Grev hakkı 1947 sendikacılığının ilk yıllarında, işçi kamuoyunu en çok meşgul edentartışma konularından biridir ve sendikalı işçilerin içinde bulundukları çalışma koşulları,devlet-toplum ilişkileri ve sendikal siyaset hakkındaki görüşlerini açıkladıkları bağlamıoluşturur. Endüstriyel ilişkilerin giderek enformel olmaktan uzaklaşıp formelleştiği veişçi sınıfının, siyasi partiler arasında artan rekabet ortamında önemli bir siyasal gücetekabül ettiği bir dönemde, işçilerin grev hakkı tartışmaları çerçevesinde öne sürdüklerifikirler ve kullandıkları dil, işçi sınıfı kimliğinin ve siyasetinin doğru analiz edilebilmesiaçısından merkezi önem taşır. Bu tartışmalar aynı zamanda işçilerin sendikal harekethakkındaki vizyonları, stratejileri ve eleştirileri hakkında da önemli ipuçları içerir.Sendikal hareketin grev hakkı tartışmaları yüzünden parçalandığı, işçilerin siyasi partitercihlerinin gittikçe daha görünür olduğu bir dönemde yapılan grev hakkı tartışmaları,bir kuşak işçinin siyasallaşma/siyasal tercihlerinin değişim sürecinin takibine olanaksağlar. Bu tartışmalarda işçilerin referans noktaları ne olmuştur? Grev hakkını savunanve bu hakka karşı çıkan işçilerin argümanları nelerdir? Bu soruların cevapları işçi sınıfıdilinin, özellikle de işçilerin özalgıları ve öztemsillerinin bu dönemde geçirdiği değişimigörmek açısından da önem taşır. Son olarak, grev hakkı tartışmaları, literatürde yeterinceüzerinde durulmayan bir konu olan işçi sınıfı arasındaki fikir ayrışmalarını somut birbiçimde göstermesi açısından önemlidir. İşçilerin çoğu zaman kavramsallaştırıldıklarıgibi homojen bir kitle olmadıkları bu tartışmalara yakından bakınca açık hale gelir.Emek tarihçiliği açısından bu denli zengin malzeme içermesine rağmen, grev hakkıtartışmaları bugüne kadar iki büyük siyasi parti arasında artan rekabetin bir yansımasıolarak algılanmıştır. Bu bakış açısında, işçiler neredeyse bu rekabet bağlamındasiyasetçiler tarafından araçsallaştırılmışlardır. Ancak, iç siyasetin dinamiklerinintümden değiştiği bir dönemde, işçileri bu dinamizmin pasif izleyicileri olarak düşünmekbüyük bir hata olacaktır. İşçilerin deneyimlerinin ve örgütlü emek hareketi hakkındakifikirlerinin takibine olanak tanıyan grev hakkı tartışmalarını bu gözle incelemek,onların rasyonel toplumsal aktörler olarak anlaşılmaları açısından önemlidir. 1947sendikacılığının başlangıcından Demokrat Partinin iktidara geldiği Mayıs 1950 tarihinekadarki dönemde, işçilerin grev hakkı lehinde ve aleyhinde görüşlerini inceleyen buçalışma, erken Cumhuriyet dönemi emek tarihi hakkındaki olgusal kavrayışımızıgeliştirmenin yanında, aynı zamanda bu döneme ait yargılarımızın kiminin yenidendüşünmeye muhtaç olduğunu da gösterme amacı taşır.