Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması

DEMİRHAN, Gıyasttin; FİLİZ, Biljen

Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması

Biljen FİLİZ, (Hacettepe Üniversitesi, Spor Bilimleri Fakültesi, Ankara, Türkiye)

Gıyasttin DEMİRHAN (Hacettepe Üniversitesi, Spor Bilimleri Fakültesi, Ankara, Türkiye)

Spor Bilimleri Dergisi

2 0

Yıl: 2015 Cilt: 26 Sayı: 2 Sayfa Aralığı: 51 - 64 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması

Öz:

B u araştırmada, Li ve diğ. (2008) tarafındangeliştirilen Bireysel ve Sosyal SorumlulukÖlçeğini Türkçeye uyarlayarak beden eğitimi vespor öğretmenlerinin ders uygulamalarında birey- sel ve sosyal sorumluluk (BSSÖ) modelini kulla- nırken değerlendirme yapabilmeleri için bir ölçmearacı elde etmek amaçlanmıştır. Ölçek, açımlayıcıfaktör analizi (AFA) için 250 öğrenciye, doğrulayı- cı faktör analizi (DFA) için 210 öğrenciye uygulan- mıştır. Analizler sonucunda, uyarlanan ölçek mad- delerinin faktör boyutundaki dağılımlarında özgünhali ile karşılaştırıldığında farklılık olduğu tespitedilmiştir. AFAdan elde edilen bulgular, uyarlananölçeğin bir faktörden oluştuğunu ve faktör yapısınınkabul edilebilir düzeyde olduğunu göstermektedir.Uyarlanan ölçeğin bir faktörlü yapısına sorumlulukdavranışları ismi verilmiştir. Güvenirlik çalışmasıkapsamında iç tutarlık katsayısı .925 olarak he- saplanmıştır. Test tekrar test güvenirlik çalışmasıiçin hesaplanan Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Katsayısının anlamlı olduğu belirlenmiştir.DFAdan elde edilen bulgular, AFAda oluşan yapınınkabul edilebilir düzeyde olduğunu göstermiştir. Uyar- lanan ölçek 14 maddeden oluşmaktadır ve 6lı Likerttipindedir. Ölçek Türk kültüründe kullanılabilecek ge- çerli ve güvenilir bir araçtır.

Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları

The Adaptation Study of Personal and Social Responsibility Questionnaire into Turkish Language

Öz:

T he aim of this study is to adapt the Questionnaireof Personal and Social Responsibility, developedby Li et al (2008), into Turkish and thus gaining ameasure tool for teachers of physical education andsport when they use the model of personal and socialresponsibility (TPSR) during their courses. Scale wasadministered to 250 students for exploratory factoranalysis (EFA), and 210 students for confirmatoryfactor analysis (CFA). The result of analysis showedthat there were differences between the factor loa- dings of original scale of items and this adapted one.The findings of EFA indicated that scale included onlyone factor and the structure of factor is acceptab- le. This one factor was named after as behaviors ofresponsibility . Internal consistency coefficient wascalculated as .925 concerning reliability. In addition,Pearson Product-Moment Correlation Coefficient,calculated for reliability of test-re-test, was deter- mined as significant. The findings of CFA showedthat the structure developed in EFA was acceptable. Adapted scale consists of 14 items and in six Likerttype. Scale is a reliable and valid tool that may be usedin Turkish culture.

Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

1. Anderson, JC, Gerbing DW. (1984). The effect of sampling error on convergence, improper solutions, and goodness-of-fit indices for maximum likelihood confirmatory factor analysis. Psychometrika, 49, 155- 173. 2. Baş T. (2006). Anket. Ankara: Seçkin Yayıncılık. 3. Baykul Y. (2000). Eğitimde ve Psikolojide Ölçme: Klasik Test Teorisi ve Uygulaması. Ankara: ÖSYM Yayınları. 4. Bentler PM. (1990). Comparative fit indexes in structural equation models. Psychological Bulletin, 107, 238-246. 5. Brown TA. (2006). Confirmatory Factor Analysis for Applied Research. New York: Guilford Press. 6. Brownlow C. (2004). SPSS Explained. London: Routledge. 7. Bryman A, Cramer D. (1999). Quantitative Data Analysis with SPSS Release 8 for Windows. London and New York: Taylor & Francis e-Library, Routledge. 8. Büyüköztürk Ş. (2002). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem A. 9. Catalano RF, Berglund ML, Ryan JA, Lonczak HS, Hawkins JD. (2004). Positive youth development in the United States: Research findings on evaluations of positive youth development programs. Ann Am Acad Polit Soc Sci, 591, 98-124 10. Cole DA. (1987). Utility of confirmatory factor analysis in test validation research. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 55, 1019-1031. 11. Collingwood T. (1996). Helping at- Risk Youth through Physical Fitness Programming. Champaign, IL: Human Kinetics. 12. Cutforth NJ. (1997). Whats worth doing: Reflections on an after-school program in a Denver elementary school. Quest, 49, 130-139. 13. Danish SJ, Forneris T, Wallace I. (2005). Sport-based life skills programming in the schools. Journal of Applied School Psychology, 21, 41-62. 14. DeBusk M, Hellison D. (1989). Implementing a physical education self- responsibility model for delinquency- prone youth. Journal of Teaching in Physical Education, 8 (2), 104-112. 15. Erkuş A. (2003). Psikometri Üzerine Yazılar. Ankara: Türk Psikologlar Derneği. No:24. 16. Field A. (2005). Discovering Statistics Using SPSS. London: SAGE. 17. Garbarino J. (1997). Educating children in a socially toxic environment. Educational Leadership, 7, 12-16. 18. Gordon B. (2010). An examination of the responsibility model in a New Zealand secondary school physical education program. Journal of Teaching in Physical Education, 29, 21-37. 19. Hambleton RK, Bollwark J. (1991). Adapting tests for use in different cultures: Technical issues and methods. Bulletin of the International Testing Commission, 18, 3-32. 20. Hambleton RK, Kanjee A. (1993). Annual Meetings of the American Educational Research Association: Enhancing the validity of cross-cultural studies: Improvements in instrument translation methods. Atlanta. 21. Hellison D. (2011). Teaching Responsibility Through Physical Activity (3th Edition). Champaign, IL: Human Kinetics. 22. Hellison D. (2014). Fiziksel Aktivite Yoluyla Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Öğretimi. (B Filiz, Çev. Ed.), Ankara: Nobel Akademi. 23. Hellison D, Cutforth N, Kallusky J, Martinek T, Parker M, Stiehl J. (2000). Youth Development and Physical Activity: Linking Universities and Communities. Champaign, IL: Human Kinetics. 24. Hellison D, Martinek T. (2006). Social and individual responsibility programs. In D Kirk, D Macdonald, M OSullivan (Eds.), The handbook of physical education. (pp. 610626). Thousand Oaks, CA: Sage. 25. Hellison D, Walsh D. (2002). Responsibility-based youth programs evaluation: Investigating the investigations. Quest, 54, 292307. 26. Hu LT, Bentler PM. (1999). Cutoff criteria for fit ındexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6 (1), 1-55. 27. Kline RB. (2011). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. (3nd Edition). New York London: The Guilford Press. 28. Lawson HA, Anderson-Butcher D. (2000). Congres Modial du Sport pour Tous: The social work of sport. Sport for All Governmental Policies as an Essential Means Towards the Improvement of Social Health and Well-Being. Quebec, Canada. pp. 480-489. 29. Lee O, Martinek T. (2009). Navigating two cultures: An investigation of cuıtures of a responsibility-based physical activity program and school. Research Quarterly for Exercise & Sport, 80 (2), 230-240. 30. Li W, Wright PM, Rukavina P, Pickering M. (2008). Measuring students perceptions of personal and social responsibility and its relationship to intrinsic motivation in urban physical education. Journal of Teaching in Physical Education, 27, 167-178. 31. Martinek TJ, Hellison DR. (1997). Fostering resiliency in underserved youth through physical activity. Quest, 49, 34-49. 32. Martinek T, Schilling T, Johnson D. (2001). Transferring personal and social responsibility of underserved youth to the classroom. The Urban Review, 33, 29-45. 33. Öner N. (1987). Kültürlerarası ölçek uyarlamasında bir yöntem bilim modeli. Psikoloji Dergisi, 6 (21), 80-83. 34. Özgüven İE. (1999). Psikolojik Testler. Ankara: PDREM Yayınları. 35. Petitpas AJ, Cornelius AE, Van Raalte JL, Jones T. (2005). A framework for planning youth sport programs that foster psychosocial development. The Sport Psychologist, 19, 63-80. 36. Sandford RA, Armour KM, Warmington PC. (2006). Re-engaging disaffected youth through physical activity programmes. British Educational Research Journal, 32, 251-271. 37. Savaşır I. (1994). Ölçek uyarlamasındaki bazı sorunlar ve çözüm yolları. Türk Psikoloji Dergisi, 33 (9), 27-32. 38. Sümer N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3 (6), 49-74. 39. Şencan H. (2005). Sosyal ve Davranışsal Ölçümlerde Geçerlilik ve Güvenirlik. Ankara: Seçkin Matbaası. 40. Tabachnick BG, Fidell LS. (1996). Using Multivariate Statistics. New York: HarperCollins College. 41. Tavşancıl E. (2002). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Nobel Akademi. 42. Thompson B. (2004). Exploratory and Confirmatory Factor Analysis. Washington, DC: American Psychological Association Press. 43. Walsh DS. (2007). Supporting youth development outcomes: An evaluation of a responsibility model- based program. Physical Educator, 64 (1), 48-56. 44. Watson DL, Newton M, Kim M. (2003). Recognition of values-based constructs in a summer physical activity program. Urban Review, 35, 217-232. 45. Williamson KM, Georgiadis N. (1992). Teaching an inner-city after-school program. Journal of Physical Education, Recreation and Dance, 63 (9), 14-18. 46. Wright PM, Burton S. (2008). Implementation and outcomes of a responsibility based physical activity program integrated into an intact high school physical education class. Journal of Teaching in Physical Education, 27, 138-154. 47. Yılmaz V, Çelik EH. (2009). Lisrel ile Yapısal Eş itlik Modellemesi-I:Temel Kavramlar, Uygulamalar, Programlama. Ankara: Pegem A.

APA	FİLİZ B, DEMİRHAN G (2015). Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması. , 51 - 64.
Chicago	FİLİZ Biljen,DEMİRHAN Gıyasttin Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması. (2015): 51 - 64.
MLA	FİLİZ Biljen,DEMİRHAN Gıyasttin Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması. , 2015, ss.51 - 64.
AMA	FİLİZ B,DEMİRHAN G Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması. . 2015; 51 - 64.
Vancouver	FİLİZ B,DEMİRHAN G Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması. . 2015; 51 - 64.
IEEE	FİLİZ B,DEMİRHAN G "Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması." , ss.51 - 64, 2015.
ISNAD	FİLİZ, Biljen - DEMİRHAN, Gıyasttin. "Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması". (2015), 51-64.

APA	FİLİZ B, DEMİRHAN G (2015). Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması. Spor Bilimleri Dergisi, 26(2), 51 - 64.
Chicago	FİLİZ Biljen,DEMİRHAN Gıyasttin Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması. Spor Bilimleri Dergisi 26, no.2 (2015): 51 - 64.
MLA	FİLİZ Biljen,DEMİRHAN Gıyasttin Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması. Spor Bilimleri Dergisi, vol.26, no.2, 2015, ss.51 - 64.
AMA	FİLİZ B,DEMİRHAN G Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması. Spor Bilimleri Dergisi. 2015; 26(2): 51 - 64.
Vancouver	FİLİZ B,DEMİRHAN G Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması. Spor Bilimleri Dergisi. 2015; 26(2): 51 - 64.
IEEE	FİLİZ B,DEMİRHAN G "Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması." Spor Bilimleri Dergisi, 26, ss.51 - 64, 2015.
ISNAD	FİLİZ, Biljen - DEMİRHAN, Gıyasttin. "Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği'nin (BSS-Ö) Türk Diline Uyarlanma Çalışması". Spor Bilimleri Dergisi 26/2 (2015), 51-64.