Modernizm sanat eseri karşısındaki izleyicinin pozisyonunu mesafe ile açıklar; sanat yapıtı ile izleyici arasında önceden öngörülmüş bir uzaklık söz konusudur. Modernist sanat anlayışında sanat yapıtı bir kaide üzerinde, izleyici tarafından ulaşılamaz, dokunulamaz bir konumdadır. Böyle bir sanat eserinin ontolojisinde izleyicinin yeri yok denecek kadar azdır. Dada hareketinin sanatçı ve sanat eserinin yüceliğine karşı duran tavrı ve sanat yapıtının oluşumunda izleyiciye söz söyleme hakkı vermesinden beslenen 1960'lı yılların sanat üretme pratiği ile sanatçı - sanat yapıtı - izleyici arasındaki ilişkinin niteliği değişir. Artık sanat yalnızca sanatçı ve onun ürettiği nesneden oluşmamakta, bu sürece izleyicide dahil edilmektedir. Hatta bazı durumlarda izleyicinin fiziksel müdahalesi olmadan sanat yapıtı anlamına ulaşamaz. Bu makale 1960'larda değiştiği görülen sanatçı- sanat yapıtı- izleyici ilişkisinin nedenlerini örneklerle irdelemek ve değişen bu ilişkinin sanata etkilerini araştırmayı hedeflemektedir