Evde yaşayan yaşlılarda mobilite yetisindeki bozulma Günlük Yaşam Aktivitelerinde (GYA) bağımlılıktan daha erken başlamakta, ilerleyici ve yaygın bir özellik göstermektedir. Araştırmanın amacı evde yaşayan yaşlılarda mobilitede yetiyitimi durumunu saptama, etkileyen faktörler ve bu durumun yol açtığı sorunların incelenmesidir. Bu çalışma tanımlayıcı türdedir. 245 yaşlı (65+) ile yapılan bu çalışmada mobilitede yetiyitiminin değerlendirilmesinde Rivermead Mobilite İndeksi (RMİ), fiziksel-sosyal yetiyitiminin değerlendirilmesinde Kısa Yetiyitimi Anketi (KYA) kullanılmıştır. Mobilitede yetiyitimi ile çeşitli özellikler arasındaki ilişkinin incelenmesinde X2 , Fisher kesin X2, Mann Whitney U ve Anova (F) önemlilik testleri kullanılmıştır. Çalışma grubundaki yaşlıların % 68.6' sının mobilitede yetiyitimi bulunduğu saptanmıştır. Yaş, cinsiyet, eğitim, medeni durum, yalnız yaşama, sürekli aylık gelir, postürel hipotansiyon, kronik hastalık ve sayısı, hipertansiyon, kalp yetmezliği, osteoartrit romatoid artrit, işitme bozukluğu, ilaç kullanma ve sayısı, antihipertansifler mobilitede yetiyitimi ile ilişkili iken bakıcısı olma, sağlık güvencesi, dispne, bronşit, kronik eklem ve sırt ağrısı, diyabet, görme bozukluğu ve diüretiklerin ilişkili olmadığı saptanmıştır. Ayrıca mobilitede yetiyitimi olanlar daha fazla fiziksel sosyal yetiyitimi yaşamakta ancak mobilite puanı (RMİ) 10-14 puan arasında olanlar daha az fiziksel sosyal yetiyitimi yaşamaktadırlar. Bu bulgulara dayanarak mobilitede yetiyitiminin ölçülmesi ve risk faktörlerinin dikkate alınmasının mobilitede yetiyitimi ve aynı zamanda fiziksel-sosyal yetiyitiminin önlenmesine katkıda bulunabileceği söylenebilir. Bu sonuçlar doğrultusunda hemşirelerin yaşlı izleminde RMİ' yi kullanmaları önerilmiştir. Böylece hemşirelerin yaşlılarda mobilitede yetiyitimini erken tanıyabileceği ve risk faktörlerini de göz önünde bulundurarak yetiyitiminin önlenebileceği vurgulanmıştır.