Amaç: Ergenlerde intihar, sosyokültürel etmenler, genetik ve biyolojik yatkınlıklar, psikiyatrik bozukluklar ve semptomlar, stres, güç yaşam şartları ile sosyal desteklerin yetersizliği gibi durumlardan etkilenen çok yönlü bir davranış biçimidir. İntihar davranışının temelinde kendine zarar verme amacı, ölüm isteği olmasına rağmen, ergenlerde ölüm kavramının olgunlaşmaması ya da değişkenlikler gösterebilmesi nedeniyle klinik değerlendirme güç olabilmektedir. Motivasyonların tanımlanması çerçevesinde ergenlerde intihar davranışı tartışılacaktır. Yöntem: Ergen intiharları ile ilgili yapılan araştırma ve gözden geçirme yazıları incelenerek, bu yayınların 43'ünden yararlanılmıştır. Ayrıca klasik kaynaklardan da faydalanılarak intihar örüntüsü araştırılmıştır. Bulgular: Engellenme, yoksun bırakılma ya da yanlış algılanmaya karşı yanıt olarak, öfke ve dürtüsel intihar girişimleri ergenlerde sıklıkla bildirilmektedir., Ateşli silahların günümüzde giderek yaygınlaşması, intihara ilişkin dikkat çekici medya sunumlarının artması intihar engelleme davranışında çeşitli toplum sağlığı modellerinin oluşturulmasını gerekli kılmakta ve eğitimin önemini artırmaktadır. Ergenlerde intihar sonucu ölümlerdeki en önemli yöntemin ateşli silah olduğu bildirilmektedir. Özellikle erkeklerde daha çok ateşli silahla intihar yönteminin sıklığının fazla olması ölüm oranlarını artırmaktadır. Tartışma: Son yıllarda ergenlerde intihar ile ilişkili mortalite insidansının artması, psikiyatrik ve sosyal morbiditeler ile öngörülebilirliğe ilişkin etmenlerin daha iyi tanımlanması, gelecek çalışmalarla risk etmenlerinin ortaya konmasını ve engelleyici yöntemlerin belirlenmesini gerekli kılmaktadır.