Yıl: 2012 Cilt: 10 Sayı: 24 Sayfa Aralığı: 127 - 146 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı

Öz:
Ülkemiz yükseköğretim sistemi içinde yer alan İlahiyat Fakülteleri önemli işlevlere sahiptir. Dinle ilgili konularda bilimsel araştırma yapma, Milli Eiğitim Bakanltğfnın ihtiyaç duyduğu din eğitimi öğretmeni ihtiyacım karşılama. Diyanet İşleri Başkanlığı'nın çeşitli görevler için ihtiyaç duyduğu eleman (müftü, vaiz, din hizmetleri uzmanı, eğitim merkezi öğretmeni, imam, Kur'an kursu öğreticisi vb.) ihtiyacını karşılama bunlardan bazdandır.1997 yılında ülkemizdeki öğretmen yetiştirme sisteminde önemli biı değişiklik olmuştur. Bu değişiklik İlahiyat Fakülteleri ni de etkilemiştir. Bu süreçte fakültelerde genel bir ilahiyat eğilimi vermeye yönelik olarak "İlahiyat Lisans Programı" adıyla yeni bir program uygulamaya konulmuştur. Bu programın, amaçlarının neler olduğu, hangi mesleklere, hangi niteliklere sahip elamanlar yetiştirdiği belirsizdir. Bu belirsizlik fakültelerdeki uygulama süreçlerini, dolayısıyla bu programdan yetişen kişilerin niteliğini de etkilemektedir. Bu belirsizliğin aşılabilmesi için İlahiyat Fakültelerinin ve bu fakülteyi bitirecek kişilerin sahip olmaları gereken yeterliklerin neler olduğunun belirlenmesi önemli bir ihtiyaçtır. Bu çalışmada yaygın din eğitimi alanında görev yapacak olan İlahiyat Fakültesi öğrencilerinin sahip olmaları gereken eğitim-öğretim yeterliklerinin neler olabileceği ortaya konulmuştur.
Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları Eğitim, Özel

Qualifications for Non-formal religious education of The Faculties of Theology: The field of education-teaching

Öz:
The Faculties of Theology within the Turkish higher education system have an important function. This includes conducting scientific research in the fields of Islamic and Religious Studies, and providing teachers for the Ministry of National Education and The Presidency of Religious Affairs (muftis, preachers, religious services specialist, teachers of religion, Koran courses teachers, imams etc.).Since their opening, the Faculties of Theology have had a multipurpose function. Although they had only one program, they trained a lot of staff on various professions. Also there wasn't any connection between programs of the Theology Faculties and their jobs opportunities.In 1997 a significant change occurred in the teacher training system in Turkey. This change affected The Faculties of Theology and after this process The Faculties ofTheology had new programs. These are called "İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenliği Programı" and "İlahiyat Lisans Programı"."İlahiyat Lisans Programı" has a very general purpose. Although a number of small changes occurred over time, the purposes of this program has still remained unspecified. This uncertainty has affected the qualification of students who graduated from these schools.To overcome this problem, the proficiency of The Faculties of Theology and their graduates must be identified. The definition of proficiency has important functions, such as contributing to developing faculty programs systematically, clarifying the aims of programs and lessons, evaluating teachers, students, and the study process, as well as accrediting faculties.In this article, qualifications required by students who graduating from these Faculties is discussed. Firstly, we discussed the importance of the definition of qualifications of The Faculties of Theology. Then we put forward qualifications of non-formal religious education in The Faculties of Theology.As commonly known, non-formal religious education aims to provide opportunities in religious education both within and outside educational institutions (schools). Non-formal religious education aims to help students to acquire new knowledge, skills and training in recitation the Kur'an, learning faith matters, worships, morality and so on.Non-formal religious education activities, fields, programs, target audiences, methods, teaching tools and materials vary greatly. These activities were performed in Kur'an courses, mosques, jails, orphanages etc.The educators who will teach in these fields should have some qualifications: special field knowledge (religious), capability in general knowledge, competency in education, and some other personal competences.Qualifications of non-formal religious education consist of "knowing and understanding the developmental characteristics of students", "planning the teaching", "organizing the teaching", "evaluating the teaching", "communication and public relations", "religious counselling and guidance" and "professional developmenf.The educators who will do non-formal religious education activities in Kur'an courses, mosques, jails, orphanages etc. should have the above mentioned qualifications.
Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları Eğitim, Özel
Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • Akyürek. S. (2005). Kur'an kursu öğreticisinin mesleki yeterlikleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 175-192.
  • Alkan, C. ve Kurt, M. (1998). Özel öğretim yöntemleri: Disiplinlerin öğretim teknolojisi. Ankara: Anı Yayınları.
  • Aşıkoğlu, N. (2003). Din hizmetleri personelinin yetiştirilmesi sorununa öğretim programları açısından yeni bir yaklaşım. Yaygın Din Eğitiminin Sorunları Sempozyumu, Kayseri: İBAV Yayınları. 91-102.
  • Aydın, M. Ş. (1995). Öğretmen yetiştiren kurumlar olarak İlahiyat fakülteleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (6) 60-98.
  • Aydın, M. Ş. (2005). Diyanet işleri Başkanlığınca yürütülen eğitim hizmetlerini yeniden düşünmek. Türk Milli Eğitim Sisteminde Din Eğitimi ve öğretimi Sempozyumu. Ankara: Yarınlar İçin Düşünce Platformu Kültür Yayınları, 40-50.
  • Ayhan, H. (1999). İlahiyat Fakültesi. Din Eğitimi Araştırmaları Delgisi, 255-268.
  • Başar. H. (1995). Eğitim denetçisi (rolleri, yeterlikleri, seçilmesi, yetiştirilmesi) Ankara: PegemA Yayınları.
  • Bulut M. (1999). Diyanet İşleri Başkanlığının yaygın din eğitimi görevi. Diyanet İlmi Dergi, J5(4), 113-128.
  • Bursalıoğlu, Z. (1981). Eğitim Yöneticisinin Yeterlikleri. Ankara: Ankara Ü. Eğitim Fak Yayınları.
  • Cebeci, S. (1996). Din eğitimi bilimi ve Türkiye 'de din eğirimi. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Dam H. (2004). Yaygın din eğitimine ilişkin bazı temel sorunlar ve çözüm önerileri. Türkiye'de Yüksek Din Eğitiminin Sorunları, Yeniden Yapılaması ve Geleceği Sempozyumu. İsparta, 425-445.
  • Doğan R. ve Tosun c. (2003). İlköğretim 4. ve 5. sınıflar için Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretimi. Ankara: PegemA Yayınları.
  • http://www.yok.gov.tr/katalog/katalog2011/yok devlet_201 l.pdf(20.12.2011).
  • Kaymakcan, R. (2003: Yaygın din eğitiminde yöntem. İslami İlimlerde Usul/Metot Meselesi-1 Tartışmalı İlmi Toplantı, İstanbul: İS AV Yayınları, 51-72.
  • Kılavuz M. A. (2006). Yetişkin din eğitimi programlarının planlanması. Yetişkinlik Dönemi Eğitimi ve Problemleri, Tartışmalı İlmi Toplantı, İstanbul: Ensar Neşriyat,
  • Komisyon, (1998). İlahiyat fakülteleri öğretmen yetiştirme ve lisans programları, Ankara: YÖK Yayınları.
  • Komisyon, (2002). Öğretmen yeterlilikleri. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • Korkmaz M. (2009). Kur'an kursu öğreticilerinin eğitim-öğretim yeterlikleri açısından kendilerini değerlendirmeleri. Basılmamış Doktora Tezi, Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Korkmaz, M. (2010a). Yaygın din eğitiminde yeterlik ölçeği geliştirme süreci: Kur'an kursu öğreticileri eğitim-öğretim yeterlikleri ölçeği örneği. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (28), 239-256.
  • Korkmaz, M. (2010b). İlahiyat fakültesi öğrencilerinin fakülteyi tercih nedenleri: Erciyes üniversitesi ilahiyat fakültesi örneği. Bilimname Dergisi, 17. 167-204.
  • Köylü. M.(2000). Yetişkin din eğitiminin teorik temelleri. Samsun: Etüt Yayınları.
  • Köylü M. (2006). Yetişkinlik dönemi eğitimi ve öğretiminin genel özelliklen. Yetişkinlik Dönemi Eğitimi ve Problemleri. Tartışmalı timi Toplantı, İstanbul: Ensar Neşriyat, 85-112.
  • Kurt, İ. (2000). Yetişkin eğitimi. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Miarelet, G. (2001). Eğitim bilimlerinin gelişimi, (çev. Izgar H. ve Gürsel), M., Ankara: Nobel Yayınları.
  • Onay, A. (2004). İlahiyat fakültesi mezunlarının cami eksenli din hizmetlerinde karşılaştıkları sorunlar ve bu alandaki formasyon ihtiyaçları. Türkiye'de Yüksek Din Eğitiminin Sorunları, Yeniden Yapılaması ve Geleceği Sempozyumu. İsparta. 409-423.
  • Öcal, M. (1998). İlahiyat fakültelerinde programlar ve bölümleşme. Yüksek Öğretimde Din bilimleri Öğretimi Sempozyumu, Samsun: OMÜ İlahiyat Fak.Yayınları.
  • Öcal. M. (2003). Dünden bugüne din görevlileri ve mesleki yeterlikleri. Yaygın Din Eğitiminin Sorunları Sempozyumu. İBAV Yayınları, 45-69.
  • Özden, Y. (2000). Öğrenme ve öğretme. Ankara: PegemA Yayınları.
  • Özgüven, İ. E.(2002). Bireyi tanıma teknikleri. Ankara: PegemA Yayınları.
  • Öztürk, Ş. (2002). Din hizmetlerinde Diyanet İşleri Başkanlığının görevleri ve sorunları. Avrupa Birliği Sürecinde Türkiye'de Din Eğitiminin Sorunları Sempozyumu. Adapazarı: Değişim Yayınları, 28-44.
  • Peker, H. (2009), Dini danışmanlık bağlamında aile danışmanlığı ve rehberliği: Samsun ve Aydın aile irşat ve rehberlik büroları örneği. Diyanet İşleri Başkanlığı, IV. Din Şurası Bildirileri.
  • Tosun, C. (1997). Yetişkinler din eğitim: Mahiyeti, imkanları ve problemleri. Uluslararası Din Eğitimi Sempozyumu, Ankara. 222-229.
  • Tosun C., (2000). Vaazda yöntem. Din Öğretimimle Yeni Yaklaşımlar, İstanbul: MEB Yay. 69-84.
  • Yaman, A. (2009). Aile büroları: Arka plan, mevcut durum, sorunlar ve öneriler. Diyanet işleri Başkanlığı, IV. Din Şurası Bildirileri, 1-5.
  • Yılmaz, H. ve Sümbül A. M. (2003). öğretimde planlama ve değerlendirme,. Konya: Çizgi Yayınları.
APA Korkmaz M (2012). İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı. , 127 - 146.
Chicago Korkmaz Mehmet İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı. (2012): 127 - 146.
MLA Korkmaz Mehmet İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı. , 2012, ss.127 - 146.
AMA Korkmaz M İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı. . 2012; 127 - 146.
Vancouver Korkmaz M İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı. . 2012; 127 - 146.
IEEE Korkmaz M "İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı." , ss.127 - 146, 2012.
ISNAD Korkmaz, Mehmet. "İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı". (2012), 127-146.
APA Korkmaz M (2012). İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı. Değerler Eğitimi Dergisi, 10(24), 127 - 146.
Chicago Korkmaz Mehmet İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı. Değerler Eğitimi Dergisi 10, no.24 (2012): 127 - 146.
MLA Korkmaz Mehmet İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı. Değerler Eğitimi Dergisi, vol.10, no.24, 2012, ss.127 - 146.
AMA Korkmaz M İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı. Değerler Eğitimi Dergisi. 2012; 10(24): 127 - 146.
Vancouver Korkmaz M İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı. Değerler Eğitimi Dergisi. 2012; 10(24): 127 - 146.
IEEE Korkmaz M "İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı." Değerler Eğitimi Dergisi, 10, ss.127 - 146, 2012.
ISNAD Korkmaz, Mehmet. "İlahiyat Fakültelerinin yaygın Din eğitimi yeterlikleri: Eğitim-öğretim alanı". Değerler Eğitimi Dergisi 10/24 (2012), 127-146.