TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?

Özcan Gönülal, Yasemin

TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?

Yasemin ÖZCAN GÖNÜLAL (İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Türk Dili Ok.)

Türklük Bilimi Araştırmaları

13 0

Yıl: 2014 Cilt: 0 Sayı: 36 Sayfa Aralığı: 169 - 190 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?

Öz:

Türkler ilk çağlarda, tabiat olaylarını ve tabiattan kaynaklanan yıkımları; göğün ve yerin kılıcısı, yaratıcısı olarak gördükleri Tanrı ile ilişkilendirerek adlandırmalarını bu inanca göre yapmışlardır. Örneğin Eski Türkçede "te?ri" sözünün hem "Tanrı" hem de "gökyüzü" anlamında kullanıldığı bilinir. Benzer inanış, Yunan ve Roma mitolojileri dâhil bütün eski kavimlerde görülür. Tabiat olaylarını Tanrı'nın öfkesi ya da cezası olarak gören ve hayretle seyreden eski Türkler, bu sebeple Gök Tanrı'ya, atalara, tabiat kuvvetlerine at ve koyun kurban ederlerdi. Bu makalede, tabiat olaylarının yol açtığı yıkımları anlatmak üzere kullanılan afet ve felâket sözleri ile insanoğlunu tarih boyunca etkileyen doğal afetlerden olan deprem, sel ve yangın kelimelerinin tarihî ve çağdaş Türk lehçelerinde izi sürülecek, bu kelimeler derlenerek sözlüklerdeki tanımlar arasındaki ince ayrımlar ortaya konacaktır

Anahtar Kelime:

Konular: Folklor Kültürel Çalışmalar

How Nature Related Disasters are Expressed in Turkish?

Öz:

Turks at the earlier ages referred to the natural disasters as the otcome of the creators of the sky and the terra. Accordingly they had named the God on this belief. For instance, the word “tenri” in the old Turkish is known to be used to refer to the “God” and also in the meaning of the “sky” meanings. The similar belief can be seen in every old clan including the Greek and the Rome mythologies. The old Turks who perceived and astonished the nature occurring as the anger or punishment of God, sacrificed horse and sheep to the Sky God, ancestors, nature forces just for this reason. In this article, the disaster and plague statements that are used to explain to tell the destructions caused by the nature occurring and the earthquake, flood, fire words will be traced on the historical and contemporary dialects

Anahtar Kelime:

Konular: Folklor Kültürel Çalışmalar

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

ABDULLİN l.A., Vahitova, S.B., Gazizova, F.M., Gaynanova L.R. ve diğerleri (1977—1981), Tatar te’le’ne’n anlatmalı süzle’ge’, IHL, Kazan.
ADAMOVİĞ, Milan (2009), Floransalı Filippo Agenti ’nin Notlarına Göre (1533) 16. Yüzyıl Türkçesi Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara.
Ahmet Vefik Paşa (2000), Lehçe—i Osmanî, (Haz. Recep Toparlı), TDK Yayınları, Ankara.
ARAT, Reşit Rahmeti (1999), Kutadgu Bilig (Metin), TDK Yayınları, Ankara.
ARAT, Reşit Rahmeti (1974), Kutadgu Bilig II (Çeviri), Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
ARAT, Reşit Rahmeti (1979), Kutadgu Bilig III (İndeks), (Haz. Kemal Eraslan, Osman F. Sertkaya, Nuri Yüce), Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları, İstanbul.
ARAT, Reşit Rahmeti (1992), Atebetü’l Hakayık, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara.
ARIKOĞLU, Ekrem, Kuular, Klara (2003), Tuva Türkçesi Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara.
AYAZLI, Özlem (2012), Altun Yaruk Sudur VI. Kitap Karşılaştırmalı Metin Yayını, TDK Yayınları, Ankara.
BASKAKOV, N.A., Toşçakova TM. (1999), Altayca-Türkçe Sözlük, (Haz. Emine Gürsoy Naskali, Muvaffak Duranlı), TDK Yayınları, Ankara.
BATTAL, A. (1934), İbni-Mühennâ Lügati, Devlet Matbaası, İstanbul.
BAYNİYAZOV, A., Bayniyazova, J. (2009), Türkiye Türkçesi Kazak Türkçesi Sözlüğü, (Ed. Kenan Koç), IQ Kültür Sanat Yayıncılık, İstanbul.
BAYRAM, Bülent (2007), Çuvaş Türkçesi—Türkiye Türkçesi Sözlük, Tablet Yayınları, Konya.
BOROVKOV, A. K. (2002), Orta Asya’da Bulunmuş Kur’an Tefsirinirı Söz Varlığı (XII.-XIII. Yüzyıllar), (Çev. Halil İbrahim Usta, Ebülfez Amanoğlu), TDK Yayınları, Ankara.
CAFEROĞLU, Ahmet (2011), Eski Uygur Türkçesi Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara.
CLAUSON, Sir Gerard (1972), An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth— Century Turkish, Oxford.
ÇAĞRICI, Mustafa (1988), “Afet” maddesi, TDV İslam Ansiklopedisi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, İstanbul.
ÇULHA, Tülay (2006), Karaycanın Kısa Sözvarlığı (Karayca-Türkçe Kısa Sözlük, Kebikeç Yayınları, İstanbul.
DİLÇİN, Cem (1983), Yeni Tarama Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara.
ECKMANN, Janos (1995), Nehcül—Ferâdis Metin II T1pk1bas1m, (Yay1nlayanlar Semih TEZCAN, Hamza ZÜLFİKAR), TDK Yayınları, Ankara.
ELLİADE, Mircea (2003), Dinler Tarihine Giriş, (Çev.: L. Arslan), Kabalcı Yayınları, İstanbul.
ERCİLASUN, Ahmet Bican vd. (1991), Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü I, Kültür Bakanlığı Yayınları Kaynak Eserler Dizisi, Ankara.
ERGİN, Muharrem (1997), Dede Korkut Kitabı I-II, TDK Yayınları, Ankara.
GAYDARCİ, G.A., Koltsa, E.K., Pokrovskaya, L.A., Tukan, B.P., Gagauz Türkçesinin Sözlüğü (1991), (Rusçadan Akt.: l. Kaynak, A. Mecit Doğru), Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara.
GÖNÜLLÜ, Ali Rıza (2010), “Osmanlı Devletinin Son Döneminde Meydana Gelen Sel Baskınları (1857—1913)”, Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Türkiyat Araştırmaları Dergisi, Sayı:28, s. 351— 373.
GRÖNBECH, Kaare (1992), Kuman Lehçesi Sözlüğü, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara.
GÜLENSOY, Tuncer (2007), Türkiye Türkçesindeki Türkçe Sözcüklerin Köken Bilgisi Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara.
KAFESOĞLU, İbrahim (1997), Türk Milli Kültürü, Ötüken Yayınları, İstanbul.
KANAR, Mehmet (2011), Eski Anadolu Türkçesi Sözlüğü, Say Yayınları, İstanbul.
KARAAGAÇ, Günay (1997), Lutfî Divanı Giriş-Metin-Dizin-Tıpkıbasım), TDK Yayınları, Ankara.
KARAAGAÇ, Günay (2002), Alıntı Kelimeler Üzerine Düşünceler, Dil, Tarih ve Insan, Akçağ Yayınları, İstanbul.
KARAAGAÇ, Günay (2010), Türkçenin Ses Bilgisi, Kesit Yayınları, İstanbul.
KAYA, Ceval (1994), Uygurca Altun Yaruk (Giriş, Metin ve Dizin), TDK Yayınları, Ankara.
KOWALSKİ, Tadeusz (1996), Karayim Lehçesi Sözlüğü, (Çev. Kemal Aytaç), Engin Yayınları, Ankara.
KÜÇÜK, Sabahattin, Bâkî Dîvânı Tenkitli Basım, TDK Yayınları, Ankara.
Muallim Nâcî (2009), Lügat-i Nâcî, (Haz. Ahmet Kartal), TDK Yayınları, Ankara.
ORKUN, Hüseyin Namık (1994), Eski Türk Yazıtları, TDK Yayınları, Ankara. Osmanlıcadan Türkçeye Söz Karşılıkları Tarama Dergisi [-11 (1934), Devlet Basımevi, İstanbul.
Osmanlıcadan Türkçeye Cep Kılavuzu (1935), Devlet Basımevi, İstanbul.
ÖGEL, Bahaeddin (2010), Türk Mitolojisi (II. Cilt), Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara.
ÖNER, Mustafa (2009), Kazan-Tatar Türkçesi Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara.
ÖZKAN, Mustafa (1993), Gülistan Tercümesi (Giriş-İnceleme-Metin-Sözlük), TDK Yayınları, Ankara.
ÖZMEN, Mehmet (2001), Ahmed—i Dâ ’î Divanı I-II, TDK Yayınları, Ankara.
RASANEN, Martti (1969), Versuch eines Etymologischen Wörterbuchs der Türksprachen, Helsinki.
REDHOUSE, J. W. (2009), Müntahabât-ı Lügat-ı Osmaniyye, (Haz. Recep Toparlı, Betül Eyövge Yılmaz, Yaşar Yılmaz), TDK Yayınları, Ankara.
RYUMİNA-SIRKAŞEVA, L. T, Kuçigaşeva, N.A. (2000), Teleüt Ağzı Sözlüğü, (Çev. Şükrü Halük Akalın, Caştegin Turgunbayev), TDK Yayınları, Ankara.
SEVORTYAN, E.V. (1989), Etimologiçeskiy slovar tyurskih yazıkov, Moskva.
SMİRNİTSKOGO, A.N. (1987), Russko-Angliyskiy Slovar (Russian-English Dictionary), Moskva.
Şemseddin Sami (1317), Kâmüs-ı Türkî, İkdam Matbaası, Dersaadet. Tarama Sözlüğü (2009), V-VI, TDK Yayınları, Ankara.
TAVKUL, Ufuk (2000), Karaçay—Malkar Türkçesi Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara.
TEKİN, Talat (2003), Orhon Yazıtları Kül Tigin, Bilge Kağan, Tunyukuk, Sanat Kitabevi, İstanbul.
TİETZE, Andreas (2002), Tarihi ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lugatı, I. Cilt (A-E), Simurg Yayınları, İstanbul—Wien.
TİETZE, Andreas (2009), Tarihi ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lugatı, II. Cilt (F-J ), Osterreichische Akademie der Wissenschten, Wien.
TOPARLI, Recep, VURAL, Hanifi, KARAATLI, Recep (2007), Kıpçak Türkçesi Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara
TULUM, Mertol (2011), 17. Yüzyıl Türkçesi ve Söz Varlığı, TDK Yayınları, Ankara.
Türkçe Sözlük (2011), TDK Yayınları, Ankara.
Türkçeden Osmanlıcaya Cep Kılavuzu (1935), Devlet Basımevi, İstanbul.
Türkiye’de Halk Ağzından Derleme Sözlüğü (2009), II.-V. Cilt, TDK Yayınları, Ankara.
USER—ŞİRİN, l—latice (2010), Köktürk ve Ötüken Uygur Kağanlığı Yazıtları SöZ Varlığı Incelemesi, Kömen Yayınları, Konya.
Webster’s Third New International Dictionary 0f the English Language Unabridged (1971), Springfield, Massachusetts.
VASİLİEV, Yuriy (1995), Türkçe-Sahaca Yakutça) Sözlük, TDK Yayınları, Ankara.
YAVUZ, Kemal (Haz.) (2000), Aşık Paşa Garib-name II/2, TDK Yayınları, Ankara.
YILMAZ, Emine, DEMİR, Nurettin, KÜÇÜK, Murat (2013), Kısas-ı Enbiya, TDK Yayınları Ankara.
YUDAHİN, K. K. (1998), Kırgız Sözlüğü (I—II), (Çev. Abdullah Taymas), TDK Yayınları, Ankara.
YÜCE, Nuri (1993), Mukaddimetü’l-Edeb (Giriş—Dil Özellikleri-Metin-lndeks), TDK Yayınları Ankara.
YÜCEL, Bilâl (1995), Bâbür Dîvânı (Gramer—Metin-Sözlük—Tıpkıbasım), Atatürk Kültür Merkezi Yayını, Ankara.

APA	Özcan Gönülal Y (2014). TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?. , 169 - 190.
Chicago	Özcan Gönülal Yasemin TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?. (2014): 169 - 190.
MLA	Özcan Gönülal Yasemin TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?. , 2014, ss.169 - 190.
AMA	Özcan Gönülal Y TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?. . 2014; 169 - 190.
Vancouver	Özcan Gönülal Y TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?. . 2014; 169 - 190.
IEEE	Özcan Gönülal Y "TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?." , ss.169 - 190, 2014.
ISNAD	Özcan Gönülal, Yasemin. "TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?". (2014), 169-190.

APA	Özcan Gönülal Y (2014). TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?. Türklük Bilimi Araştırmaları, 0(36), 169 - 190.
Chicago	Özcan Gönülal Yasemin TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?. Türklük Bilimi Araştırmaları 0, no.36 (2014): 169 - 190.
MLA	Özcan Gönülal Yasemin TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?. Türklük Bilimi Araştırmaları, vol.0, no.36, 2014, ss.169 - 190.
AMA	Özcan Gönülal Y TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?. Türklük Bilimi Araştırmaları. 2014; 0(36): 169 - 190.
Vancouver	Özcan Gönülal Y TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?. Türklük Bilimi Araştırmaları. 2014; 0(36): 169 - 190.
IEEE	Özcan Gönülal Y "TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?." Türklük Bilimi Araştırmaları, 0, ss.169 - 190, 2014.
ISNAD	Özcan Gönülal, Yasemin. "TÜRKÇEDE TABİAT KAYNAKLI “YIKIM”LAR NASIL İFADE EDİLİR?". Türklük Bilimi Araştırmaları 36 (2014), 169-190.