Yazma becerileri yabancı dil öğretiminde konuşma becerisi ile birlikte öğrencilerin duygu, düşünce, hayal ve isteklerinin birtakım sembollerle ve belli kurallar doğrultusunda anlatılmasıdır. Konuşma becerileri gibi üretime dönük bir beceri olan yazma becerileri yabancı dil öğrenen öğrenciler tarafından genelde sıkıcı ve zor bir beceri olarak görülmektedir. Bu nedenle yabancı dil sınıflarında öğrenciler yazma becerilerine karşı ön yargılı ve olumsuz bir tutum sergilemektedirler. Bu tutuma sahip olmalarının temel nedeni öğretmenlerin genellikle yabancı dil derslerinde öğrencilerin kendi yaşamları ile ilişkili olmayan geleneksel öğretim yöntemlerini kullanmalarıdır. Yazma eylemi bilişsel bir süreci zorunlu kılmaktadır. Yazma becerisinin en önemli parçası olan düşünme, öğrencilerin belli birikimlerinin sonucu olarak ortaya çıkar. Yabancı dil öğrencilerinin dil sınıflarında kullanılan geleneksel öğretim yöntemleri nedeniyle düşünme becerilerini geliştirememeleri, dört temel beceri içinde en zor becerilerden biri olarak kabul edilen yazma becerisinin geliştirilmesini öğrenciler açısından daha da zor hale getirmektedir. Geleneksel öğretim yöntemlerine alternatif olarak ortaya çıkan Beyin Temelli Öğrenme ise, daha anlamlı ve tam öğrenme düzeyinde öğrenme için beynin kurallarının kabul edilmesini ve öğretimin yabancı dil sınıflarında bu kurallar doğrultusunda örgütlenmesini içerir. 1970'li yıllara kadar yazma, konuşma becerilerinin geliştirilmesine yardımcı olan bir beceri olarak görülmüş ve yabancı dil sınıflarında dilbilgisi kurallarının mekanik alıştırmalarla pekiştirilmesine yardımcı olarak görülmüştür. Bu nedenle geleneksel yabancı dil sınıflarında yazmanın etkileşime dayalı bir beceri olduğu göz ardı edilmiştir. Beyin Temelli Öğrenme, bireyin etkin bir şekilde öğrenmesinde ve yazma becerisinin geliştirilmesinde etkili olabilecek öğretim yöntem ve teknikleri sunmaktadır