Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme

BÜKER, Hasan; DOLU, Osman; ULUDAĞ, Şener

Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme

Osman DOLU, (Polis Akademisi, Suç Önleme Araştırma Merkezi, Ankara, Türkiye)

Hasan BÜKER, (Polis Akademisi, Suç Önleme Araştırma Merkezi, Ankara, Türkiye)

Şener ULUDAĞ (Polis Akademisi, Suç Önleme Araştırma Merkezi, Ankara, Türkiye)

Adli Bilimler Dergisi

143 0

Yıl: 2010 Cilt: 9 Sayı: 4 Sayfa Aralığı: 54 - 75 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme

Öz:

Medya unsurlarının son yıllarda giderek artan yaygınlığı bilim insanlarını medyanın toplum ve birey üzerindeki etkisini araştırmaya yönlendirmiştir. Bu alanda özellikle görsel medyada yer alan şiddet içerikli yayınların gerek toplumların şiddet karşısındaki tutumları gerekse bireylerin şiddet, saldırganlık ve suç içerikli tutum ve davranışları ile pozitif bir ilişki içerisinde olduğu belirlenmiştir. Son dönemde medya kavramına dâhil edilen diğer dijital materyallerden video oyunlarının da aynı şekilde bireyler üzerinde olumsuz etkiler meydana getirebileceği tartışılmıştır. Bu çerçevede, özellikle şiddet içerikli video oyunlarının yaygınlaşmaya başlaması ile birlikte başta ABD olmak üzere Batılı ülkelerde pek çok bilimsel araştırma gerçekleştirilmiştir. Bu çalışma, yapılan bilimsel araştırmaların ortaya koyduğu bulguları sistematik bir literatür taramasıyla analiz ederek aileler ve toplum için alınması gereken tedbirleri belirleme, toplumsal bir farkındalık oluşturma, kamu politikalarına ilişkin bazı alternatif öneriler getirmeyi ve konuya ilişkin Türkiye özelinde ülke çapında yapılması gereken bilimsel araştırma ihtiyacına işaret etmeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelime:

Konular: İletişim Film, Radyo, Televizyon Sosyoloji

Effects of violent video games on children: An assessment on aggression, violence and delinquency

Öz:

Significantly increasing prevalence of media programs towards the end of 20th century led social scientists to explore the effects of these programs on social and individual life. Those scientific studies largely indicated that violence in media programs are positively correlated with aggression, violent cognitions and tendency to criminal behaviors. In addition, those types of programs are found to be adversely affecting the social psychology. With the addition of video games to the concept of media, possible adverse effects of those games —especially the violent ones— have widely been discussed parallel to the afore-mentioned effects of media content. An increasing body of scientific literature has been developed on the prevalence, nature and effects of violent video games. This paper analyzes the findings of scientific research on violent video games through an extensive review of the relevant litera-ture to suggest some policy implications for public policy makers, to raise awareness in public, and, finally, to pro-pose important measures for families and society alike. In conclusion, this study draws attention to the need for scientific research in the Turkish context.

Anahtar Kelime:

Konular: İletişim Film, Radyo, Televizyon Sosyoloji

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

1. Akers, Ronald L. (1973). Deviant behavior: A social learning approach. Belmont, CA: Wadsworth.
2. Akers, Ronald L. (1977). Deviant behavior: A social learning approach. Second Edition. Belmont, CA: Wadsworth.
3. Akers, Ronald L. (1985). Deviant behavior: A social learning approach. Third Edition Belmont, CA: Wadsworth.
4. Akers, Ronald L. (1998). Social learning and social structure: A general theory of crime and deviance. Boston, MA: Northeastern University Press.
5. Akgündüz. H., B. Oral ve Y. Avonoslu (2006). Bilgisayar oyunları ve internet sitelerinde sanal şiddet öğelerinin değerlendirilmesi. Milli Eğitim Dergisi, 35 (171), 67-83.
6. Ailen, A., ve J. I. Morrow (1994). "Sonic, tonic, clonic": Three cases of video game epilepsy. The Ulster Medical Journal, 63, 99-102.
7. Anderson, C. A. (2003). Video games and aggressive behavior. D.Ravitch ve J.P.Viteritti (Ed.), Kid Stuff: Marketing Sex and Violence to America's Children içinde (143-167), Balti-more,MD: Johns Hopkins University Press.
8. Anderson, C. A. (2004). An update on the effects of playing violent video games. Journal of Adolescence, 27,113-122.
9. Anderson, C. A. ve B. J. Bushman (2001). Effects of violent video games on aggressive behavior, aggressive cognition, aggressive affect, physiological arousal, and prosocial behavior A meta-analytic review of the scientific literature. Psychological Science, 12,353-359.
10. Anderson, C. A., L. Bcrkowitz,, E. Donncrs-tein., L. R. Heusmann,, J. Johnson,, D. Linz, ve ark. (2003). The influence of media violence on youth. Psychological Science in the Public Interest, 4, 81-110.
11. Anderson, C. A., N. L. Camagey, M. Flanagan, A. J. Benjamin, J. Eubanks. J. C. Valentine (2004). Violent video games: Specific effects of violent content on aggressive thoughts and behavior. Advances in Experimental Social Psychology, 36, 199-249.
12. Anderson, C. A., ve K. Dill (2000). Video games and aggressive thoughts, feelings, and behavior in the laboratory and in life. Journal of Personality and Social Psychology, 78, 772-790.
13. Anderson, C.A. ve B.J. Bushman (2001). Effects of violent video games on aggressive behavior, aggressive cognition, aggressive affect, physiological arousal, and prosocial behavior: A meta-analytic review of the scientific literature. Psychologial Science. 12. 353-359.
14. Anderson, C.A., D. A. Gentile, ve K. Buckley (2007). Violent video game effects on children and adolescents: Theory, research, and public policy. New York: Oxford University Press.
15. Anderson, Craig A., and Bushman, Brad J. (2002). Human aggression. Annual Review of Psychology. 53, 27-51.
16. Arısoy, Özden (2009). Internet bağımlılığı ve tedavisi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, I, 55-67.
17. Ballard. M. E. ve J. R. Wiest (1996). Mortal kombat"71: The effects of violent videogame play on males' hostility and cardiovascular responding. Journal of Applied Social Psychology, 26, 717-730.
18. Bandura, A. (1965). Influence of model's reinforcement contingencies on the acquisition of imitative responses. Journal of Personality and Social Psychology, 1,589-595.
19. Bandura, A. (1973). Aggression: A social learning analysis. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall. Inc.
20. Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall, Inc.
21. Bandura, A. ve R. H. Walters (1963). Social learning and personality development. New York: Holt, Rinehart & Winston.
22. Bandura, A. ve R. H. Walters. (1959). Adolescent aggression. New York: Ronald Press.
23. Bandura, A., D. Ross ve S. A. Ross (1961). Transmission of aggression through imitation of aggressive models. Journal of Abnormal and Social Psychology, 63, 575-582.
24. Bandura. A.. D. Ross ve S. A. Ross, (1963). Imitation of film-mediated aggressive models. Journal of Abnormal and Social Psychology 66, 3-11.
25. Barlett. C. P., R.J. Harris ve C. Bruey (2008). The effect of the amount of blood in a violent video game on aggression, hostility, and arousal. Journal of Experimental Social Psychology, 44, 539-546.
26. Bartholow, B. D. ve C.A. Anderson (2002). Effects of violent video games on aggressive behavior: potential sex differences. Journal of Experimental Social Psychology. 38, 283-290.
27. Bartholow, B. D., B. J. Bushman ve M. A. Sestir (2006). Chronic violent video game exposure and desensitization to violence: Behavioral and event-related brain potential data. Journal of Experimental Social Psychology, 42, 532-539.
28. Beresin, E. V. (1999). From video column to media column: A new name and a new direction. Academic Psychiatry, 23, 111-114.
29. Berkowitz, L. ve A. Lepage (1967). Weapons as aggression-eliciting stimuli. Journal of Personality and Social Psychology. 7, .202-207.
30. Berkowitz, L., R. Corwin ve M. Heironimus (1963). Film violence and subsequent aggressive tendencies. The Public Opinion Quarterly, 27,217-229.
31. Buchman, D. D., ve J. B. Funk (1996). Video and computer games in the '90s: children's time commitment and game preference. Children Today. 24, 12-16.
32. Burgess, R. L. ve R. L. Akers (1966). A differential association-reinforcement theory of criminal behavior. Social Problems, 14. 128-147.
33. Bushman, B. J., ve C. A. Anderson (2002). Violent video games and hostile expectations: A test of the general aggression model. Personality and Social Psychology Bulletin, 28, 1679-1686.
34. Bushman. B.J. ve L. R. Huesmann (2006). Short term and long term effects of violent media on aggression in children and adults. Archives oj Pediatrics & Adolescent Medicine, 160, 348-352.
35. Bushman, B.J., ve C.A. Anderson (2001). Media violence and the american public: scientific facts versus media misinformation. American Psychologist, 56, 477-489.
36. Carnagey, N. L., C.A. Anderson ve B. J. Bushman (2007). The effect of video game violence on physiological desensitization to real-life violence. Journal of Experimental Social Psychology, 43, 489-496.
37. Children Now (2001). Fair play? Violence, gender and race in video games. Los Angeles, CA: Children Now.
38. CNBC.com (2010). Playing to win: Inside the video game industry. Erişim adresi: http://www.cnbc.com/id/24482267, Erişim tarihi: 7 Haziran 2010.
39. Combe, G. (1822). Essays on phrenology or an inquiry into the principles and utility of the system of Drs. Gall and Spurzheim, and into the objections made against it. Philadelphia: H. C. Carey and 1. Lea.
40. Combe, G. (1851). A System of Phrenology. Boston: Benjamin B. Mussey and Company.
41. Cüceloğlu, D. (2000). İnsan ve Davranışı: Psikolojinin Temel Kavramları. 10. Basım. İstanbul: Remzi Kitabevi.
42. Çelikkaya, G. (Yayın tarihi bilinmiyor). Şiddet içeren bilgisayar oyunlarının ergenlik çağındaki gençler üzerindeki etkisi. Kişisel web sitesinde yayınlanan bir yazı. Erişim adresi: http://www.guvencelikkaya.com/index.plip7pag ed=2 Erişim tarihi I Mart 2010.
43. Dietz, T. L. (1998). An examination of violence and gender role portrayals in video games: Implications for gender socialization and aggressive behavior. Sex Roles, 38, 425-443.
44. Dolu, O. (2010). Suç teorileri: Teori, araştırma ve uygulamada kriminoloji. Ankara: Seçkin Yayınevi.
45. Donnerstein, E., R. G. Slaby ve L. D. Eron (1994). The mass media and youth aggression. D. Eron, J. H. Gentry, ve P. Schlegel (Ed.) Reason to Hope: A Psychosocial Perspective on Violence And Youth içinde (219-250). Washington, DC: American Psychological Association
46. Driver, E.D. (1957). Pioneers in criminology: XIV. Charles Buckman Goring (1870-1919). The Journal of Criminal Law, Criminology. and Police Science. 47, 515-525.
47. Dünya Sağlık Örgütü (WHO) (2002). World report on violence and health. Erişim adresi: www.who.int/violence injury prevention violc nce/world renort/en/summary en.pdf Erişim tarihi: 02 Nisan 2010.
48. Ernes. C. E. (1997). Is Mr. PacMan eating our children? A review of the effect of video games on children. Canadian Journal of Psychiatry, 42,409-414.
49. Entertainment Software Association (2007). Facts and research: Games and violence. Washington, DC: Entertainment Software Association. Erişim adresi: http://www.theesa.com/facts/games_youth_viol ence.php. Erişim tarihi: 04 Mayıs 2010
50. Ferguson, C.J. (2007). The Good, The Bad and the Ugly: A Meta-analytic Review of Positive and Negative Effects of Violent Video Games. The Psychiatric Quarterly, 78, 309-316.
51. Fishbein, D.H. (1990). Biological perspectives in criminology. Criminology. 28, 27-72.
52. Funk, J. B. (1993). Reevaluating the impact of video games. Clinical Pediatrics, 32, 86-90.
53. Funk. J., J. Hagan. ve J. Schimming (1999). Children and electronic games: A comparison of parents' and children's perceptions of children's habits and preferences in a United States sample. Psychological Reports, 85, 883-888.
54. Funka. J. B.; D. D. Buchman,; J. Jenks, vc H. Bechtoldt (2003). Playing violent video games, desensitization, and moral evaluation in children. Applied Developmental Psychology, 24, 413-436.
55. Gentile, D. A. ve C. A. Anderson (2003). Violent video games: The newest media violence hazard. Gentile D.A. (Ed.), Media Violence and Children: A Complete Guide For Parents and Professionals içinde (131-152). Westport, Conn, [u.a.] Praeger.
56. Gentile, D. A. ve J. R. Gentile (2008). Violent video games as exemplary teachers: A conceptual analysts. Journal of Youth Adolescence. 37, 127-141
57. Gentile, D. A.. P. J. Lynch, J. R. Linder ve D. A. Walsh (2004). The effects of violent video game habits on adolescent hostility, aggressive behaviors, and school performance. Journal of Adolescence, 27, 5-22.
58. Gentile, D. A„ ve D. A. Walsh (2002). A normative study of family media habits. Journal of Applied Developmental Psychology, 23, 157-178.
59. Gentile, D. A., ve W. Stone (2005). Violent video game effects on children and adolescents: A review of the literature. Minerva Pediatrica, 57, 337-358.
60. Gentile, D.A., J.R. Linder ve D.A. Walsh (2003). Looking through time: A longitudinal study of children's media violence consumption at home and aggressive behaviors at school. Society for Research in Child Development konferansında sunulmuş bildiri. Tampa. FL. USA.
61. Goring, C. (1913). The English convict: A statistical study. London: His Majesty's Stationary Office.
62. Gottredson, M.R. ve T. Hirschi (1990). A general theoiy of crime. Stanford: Stanford University Press.
63. Grimes, T. ve L. Bergen (2008). The epistemological argument against a causal relationship between media violence and sociopathic behavior among psychologically well viewers. American Behavioral Scientist, 51,1137-1155.
64. Grossman, D. ve G. DeGaetano (1999). Stop teaching our kids to kill: A call to action against TV, movie and video game violence. New York: Crown Publishers.
65. Grossman. D. ve L. W. Christensen (2004). On combat, the psychology' and physiology of deadly conflict in war and in peace. PPCT Reascarch Publications.
66. Gunter, B. (2008). Media violence: Is there a case for causality? American Behavioral Scientist, 51, 1061-1123.
67. Hürriyet Gazetesi (2010). 35 milyon kişi internete girdi, 'oyun' haftada 50 saati buldu. Hürriyet Gazetesinin 24 Şubat 2010 tarihinde internet sitesinde yayınlanan haber. Erişim adresi: http://hurarsiv.hurriyet.com.tr/goster/haber.aspx ?id= 13888638, Erişim tarihi: 04 Mart 2010.
68. Jeffery, C. R. (1965). Criminal behavior and learning theory. The Journal of Criminal Law. Criminology, and Police Science, 56, 294-300.
69. Kelleci, M. (2008). internet, cep telefonu, bilgisayar oyunlarının çocuk ve gençlerin ruh sağlığına etkileri. T AF Preventive Medicine Bulletin, 7(3), 253-256.
70. Killology Research Group, (2000). Media violence update: Indiana University brain scan research. Erişim adresi: http://web.archive.org /web/20071009223835M-ww.killology.com/new_ media_vio.htm Erişim tarihi: 3 Mart 2010.
71. Kurt, M. (2003). Sağ hemisferin bilişsel işlevleri: Görsel-uzaysal süreçler. S. Karakaş, C. İrkeç, N. Yüksel (Ed.) Beyin ve Nöropsikoloji: Temel ve Klinik Bilgiler içinde (55-65). Ankara: Çizgi Tıp Yayınevi.
72. Lavater, J. C. (1866). Physiognomy or the corresponding analogy between the conformation of the features and the ruling passions of the mind. London: William Tegg.
73. Markey, P.M. ve K. Scherer (2009). An examination of psychoticism and motion capture controls as moderators of the effects of violent video games. Computers in Human Behavior, 25,407-411.
74. Moffitt, T.E., D. R. Lynam, P.A. Silva. (1994). Neuropsychological tests predicting persistent male delinquency. Criminology, 32, 277-300.
75. Muslu, G. K. ve B. Bolışık (2009). Çocuk ve gençlerde internet kullanımı. TAF Preventive Medicine Bulletin, 8(5). 445-450.
76. Powell. C. L. (2008). College men's psychological and physiological responses associated with violent video game play. Georgia State University, College of Arts and Sciences, Yayınlanmamış doktora tezi.
77. Radiological Society of North America (RSNA) (2006). Violent video games leave teenagers emotionally aroused. Erşim adresi: http://www.rsna.org/rsna/media/pr2006-2/vioient_video_games-2.cfnı. Erişim tarihi: 3 Mart 2010.
78. Raine. A. ve J. Lui. (1998). Biological predispositions to violence and their implications for biosocial treatment and prevention. Psychology, Crime and Law. 4, 107-125
79. Raine, A., M. Buchsbaum. ve L. Lacasse. (1997). Brain abnormalities in murderers indicated by positron emission tomography. Biological Psychiatry, 42,495-508.
80. Ricci, S. ve F. Vigevano (1999). The effect of video-game software in video-game epilepsy. Epilepsia. 40,31-37.
81. Ricci, S., F. Vigevano; Manfredi, Mario; and Trenitc, Dorothee G. A. Kasteleijn-Nolst (1998). Epilepsy provoked by television and video games: Safety of 100- Hz screens. Neurology, 50, 790-793.
82. Rowe. D. (2003). Docs the body tell? Biological characteristics and criminal disposition. Fran-cais T. Cullen ve R. Agnew (Ed), Criminological Theory: Past to Present - Essential Readings, 2nd Edition içinde. Los Angeles. CA: Roxbury Publishing Company.
83. Shecse, B. E., ve W. G. Graziano (2005). Deciding to defect: The effects of video-game violence on cooperative behavior. Psychological Science, 16, 354-357.
84. Shoemaker, D. J. (2000). Theories of delinquency: An examination of explanations of delinquent behavior. New York. NY: Oxford University Press.
85. Skinner. B. F. (1938). The behavior of organisms: An experimental analysis. New York: Ap-pleton-Century-Crofts.
86. Skinner, B. F. (1969). Contingencies of reinforcement: A theoretical analysis. New York: Appleton-Century-Crofts.
87. Skinner, B.F. (1953). Science and human behavior. New York: Macmillan.
88. Sutherland, E. H. ve D. R. Cressey (1978). Criminology. 10th Edition. Philadelphia, New York, San Jose, Toronto: J. B. Lippincott Company.
89. Tarde, G. (1903). The laws of imitation, translated by E.C. Parsons with an introduction by F.Giddings, New York. Henry, Holt and Co.
90. Thompson, K ve K. Haninger (2001). Violence in e-rated video games. JAMA, 286, 591-598.
91. Trenite, D.; G. A. Kastelcijn-Nolst; A. M. da Silva; S. RJcci: C. D. Binnic, G. Rubboli; C.A. Tassinari; ve J. P. Segers (1999). Video-game epilepsy: A cu-ropean study. Epilepsia, 40, 70-74.
92. Turkington, Carol (2002). The encyclopedia of the brain and brain disorders. Second Edition. New York: Facts on File, Inc.
93. (Jlusoy, Onur (2008). Ergenlerde bilişim teknolojileri kullanımı ve saldırganlık ilişkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı.
94. Walsh. D. (1999). 1999 Video and computer game report card I On-line]. Erişim adresi: http://www.mediaandthefamily.Org/1999vgrc2.h tml Erişim tarihi: 2 Mart 2010.
95. Walsh, D. (2000). Interactive violence and children: Testimony submitted to the committee on commerce, science, and transportation. United States Senate,March 21. 2000 [On-line]. Erişim adresi: http://www.mediaandthefamily.org/prcss/senateviol ence.
96. Wang, Y. V. P. Mathews; Andrew J. Kainin; KM. Mosier; D.W. Dunn; A.J. Saykin; ve W.G. Kronenberger (2009). Short term exposure to a violent video game induces changes in frontolimbic circuitry in adolescents. Brain Imaging and Behavior, 3, 38-50.
97. Watson, J. B. ve J.J. Morgan (1917). Emotional reactions and psychological experimentation. The American Journal of Psychology, 28. 163-174.
98. Watson, J. B. ve R. R. Watson (1921). Studies in infant psychology. The Scientific Monthly, 13, 493-515.
99. Watson, J.B. (1926). Behaviourism a psychology based on reflex-action. Journal of Philosophical Studies, 1 454-466.

APA	DOLU O, BÜKER H, ULUDAĞ Ş (2010). Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme. , 54 - 75.
Chicago	DOLU Osman,BÜKER Hasan,ULUDAĞ Şener Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme. (2010): 54 - 75.
MLA	DOLU Osman,BÜKER Hasan,ULUDAĞ Şener Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme. , 2010, ss.54 - 75.
AMA	DOLU O,BÜKER H,ULUDAĞ Ş Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme. . 2010; 54 - 75.
Vancouver	DOLU O,BÜKER H,ULUDAĞ Ş Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme. . 2010; 54 - 75.
IEEE	DOLU O,BÜKER H,ULUDAĞ Ş "Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme." , ss.54 - 75, 2010.
ISNAD	DOLU, Osman vd. "Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme". (2010), 54-75.

APA	DOLU O, BÜKER H, ULUDAĞ Ş (2010). Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme. Adli Bilimler Dergisi, 9(4), 54 - 75.
Chicago	DOLU Osman,BÜKER Hasan,ULUDAĞ Şener Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme. Adli Bilimler Dergisi 9, no.4 (2010): 54 - 75.
MLA	DOLU Osman,BÜKER Hasan,ULUDAĞ Şener Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme. Adli Bilimler Dergisi, vol.9, no.4, 2010, ss.54 - 75.
AMA	DOLU O,BÜKER H,ULUDAĞ Ş Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme. Adli Bilimler Dergisi. 2010; 9(4): 54 - 75.
Vancouver	DOLU O,BÜKER H,ULUDAĞ Ş Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme. Adli Bilimler Dergisi. 2010; 9(4): 54 - 75.
IEEE	DOLU O,BÜKER H,ULUDAĞ Ş "Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme." Adli Bilimler Dergisi, 9, ss.54 - 75, 2010.
ISNAD	DOLU, Osman vd. "Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme". Adli Bilimler Dergisi 9/4 (2010), 54-75.