Dünya Sağlık Örgütünün cinsellik tanımında, tıpkı karşıtcinsel olmak gibi, eşcinselliğin yaşamın özel ve kamusal alanlarınıkapsayan, bir kimlik ve var oluş biçimi olduğunu ifade edilmektedir. Fakat heteroseksist anlayışın bir ürünü olarak homofobi,toplum içinde heteroseksüel olmayan kişilerin kimliklerinin yok edilmesi veya gizli kalmasını dayatmaktadır. Toplumsal homofobinedeniyle eşcinsel bireylerin maruz bırakıldıkları ayrımcılık, baskı ve travmatik deneyimler kaçınılmaz olarak eşcinsel bireylerdeçeşitli ruhsal hastalıklara neden olmaktadır.Diğer azınlık gruplarından farklı olarak, eşcinsel bireylere kendi aileleri de baskı yapar ve ayrımcık yaşatır. Çocukluk ve ergenlikdöneminde aile içinde ve okulda akranları ve eğitimcileri tarafından ayrımcılığa, psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kalan GLBergenlerde, akranlarına kıyasla daha yüksek oranlarda depresyon, travma sonrası stres bozukluğu, davranış bozukluğu ve alkol- madde kötüye kullanımı gibi ruhsal hastalıklar ve intihar girişimi görüldüğü bildirilmiştir. Çalışma hayatlarında, askerlik-sağlıkgibi kurumsal alanlarda süregiden sosyal dışlanma ve ayrımcı tutumlar, GLB bireylerin erişkin hayatlarında da yaşam kalitelerinidüşürmektedir.Sosyal dışlama ile mücadelede panzehir, başta sosyal olarak avantajsız bu grubun varlığını kabul etme, o gruba yönelik pozitifayrımcılık ve her türlü demokratik haklarını kullanabilmeleri için özel stratejiler geliştirilmesidir. Farklı kampanyalarla yürütülecekolan haberdarlık çalışmalarında GLB bireylerin varlığını görmezden gelen homofobik anlayışa karşı mücadeleye yer verilmesi,toplum sağlığı ve ruh sağlığı çalışmalarında bir zorunluluktur.