TY  - JOUR
TI  - Geleneksel tarzlar, modern modeller: Resmî, resmî olmayan eğitim ve somut olmayan kültürel Miras
AB  - Somut olmayan kültürel mirasın gelecek kuşaklara aktarılarak yaşayabilirliğinin güvence altına alınmasının en temel yollarından biri kültür eğitimidir. Sözleşme, somut olmayan kültürel mirasın envanterlerinin hazırlanması, farkındalık yaratılması ve koruma bilincinin oluşturulması gibi konuların yanında eğitim konusunun önemini vurgular. Sözleşme somut olmayan kültürel mirasın aktarılmasında iki eğitim biçimi önerir: resmî eğitim ve resmî olmayan eğitim. Bu eğitim biçimlerine ilişkin nasıl modeller geliştirilebileceği konusu, taraf devletlerin kültürel miraslarının çeşitliliği ve özgünlüğü nedeniyle Sözleşmede yer almaz. Sözleşmenin uygulanmasına ilişkin periyodik raporlar taraf devletlerin eğitim konusundaki sorunlarını, uygulama modellerini ve aldıkları sonuçları görmek açısından oldukça yararlı ve ufuk açıcı belgelerdir. Bu makalede, somut olmayan kültürel mirasın aktarılmasında eğitim konusuna nasıl bakıldığı, Sözleşmeye taraf devletlerin somut olmayan kültürel mirasın resmî ve resmî olmayan aktarımını nasıl yorumladıkları periyodik raporlardan ve çeşitli UNESCO belgelerinden yola çıkılarak değerlendirilmiştir. Ülkelerin eğitim deneyimlerini içeren bu raporlarda kimi ülkelerin çağdaş resmî olmayan eğitim biçimleri ile geleneksel aktarım biçimlerini değerlendirmeleri zaman zaman kıyaslamaları geleneksel/alışılmış aktarım yolları ile modern modeller arasındaki ilişkiyi anlamayı ve kaygı duyulan alanları görmeyi sağlamıştır. Resmî ve resmî olmayan eğitim biçimleri, birtakım sorunları ve çekinceleri beraberinde getirmektedir. Ancak bu mirasın yaşayabilirliğinde yeni bağlamlara adapte olabilme ve yaşatabilme potansiyellerinin belirleyici olduğu akıldan çıkarılmamalıdır.
AU  - TEKE GÜRÇAYIR, Selcan
PY  - 2013
JO  - Milli Folklor Dergisi
VL  - 12
IS  - 100
SN  - 1300-3984
SP  - 31
EP  - 39
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/163699
ER  -