TY  - JOUR
TI  - Zekâta Tabi Mallar Özelinde Osmanlı Vergi Hukukunun Fıkhî Temelleri
AB  - Devletlerin gücü ve sürekliliğinde kamu gelir ve gider dengesini koruyabilmenin önemli bir rolü vardır. Bu nedenle her devlet kamu harcamalarını karşılayabilmek için iyi çalışan bir vergi sistemine ihtiyaç duyar. Her devletin olduğu gibi Osmanlı Devleti’nin de kendine özgü bir vergi sistemi vardır. Tanzimat öncesi dönemde Osmanlı vergi sistemi iki temel kısımda mütalaa edilir. Tekâlif-i şer‘iyye (şer’î vergiler) ve tekâlif-i örfiyye (örfî vergiler). Hükümleri fıkıh kitaplarında ayrıntılı bir şekilde incelenen şer‘î vergiler zekât, öşür, haraç ve cizyedir. Örfî vergiler ise ihtiyaca binaen devlet başkanının emriyle konulan vergilerdir. Bu çalışma şer’î vergiler kategorisinde yer alan zekâtın kendine özgü ahkâmıyla Osmanlı Devleti’nin benimsediği vergi sistemi içerisinde yer alıp almadığı, dolayısıyla zekâta tabi malvarlıklarından Osmanlı Devleti’nin tahsil ettiği vergilerde tevarüs ettiği fıkhî birikimi referans alıp almadığı sorularına cevap bulabilmek amacıyla kaleme alınmıştır. Bu sorunun cevabı Osmanlı özelinde teori ile pratiğin ne ölçüde örtüştüğünü de ortaya koyacaktır. Konu iki temel başlık altında incelenmiştir. İlk başlıkta Osmanlı Devleti’nin vergi sistemi hakkında genel bir bilgi verilmiştir. İkinci başlıkta ise Osmanlı Devleti’nin zekâta tabi malvarlıklarından aldığı vergi ve aynı varlıkların tabi olduğu zekât ahkâmı ortaya konularak alınan verginin zekât hukukuyla örtüşüp örtüşmediği konuları irdelenmiştir. Tespit edebildiğimiz kadarıyla Osmanlı Devleti bâtın mallardan olan paranın zekâtının mükellefler tarafından verilmesi şeklindeki kadim uygulamayı devam ettirmiş, bu alandan doğrudan zekât/vergi almamıştır. Yerleşim biriminden çıkarılıp iç ve dış gümrük noktalarından geçirildiğinde zâhir mal kategorisine intikal eden ticaret mallarında tacirin dini aidiyeti ve tabiiyetine göre farklı zekât/vergi alınması şeklindeki geçmiş uygulamayı dikkate almış fakat süreç içerisinde tevarüs eden oranlarda değişikliğe giderek farklı bir tarife uygulamıştır. Hayvanlarda hayvan başına belli bir miktar para alarak zekât ahkâmından farklı bir vergi uygulaması ortaya koymuştur. Ayrıca belli meslek grupları için nisap oranını yüksek tutarak zekât ahkâmı için imkân dahilinde olmayan fakat vergi için mümkün olan özel birtakım uygulamalar icra etmiştir. Zirai mahsülde benimsediği toprak rejimine göre bir vergi politikası uygulamıştır. Önceki devletlerden farklı olarak bünyesine kattığı öşür ve harac arazilerini mîrî araziye dönüştürerek toprağın mülkiyetini devlete intikal ettirmiş, işletim hakkını ise çiftçilere devretmiştir. Böylelikle rakabesi (çıplak mülkiyeti) devlette kullanım hakkı çiftçilerde olan bir toprak rejimi geliştirmiş ve üzerinde serbestçe tasarrufta bulunma imkânını elde etmiştir. Bu anlayışa binaen de mahsulden kendi tanzim ettiği kurallar çerçevesinde şer’î vergi oranından farklı olarak toprağın aslına göre %10 ila %50 arasında değişen oranlarda esnek bir vergi tarifesi uygulamıştır. Mülkiyeti kendisinde olan toprağın kullanım hakkını çiftçilere devretmesi kira işlemi bu işlem karşılığında aldığı vergi de kira bedeli niteliğindedir. Tanzimat öncesi dönemde madenlerde ise madenin çıktığı arazi türüne göre hareket etmiştir. Bünyesinde bulunan arazilerin tamamına yakınının mîrî arazi olması hasebiyle pek tabii olarak madenlerin kahir ekseriyeti de bu araziler içerisinde yer almıştır. Devlet kendisine ait bu madenleri doğrudan hazine namına gelir kaydederek emanet usulü ile işletmiş, tımar sahiplerine devretmemiştir. Çıkardığı kanunnâmelerle de maden ocaklarının denetleme ve işletme usullerini bizatihi kendisi tanzim etmiştir. Tanzimat sonrası dönemde ise çıkardığı dört farklı nizamnâmeyle maden hukuku alanında esaslı düzenlemeler yapmıştır. Mevcut yapısıyla Osmanlı vergi sistemi eski Türk devletleri, önceki İslam devletleri, fethettiği yerlerdeki eski yönetimlerin uygulamalarına dayanan ve kendisinin de bir takım usul ve esaslar ekleyerek geliştirdiği örfî karakteri ağır basan karma nitelikli bir vergi sistemi görünümündedir.
AU  - DUMLU, EMRULLAH
DO  - 10.14395/hid.1333623
PY  - 2023
JO  - Hitit ilahiyat dergisi
VL  - 22
IS  - 2
SN  - 2757-6957
SP  - 834
EP  - 854
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/1217993
ER  -