Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler

KILIÇ, Emine Zinnur

Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler

Emine Zinnur KILIÇ (Yeditepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye)

Nöropsikiyatri Arşivi

7 3

Yıl: 2012 Cilt: 49 Sayı: 4 Sayfa Aralığı: 260 - 265 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler

Öz:

Amaç: Bu çalışmada 12-15 yaş arası, düşük sosyoekonomik düzeydeki bir bölgeki bir ilköğretim okulunda eğitim gören ve şiddet davranışları gösteren bir grup erkek ergen ile aynı okuldan, şiddet davranışları göstermeyen akranlarının kendileri ve aileleri ile ilgili değişkenler açısından karşılaştırılması ile ergenlerde şiddete yönelik davranışlara ilişkin risk faktörlerinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Okulda şiddet davranışları gösteren (n=22 ) ve göstermeyen (n=19 ) öğrencilerin aile ilişkileri, aile içi şiddet ve çevresel risk faktörleri ile ilgili bilgiler hem ergenlerden hem de annelerinden yüzyüze görüşülerek alınmıştır. Ergenlikte Benlik Algısı Ölçeği , Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği , Çocuk Depresyon Ölçeği , Conners öğretmen ve ebeveyn ölçekleri kullanılarak çocuğa ilişkin faktörler araştırılmıştır. Aile işlevleri ve anne baba psikopatolojisini değerlendirmek amacıyla Genel Sağlık Anketi ve Aile Değerlendirme Ölçeği kullanılmıştır. Bulgular: Bu çalışmanın sonuçları okulda şiddete yönelik davranışlar gösteren ergenlerin aile içi şiddet yaşantıları, kendilik algısı ve kendilik değeri açısından önemli fark göstermediğini ortaya koymuştur. Şiddet kullanan grubun kendini okul başarısı açısından daha yetersiz bulduğu ve bu grupta dikkat eksikliği hiperaktivite belirtilerinin daha yüksek düzeyde olduğu görülmüştür. Sonuç: Bulgular okulda şiddete yönelen ergenlerin bu davranışlarının akran grubu içinde kabul edilmelerinde etkili olduğunu düşündürmektedir. (Nöropsikiyatri Arflivi 2012; 49: 260-265)

Anahtar Kelime:

Konular: Sosyoloji Psikoloji Aile Çalışmaları Psikiyatri Davranış Bilimleri

Violent behavior in adolescence: Individual and familial factors

Öz:

Objective: In this study, a group of violent male adolescents aged 12-15 years old, who were students of a primary school located in a district where families with low socioeconomic status (SES) live was compared with a non-violent peer group in terms of self and family variables, in an aim to understand the risk factors related to adolescent violent behavior. Methods: Data were gathered about the family relations, presence of domestic violence, and other enviromental risk factors for a group of adolescents who show violent behavior at school (n: 22) and compared to their non-violent peers (n: 19) from the same school by getting information both from the adolescents themselves and their mothers. The Self-Perception Profile for Adolescents,Rosenberg Self-Esteem Scale , Children s Depression Inventory and the Connors Rating Scales were used to measure the relevant variables. Family characteristics were investigated by direct interviews with the mothers and by using the General Health Questionnaire and the Family Assessment Device for both mothers and fathers. Results: The results of this study showed that adolescents who were violent at school were similar to non-violent ones in terms of domestic violence and selfperception and self-esteem. The violent group perceived themselves as being worse in terms of academic performance and showed higher levels of attention deficit hyperactivity symptoms. Conclusion: The results suggest that the violent behaviour at school for some adolescents may be a way of proving themselves and being accepted by their peers. (Archives of Neuropsychiatry 2012; 49: 260-265)

Anahtar Kelime:

Konular: Sosyoloji Psikoloji Aile Çalışmaları Psikiyatri Davranış Bilimleri

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

1. Salzinger S, Feldman T, Hood J. An ecological framework for understanding risk forexposure to community violence and the effects of exposure on children and adolescents. Aggress Violent Beh 2002; 7:423-451.
2. Garbarino J. Lost Boys: Why our sons turn violent, how we can save them? First Anchor Books. New York 2000.
3. Çuhadaroğlu F, Canat S, Kılıç EZ, Şenol S, Rugancı N, Öncü B, Gündüz Hoşgör A, Işıklı S, Avcı A. Ergen ve Ruhsal Sorunları Durum Saptama Çalışması, TÜBA Roporları, No: 4. TUBİTAK Matbaası, Ankara, 2004.
4. Levendosky AA, Huth-Bocks A, Semel MA. Adolescent peer relationships and mental health functioning in families with domestic violence. J Clin Child Adolesc Psychol 2002; 31:206-218.
5. Becker KB, McCloskey LA . Attention and conduct problems in children exposed to family violence. Am J Orthopsychiatry 2002; 72(1):83-91.
6. Moses A. Exposure to violence, depression and hostility in a sample of inner city high school youth. J Adolesc 1999; 22:21-32.
7. Kovacs. M. Rating Scale to assess depression in school aged children. Acta Paedopsychiatrica, 1981; 46:305-315.
8. Öy B. Çocuk Depresyon Ölçeği: geçerlik güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatr Derg 1991; 2(1):132-135.
9. Harter SX. Manual for the Self-Perception Profile for Adolescent. University of Denver Press 1988.
10. Harter S. Issues in the assessment of the self-concept of cihldern and adolescents. Childhood assessment: through the eyes of a child. A.La Geca (Ed.) New york. Allyn and Bacon 1988.
11. Evans DW, Noam GG, Wertlieb D, Paget KF, Wolf M. Self perception in and adolescent psychopathology, a clinical developmental perspective. Am J Orthopsychiatry 1994; 64:293-300.
12. Özbay H, Örsel S, Akdemir A, Cinemre B. Ergenlerde Kendilik Algısı İle Psikopatoloji Arasında Bağıntı Var mı? Türk Psikiyatr Derg 2002; 13:179-186.
13. Rosenberg M. Society and the adolescent self-image, Princeton University Press, Princeton, NJ 1965.
14. Çuhadaroğlu F. Ergenlerde benlik saygısı. Uzmanlık Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara, Türkiye 1986
15. Conners CK. Rating scales in attention deficit/hyperactivity disorder: use in assessment and treatment monitoring. J Clin Psychiatry 1998; 59 Suppl 7:24-30.
16. Dereboy Ç, Şenol S, Şener Ş ve ark. Conners anababa derecelendirme ölçeği uyarlama çalışması. X.Ulusal Psikoloji Kongresi Ankara 1998.
17. Dereboy Ç, Şener Ş, Dereboy F, Sertcan Y. Conners öğretmen derecelendirme ölçeği türkçe uyarlaması-2. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Derg 1997; 4:10-18.
18. Goldberg DP, Williams P. A Users gude to the General Health Questionnaire. Windsor, NFER/Nelson 1988.
19. Kılıç C. Genel Sağlık Anketi: Geçerlik ve güvenilirlik. Türk Psikiyatr Derg 1996; 7:3-9.
20. Epstein NB, Bishop DS, Baldwin LM. The Mc Master Family Assessment Device. J Marital Fam Ther 1983; 9:171-180.
21. Bulut, I. Aile Değerlendirme Ölçeği el kitabı. Ankara 1990.
22. Evans DW. Self-complexity and its relation to development, symptomatology and self-perception during adolescence. Child Psychiatr Hum Dev 1994; 24:173-182.
23. Piko BF, Fitzpatrick KM, Wright DR. A risk and protective factors framework for understanding youths externalizing problem behavior in two differenet cultural settings. Eur Child Adolesc Psychiatry 2005; 14:95-103.
24. Yıldız Ö, Çakın-Memik N, Ağaoğlu B. Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu tanılı çocuklarda yaşam kalitesi: kesitsel bir çalışma. Nöropsikiyatri Arşivi 2010; 47(4):314-318.
25. Vermeiren R, Deboutte D, Ruchkin V, Schwab-Stone M. Antisocial behavior and mental health: findings from three communities. Eur Child and Adolesc Psychiatry. 2002; 11:168-175.
26. Cooley-Quille MR, Turner SM, Beidel DC. Emotional Impact of Children's Exposure to Community Violence: A Preliminary Study J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 1995; 34:1362-1368.
27. Ilomäki E, Viilo K, Hakko H, Marttunen M, Mäkikyrö T, Räsänen P; STUDY-70 Workgroup. Familial risks, conduct disorder and violence. A Finnish study of 278 adolescent boys and girls. Eur Child Adolesc Psychiatry 2006; 15:46-51.
28. Türnüklü A, Şahin İ. 13-14 yaş öğrencilerin çatışma çözümleme stratejilerinin incelenmesi. Türk Psikoloji Yazıları 2004; 7:45-61.

APA	KILIÇ E (2012). Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler. , 260 - 265.
Chicago	KILIÇ Emine Zinnur Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler. (2012): 260 - 265.
MLA	KILIÇ Emine Zinnur Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler. , 2012, ss.260 - 265.
AMA	KILIÇ E Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler. . 2012; 260 - 265.
Vancouver	KILIÇ E Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler. . 2012; 260 - 265.
IEEE	KILIÇ E "Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler." , ss.260 - 265, 2012.
ISNAD	KILIÇ, Emine Zinnur. "Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler". (2012), 260-265.

APA	KILIÇ E (2012). Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler. Nöropsikiyatri Arşivi, 49(4), 260 - 265.
Chicago	KILIÇ Emine Zinnur Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler. Nöropsikiyatri Arşivi 49, no.4 (2012): 260 - 265.
MLA	KILIÇ Emine Zinnur Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler. Nöropsikiyatri Arşivi, vol.49, no.4, 2012, ss.260 - 265.
AMA	KILIÇ E Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler. Nöropsikiyatri Arşivi. 2012; 49(4): 260 - 265.
Vancouver	KILIÇ E Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler. Nöropsikiyatri Arşivi. 2012; 49(4): 260 - 265.
IEEE	KILIÇ E "Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler." Nöropsikiyatri Arşivi, 49, ss.260 - 265, 2012.
ISNAD	KILIÇ, Emine Zinnur. "Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler". Nöropsikiyatri Arşivi 49/4 (2012), 260-265.