Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler

ESRA DERELİ İMAN (Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, İlköğretim Bölümü, Okul Öncesi Eğitim Anabilim Dalı, Eskişehir, Türkiye)
Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri
40 0
Yıl: 2013 Cilt: 13 Sayı: 1 Sayfa Aralığı: 479 - 498 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler

Öz:
Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği çocukların kendi ifadeleri ile davranış problemlerini belirlemek, günlük hayatta karşılaştıkları çatışma yollarını tespit etmek ve kişilerarası ilişkilerini tespit etmek için yurt dışında sıklıkla kullanılan bir ölçektir. Araştırmanın ilk amacı Wally Çocuk Sosyal Problem Çözme Dedektif Oyunu Ölçeğinin 6 yaş çocukları için Türkiye uyarlamasını yapmaktır. Çalışma grubundaki 208 (%52) kız ve 192 (%48) erkek toplam 400 çocuktan elde edilen veriler Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) ve Doğrulayıcı Faktör Analizine (DFA) tabi tutulmuştur. AFAda ölçeğin açıklanan varyansı %46.534 olan iki faktörlü bir yapı gösterdiği tespit edilmiştir. DFAda elde edilen modelin uyum indeksleri, modelin iyi uyumlu olduğunu göstermiştir. Ölçek geneli için hesaplanan Alpha katsayısı .88, alt boyutlar için .86 ve .73 bulunmuştur. Ölçek geneli için hesaplanan Spearman- Brown katsayısı.80, alt boyutlar için .81 ve .75 bulunmuştur. Araştırmanın diğer amaçları sosyal problem çözme becerilerinin okul öncesi davranış problemlerini açıklama düzeyini; cinsiyet ve sosyo-kültürel düzey değişkenlerinin sosyal problem çözme becerilerini açıklama düzeyini incelemektir. Analizler çocukların sosyal problem çözme becerilerinin okul öncesi davranış problemlerini anlamlı düzeyde yordadığını, cinsiyet ve sosyo-kültürel düzey değişkenlerinin çocukların sosyal problem çözme becerileri anlamlı düzeyde yordamadığını göstermiştir.
Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları Aile Çalışmaları

Adaptation of Social Problem Solving for children questionnaire in 6 age groups and its relationships with preschool behavior problems

Öz:
Social Problem Solving for Child Scale is frequently used to determine behavioral problems of children with their own word and to identify ways of conflict encountered in daily life, and interpersonel relationships in abroad. The primary purpose of this study was to adapt the Wally Child Social Problem Solving Detective Game Test. In order to determine validity of 6 years old children (208 -52 % female and 192 male -48 %) scale, data exploratory and confirmatory factor analyses were conducted. Exploratory factor analysis (EFA) identified two factor accounting for 46.534 % of the variance. The confirmatory factor analyses results indicated that the factor structure was partially consistent with the model. Cronbach Alpha internal consistency coefficients were .88 for general scale, were .86 and .73 for subscales. Spearman- Brown coefficients were .80 for general scale, were .81 and .75 for subscales. The secondary purpose of this study was to determine whether social problem solving of children predicted preschool behavior problem, and gender and socio-cultural level variables predicted social problem solving. The results showed that whereas subscales of social problem solving of the students significantly predicted subscales of preschool behavior problem, gender and soco-cultural level did not significantly predicted social problem solving of children.
Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları Aile Çalışmaları
Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Bibliyografik
  • Adams, S. K., & Wittmer, D. S. (2001). “I had it first” Teaching young children to solve problems peacefully. Chilhood Education, 78 (1), 10-20.
  • Baker-Henningham, H., Walker, S., Powell, C., & Meeks-Gardner, J. (2009). A pilot study of the ıncredible years teacher training programme and a curriculum unit on social and emotional skills in community pre-schools in Jamaica. Child: Care, Health and Development, 35 (5), 624-631.
  • Battistich, V., Solomon, D., Watson, M., Solomon, J., & Schaps, E. (1989). Effects of an elementary school program to enhance prosocial behavior on children’s cognitive-social problemsolving skills and strategies. Journal of Applied Developmental Psychology, 10 (2), 147-169.
  • Bayram, N. (2010). Yapısal eşitlik modellemesine giriş: Amos uygulamaları. Bursa: Ezgi Kitabevi.
  • Bee, H., & Denise, B. (2003). The developing child. USA: Pearson.
  • Boivin, M., & Hymel, S. (1997). Peer experiences and social self-perceptions: A sequential model. Developmental Psychology, 33, 135–145.
  • Bryman A., & Cramer D. (1997). Quantitative data analysis with SPSS for Windows. London: Routledge.
  • Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Büyüköztürk, S., Kılıç-Çakmak E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, S. ve Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A.
  • Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Crick, N. R., & Dodge, K. A. (1994). A review and reformulation of social information-processing mechanisms in children’s social adjustment. Psychological Bulletin, 115, 74–101.
  • Crick, N. R., & Ladd, G. W. (1993). Children’s perceptions of their peer experiences: Attributions, loneliness, social anxiety, and social avoidance. Developmental Psychology, 29, 244-254.
  • D’Zurilla, T. J., & & Nezu, A. M. (1990). Development and prelininary evaluation of the social problem-solving inventory. Pycshological Assessment, 2, 156-163.
  • D’Zurilla, T. J., & & Nezu, A. M. (1999).Problem- solving therapy: A social competence approach to clinical intervention. New York: Springer.
  • D’Zurilla, T. J., & Nezu, A. M. (1982). Social problem solving in adults. In P.C. Kendall (Eds.), Advences in cognitive- behavioral research and therapy ( Vol.1 pp. 201-274). New York: Academic Pres.
  • D’Zurilla, T. J., Chang, E. C., & Sanna, L. J. (2003). Self-esteem and social problem-solving as predictors of aggression in college students. Journal of Social and Clinical Psychology, 22, 424-440.
  • D’Zurilla, T. J., Nezu, A. M., & Maydeu-Olivares, A. (2004). Social problem solving: Theory and assessment. In E. C. Chang, T. J. D’Zurilla, & L. J. Sanna (Eds.), Social problem solving: Theory, research, and training (pp. 11-27). Washington, DC: American Psychological Association.
  • Deutsch, M. (1994). Constructive conflict resolution: Principles, training, and research. Journal of Social Issues, 50, 13-32.
  • Deutsch, M. (2000). Cooperation and competition. M. Deutsch, & P. T. Coleman (Eds.), The Handbook of Conflict Resolution: Theory and Practice. Jossey Bass, San Francisco.
  • Dinçer, Ç. (1995). Anaokuluna devam eden 5 yaş grubu çocuklarına kişilerarası problem çözme becerilerinin kazandırılmasında eğitimin etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara
  • Dinçer, Ç., & Güneysu, S. (1999, September). The effect of problem solving training on the categories used by children in solving their interpersonal problems with peers and mothers and permanence of this training. Poster paper presented at the 9th European Conference on Quality in Early Childhood Education, Helsinki, Finland.
  • Dodge, K. A., Pettit, G. S., & Bates, J. E. (1994). Socialization mediators of the relation between socio-economic status and child conduct problems. Child Development, 65, 649–665.
  • Drugli, M. B. (2006). Young children treated because of ODD/ CD: Conduct problems and social competence in day-care and school settings. Unpublished doctoral dissertation, Norwegian University of Science and Technology, Faculty of Medicine.
  • Drugli, M. B., Larsson, B., & Clifford, G. (2007). Changes in social competence in young children treated because of conduct problems as viewed by multiple informants. European Child & Adolescent Psychiatry, 16 (6), 370-378
  • Du Toit, S., Du Toit, M., Mels, G., & Cheng, Y. (2008). LISREL for windows simples syntax files. Scientific Software International.
  • Erwin, P. (1994). Social problem solving, social bevavior, and children’s peer popularity. The Journal of Psychology, 128 (3), 299-306.
  • Eisenberg, N., & Mussen P.H. (1989). The Roots of Prosocial Behavior in Children. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Fraenkel, J. R., & Wallen, N. E. (1993). How to design and evaluate research in education. New York: Mcgraw-Hill Gouze, K. R. (1987). Attention and social problem solving as correlates of aggression in preschool males. Journal of Abnormal Child Psychology, 15, 181-197.
  • Hune, J. B., & Nelson, C. M. (2002). Effects of teaching a problem- solving strategy on preschool children with problem behavior. Behavioral Disorder, 27 (3), 185-227.
  • Ireland, J. L. (2001). The relationship between social problemsolving and bullying behaviour among male and female adult prisoners. Aggresive Behavior, 27, 297–312.
  • Johnson, J. L. (2000). Preventing conduct problems and increasing social competence in high-risk preschoolers. Unpublished doctoral dissertation, Regent University, Virgine.
  • Jöreskog, K., & Sörbom, D. (2001). LISREL 8.51. Mooresvile: Scientific Software.
  • Kail, R. V. (1998). Children and their development. New Jersey: Prentice-Hall.
  • Kanlıkılıçer, P. (2005). Okul öncesi davranış sorunları tarama ölçeği: Geçerlilik güvenirlik çalışması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Karasar, N. (2010). Bilimsel araştirma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Keltikangas-Järvinen, L., & Pakaslahti, L. (1999). Development of social problem-solving strategies and changes in aggressive behavior: A 7-year follow-up from childhood to late adolescence. Aggressive Behavior, 25, 269–279
  • Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling (2nd ed.). New York: Guildford Press.
  • Lochman, J. E., & Dodge, K. A. (1994). Social- cognitive processes of severely violent, moderately agressive, and nonagressive boys. Journal of Conslting and Clinical Psychology, 62, 366-374.
  • Lochman, J. E., Wayland, K. K., & White, K. J. (1993). Social goals: Relationship to adoleccent adjustment and to social problem solving. Journal of Abnormal Child Pyschology, 21, 135-151.
  • Malik, S., Balda, S., & Punia, S. (2006). Socio-emotional behaviour and social problem solving skills of 6 – 8 years old children. Journal of Social Sciences, 12 (1), 55-58.
  • Matthys, W., Cuperus, J. M., & Engeland, H. V. (1998) Deficient social problem-solving in boys with odd/cd, with adhd, and with both disorders. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 38 (3), 311-321.
  • Mize, J., & Cox, R. A. (1990). Social knowledge and social competence: Number and quality of stratigies as predictors of peer behaviors. Journal of Genetic Psychology, 151, 117-127.
  • Quiggle, N. L., Garber, J., Panak, W. F., & Dodge, K. A. (1992). Social information processing in aggressive and depressed children. Child Develoment, 63, 1305–1320.
  • Pakaslahti, L., Karjalainen, A., & Keltikangas- Järvinen, L. (2002). Relationships between adolescent prosocial problemsolving strategies, prosocial behaviour, and social acceptance. International Journal of Behavioral Development, 26 (2), 137-144.
  • Piaget, J. (1983). Piaget’s Theory. In P. Mussen (Ed.) Handbook of child psychology. NewYork: Wiley
  • Pickover, S. A. (2006). The relationship between attachment status and social problem solving in four and five year old children: A contemporaneous assesment. Unpublished doctoral dissertation, Oakland University, Rochester, Michigan.
  • Punia, D. (2002). Intervention programme for inter personal cognitive problem solving skills. Unpublished doctoral dissertation, Department of Human Development and Family Studies, New York.
  • Robichaud, M., & Dugas, M.J. (2005). Negative problem orientation (Part: I): Psychometric properties of a new measure. Behaviour Research and Therapy, 43(3), 391-401.
  • Rubin, K. H., & Rose-Krasnor, L. (1992). Interpersonal problem- solving and social competence in children. In V. B. van Hasselt & M. Hersen (Eds.), Handbook of social development: A lifespan perspective (pp. 2-59). New York: Plenum.
  • Rubin, K. H., Bukowski, W., & Parker, J. (1998). Peer interactions, relationships, and groups. In N. Eisenberg (Ed.), Handbook of child psychology: Social, emotional, and personality development (pp. 573-631). New York: Wiley.
  • Shure, M. B. (2001). What’s right with prevention? Commentary on “prevention of mental disorders in school-aged children: Current state of the field”. Prevention and Treatment, 4 (7), 1-8.
  • Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. 1.Baskı, Ankara: Seçkin Yayınevi.
  • Şimşek, Ö. F. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş. Ankara: Ekinoks.
  • Thompson, B. (2000). Ten commandments of structural equation modeling. In L. G. Grimm & P. R. Yarnold (Eds.), Reading and understanding more multivariate statistics (pp. 261-283).
  • Washington, D.C.: American Psyhological Association. Waschbusch, D. A., Walsh, T. M., Andrade, B. F., King, S., & Carrey, N. J. (2007). Social problem solving, conduct problems, and callous-unemotional traits in children. Child Psychiatry & Human Development, 37 (4), 293–305.
  • Webster-Stratton, C. (1999). How to promote children’s social and emotional competence. London: Sage.
  • Webster-Stratton, C., & Hammond, M. (1997). Treating children with early-onset conduct problems: A comparison of child and parent training interventions. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 65(1), 93–109.
  • Webster-Stratton, C., & Lindsay, D. W. (1999). Social competence and early-onset conduct problems: Issues in assessment. Journal of Child Clinical Psychology, 28, 25–93
  • Webster-Stratton., C, & Reid, M. J. (2003). Treating conduct problems and strengthening social and emotional competence in young children: The dina dinosaur treatment program. Journal of Emotional and Behavioral Disorders, 11, 130–143.
  • Webster-Stratton, C., & Reid, M. J. (2004). Strengthening social and emotional competence in young children-the foundation for early school readiness and success ıncredible years classroom social skills and problem-solving curriculum. Infants and young Children, 17 (2), 96-113.
  • Webster-Stratton, C., & Reid, M. J. (2010). A school-family partnership: addressing multiple risk factors to ımprove school readiness and prevent conduct problems in young children In S. L. Christenson & A. L. Reschly (Eds.), Handbook on schoolfamily partnerships (pp. 204-227). New York: Routledge/Taylor and Francis.
  • Webster-Stratton, C., Reid, M. J., & Hammond, M. (2001). Social skills and problem solving training for children with early-onset conduct problems: Who benefits? Journal of Child Psychology and Psychiatry, 42 (7), 943–952.
  • Youngstrom, E., Wolpaw, J., Kogos, J., Schoff, K., Acherman, B., & Izard, C. (2000). Interpersonel problem solving in preschool and first grade. Journal of Clinical Child Psychology, 29, 589-602.
APA DERELİ İMAN E (2013). Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. , 479 - 498.
Chicago DERELİ İMAN ESRA Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. (2013): 479 - 498.
MLA DERELİ İMAN ESRA Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. , 2013, ss.479 - 498.
AMA DERELİ İMAN E Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. . 2013; 479 - 498.
Vancouver DERELİ İMAN E Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. . 2013; 479 - 498.
IEEE DERELİ İMAN E "Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler." , ss.479 - 498, 2013.
ISNAD DERELİ İMAN, ESRA. "Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler". (2013), 479-498.
APA DERELİ İMAN E (2013). Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(1), 479 - 498.
Chicago DERELİ İMAN ESRA Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 13, no.1 (2013): 479 - 498.
MLA DERELİ İMAN ESRA Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, vol.13, no.1, 2013, ss.479 - 498.
AMA DERELİ İMAN E Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 2013; 13(1): 479 - 498.
Vancouver DERELİ İMAN E Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 2013; 13(1): 479 - 498.
IEEE DERELİ İMAN E "Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler." Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13, ss.479 - 498, 2013.
ISNAD DERELİ İMAN, ESRA. "Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Ölçeği'nin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler". Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 13/1 (2013), 479-498.
Sayfa Oluşturulma Tarihi
22-04-2024 19:3

İLETİŞİM

TÜBİTAK ULAKBİM TR Dizin

Yüzüncüyıl, İşçi Blokları Mahallesi

Muhsin Yazıcıoğlu Caddesi No:51/C

06530 Çankaya / ANKARA +90 (312) 298 92 00

trdizin@tubitak.gov.tr

TÜBİTAK ULAKBİM Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Cahit Arf Bilgi Merkezi © Tüm Hakları Saklıdır. Gizlilik Politikası Kullanım Şartları