23 Mart 1999 tarihinde Avrupa Birliğinde UNICE, Birliği (EuropäischeEGB ve CEEP süreli iş sözleşmeleri konusunda bir Çerçeve Anlaşması imzalamışlardı. Bu çerçeve anlaşması ile sözleşmenin tarafı olan sosyal partnerlerin 1997yılında Lüksemburgda, kararlaştırdıkları Avrupa istihdam stratejisinde kısmisüreli çalışmanın düzenlenmesi yoluyla iş sürelerinin esnekliği ve işçinin güvenliği arasında bir denge sağlanmak istenmiştir. Bu çerçeve sözleşmesi, belirli süreli iş sözleşmeleri için genel ilkeleri veasgari hükümleri belirlemektedir. Bu ilke ve hükümler doğru uygulandıklarıtakdirde, ulusal olarak her sektörde sezonsal durumları da göz önüne alıp , belirli süreli iş sözleşmesi ile çalışan işçilerin, süresiz iş sözleşmesi ile çalışan işçileregöre dışlanma olgusundan korunmalarını ve işçilere de sözleşme sürelerinebakılmaksızın eşit muamele yapılmasını güvence altına almaktadır.Böylece, bu çerçeve sözleşmesi, süreli iş sözleşmesi ile çalışan işçilerin işveren ve işçiler arasında da kabul edilebilir, dengeli bir temelin oluşmasını mümkün kılmaktadır. Çerçeve anlaşması, esasen bir başlangıç ile 9 maddeden ibarettir. Anlaş- manın amacı, 1. maddede dışlama yasağı ilkesinin uygulanması ile süreli iş sözleşmelerinin kalitesini iyileştirmek ve birbirini izleyen süreli iş sözleşmeleri ileistihdam ilişkisinin kötüye kullanılmasını engellemektir. Anlaşmanın uygulama alanı, belirli süreli iş ilişkisi içinde bir iş sözleşmesine dayanarak çalışan veya yasaya, toplu sözleşmeye veya her üye ülkede geçerligeleneklere uygun bir istihdam ilişkisi içinde olan işçilerdir. Anlaşmanın 5. maddesi süreli iş sözleşmelerinin istismarını engellemekiçin de önlemler öngörmüştür.Üye devletler, hangi koşullarda süreli iş sözleşmelerinin ve istihdam ilişkilerinin ardarda uzatılmış olarak görülebileceğini ve süresiz sözleşme ve ilişkilerin geçerli olacağını da, sosyal tarafların dinlenmesi ve veya sosyal taraflarınsaptaması yoluyla belirleyebilirler.Bu konuda Avrupa Adalet Divanı önemli bir karar vererek, süreli iş sözleşmelerinin veya ilişkilerinin objektif bir nedene dayalı olarak uzatılmasınınhaklı bir nedene dayanıp dayanmadığı konusunda, üye devletlerdeki makamlar, kendi yetkileri içinde geçmişte aynı işverenle yapılmış iş sözleşmelerininveya iş ilişkilerinin sayısını ve toplam süresini göz önüne almak zorundadırlardemiştir AB daha sonra bu çerçeve anlaşmasının sosyal taraflarının talebine uygunolarak iki yönerge çıkarmış ve üye devletlerden de bu yönergeyi iç hukuka çevirirken gerektiğinde daha elverişli hükümler koymasını istemiştir . İşçilerin Sosyal Hakları Birlik Şartının 7 nolu bendi iç Pazarın gerçekleşmesi için Avrupa Toplulukları içinde işçilerin yaşam ve iş koşullarının iyileştirilmesi gerekliliğini öngörüyordu.Almanya da yönergenin iç hukuka çevrilmesi için öngördüğü süre içinde2000 yılında, yönergeyi iç hukuka çevirerekKısmi Süreli Çalışma ve Belirli Süreli İş Sözleşmeleri Hakkında Yasa yı (Gesetz über Teilzeitarbeit undbefristete Arbeitsverträge (Teilzeit- und Befristungsgesetz - TzBfG) yürürlüğesokmuştur. Yazım ,bu yasanın Türkçeye çevrilmesidir.