Yıl: 2013 Cilt: 24 Sayı: 3 Sayfa Aralığı: 202 - 212 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Bilim, Psikiyatri, DSM'ler

Öz:
Bu yazıda, DSM-5in hazırlanması sürecinin psikiyatride bilimsel yönte- me ilgiyi canlandırması fırsatıyla, günümüz psikiyatrisinin sorunlu alan- larını bilim felsefesi bağlamında ele almayı amaçladık. DSMnin yaygın kullanımının bilimi ve hekimliği büyük ölçüde belirlediği, dolayısıyla günümüz psikiyatrisinin temsili sayılabileceği kanısındayız. DSM-5te betimsel yaklaşımın geçerli kalacağı, kategorik tanıların ağırlıkta olacağı anlaşılmaktadır. DSM-IIIten beri var olan bu yaklaşımın temel gerek- çesi, asıl hedef olan geçerlemenin koşulu olan güvenilirliği sağlamaktır. Aradaki sürede sinirbilimlerinin yeni teknolojiden yararlanan yetkin gözlem ve deneyleri sayesinde davranış-düşünce-duyguya ilişkin bilgide büyük artış olmuştur; ancak bilgi, psikiyatrinin (DSMnin) tanımları- na değil, bunların bileşenleri olan ama hiçbirine özgü olmayan belir- ti boyutlarına ilişkindir. Bilgi artışının klinik psikiyatriye atfedilmesi, kavramsal tanımların doğal görüngüler (beyin hastalıkları) olarak tanın- masına, psikiyatride kanıta dayalı tıbbi modelin başarılı olduğu-olacağı yanılgısının pekişmesine, gerek psikopatoloji bilgisine dayalı anamnezin gerekse tıbbi değerlendirmenin ihmaline neden olmaktadır. Duygu- düşünce-davranış belirtileri karmaşıktır, kültürel özelliklerle çeşitlenir, dahili-nörolojik değerlendirmeden bağımsız kalarak biyolojiye-psikolo- jiye indirgenemez. Hekimlikte ve bilimde yanılgıdan ve zarar vermekten kaçınmak için nöropsikiyatri uzmanlığının tekrar tanınması ve eğitimin buna göre düzenlenmesi uygun bir yol olabilir.
Anahtar Kelime:

Konular: Psikiyatri

Science, Psychiatry, andthe DSM

Öz:
The upcoming publication of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition (DSM-5), provides an opportunity to revisit the seldom-addressed methodological issues in contemporary psychiatry. We think that DSM widely determines the scientific and clinical orientation of the discipline, and therefore provides a good vantage point to critique the current psychiatric methodology. The main scientific problem is a perseverative attempt at validating descriptively defined disorders that are standardized and simplified to achieve diagnostic reliability. Lack of a single psychiatric phenomenon that is valid, i.e. natural, for initiating any reduction limits research to inductive-probabilistic methods, basically correlational analyses. Furthermore, reduction in psychiatry is typically directed at basic sciences, neglecting general medical diagnoses as possible intermediary correlates. The subcategory Due to a General Medical Condition is elusive, and the biopsychosocial approach does no more than strengthen the brain-disease illusion surrounding DSM definitions by justifying psychiatry as a branch of medicine while failing to stipulate detailed medical assessment and discouraging psychopathology-based clinical reasoning. It is therefore no surprise that, although our understanding of the neural basis and mechanisms of behavior has improved along with advances in the neurosciences, not a single DSM disorder has been validated by the discovery of a specific cause, pathophysiology, or structural abnormality since the adoption of the descriptive approach in 1980. New knowledge involves single traits or dimensions of mood, thought, or behavior, none of which are specific to any disorder. The optimum approach today would be to redefine the discipline as neuropsychiatry.
Anahtar Kelime:

Konular: Psikiyatri
Belge Türü: Makale Makale Türü: Derleme Erişim Türü: Erişime Açık
  • American Psychiatric Association (1980) Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. 3. Baskı, Washington DC, American Psychiatric Association.
  • Andreasen NC (2007) DSM and the death of phenomenology in America: an example of unintended consequences. Schizophr Bull 33:108-12.
  • Atbaşoğlu C (1997) Psikiyatrideki paradigma değişimi ve “kurtarıcılık” kavramı: Betimsel yaklaşım psikiyatrist kimliğini nasıl etkiliyor? Psikiyatri Psikoloji Psikofarmakoloji Dergisi 5(2) (ek sayı): 35-9.
  • Carpenter WT, van Os J (2011) Should attenuated psychosis syndrome be a DSM-5 diagnosis? Am J Psychiatry 168:460-3.
  • Cosgrove L, Bursztajn HJ, Krimsky S (2009) Developing unbiased diagnostic and treatment guidelines in psychiatry. N Engl J Med 360:2035-6.
  • Compton WM, Guze SB (1995) The neo-Kraepelinian revolution in psychiatric diagnosis. Eur Arch Psychiatry Clin Neurosci 245:196-201.
  • DSM-5 (2012) DSM-5: The Future of Psychiatric Diagnosis. 15 Ağustos 2012 tarihinde http://www.dsm5.org adresinden erişildi.
  • Feighner JP, Robins E, Guze SB ve ark. (1972) Diagnostic criteria for use in psychiatric research. Arch Gen Psychiatry 26:57-63.
  • Frances AJ, Widiger T (2012) Psychiatric diagnosis: Lessons from the DSM-IV past and cautions for the DSM-5 future. Annu Rev Clin Psychol 8:109-30.
  • Fulford KWM (1994) Closet Logics: Hidden Conceptual Elements in the DSM and ICD Classifications of Mental Disorders: Philosophical Perspectives on Psychiatric Diagnostic Classification. JZ Sadler, OP Wiggins, MA Schwartz (Ed), Baltimore. The Johns Hopkins University Press, s. 211-32.
  • Gould R, Miller BL, Goldberg MA ve ark. (1986) The validity of hysterical signs and symptoms. J Nerv Ment Dis 174:593-7.
  • Grob G (1991) Origins of DSM-I: a study in appearance and reality. Am J Psychiatry 148:421–31.
  • Hançerlioğlu O (1977) Felsefe Ansiklopedisi, Kavramlar ve Anlamlar, 1. Baskı, İstanbul. Remzi Kitabevi.
  • Hayran M, Hayran M (2011) Sağlık Araştırmaları İçin Temel İstatistik. Ankara Omega Araştırma Organizasyon Eğitim Danışmanlık Ltd. Şti., s.29-30.
  • Hempel CG, Oppenheim P (1948) Studies in the Logic of Explanation. Philos Sci, 15:135-75.
  • Insel T, Cuthbert B, Garvey M ve ark. (2010) Research domain criteria (RDoC): toward a new classification framework for research on mental disorders. Am J Psychiatry 167:748-51.
  • Jablensky A (1999) The nature of psychiatric classification: issues beyond ICD- 10 and DSM-IV. Aust N Z J Psychiatry 33:137-44.
  • Jairam R, Prabhuswamy M, Dullur P (2012) Do we really know how to treat a child with bipolar disorder or one with severe mood dysregulation? Is there a magic bullet? Depress Res Treat 2012:967302.
  • Kendler KS (2005) Toward a philosophical structure for psychiatry. Am J Psychiatry 162:433-40.
  • Kobrynski LJ, Sullivan KE (2007) Velocardiofacial syndrome, DiGeorge syndrome: the chromosome 22q11.2 deletion syndromes. Lancet 370:1443- 52.
  • Kuhn TS (1970a) The Structure of Scientific Revolutions: International Encyclopedia of Unified Science. Genişletilmiş 2. Baskı, cilt 2, O Neurath (Ed), Chicago. University of Chicago Press, s.1-173.
  • Kuhn TS (1970b) The Structure of Scientific Revolutions: International Encyclopedia of Unified Science. Genişletilmiş 2. Baskı, cilt 2, O Neurath (Ed), Chicago. University of Chicago Press, s.174-210.
  • Lindsay EA, Morris MA, Gos A ve ark. (1995) Schizophrenia and chromosomal deletions within 22q11.2. Am J Hum Genet 56:1502-3.
  • Nicholson TR, Stone J, Kanaan RA (2011) Conversion disorder: a problematic diagnosis. J Neurol Neurosurg Psychiatry 82:1267-73.
  • Pies R (2009) Should DSM-V designate “internet addiction” a mental disorder? Psychiatry (Edgmont) 6:31-7.
  • Quarrell OWJ, Rigby AS, Barron L ve ark. (2007) Reduced penetrance alleles for Huntington’s disease: a multi-centre direct observational study. J Med Genet 44:e68.
  • Robins E, Guze SB (1970) Establishment of diagnostic validity in psychiatric illness: its application to schizophrenia. Am J Psychiatry 126:983-7.
  • Rosenberg A (2005) Philosophy of Science: A Contemporary Introduction. 2. Baskı, New York. Routledge.
  • Spitzer RL, Endicott J, Robins E (1978) Research diagnostic criteria: rationale and reliability. Arch Gen Psychiatry 35:773-82.
  • Sorias (2012) Yeni Kraepelinci paradigma bunalım belirtileri gösteriyor mu? Turk Psikiyatri Derg 23:117-29.
  • Stone J, Carson A, Sharpe M (2005) Functional symptoms and signs in neurology: assessment and diagnosis. 76(Suppl. 1): i2-i12.
  • Sunderland M, Slade T, Anderson TM ve ark. (2008) Impact of substance- induced and general medical condition exclusion criteria on the prevalence of common mental disorders as defined by the CIDI. Aust N Z J Psychiatry 42:898-904.
  • Toulmin S (1976) On the nature of the physician’s understanding. J Med Philos 1: 32-50.
  • Weber M (2011) Methodology of social sciences: Max Weber. Reprint, Shils E, Finch HA (Ed), New Jersey Transaction Publishers.
  • Wilson (1993) DSM-III and the transformation of American psychiatry: a history. Am J Psychiatry 150:399-410.
APA Atbasoglu E, Guloksuz S (2013). Bilim, Psikiyatri, DSM'ler. , 202 - 212.
Chicago Atbasoglu E. Cem,Guloksuz Sinan Bilim, Psikiyatri, DSM'ler. (2013): 202 - 212.
MLA Atbasoglu E. Cem,Guloksuz Sinan Bilim, Psikiyatri, DSM'ler. , 2013, ss.202 - 212.
AMA Atbasoglu E,Guloksuz S Bilim, Psikiyatri, DSM'ler. . 2013; 202 - 212.
Vancouver Atbasoglu E,Guloksuz S Bilim, Psikiyatri, DSM'ler. . 2013; 202 - 212.
IEEE Atbasoglu E,Guloksuz S "Bilim, Psikiyatri, DSM'ler." , ss.202 - 212, 2013.
ISNAD Atbasoglu, E. Cem - Guloksuz, Sinan. "Bilim, Psikiyatri, DSM'ler". (2013), 202-212.
APA Atbasoglu E, Guloksuz S (2013). Bilim, Psikiyatri, DSM'ler. Türk Psikiyatri Dergisi, 24(3), 202 - 212.
Chicago Atbasoglu E. Cem,Guloksuz Sinan Bilim, Psikiyatri, DSM'ler. Türk Psikiyatri Dergisi 24, no.3 (2013): 202 - 212.
MLA Atbasoglu E. Cem,Guloksuz Sinan Bilim, Psikiyatri, DSM'ler. Türk Psikiyatri Dergisi, vol.24, no.3, 2013, ss.202 - 212.
AMA Atbasoglu E,Guloksuz S Bilim, Psikiyatri, DSM'ler. Türk Psikiyatri Dergisi. 2013; 24(3): 202 - 212.
Vancouver Atbasoglu E,Guloksuz S Bilim, Psikiyatri, DSM'ler. Türk Psikiyatri Dergisi. 2013; 24(3): 202 - 212.
IEEE Atbasoglu E,Guloksuz S "Bilim, Psikiyatri, DSM'ler." Türk Psikiyatri Dergisi, 24, ss.202 - 212, 2013.
ISNAD Atbasoglu, E. Cem - Guloksuz, Sinan. "Bilim, Psikiyatri, DSM'ler". Türk Psikiyatri Dergisi 24/3 (2013), 202-212.