Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri

BAĞLI, MELİKE TÜRKAN

Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri

Melike Türkan BAĞLI (Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Fakültesi, Eğitimde Psikolojik Hizmetler Bölümü, Ankara, Türkiye)

Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi

5 0

Yıl: 2003 Cilt: 36 Sayı: 1-2 Sayfa Aralığı: 129 - 149 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri

Öz:

Televizyonun çocuklara yönelik olumsuz etkileri ile başa çıkma yöntemlerinden biri olan televizyona yönelik anababa aracılığının üç türünden biri kısıtlayıcı aracılıktır. Bu araştırmada, okulöncesi yaşta çocuğu olan dört ailede, kısıtlayıcı aracılık uygulamalarının nasıl gerçekleştirildiği, hangi durumlarda kısıtlayıcı aracılığa başvurulduğu ve farklı biçimler alabilen kısıtlayıcı aracılık uygulamalarının özelliklerinin neler olduğu niteliksel bir yaklaşımla (gözlem ve görüşme teknikleri ile) araştırılmıştır. Bulgular, doğrudan ve dolaylı kısıtlayıcı aracılık uygulamalarının varlığını göstermektedir. Açıklayıcı kısıtlayıcılık ve açık kısıtlayıcılık “doğrudan kısıtlayıcılık”; “çaktırmadan” kısıtlayıcılık, alternatifli kısıtlayıcılık ve “kuralın kaynağını dışarıda tutarak kısıtlayıcılık” ile “kısıtlama nedenini değiştirerek kısıtlayıcılık” ise anababaların başvurdukları “dolaylı kısıtlayıcılık” biçimleridir. Mekânsal kısıtlayıcılık ile üçüncü kişileri denetleyerek kısıtlayıcılık, kısıtlayıcılık için uygun ortam yaratma çabasının birer ürünü gibi görünmektedirler. Anababaların kısıtlama gerekçeleri, şiddet, cinsellik ve kötü dil kullanımıdır.

Anahtar Kelime: televizyon ebeveynler okul öncesi çocuklar

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları

Öz:

In order to cope with the negative effects of television, parents may restrict the use of television by their children. This kind of mediation is called “restrictive mediation” in the literature. In this study, in order to figure out the forms and “why”s of restrictive mediation, four families with preschool age children were visited in their homes and observed in the natural flow of their daily lives by the researcher. After the visits were completed, the researcher conducted interviews with parents on the details of their attitudes and regulations on television viewing and other aspects of their family life. The results indicated that the parents used direct and indirect ways to restrict their children’s television viewing. Forming and stating rules about viewing and restricting while explaining the reasons for restriction were among the direct restrictive mediations. It was seen that restricting without allowing children to know that they are restricted was carried out as a way of indirect restrictive mediation. The other indirect restrictive mediation ways were (a) offering alternative programs, channels or activities substituting the actual program or channel viewed, (b) implying that the reasons of the rules were different than the real ones, (c) pretending that source of the rules was not the parents themselves. Spatial restrictiveness (by regulating physical characteristics of their homes) and manipulating third persons (by telling what to do to other persons than the parent who tried to restrict) seemed the efforts to create an appropriate atmosphere for restriction. The reasons for restriction were the television content covering violence, sex and bad language.

Anahtar Kelime: television parents preschool children

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Abelman, R. (1990). From “The Huxtables to ‘Humbards’”: The portrayal of family religious television. J. Bryant (Ed.), Television and the American family içinde. (s.164-184). Hillsdale, NJ: LEA.
Austin, E. W. (1993). Exploring the effects of the active parental mediation of television content. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 37(2),147-159.
Bogdan, R. C. ve Biklen, S. K. (1992). Qualitative research for education: An introduction to theory and methods. Boston: Allyn and Bacon.
Brehm, J. W. ve Brehm, S. S. (1981). Psychological reactance. New York, NY: Wiley.
Buerkel-Rothfuss, N. L. ve Buerkel, R. A. (2001). Family mediation. J. Bryant ve J. A. Bryant (Eds.), Television and the American family içinde. (s. 355-376). Mahwah, NJ: LEA.
Bryce, J. ve Leichter, H. J. (1983). The family and television: Forms of mediation. Journal of Family Issues, 4(2), 309-328.
Bybee, C., Robinson, D. ve Turow, C. (1982). Determinants of parental guidance of children’s television viewing for a special subgroup: Mass media scholars. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 26(3), 697-710.
Desmond, R. J., Singer, J. L., Singer, D. G., Calam, R. ve Colimore, K. (1985). Family mediation patterns and television viewing: Young children’s use and grasp of the medium. Human Communication Research, 11, 461-480.
Desmond, R. J., Hirsch, B., Singer, D. ve Singer, J. (1987). Gender differences, mediation, and disciplinary styles in children’s responses to television. Sex Roles, 16, 375-389.
Desmond, R. J., Singer, J. L. ve Singer, D. G. (1990). Family mediation: Parental communication patterns and the influence of television on children. J. Bryant (Ed.), Television and the American family içinde. (s. 293-309). Hillsdale, NJ: LEA.
Dorr, A., Kovaric, P., ve Doubleday, C. (1989). Parent-child coviewing of television. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 33, 71-83.
Elkind, D. (1976). Cognitive frames and family interactions. V. C. Vaughan ve T. V. Brazelton (Eds.), The family-Can it be saved? içinde. (s. 269-278). Year Book Mediacal Publishers.
Erdoğan, İ. (1985). Children’s media use in a Turkish town. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 29(2), 195-199.
Furu, T. (1971). The function of television for children and adolescents. Tokyo: Sophia University Press.
Gerbner, G., Gross, L., Morgan, M. ve Signorelli, N. (1994). Growing up with television: The cultivation perspective. J. Bryant ve D. Zillman (Eds.), Media effects: Advances in theory and research içinde. (s. 17-41). Hillsdale, NJ: LEA.
Hamilton, R. ve Lawless, R. (1956). Television within the social matrix. Public Opinion Quarterly, 20, 393-403.
Krendl, K. A., Troiano, C., Dawson, R. ve Clark, G. (1993). “O.K. Where is remote?”: Children, families, and remote control devices. International Communication Association’ın yıllık toplantısında sunulan bildiri. Washington, DC, Mayıs.
Messaris, P. ve Kerr, D. (1984). TV-related mother-child interaction and children’s perceptions of TV characters. Journalism Quarterly, 61, 662-666.
Mutz, D. C. ve Roberts, D. F. (1993). Reconsidering the displacement hypothesis. Communication Research, 20(1), 51-76.
Nathanson, A. I. (1997). The relationship between parental mediation and children’s anti- and pro-social motivations. International Communication Association’ın yıllık toplantısında sunulan bildiri. Montreal, Quebec, Mayıs.
Nathanson, A. I. (1999). Identifying and explaining the relationship between parental mediation and children’s aggression. Communication Research, 26, 124-143.
Nathanson, A. I. (2001). Mediation of children’s television viewing: Working toward conceptual clarity and common understanding. W. B. Gundykunst (Ed.), Communication Yearbook 25 içinde. (s. 115-151). Mahwah, NJ: LEA.
Peri, C. (1997). Okulöncesinde izlenen televizyon programları ve bu programların eğitsel değeri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Reid, L. N. (1979). Viewing rules as mediating factors as children responses to commercials. Journal of Broadcasting, 23, 15-26.
Rothschild, N. ve Morgan, M. (1987). Cohesion and control: Adolescents’ relationships with parents as mediators of television. Journal of Early Adolescence, 7, 299-314.
Schmitt, K. L. (2000). Public policy, family rules and children’s media use in the home. Annenberg Public Policy Center of the University of Pennsylvania. (www.appcpenn. org/mediahome/ children/ppfr.pdf).
Salomon, G. (1977). Effects of encouraging Israeli mothers to co-observe “Sesame Street” with their five-year-olds. Child Development, 48, 1146-1151.
Sherman, S. (1996). A set of one’s own: TV sets in children’s bedrooms. Journal of Advertising Research, 36(6), 9-13.
Singer, J. L., Singer, D.G. ve Rapaczynski, W. S. (1984). Family patterns and television viewing as predictors of children's beliefs and aggression. Journal of Communication, 34(2), 73-89.
St. Peters, M., Oppenheimer, S., Eakins, D. J., Wright, J. C. ve Huston, A. C. (1991). Media use among preschool children as a function of income and media options. Society for Research in Child Development toplantısında sunulan bildiri. Seattle, WA, Nisan.
Valkenburg, P. M., Krcmar, M., Peeters, A. L. ve Marseille, N. M. (1999). Developing a scale to assess three styles of television mediation: “Active mediation”, “restrictive mediation”, and “social coviewing”. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 43, 52-66.
Van der Voort, T. H. A., Nikken, P. ve van Lil, J. E. (1992). Determinants of parental guidance of children’s television viewing. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 36, 61-74.
Weaver, B. ve Barbour, N. (1992). Mediation of children’s televiewing. Families in Society: The Journal of Contemporary Human Services, 73, 236-242.

APA	BAĞLI M (2003). Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri. , 129 - 149.
Chicago	BAĞLI MELİKE TÜRKAN Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri. (2003): 129 - 149.
MLA	BAĞLI MELİKE TÜRKAN Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri. , 2003, ss.129 - 149.
AMA	BAĞLI M Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri. . 2003; 129 - 149.
Vancouver	BAĞLI M Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri. . 2003; 129 - 149.
IEEE	BAĞLI M "Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri." , ss.129 - 149, 2003.
ISNAD	BAĞLI, MELİKE TÜRKAN. "Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri". (2003), 129-149.

APA	BAĞLI M (2003). Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36(1-2), 129 - 149.
Chicago	BAĞLI MELİKE TÜRKAN Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 36, no.1-2 (2003): 129 - 149.
MLA	BAĞLI MELİKE TÜRKAN Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, vol.36, no.1-2, 2003, ss.129 - 149.
AMA	BAĞLI M Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 2003; 36(1-2): 129 - 149.
Vancouver	BAĞLI M Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 2003; 36(1-2): 129 - 149.
IEEE	BAĞLI M "Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri." Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36, ss.129 - 149, 2003.
ISNAD	BAĞLI, MELİKE TÜRKAN. "Televizyona Karşı Anababa Aracılığı Kısıtlayıcı Aracılığın Biçimleri". Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 36/1-2 (2003), 129-149.