Problem Durumu: Yılmazlık, stresle ya da zor durumlarla bas etme ve uyum sağlama yeteneği olarak tanımlanır. Sıkıntılı durumlara başarılı bir uyum olarak tanımlanan bu süreçte bireyin kişilik özellikleri önemli bir etkendir. Yılmazlık ile ilgili kuramsal yapı incelendiğinde içsel ve dışsal koruyucu faktörlerin yılmazlığın gelişmesinde etkili olduğunu savunan modeller olduğu görülmektedir. Yetişkin desteği çocuğun sorunları görebilmesinde ve çözebilmesinde önemli koruyucu faktörlerden birisidir. Sosyal destek sağlıklı olma davranışlarının sürekliliğinde önemli değişkenlerden birisi olarak ifade edilmektedir. Erken çocukluk yıllarında dünyaya negatif bakış açısı ile bakma bireylere, kendilerini hayal kırıklığına uğramayı öğretmektedir. İlgili alanyazın incelendiğinde, yılmazlık ile ilgili çalışmaların daha çok lise ve üniversite öğrencilerine yönelik olduğu görülmektedir. Yılmazlık, genellikle zor yasam koşulları ile baş etme söz konusunda olduğunda önemli bir özellik olarak karşımıza çıkmaktadır. Yaşça daha küçük çocukların zorlu yasam koşulları ile baş etmeleri yaşça büyüklere oranla daha zor olabilir. Çünkü yas büyüdükçe, zor yasam koşulları ile baş etmede ise yarayacak bilgi ve becerilere sahip olma şansı artabilir. Bu nedenle on ergenlik sorunlarının yanı sıra, düşük sosyo ekonomik düzeyin getirdiği olumsuzluklarla baş etmede önemli olan yılmazlığın yordayıcılarını saptamak, bu yas grubuna yönelik yapılacak psiko-egitim programlarının içeriği açısından fikir verebilir. Araştırmanın Amacı: Bu araştırmanın amacı; sosyo ekonomik düzeyi düşük ortaokul öğrencilerinin yılmazlık düzeylerini çeşitli demografik değişkenlere göre ve algılanan sosyal destek, depresyon ve yasam doyumunun öğrencilerin yılmazlık düzeylerinin anlamlı yordayıcısı olup olmadığını incelemektir. Araştırmanın Yöntemi: Araştırmada ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırma evreni, Burdur merkez ilçeye bağlı düşük SED'deki öğrencilerin devam ettiği sekiz ilköğretim okulunun 6,7 ve 8. Sınıf öğrencilerinden oluşmaktadır. Örneklem, basit seçkisiz örnekleme yöntemi kullanılarak seçilen 386 öğrenciden oluşmaktadır. Veriler, Ortaokul Öğrencileri için Yılmazlık Ölçeği, Çok Boyutlu Öğrenci Yasam Doyum Ölçeği-Kısa Formu, Çocuk ve Ergenler İçin Sosyal Destek Değerlendirme Ölçeği, Çocuklar için Depresyon Ölçeği ve kişisel bilgi formu ile elde edilmiştir. Öğrencilerin yılmazlık düzeylerinin cinsiyet ve kiminle yaşadığına göre farklılaşıp farklılaşmadığını test etmek için t testi, aile yapısına (birlikte, ayrı, hayatta değil) göre farklılaşıp farklılaşmadığını test etmek için tek yönlü Varyans Analizi, algılanan sosyal destek, depresyon ve yasam doyumunun öğrencilerin yılmazlık düzeylerinin anlamlı yordayicilari olup olmadığını belirlemek için ise çoklu standart doğrusal regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırmanın Bulguları: Araştırmada, kız ve erkeklerin yılmazlık puan ortalamaları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmazken (t(384)= 1.78, p>.05), anne babası ile yasayan öğrencilerin ve ebeveynlerinden biri ya da akrabaları ile yasayan öğrencilerin yılmazlık puan ortalamaları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (t(384)=4.47, p<.01).Bir diğer bulguya göre, anne-babası birlikte olan öğrencilerin yılmazlık puan ortalamaları ile anne-babası ayrı olanların ve anne ya da babası hayatta olmayan öğrencilerin yılmazlık puan ortalamaları arasında anlamlı bir fark vardır (F(2-383)=7,50, p<.01). Son olarak, algılanan sosyal destek ve yasam doyumu toplam veryansın % 31'ini açıklamaktadır (R=.56, R2=.31 F (3-382)= 58.61, p<.001). Yordayıcı değişkenlerin regresyon katsayılarının işaretlerine bakıldığında; sosyal destek yasam doyumu ile yılmazlık arasında pozitif anlamlı bir ilişki olduğu görülmektedir. Standardize edilmiş regresyon katsayıları incelendiğinde (?), yordayıcı değişkenlerin yılmazlık düzeyi üzerindeki önem sırası sosyal destek ve yasam doyumu seklindedir. Araştırmanın Sonuçları ve Öneriler: Öğrencilerin yılmazlık düzeyleri cinsiyete göre anlamlı bir farklılık göstermemektir. Anne babası ile yasayan öğrencilerin yılmazlık düzeyleri ebeveynlerinden biri ya da akrabaları ile yasayan öğrencilerin yılmazlık düzeyinden yüksektir. Anne babası birlikte olan öğrencilerin yılmazlık düzeyleri, anne babası ayrı olan ve anne ya da babası hayatta olmayan öğrencilerin yılmazlık düzeylerine göre daha yüksektir. Son olarak, algılanan sosyal destek ve yasam doyumunun yılmazlığı anlamlı olarak yordadığı, depresyonun ise yılmazlığın anlamlı yordayıcısı olmadığı saptanmıştır. Öncelikle, okul psikolojik danışmanları tarafından, ebeveynlerinden biri ya da akrabaları ile yasayan ortaokul öğrencilerine yılmazlık becerilerini artırmaya yönelik psiko-eğitimler verilebilir. Araştırmadan elde edilen sonuçlarına göre öneriler; öğrenci kişilik hizmetleri kapsamında, anne babası ayrı ve anne/babası hayatta olmayan ortaokul öğrencilerine yönelik çeşitli sosyal destek kaynakları oluşturulabilir. Sosyal destek ve yasam doyumu yılmazlık için önemli değişkenler olduğundan okullarda yapılacak çalışmalarda sosyal desteği ve yasam doyumunu arttırıcı uygun eğitim-öğretim ortamı sağlanabilir. Okulların önemli birer sosyal destek unsuru olduğu düşünülürse okul olanaklarının öğrencilerin yararına arttırılması, öğrencilerin okulu sevmeleri için okulu onlar için önemli bir yasam alanı haline getirilmesi faydalı olabilir. Bu durum çeşitli sportif faaliyetler, işlevsel kulüpler ve öğrencilerin kendilerini rahat ifade edebilecekleri ortamlar yaratılması ile sağlanabilir. Riskli gruplara yönelik yılmazlık düzeyini artırmak amaçlı psiko-egitim programları geliştirilip, bu programlar deneysel olarak sınanabilir. Bu araştırmanın en önemli sinirliliği örneklem gurubunun sadece küçük ve göç almayan bir il olan Burdur'da yasayan öğrencilerden oluşmasıdır. Bu nedenle bulgular bu yastaki tüm öğrencilere genelleyemez.