlar, çeşitli türleri bulunmakla birlikte, söz konusu  mülkiyet biçiminin uygulandığı alanlardan biri olarak kırsal toplumun vazgeçilmez  kaynakları arasındaydı. Müşterek mülkiyet kurumu on dokuzuncu yüzyılın ikinci  yarısına kadar ormanlar söz konusu olduğunda yapısal bir değişime uğramamıştı.  Ne var ki söz konusu dönemden itibaren bilimsel ve rasyonel ormancılığın gelişimine  paralel olarak köylünün müşterek kullanıma dayalı kadîm haklarında ciddi bir  daralma yaşandı. Bu dönemde orman hukuku mevzuatında yapılan düzenlemeler  köylünün ormanlara erişimini sıkı bir devlet murakabesine bağımlı kıldı. Bu  çalışma geç dönem-Osmanlı Devleti’nde orman hukuku mevzuatında yaşanan  gelişmeleri kullanıcıların müşterek hakları açısından değerlendirecektir. 1858 Arazi  Kanunnmâmesi’ni başlangıç noktası olarak ele alan çalışma söz konusu hakların  evrimini baltalıklar, mîrî ormanları ve cibâl-i mübâha ormanları gibi farklı orman  türleri üzerinden takip edecektir. Buna göre cibâl-i mübâha ormanlarının mîrî ormanları grubuna dahil edilmesi, baltalıkların zarurî ihtiyaçları temin edecek  sınırlara çekilmesi, mîrî ormanlarından yararlanma biçimlerinin sıkı ve katı kurallarla  çerçevelenmesi ormanlar üzerindeki devlet murakabesinin arttığına ve kullanıcıların  kadîm haklarının kırpıldığına işaret etmektedir
AU  - Akan Yetişir, Zeynep
DO  - 10.34246/ahbvuhfd.1209543
PY  - 2023
JO  - Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi
VL  - 27
IS  - 2
SN  - 2651-4141
SP  - 443
EP  - 483
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/1186986
ER  -