Yıl: 2017 Cilt: 2 Sayı: 2 Sayfa Aralığı: 157 - 180 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 16-10-2018

Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet

Öz:
Türk Medeni Kanunu’na göre velayet hakkı, evlilik birliğinin devamı süresince ana ve baba tarafından birlikte kullanılır. Çocuğun doğum anından önce, ana ve babanın velayet hakkı kaldırılmamış ise ana ve baba doğum anından itibaren velayet hakkına birlikte sahip olur. Ana ve babadan birinin ölümü halinde velayet sağ kalan eşe aittir. Boşanma halinde ise çocuğun kendisine bırakıldığı tarafa ait olmaktadır. İç hukukumuz bakımından bağlayıcı olan Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’nin ilgili maddeleri uyarınca, kamusal ve özel yardım kuruluşları, idari makamlar, mahkemeler ve yasama organı tarafından yapılan ve konusunu doğrudan çocuğun oluşturduğu yahut çocuk ile ilişkilendirilen her konuda “çocuğun üstün yararı” esas alınacaktır. Bu durum, velayet hakkının verilmesi hususuna hakim olan ilkenin “çocuğun üstün yararı” ilkesi olduğunun göstergesidir. Türk Medeni Kanunu’nun 336. maddesi incelendiğinde kanun koyucunun hakime, velayetin tevdi konusunda takdir hakkı tanıdığı görülmektedir. Hakim, boşanmaya hükmederken çocuğun üstün yararını göz önünde bulundurarak velayet hakkının ana veya baba tarafından kullanılmasına hükmedebileceği gibi, ana ve baba tarafından birlikte kullanılmasına da hükmedebilecektir. Bu bağlamda doktrinde, velayet hakkının tevdi konusunda çeşitli görüş ayrılıkları ortaya çıkmıştır. Çalışmada, Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’nin ilgili maddeleri ve doktrindeki görüş ayrılıkları çerçevesinde, boşanma sonucunda ortak (birlikte) velayet incelenmiştir.
Anahtar Kelime:

Konular: Hukuk

Joint Custody in Consequence of Divorce

Öz:
According to the Turkish Civil Code, the custody of the child is carried out together by both parents during the continuation of the union of marriage. If the right of custody has not been terminated before the birth of the infant, the parents have the right from the moment of birth. In the case of death of a parent, the custody belongs to the surviving spouse. In the case of divorce, on the other hand, the child custody is awarded to one of the parents with the decision of the court. In accordance with the relevant articles of the United Nations Convention on the Rights of the Child, which is legally-binding on our domestic law, in all actions concerning children or matters directly related to children, whether undertaken by public or private social welfare institutions, courts of law, administrative authorities or legislative bodies, “the best interests of the child” shall be a primary consideration. That is the indicator of the fact that the principle that determines the right of the custody is “the best interests of the child” principle. When the article 336 of the Turkish Civil Code is analyzed, it is seen that the right of judgement on awarding of the child custody is vested in the judge. While the judge is ruling the divorce, considering the best interests of the child, the right of custody can be awarded to either one of the parents or both of them. In this context, various disagreements about awarding of the right of custody have been emerged in the doctrine. In this study, within the framework of the relevant articles of the United Nations Convention on the Rights of the Child and the disagreements in the doctrine, the common custody in the consequence of divorce has been studied.
Anahtar Kelime:

Konular: Hukuk
Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Bibliyografik
  • TURHAN, Nedim, Ana Babanın Çocuklarına Karşı Çocukların Ana Babaya Olan Hak ve Yükümlülükleri ve Ehliyet Sorunu, Yargıtay Dergisi, Temmuz 2001, C. 27, S. 3, s. 335-361.
  • TEKİNAY, Selahattin Sulhi, Türk Aile Hukuku, 7. Baskı, İstanbul 1990.
  • TAŞKIN ÖZER, Özden, Velayette Çocuğun Yüksek Yararı İlkesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir 2006.
  • ŞİMŞEK, Canan, Türk Hukuku ve Uluslar Arası Hukuk Çerçevesinde Boşanmanın Çocuklar Yönünden Hukuki Sonuçları, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir 2012.
  • ŞEN, Bülent, Boşanma Süreci ve Arabuluculuğu, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara 2013.
  • SEROZAN, Rona, Çocuk Hukuku, 2. Baskı, İstanbul 2017.
  • SERDAR, İlknur, “Ortak Velayet”, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 10, Sayı 1, İzmir 2008, s. 155-197.
  • SARI, Suat, “Evlilik Birliğinde Ana ve Babanın Velayeti Birlikte Kullanması”, Legal Hukuk Dergisi, Yıl: 5, S: 49, Ocak 2007, s. 83- 94.
  • ÖZUĞUR, Ali İhsan, Boşanma, Ayrılık ve Evlenmenin İptali Davaları, 4. Baskı, Ankara 2011.
  • ÖZTAN, Bilge, Medeni Hukukun Temel Kavramları, 37. Bası, Ankara 2012.
  • ÖZTAN, Bilge, Aile Hukuku, 5. Bası, Ankara 2004.
  • ÖZTAN, Bilge, “Türk Hukukunda Boşanmada Birlikte Velayet Sorunu”, Prof. Dr. Tuğrul Ansay Armağanı, Ankara 2006, s. 251-260.
  • ÖZER TAŞKIN, Özden, Velayette Çocuğun Yüksek Yararı İlkesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir 2006.
  • KOÇHİSARLIOĞLU, Cengiz, Boşanmada Birlikte Velayet ve Yasanın Aşılması, Ankara 2004.
  • KİREMİTÇİ, Müge, Boşanma Sürecinde Müşterek Velayet ve Toplumsal Bakış Açısı, İstanbul 2015.
  • KILIÇOĞLU, Ahmet, Aile Hukuku, 2. Bası, Ankara 2016.
  • HATEMİ, Hüseyin / KALKAN OĞUZTÜRK, Burcu, Aile Hukuku, 4. Bası, İstanbul 2014.
  • HATEMİ, Hüseyin, Aile Hukuku I, Ders Kitabı, İstanbul 2005.
  • BULUT, Harun, Velayet ve Nafaka Davaları, İstanbul 2007.
  • BAYGIN, Cem, Evlat Edinmenin Sonuçları, Atatürk Üniversitesi Erzincan Hukuk Fakültesi Dergisi, http://hukukdergi.erzincan.edu.tr/wp content/uploads/2015/10/2003_VII_2_21. pdf, s. 627- 650 (E.T. 19.05.2017).
  • BAKTIR, Selma, Aile Mahkemeleri, Ankara 2003.
  • BAKTIR ÇETİNER, Selma, Velayet Hukuku, Ankara 2000.
  • AYİTER, Nuşin, “Türk Medeni Kanunu Ön Tasarısı ve Gerekçesinin Nesebe İlişkin Hükümleri Hakkındaki Görüşler”, AÜHFD S. 11-4.
  • AKYÜZ, Emine, Medeni Kanuna Göre Müşterek Hayatın Tatili, Ayrılık ve Boşanmada Çocuğun Korunması, AÜEBF yayını No: 125, Ankara 1983.
  • AKINTÜRK, Turgut, Aile Hukuku, 4. Bası, Ankara 1996.
APA GÜLGÖSTEREN Z (2017). Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet. , 157 - 180.
Chicago GÜLGÖSTEREN Zeynep Ayza Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet. (2017): 157 - 180.
MLA GÜLGÖSTEREN Zeynep Ayza Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet. , 2017, ss.157 - 180.
AMA GÜLGÖSTEREN Z Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet. . 2017; 157 - 180.
Vancouver GÜLGÖSTEREN Z Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet. . 2017; 157 - 180.
IEEE GÜLGÖSTEREN Z "Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet." , ss.157 - 180, 2017.
ISNAD GÜLGÖSTEREN, Zeynep Ayza. "Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet". (2017), 157-180.
APA GÜLGÖSTEREN Z (2017). Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet. Çankaya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2(2), 157 - 180.
Chicago GÜLGÖSTEREN Zeynep Ayza Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet. Çankaya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 2, no.2 (2017): 157 - 180.
MLA GÜLGÖSTEREN Zeynep Ayza Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet. Çankaya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, vol.2, no.2, 2017, ss.157 - 180.
AMA GÜLGÖSTEREN Z Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet. Çankaya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 2017; 2(2): 157 - 180.
Vancouver GÜLGÖSTEREN Z Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet. Çankaya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 2017; 2(2): 157 - 180.
IEEE GÜLGÖSTEREN Z "Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet." Çankaya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2, ss.157 - 180, 2017.
ISNAD GÜLGÖSTEREN, Zeynep Ayza. "Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet". Çankaya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 2/2 (2017), 157-180.