Deliorman Türk yaşantısı içinde ekonomik, sosyal ve kültürel faaliyetlerin tamamı kadına ve erkeğe özgü ayrı alanlar ve cinsiyete bağlı kalıplaşmış yapılar içinde sürdürülmektedir. Erkek egemenliğini destekleyen ve onu güvence altına almak üzere işlev gören bu sosyokültürel yapı içinde müzik, ataerkil söylem ve belirlenimine dayanması ve içinde haz unsurunu barındırması nedeniyle erkeğe özgü bir araç ve deneyim olarak algılanmaktadır. Deliorman toplumunda erkeklere özgü müzikal icra "adam odası" adı verilen kurumsal bir yapı içinde sürüdürülmektedir. Kadınların müzikal icraları ise ataerkil söylem tarafından belirlenen ve bu söylem ile karşıtlık ortaya koyan görünen ve gizli olmak üzere ikiye ayrılır. Müzikal yapı, stil ve içerik, muhafazakar din anlayışından ve azınlık olma psikolojisinden beslenen cinsiyete ilişkin ayrıştırıcı ve erkek egemenliğini tesis edici sosyo-kültürel doku ile uyumlu bir yapı sergilemektedir. Müzikal yapı ve toplumsal yapı arasındaki bu uyumlu ilişki kadınların kendilerine özgü gizli icra bağlamları ve deneyimleri söz konusu olduğunda alt üst edilmekte ve ataerkil söylemi sorgulayıcı kontra bir özellik kazanmaktadır. Bu çalışmada, müziğin genel olarak cinsiyet hiyerarşisine dayalı toplum düzenini onaylama işlevi gördüğü Deliorman Türk sosyo-kültürel yaşantısı bağlamında, cinsel kimlikleri ve ihtiyaçları bastırılan ve yok sayılan kadınların, erkek egemenliğinin hedeflediği bu düzenin devam ettirilmesi sürecinde, Yalabık Çoban ve Değirmenci Dayı türküleri yoluyla, günlük yaşantının cinsel kimlikleri üzerindeki baskıcı gerçekliğini nasıl alt üst ettikleri, onunla nasıl başa çıktıkları ele alınarak, kadınlara özgü müstehcen içeriğe sahip bu iki türkünün sosyopsikolojik işlevleri değerlendirilmektedir. Son olarak, Deliorman Türk kadınlarının bu kültürel deneyim ve dışavuruları kadın folkloru ve feminist folklor çerçevesinde tartışılmaktadır