Yıl: 2023 Cilt: 40 Sayı: 1 Sayfa Aralığı: 1 - 60 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 12-10-2023

PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!

Öz:
21. yüzyılda demokrasiler demokrasi düşmanı olarak etiketlenen siyasi partilerden çok parti içi demokrasinin bulunmadığı veya asgari koşulları itibarıyla yetersiz şekilde işletilen merkez kitle partilerinden zarar görmektedir. Bu siyasi partiler şeklen demokrattır, toplumun geneline hitap eder, marjinal veya radikal sayılabilecek bir programları yahut demokrasiyle bağdaşmayan bir siyasal amaçları yoktur. Bu partiler iktidara gelebilmekte veya iktidarın gerçekçi alternatifi olabilmektedir. Bu nitelikleriyle de seçmen davranışları bakımından rasyonel tercihler olarak görülmektedir. Parti içi demokrasi yokluğu veya asgari koşulları itibarıyla yetersizliği muhalefette iken anayasal düzeni ve demokrasiyi koruma mekanizmalarının veya kamuoyunun radarına girmemekte, iktidara geldiklerinde ise devletin meşru şiddet kullanma tekeline sahip olabilmektedir. Parti içi demokrasi yokluğu, parti içinde demokratik bir iradenin oluşmasını imkânsızlaştırdığı için parti içinde egemen kişi veya grup sultasının devlet gücüyle donatılmasını mümkün kılmaktadır. Bu aşamada sadece demokrasi ilkesi değil hukuk devleti ilkesi de temel esaslarıyla sarsılmaya ve insan haklarına saygı kaybolmaya başlar. Popülizmin yükselişi olarak gözlemlenen bu yeni fenomen, mücadeleci demokrasi ile parti içi demokrasi arasında ilişki kurulmadığı için yaptırımsız kalmakta; daha doğrusu olası yaptırımlara ilişkin hukuki farkındalık üretilmemektedir. Bu çalışmanın temel amacı, parti içi demokrasi ilkesinin yaptırımsız bırakılamayacağını, aksine demokrasi ilkesinin ön koşulu olması nedeniyle demokrasiye aykırılık için öngörülen yaptırım sistemi içinde düşünülmesi gerektiğini, eksik olanın hukuki farkındalık ile doğru metodolojik ve dogmatik yaklaşım olduğunu göstermektir. Çalışmada öncelikle parti içi demokrasi kavramının çerçevesi çizilecek ardından parti içi demokrasiye ilişkin genel manzara ele alınacaktır. Bu başlıklarda demokrasi ilkesinin uygulanabilirliği için devlet teşkilatının demokratik bir şekilde ve siyasi partilerin de demokrasi ilkesine göre örgütlenmesi gerektiği vurgulanacaktır. Daha sonra mücadeleci demokrasi ve parti içi demokrasi arasındaki ilişki ele alınacak ardından mücadeleci demokrasiye ilişkin geleneksel yaklaşımın işlevselliği üzerinde durulacaktır. Kurumlar ve usuller kapsamında demokratik yaşam için zorunlu olan bireysel ve kolektif özgürlükler, siyasi partiler ve devletin yapılanması alanına ilişkin kurumsal tercihler demokrasinin kaderini belirler. Bu doğrultuda bir sonraki bölümde parti içi demokrasinin negatif özgürlük alanı olup olmadığı tartışılacaktır, zira ilkenin partilerin iç özgürlükleri kapsamında görülmesi, ilkenin bağlayıcılığını ve anayasa koyucunun iradesini ortadan kaldırmaktadır. Daha sonra parti içi demokrasinin tesisi için yasa koyucunun, Anayasa Mahkemesinin ve siyasi partilerin yükümlülükleri ele alınacaktır. Bir sonraki bölümde bir anayasal direktif olarak parti içi demokrasi takdire bırakılmadığı ve bir temel hak sınırlaması olmadığı ele alınacak ve parti içi demokrasi ilkesinin asgari koşulları belirlenecektir. Son bölümde parti içi demokrasinin yaptırımı konusu ilgili Anayasa ve yasa hükümleri bağlamında ve içtihadi yaklaşımlar boyutuyla tartışılacaktır. Bu başlık altında parti içi demokrasi ilkesinin demokrasi ilkesinin temel bileşeni olduğu ve parti içi demokrasi ilkesine aykırılığın Anayasa’nın 68. maddesinin dördüncü fıkrasında belirtilen demokrasi ilkesine de aykırılık teşkil edeceği ve bu maddeye bağlanan yaptırıma tabi olduğu ileri sürülecektir. Aynı zamanda parti içi demokrasi ilkesine aykırılık Anayasanın 68. maddesinin dördüncü fıkrasında yer alan tüm değerlere zarar verebildiği için bir bütün olarak Anayasa’ya aykırılık nedeniyle kapatma yaptırımını meşrulaştırabileceği veya Anayasa Mahkemesi tarafından tüzel kişiliğinin sona erdiğinin tespitinde gerekçe olarak ele alınabileceği savunulacaktır.
Anahtar Kelime: Parti içi demokrasi mücadeleci demokrasi parti kapatma Anayasa Mahkemesi pozitif yükümlülükler

The Absence of Intra-Party Democracy Is a Reason for the Dissolution of Political Parties!

Öz:
In the 21st century, democracies suffer more from centrist political parties that lack intra-party democracy or operate with inadequate conditions than from parties labelled as enemies of democracy. These parties are formally democratic, appeal to the general population and do not have programmes that can be considered marginal, radical or incompatible with democracy. These parties can come to power or be a realistic alternative to power. In terms of voter behaviour, they are perceived as rational choices with these qualities. The absence of intra-party democracy, or the inadequacy of its minimum conditions, does not come under the radar of the mechanisms for the protection of constitutional order and democracy, or of public opinion, when these parties are in opposition. Once in power, however, they may have a legitimate monopoly on state violence. The absence of intra-party democracy makes it impossible for a democratic will to form within the party, allowing the dominance of individuals or groups within the party to be endowed with state power. At this stage, not only the principle of democracy, but also the principle of the rule of law is shaken to its core, and respect for human rights begins to erode. This new phenomenon, observed as the rise of populism, remains unpunished because there is no correlation between competitive democracy and intra- party democracy, or in other words, there is a lack of legal awareness of possible sanctions. The main objective of this study is to demonstrate that the principle of intra-party democracy should be considered within the framework of the proposed system of sanctions for violations of democracy, as it cannot be left without consequences, but rather is a prerequisite for the principle of democracy. It aims to show that the missing link is the combination of legal awareness with the right methodological and dogmatic approach. The study first outlines the framework of the concept of intra-party democracy, followed by an examination of the general landscape of intra-party democracy. These sections emphasise the need for democratic organisation of both the state apparatus and political parties in order to achieve the applicability of the principle of democracy. The relationship between competitive democracy and intra-party democracy is then discussed, followed by an examination of the functionality of the traditional approach to competitive democracy. Choices about institutions and procedures, including the individual and collective freedoms necessary for democratic life, as well as institutional preferences in the realm of political parties and the structuring of the state, determine the fate of democracy. In this regard, the next section discusses whether intra-party democracy constitutes a negative space of freedom, since considering the principle within the framework of the internal freedom of the parties undermines its binding nature and the will of the constitution-maker. Then, the obligations of the legislator, the Constitutional Court, and the political parties for the establishment of intra-party democracy are addressed. In the following section, it is emphasised that the constitutional directive on intra-party democracy is not left to the discretion of the legislator and is not a restriction of fundamental rights. Furthermore, the question of what the minimum conditions of the principle of intra- party democracy are is answered. The final section discusses the issue of sanctions for intra-party democracy in the context of relevant constitutional and legislative provisions, as well as jurisprudential approaches. Under this heading, it is argued that the principle of intra-party democracy is a fundamental component of the principle of democracy and that a violation of intra-party democracy also constitutes a violation of the principle of democracy as set out in the Article 68 §4 of the Constitution and is subject to the prescribed sanction. Furthermore, it is argued that the violation of the principle of intra-party democracy, as it can harm all the values contained in the Article 68 §4 of the Constitution, could legitimise the sanction of dissolution on the grounds of a general violation of the Constitution or be considered by the Constitutional Court as grounds for the termination of legal personality.
Anahtar Kelime: Intra-party democracy militant democracy competitive democracy party dissolution banning of political parties Constitutional Court positive obligations

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • AKYOL, Taha (2012). Atatürk’ün İhtilal Hukuku, İstanbul: Doğan Kitap.
  • BECKER, Jürgen (1992). Die Wehrhafte Demokratie des Grundgesetzes, içinde ISENSEE, Josef ve KIRCHHOF, Paul (Hrsg.), Handbuch des Staatsrechts, Bd. VII, Heidelberg: C. F. Müller.
  • BEŞİKÇİ, İsmail (1978). Cumhuriyet Halk Fırkası Tüzüğü (1927) ve Kürt Sorunu, İstanbul: Komal Yayınları.
  • BOSUTER, Kudret (1969). Türk Siyasi Partiler Sisteminde Parti İçi Demokrasi, Ankara: Ulusal Basımevi.
  • BÖHMELT, Thomas, EZROW, Lawrence ve LEHRER, Roni (2022). “Populism and Intra-party Democracy”, European Journal of Political Research, C. 61, S. 4, ss. 1143-1154. https://doi.org/10.1111/1475-6765.12509 (Erişim Tarihi: 17/4/23).
  • CAN, Osman (2012). The Constitutional Court as Defender of the Raison d’Etat?, içinde GROTE, Rainer ve RÖDER, Tilman J. (Eds.), Constitutionalism in Islamic Countries: Between Upheaval and Continuity (ss. 259-278), London- New York: Oxford University Press.
  • CAN, Osman (2022). “İki Meclis, İki Kuruculuk, İki Gelenek”, içinde TBMM Yüzüncü Yıl Armağanı, İstanbul: Tekin Yayınevi.
  • CAN, Osman (2021). Siyasi Parti Kapatma Davaları, İstanbul: Legal Yayınevi.
  • DAHL, Robert (2020). On Democracy, New Haven: Yale University Press.
  • DEMİREL, Ahmet (2013). Tek Parti’nin İktidarı, İstanbul: İletişim Yayınevi.
  • EROĞUL, Cem (1970). Demokrat Parti, Tarihi ve İdeolojisi, Ankara: Sevinç Matbaası
  • ERSSON, Svante ve LANE, Jan-Eric (2003). Democracy: A Comparative Approach, London: Routledge.
  • FUKUYAMA, Francis (1992). End of History and the Last Man, New York: Free Press.
  • GRIMM, Dieter (1995). Politische Parteien, içinde BENDA, Ernst, MAIHOFER, Werner ve VOGEL, Hans-Jochen (Hrsg.), Handbuch des Verfassungsrechts I (ss. 599-657), Berlin: De Gruyter Verlag.
  • GRIMM, Dieter (2001). Die Verfassung und die Politik, München: C. H. Beck Verlag.
  • HAKYEMEZ, Yusuf Şevki (1999). Militan Demokrasi Anlayışı ve 1982 Anayasası, Ankara: Seçkin Yayınları.
  • HENKE, Wilhelm (1991). Art. 21, içinde Rudolf, Dolzer, Christian, Waldhoff ve Karin, Graßhof (Hrsg.), Bonner Kommentar zum Grundgesetz, Heidelberg: C. F. Müller
  • HENKEL, Michael ve LEMBCKE, Oliver (2001). “Wie sinnvoll ist ein Verbot der NPD?”, Kritische Justiz, C. 34, ss. 14-28.
  • HESSE, Konrad (1993). Grundzüge des Verfassungsrechts der Bundesrepublik Deutschland, 19. Aufl., Heidelberg: C. F. Müller Verlag.
  • HESSE, Konrad (1999). Grundzüge des Verfassungsrechts der Bundesrepublik Deutschland, 20. Aufl., Heidelberg: C. F. Müller Verlag.
  • HUBER, Peter M. (2017). “Europäische Verfassungs- und Rechtsstaatlichkeit in Bedrängnis”, Der Staat, C. 56, ss. 389-414.
  • ISENSEE, Josef (2003). Verbotene Bäume im Garten der Freheit, Das Tabu im Verfassungsstaat, içinde DEPENHEUER, Otto (Hrsg.), Recht und Tabu, Opladen: Westdeutscher Verlag.
  • KIRCHHEIMER, Otto (1953). “Parteistruktur und Massendemokratie in Europa”, AöR, C. 79, S. 3, ss. 301-325.
  • KLEIN, Hans H. (2023). Art. 21, içinde Klein-Maunz-Dürig, Bd. III, München: C. H. Beck Verlag.
  • KÖNIG, Georg (1993). Die Verfassungsbindung der politischen Parteien, Berlin: Duncker & Humblot Verlag.
  • KRYGİER, Martin, CZARNOTA, Adam ve SADURSKİ, Wojciech (Eds.), (2022). Anti-Constitutional Populism. Cambridge: Cambridge University Press.
  • KUNIG, Philipp (2005). Partieren, içinde ISENSEE, Josef ve KIRCHHOF, Paul. (Hrsg.), Handbuch des Staatsrechts III (ss. 297-357.), 3. Aufl., Heidelberg: C. F. Müller Verlag.
  • KÜÇÜK, Tevfik Sönmez (2014). Parti İçi Demokrasi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi, İstanbul.
  • LANCESTER, Caroline (2014). “The Iron Law Of Erdogan: The Decay From Intra-Party Democracy To Personalistic Rule”, The World Quarterly, Vol. 35, No. 9, ss. 1672-1690.
  • LEGGEWIE, Clausse ve MEIER, Horst (1995). Republikschutz. Maßstäbe für die Verteidigung der Demokratie, Hamburg: Rowohlt Verlag.
  • LEIBHOLZ, Gerhard (1952). Der Strukturwandel der modernen Demokratie, Heidelberg: C. F. Müller Verlag.
  • LOHMAR, Ulrich (1963). Innerparteiliche Demokratie, Stuttgart: Ferdinand Enke Verlag.
  • MARTINELLİ, Alberto (Ed.). (2018). When Populism Meets Nationalism- Reflections on Parties in Power. Milano: Ledizioni Ledi Publishing.
  • MORLOK, Martin (2006). Art. 21, içinde DREIER, Horst (Hrg.), GG- Kommentar (ss. 327-403), 2. Aufl., Tübingen: Mohr-Siebeck Verlag.
  • MOUFFE, Chantal (2018). For a Left Populism, London-New York: Verso Books.
  • MUDDE, Cas (2004). “The Populist Zeitgeist”, Government and Opposition, Vol. 39, Iss. 3, ss. 541-563.
  • MUDDE, Cas ve KALTWASSER, Cristobal Rovira (2019). Popülizm Kısa Bir Giriş, (Çev. Türközü, S. Erdem), Ankara: Nika Yayınevi.
  • MÜLLER, Jan-Werner (2016). Popülizm Nedir?, (Çev. Yıldız, Onur), İstanbul: İletişim Yayınları.
  • ÖZBUDUN, Ergun (1979). Siyasi Partiler, 3. Baskı, Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.
  • ÖZBUDUN, Ergun (2017). Türk Anayasa Hukuku, 17. Baskı, Ankara: Yetkin Yayınevi.
  • PAPIER, Hans-Jürgen ve DURNER, Wolfgang (2003). “Streitbare Demokratie”, AöR, 128, ss. 340-371.
  • ROßNER, Sebastian (2014). Parteiausschluss, Parteiordnungsmaßnahmen und Innerparteiliche Demokratie, Baden-Baden: Nomos Verlag.
  • ROßNER, Sebastian (2018). Bock oder Gärtner? Innerparteiliche Demokratie und Prüfung von Parteiausschlüssen durch staatliche Gerichte. Zugleich zu Kammergericht Berlin vom 10.9.2013, Az. 7 U 131/12, içinde, MORLOK Martin, POGUNTKE, Thomas ve SOKOLOV, Evgenij (Hrsg.), Parteienstaat- Parteienrecht (ss. 95-122), Baden-Baden: Nomos.
  • ROVIRA KALTWASSER, Cristóbal, TAGGART, Paul, OCHOA ESPEJO, Paulina ve OSTIGUY, Pierre (Eds.). (2017). The Oxford Handbook of Populism. Oxford: Oxford University Press.
  • SARTORI, Giovanni (1976). Parties and Party Systems: A Framework for Analysis, Cambridge: Cambridge University Press.
  • SCHMITT, Carl (1928). Verfassungslehre, Tübingen: Mohr Siebek Verlag.
  • SCHUSTER, Rudolf (1968). “Relegalisierung der KPD oder Illegalisierung der NPD? Zur politischen und rechtlichen Problematik von Parteiverboten”, ZfP, C. 15, ss. 413-429.
  • SEIFERT, Karl-Heinz (1975). Die politischen Parteien im Recht der Bundesrepublik Deutschland, Köln: Heymann Verlag.
  • TOWFIGH, Emanuel V., KEESEN, Jan ve ULRICH, Jakob (2020). Art. 21 GG, içinde KAHL, WALDHOFF, WALTER (Hrsg.), Bonner Kommentar zum Grundgesetz, Heidelberg: C. F. Müller Verlag.
  • TUNCAY, Suavi (1996). Parti İçi Demokrasi ve Türkiye, Ankara: Gündoğan Yayınevi.
  • TUNÇAY, Mete (2005). Türkiye Cumhuriyeti’nde Tek Parti Yönetimi’nin Kurulması 1923-1931, 4. Baskı, İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
  • TURAN, İlter (2011). “Türk Siyasi Partilerinde Lider Oligarşisi: Evrimi, Kurumsallaşması ve Sonuçları”, İÜSBFD, C. 45, S. 45, ss. 1-21.
  • ÜÇIŞIK, Fehim (1999). “Parti İçi Demokrasi Açısından Yasa Değişikliği Gereği”, Anayasa Yargısı, C. 16, ss. 355-376.
  • VOßKUHLE, Andreas (2018). “Demokratie und Populismus”, Der Staat, C. 57, ss. 119-134.
  • WIETSCHEL, Wiebke (1996). Der Parteibegriff, Baden-Baden: Nomos Verlag.
  • WOLFRUM, Rudiger (1974). Die innerparteiliche demokratische Ordnung nach dem Parteiengesetz, Berlin: Duncker & Humblot Verlag.
  • YANIK, Murat (2002). Parti İçi Demokrasi, İstanbul: Beta Yayınevi.
  • ZIPPELIUS, Reinhold (2017). Allgemeine Staatslehre, 17. Baskı, München: C. H. Beck.
  • AYM, E.1996/3 (SPK), K.1997/3, 22/5/1997, AYMKD 36/2, 978.
  • HAKPAR Kararı, AYM, E.2002/1 (SPK), K. 2008/1, 29/1/2008, AYMKD, 45/4, 2077.
  • AKP Kararı, AYM, E.2008/1 (SPK), K.2008/2, 30/7/2008, AYMKD 45/4, 2059.
  • AYM, E.1983/1 (SPK) K.1983/1, 25/8/1983.
  • AYM, E.1992/2 (SPK) K.1994/1, 10/2/1994.
  • Diriliş Partisi Kararı, AYM, E.1996/2 (SPK) K.1997/2, 18/2/1997.
  • AYM, E.2003/21, K.2003/13, 1/4/2003.
  • AYM, E.2003/2 (SPK), K.2004/1, 14/10/2004.
  • AKP ihtar kararı, AYM, E.2005/3 (SPİ), K.2011/1, 12/10/2011, AYMKD 49/3, 1807.
  • AYM, 2008/5, K.2009/81, 11/6/2009.
  • Büyük Anadolu Partisi kararı, AYM, E.1972/1 (SPK), K.1972/1, 19/12/1972. Resmî Gazete 28 Mart 1973 Çarşamba, S. 14490.
  • AYM, E.1965/36, K.1967/12, 18/5/1967.
  • CHP ihtar kararı, AYM, E.2002/4 (SPİ), K.2003/2, 22/1/2003.
  • AYM, E.1988/39, K.1989/29, 6/7/1989.
  • AYM, E.1986/17, K.1987/11, 22/5/1987.
  • AYM, E.1987/23, K.1987/27, 9/10/1987.
  • Metin Bayyar ve Halkın Kurtuluş Partisi [GK], B. No: 2014/15220, 4/6/2015.
  • AYM. E.2002/3 (SPİ), K.2003/1, 22/1/2003.
  • AYM, E.2012/128, K.2013/7, 10/1/2013.
  • AYM, E.2013/150, K.2014/132, 23/7/2014.
  • AYM, E.2008/80, K.2011/81, 18/5/2011.
  • AYM, E.2017/162, K.2018/100, 17/10/2018.
  • AYM, E.2000/86, K.2000/50, 12/12/2000;
  • Komünist Parti ve diğerleri/Almanya, B. No: 250/57, 20/7/1957.
  • Refah ve diğerleri/Türkiye [BD], B. No: 41340/98, 41342/98, 41343/98, 41344/98, 13/2/2003.
  • Herri Batasuna and Batasuna/İspanya, B. No: 25803/04, 25817/04, 30/6/2009.
  • Vogt/Almanya, B. No: 17851/91, 26/9/1995.
  • Ždanoka/Letonya [BD], B. No: 58278/00, 16/3/2006.
  • Perinçek/İsviçre [BD], B. No: 27510/08, 15/10/2015.
  • %7,5 Sperrklausel BVerfGE 1, 208
  • SRP-Verbot BVerfGE 2, 1
  • Klagebefugnis politischer Parteien 4, 27
  • KDP-Verbot BVerfGE 5, 85
  • Kandidatenaufstellung BVerfGE 89, 243
  • NPD-Verbotsverfahren BVerfGE 140, 20
  • Guidelines on Political Party Regulation by OSCE/ODIHR and Venice Commission, CDL-AD(2010)024, 25/10/2010
  • Guidelines on Political Party Regulation by OSCE/ODIHR and Venice Commission, CDL-AD(2020)032, 14/12/2020
  • Venice Commission, Gudlines on Political Party Regulation, Second Edition, CDl- AD(2020)032, 14/12/2020, https://www.venice.coe.int/webforms/documents/ default.aspx?pdffile=CDL-AD(2020)032-e (Erişim Tarihi: 18/5/2023)
  • Venice Commission, Turkey - Opinion on the amendments to the Constitution adopted by the Grand National Assembly on 21 January 2017 and to be submitted to a National Referendum on 16 April 2017, 13/3/2017, CDL- AD(2017)005, https://www.venice.coe.int/webforms/documents/?pdf=CDL- AD(2017)005-e (Erişim Tarihi: 20/5/2023)
  • Avrupa Komisyonu Bakanlar Komitesi, Guidelines For Civil Participation in Political Decision Making, https://rm.coe.int/guidelines-for-civil-participation- in-political-decision-making-en/16807626cf (Erişim Tarihi: 18/5/2023)
  • YSK, 22. Dönem Milletvekili Genel Seçimleri, https://www.ysk.gov.tr/tr/03- kasim-2002-xxii-donem-milletvekili-genel-secimi/3009 (Erişim Tarihi: 3/5/2023)
  • Vikipedi, 2002 Türkiye Genel Seçimleri, https://tr.wikipedia.org/ wiki/2002_T%C3%BCrkiye_genel_se%C3%A7imleri (Erişim Tarihi: 3/5/2023)
  • KLOEPFER, Michael (1994). Verfassungsgebung als Zukunftsbewältigung aus Vergangenheitserfahrung, https://edoc.hu-berlin.de/bitstream/handle/18452/ 2236/Kloepfer.pdf?sequence=1 (Erişim Tarihi: 19/5/2023).
  • LINCOLN, Abraham (1863). The Gettysburg Address, November 19, https:// www.abrahamlincolnonline.org/lincoln/speeches/gettysburg.htm (Erişim Tarihi: 19/5/2023).
APA Can O (2023). PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!. , 1 - 60.
Chicago Can Osman PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!. (2023): 1 - 60.
MLA Can Osman PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!. , 2023, ss.1 - 60.
AMA Can O PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!. . 2023; 1 - 60.
Vancouver Can O PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!. . 2023; 1 - 60.
IEEE Can O "PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!." , ss.1 - 60, 2023.
ISNAD Can, Osman. "PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!". (2023), 1-60.
APA Can O (2023). PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!. Anayasa yargısı, 40(1), 1 - 60.
Chicago Can Osman PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!. Anayasa yargısı 40, no.1 (2023): 1 - 60.
MLA Can Osman PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!. Anayasa yargısı, vol.40, no.1, 2023, ss.1 - 60.
AMA Can O PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!. Anayasa yargısı. 2023; 40(1): 1 - 60.
Vancouver Can O PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!. Anayasa yargısı. 2023; 40(1): 1 - 60.
IEEE Can O "PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!." Anayasa yargısı, 40, ss.1 - 60, 2023.
ISNAD Can, Osman. "PARTİ İÇİ DEMOKRASİ YOKLUĞU SİYASİ PARTİ KAPATMA NEDENİDİR!". Anayasa yargısı 40/1 (2023), 1-60.