Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi

AKINOĞLU, Orhan; Akgündüz, Devrim

Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi

Devrim AKGÜNDÜZ, (İstanbul Aydın Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi, Türkiye,)

Orhan AKINOĞLU (Marmara Üniversitesi, Atatürk Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Bölümü, Türkiye,)

Eğitim ve Bilim

30 6

Yıl: 2017 Cilt: 42 Sayı: 191 Sayfa Aralığı: 69 - 90 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi

Öz:

Bu araştırma, fen eğitiminde harmanlanmış öğrenme ve sosyal medya destekli öğrenmenin akademik başarıya ve motivasyona etkisini değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Araştırma modeli olarak karma desenin kullanıldığı bu çalışma, 2011-2012 EğitimÖğretim yılında bir devlet ilköğretim okulunun 7. sınıfına devam eden 74 öğrenci ile "Vücudumuzda Sistemler" ünitesinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grupları; yüz yüze öğrenme uygulanan kontrol grubu (KG), harmanlanmış öğrenme uygulanan deney grubu-1 (DG1) ve sosyal medya destekli öğrenme uygulanan deney grubu-2 (DG2)'den oluşmuştur. Fen eğitiminde harmanlanmış öğrenme ve sosyal medya destekli öğrenmenin öğrencilerin başarı ve motivasyonlarına etkisini tespit etmek için akademik başarı testi (ABT) ve fen öğrenmeye yönelik motivasyon ölçeği (FÖYMÖ) kullanılmış ayrıca yöntem ve uygulamalar hakkında deney grubu öğrencilerine yarı yapılandırılmış görüşme formu uygulanmıştır. Nicel verilerin analizi SPSS 17 programında One-Way Anova (Tek Yönlü Varyans Analizi) ile yapılmıştır. Nitel veriler ise betimsel analiz tekniği ile değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, harmanlanmış öğrenmenin başarıyı ve motivasyonu yüz yüze öğrenmeye göre anlamlı bir şekilde artırdığı görülürken; sosyal medya destekli öğrenmenin başarı ve motivasyona olumlu bir şekilde etki ettiği ancak yüz yüze öğrenmeye göre anlamlı bir fark yaratmadığı ortaya çıkmıştır. Ayrıca harmanlanmış öğrenme ve sosyal medya destekli öğrenme arasında da başarı ve motivasyon açısından anlamlı bir fark oluşmamıştır. Öğrenci görüşmeleri için yapılan nitel veri analiz sonuçları nicel sonuçları destekler niteliktedir

Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları Davranış Bilimleri

Öz:

Bu araştırma, fen eğitiminde harmanlanmış öğrenme ve sosyal medya destekli öğrenmenin akademik başarıya ve motivasyona etkisini değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Araştırma modeli olarak karma desenin kullanıldığı bu çalışma, 2011-2012 EğitimÖğretim yılında bir devlet ilköğretim okulunun 7. sınıfına devam eden 74 öğrenci ile “Vücudumuzda Sistemler” ünitesinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grupları; yüz yüze öğrenme uygulanan kontrol grubu (KG), harmanlanmış öğrenme uygulanan deney grubu-1 (DG1) ve sosyal medya destekli öğrenme uygulanan deney grubu-2 (DG2)’den oluşmuştur. Fen eğitiminde harmanlanmış öğrenme ve sosyal medya destekli öğrenmenin öğrencilerin başarı ve motivasyonlarına etkisini tespit etmek için akademik başarı testi (ABT) ve fen öğrenmeye yönelik motivasyon ölçeği (FÖYMÖ) kullanılmış ayrıca yöntem ve uygulamalar hakkında deney grubu öğrencilerine yarı yapılandırılmış görüşme formu uygulanmıştır. Nicel verilerin analizi SPSS 17 programında One-Way Anova (Tek Yönlü Varyans Analizi) ile yapılmıştır. Nitel veriler ise betimsel analiz tekniği ile değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, harmanlanmış öğrenmenin başarıyı ve motivasyonu yüz yüze öğrenmeye göre anlamlı bir şekilde artırdığı görülürken; sosyal medya destekli öğrenmenin başarı ve motivasyona olumlu bir şekilde etki ettiği ancak yüz yüze öğrenmeye göre anlamlı bir fark yaratmadığı ortaya çıkmıştır. Ayrıca harmanlanmış öğrenme ve sosyal medya destekli öğrenme arasında da başarı ve motivasyon açısından anlamlı bir fark oluşmamıştır. Öğrenci görüşmeleri için yapılan nitel veri analiz sonuçları nicel sonuçları destekler niteliktedir

Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları Davranış Bilimleri

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Ajjan, H. ve Hartshorne, R. (2008). Investigating faculty decisions to adopt Web 2.0 technologies: Theory and empirical tests. The Internet and Higher Education, 11(2), 71-80. doi:10.1016/j.iheduc.2008.05.002
Akgündüz, D. ve Akınoğlu, O. (2016). The effect of blended learning and social media-supported learning on the students’ attitude and self-directed learning skills in science education. The Turkish Online journal Of Educational Technology, 15(2), 106-115.
Akınoğlu, O. (2013). Effects of concept maps on students critical thinking skills in science education. The journal of Environmental Protection and Ecology, 14(3A), 1424-1431.
Akınoğlu, 0. ve Tandogan, Ö. R. (2007). The effects of problem-based active learning in science education on students' academic achievement, attitude and concept learning. Eurasia journal of Mathematics, Science Technology Education, 3(1), 71—81.
Altun, A., Gülbahar, Y. ve Madran, O. (2008). Use of content management system for blended learning: Perceptions of pre—service teachers. Turkish Online journal of Distance Education-TOjDE, 9(4), 138- 153.
Balaman, F. ve Tüysüz, C. (2011). Harmanlanmış öğrenme modelinin 7. sınıf öğrencilerinin fen ve teknoloji dersindeki başarılarına, tutumlarına ve motivasyonlarına etkisinin incelenmesi. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi, 02(O4), 75—90.
Bogdan, R. C. ve Biklen, 5. K. (1998). Qualitative research for education: An introduction to theory and methods (3. bs.). Boston: Allyn Bacon.
Bybee, R. (2000). Teaching science as inquiry. ]. Minstrell ve E. van Zee (Ed.), Inquiring into inquiry learning and teaching in science. Washington, DC: American Association for the Advancement of Science.
Cabı, E. (2009). Öz düzenlemeye dayalı karma öğrenimin öğrenci başarısı ve motivasyonuna etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Carman, ]. M. (2002). Blended learning design: Five key ingredients. http://www.knowledgenet.com/pdf/Blended%20Learning%20Design_1028.PDF adresinden erişildi.
Ceylan, V. K. ve Elitok Kesici, A. (2017). Effect of blended learning to academic achievement. journal of Human Sciences, 14(1), 308-320. doi:10.14687/jhs.v14i1.4141
Clark, R. C. ve Mayer, R. E. (2016). E-learning and the science of instruction: Proven guidelines for consumers and designers of multimedia learning. john Wiley Sons.
Collis, B. (2003). Course redesign for blended learning: Modern optics for technical professionals. International ]ournal of Continuing Engineering Education And Lifelong Learning, 13(1/2), 22-38.
Creswell, ]. W. (2008). Educational research planning, conducting and evaluating quantitative and qualitative research. International Pearson Merril Prentice Hall.
Creswell, ]. W. ve Miller, D. L. (2000). Determining validity in qualitative inquiry. Theory into Practice, 39(3), 124-130.
Creswell, ]. W. ve Plano Clark, V. L. (2011). Designing and conducting mixed methods research. Thousand Oaks, CA: Sage.
Çırak, S. (2017). Bir harmanlanmış öğrenme deneyimi. İlköğretim Online, 16(2), 860-886
Çolakoğlu, Ö. M. (2009). ARCS motivasyon modeli kullanılarak oluşturulan ders modüllerinin harmanlanmış öğretim uygulamalarındaki öğrenci motivasyonuna etkisinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
Dağ, F. (2011). Harmanlanmış (karma) öğrenme ortamları ve tasarımına ilişkin öneriler. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 73—97.
Dede, Y. ve Yaman, 5. (2008). Fen öğrenmeye yönelik motivasyon ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 2(1), 19—37.
Driscoll, M. (2002). Blended learning: Let's get beyond the hype. LTI Newsline: Learning Training Innovation. http://www-07.ibm.com/services/pdf/blended_learning.pdf adresinden erişildi.
Dziuban, C. ve Moskal, P. (2001). Evaluating distributed learning in metropolitan universities. Metropolitan Universities, an International Forum, 12(1), 41-49.
Dziuban, C., Hartman, ]. ve Moskal, P. (2004). Blended learning. Educause Center for Applied Research Bulletin, 7(1), 12
Eng, L. S., Lim, E. L. A., Hiong, K. G. T. H. ve Yong, L. B. (2007). Teaching mathematics using blended learning model: case study in UITM Sarawak Campus. Institute of Research, Development and Commercialization, Universiti Teknologi MARA.
Ertem, H. (2006). Ortaöğretim öğrencilerinin kimya derslerine yönelik güdülenme tür (içsel ve dışsal) ve düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.
Fırat, M., Kabakçı Yurdakul, I. ve Ersoy, A. (2014). Bir eğitim teknolojisi araştırmasına dayalı olarak karma yöntem araştırması deneyimi. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 2(1), 65-86. doi: 10.14689/issn.2148-2624.1.2s3m
Finch, A. E. (2008). Using course software (moodle) to provide an effective blended learning curriculum. Media in Foreign Language Teaching and Learning, Proceedings of CLaSIC, 155—159.
Freedman, M. P. (1997). Relationship among laboratory instruction, attitude toward science, and achievement in science knowledge. ]ournal of Research in Science Teaching, 34(4), 343-357.
Garnham, C. ve Kaleta, R. (2002). Introduction to hybrid courses. Teaching with Technology Today, 8(6), 5.
Garrison, D. R. ve Kanuka, H. (2004). Blended learning: Uncovering its transformative potential in higher education. Internet and Higher Education, 7(2), 95-105.
Glesne, C. ve Peshkin, A. (1992). Becoming qualitative researchers: An introduction. White Plains, NY: Longman.
Graham, C. R. (2006). Blended learning systems: Definition, current trends, and future directions. C. ].
Bonk ve C. R. Graham (Ed.), Handbook of blended learning: Global perspectives, local designs içinde (s. 3-21). San Francisco, CA: Pfeiffer Publishing
Graham, C. R., Allen, S. ve Ure, D. (2003). Blending learning environments: review of the research literature. Yayımlanmamış çalışma, Prove, UT.
Graham, C. R., Henrie, C. R. ve Gibbons, A. S. (2014). Developing models and theory for blended learning research. Blended Learning: Research Perspectives, 2, 13-33.
Gülbahar, Y., Kalelioğlu, F. ve Madran, O. (2010). Sosyal ağların eğitim amaçlı kullanımı. XV. Türkiye’de İnternet Konferansı. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi.
Johnson, R. B. ve Christensen, L. B. (2004). Educational research: Quantitative, qualitative, and mixed approaches. Boston, MA: Allyn and Bacon.
Jones, N., Blackey, H., Fitzgibbon, K. ve Chew, E. (2010). Get out of MySpace! Computers Education, 54(3), 776-782. doi:10.1016/j.compedu.2009.07.008
Junco, R. (2012). The relationship between frequency of Facebook use, participation in Facebook activities, and student engagement. Computers Education, 58(1), 162-171. doi:10.1016/j.compedu.2011.08.004
Karaman, S., Özen, Ü., Yıldırım, 8. ve Kaban, A. (2009). Açık kaynak kodlu öğretim yönetim sistemi üzerinden internet destekli (harmanlanmış) öğrenim deneyimi. Akademik Bilişim Konferansı 2009, Harran Üniversitesi, Şanlıurfa.
Katz, A. ve Kim, ]. H. Y. (2016). Teaching Strategies and Tactics in K—12 Blended Education: The Flipped Classroom Model. Blended Learning: Concepts, Methodologies, Tools, and Applications: Concepts, Methodologies, Tools, and Applications, 222.
Kirişçioğlu, S. (2009). Fen laboratuvar derslerinde harmanlanmış öğrenme etkinliğinin çeşitli boyutlarda incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Celal Bayar Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Manisa.
Kistow, B. (2011). Blended learning in higher education: case study of graduate school of business, Trinidad and Tobago. Caribbean Teaching Scholar, 1(2), 115-128.
Kuyper, H., Van der Werf, M. P. C. ve Lubbers, M. ]. (2000). Motivation, meta-cognition and selfregulation as predictors of long term educational attainment. Educational Research and Evaluation, 6(3), 181-201.
Lederman, N. (2004). Scientific inquiry and science education reform in the United States. E. Abd—El— Khalick, S. Boujaoude, N. Lederman, A. Mamok-Naaman, Hopstein, M. Nioz, D. Treagrest ve H.
Tusan (Ed.), Inquiry in science education: International perspective içinde (s. 402—404). Science Education, 88, 397-419.
Lee, 0. ve Brophy, ]. (1996). Motivational patterns observed in sixth-grade science classrooms. journal of Research in Science Teaching, 33(3), 585-610.
Lilje, 0. ve Peat, M. (2007). Use of traditional and elearning components in blended learning environment. Proceedings of the Symposium Science Teaching and Learning Research içinde (s. 177-180). UniServe Science, Sydney.
Lin, H. (2008). Blending online components into traditional instruction in pre-service teacher education: The good, the bad, and the ugly. International journal for the Scholarship of Teaching and Learning, 2(1), 1-14.
Martin, A. ]. (2001). The student motivation scale: tool for measuring and enhancing motivation. Australian journal of Guidance and Counselling, 11, 11—20.
Moore, M. G. (Ed.). (2013). Handbook of distance education. Routledge. Moradabadi, Y. N., Gharehshiran, M. A. ve Amrai, K. (2012). What is the motivation student of lranians for using Facebook?. Procedia Social and Behavioral Sciences, 46(2012), 5192-5195.
Onwuegbuzie, A. ]. ve Leech, N. L. (2006). Linking research questions to mixed methods data analysis procedures. The Qualitative Report, 11, 474-498.
O'Reilly, T. (2007). What is Web 2.0: Design patterns and business models for the next generation of software. International journal of Digital Economics, 65, 17-37. http://mpra.ub.unimuenchen.de/4580/1/MPRA_paper_4580.pdf adresinden erişildi.
Osguthorpe, R. T. ve Graham, C. R. (2003). Blended learning environments definitions and directions. The Quarterly Review of Distance Education, 4(3), 227-233.
Özerbaş, M. A. ve Benli, N. (2015). Blended öğrenme ortamının öğrenci akademik başarı ve tutumlarına etkisi. GEFAD GLUGEF, 35(1), 87-108.
Pearcy, A. G. (2009). Finding the perfect blend: comparative study of online, face—to—face and blended instruction (Yayımlanmamış doktora tezi). University of North Texas, USA.
Picciano, A. G., Dziuban, C. D. ve Graham, C. R. (2013). Blended learning: Research perspectives, 2. Routledge.
Rovai, A. P. ve jordan, H. M. (2004). Blended learning and sense of community: comparative analysis with traditional and fully online graduate courses. The International Review of Research in Open and Distance Learning, 5(2), 1-13
Sarıtepeci, M. ve Çakır, H. (2015). Harmanlanmış öğrenme ortamlarının ortaokul öğrencilerinin derse katılımı ve akademik başarısına etkisi: Sosyal bilgiler dersi örneği. Eğitim ve Bilim, 40(177), 203-216. doi:10.15390/EB.2015.2592
Singh, H. (2003). Building effective blended learning programs. Issue of Educational Technology, 43(6), 51— 54.
Singh, H. ve Reed, C. (2001). white paper: Achieving success with blended learning. Lexington, MA: Centra Software.
Tashakkori, A. ve Teddlie, C. (1998). Mixed methodology: Combining qualitative and quantitative approaches.
(Applied Social Research Methods Series, o. 46). Thousand Oaks, CA: Sage Uluyol, C. ve Karadeniz, Ş. (2008). Harmanlanmış öğrenme ortamlarında proje temelli öğrenmeye ilişkin öğrenci görüşleri. Proceedings of 8th International Educational Technology Conference içinde (s. 257—262).
Uluyol, C. ve Karadeniz, Ş. (2009). Bir harmanlanmış öğrenme ortamı örneği: Öğrenci başarısı ve görüşleri. Yüzüncü Yıl Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 60-84.
Uzun, A. ve Şentürk, A. (2010). Blending makes the difference: Comparison of blended and traditional instruction on students performance and attitude in computer literacy. Contemporary Educational Technology, 1(3), 196—207.
Wilson, D. ve Smilanich, E. (2005). The other blended learning. classroom-centered approach. San Francisco, CA: Pfeiffer.
Wolters, C. A. (1999). The relation between high school students’ motivational regulation and their use of learning strategies, effort, and classroom performance. Learning and Individual Difierences, 11(3), 281-300.
Yaman, M. ve Graf, D. (2010). Evaluation of an international blended learning cooperation project in biology teacher education. TOIET: The Turkish Online ]ournal of Educational Technology, 9(2), 87—96.
Yenice, N., Saydam, G. ve Telli, S. (2012). İlköğretim öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyonlarını etkileyen faktörlerin belirlenmesi. Ahi Evran Ünv. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 13(2), 231—245.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldırım, K. (2010). Nitel araştırmalarda niteliği artırma. İlköğretim Online, 9(1), 79—92.
Yılmaz, M. B. (2009). Üniversite öğrencilerinin öğrenme yaklaşımlarına göre ders başarılarının, derse devamlarının, web materyalini kullanma davranışlarının ve ortama yönelik memnuniyetlerinin değerlendirilmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, İstanbul.

APA	Akgündüz D, AKINOĞLU O (2017). Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi. , 69 - 90.
Chicago	Akgündüz Devrim,AKINOĞLU Orhan Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi. (2017): 69 - 90.
MLA	Akgündüz Devrim,AKINOĞLU Orhan Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi. , 2017, ss.69 - 90.
AMA	Akgündüz D,AKINOĞLU O Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi. . 2017; 69 - 90.
Vancouver	Akgündüz D,AKINOĞLU O Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi. . 2017; 69 - 90.
IEEE	Akgündüz D,AKINOĞLU O "Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi." , ss.69 - 90, 2017.
ISNAD	Akgündüz, Devrim - AKINOĞLU, Orhan. "Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi". (2017), 69-90.

APA	Akgündüz D, AKINOĞLU O (2017). Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi. Eğitim ve Bilim, 42(191), 69 - 90.
Chicago	Akgündüz Devrim,AKINOĞLU Orhan Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi. Eğitim ve Bilim 42, no.191 (2017): 69 - 90.
MLA	Akgündüz Devrim,AKINOĞLU Orhan Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi. Eğitim ve Bilim, vol.42, no.191, 2017, ss.69 - 90.
AMA	Akgündüz D,AKINOĞLU O Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi. Eğitim ve Bilim. 2017; 42(191): 69 - 90.
Vancouver	Akgündüz D,AKINOĞLU O Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi. Eğitim ve Bilim. 2017; 42(191): 69 - 90.
IEEE	Akgündüz D,AKINOĞLU O "Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi." Eğitim ve Bilim, 42, ss.69 - 90, 2017.
ISNAD	Akgündüz, Devrim - AKINOĞLU, Orhan. "Fen Eğitiminde Harmanlanmış Öğrenme ve Sosyal Medya Destekli Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Motivasyonlarına Etkisi". Eğitim ve Bilim 42/191 (2017), 69-90.