Buğday, dünyadaki en önemli besin ürünüdür ve insan yerleşiminden bu yana önemli bir ürün olarak yetiştirilmektedir. Endemik buğday genotipleri, hastalıklara karşı direnç açısından farklı kaynak genlerine sahip olabilirler. Bununla birlikte, birçok çiftçi ulusal ve uluslararası ıslah programlarından çıkan modern çeşitleri yetiştirmektedir. Önceki çalışmalar, bu çeşitlerin bazılarının bir veya daha fazla hastalığa karşı direncinin olmadığını göstermiştir. Bu nedenle, çeşit zenginliği programı yerel ve egzotik buğday çeşitlerinin potansiyel donör ebeveynleri olarak değerlendirilmesine yönelik bir girişimdir. Bu çalışma için Türkiye’de Van ve çevresinde sıklıkla yetiştiriciliği yapılan lokal bir genotip olan Tir Buğdayının sarı pas direnci moleküler düzeyde incelenmiştir. Basit ve pratik bir yaklaşım olarak Xgwm (Gatersleben wheat microsatellite) ve Xbarc (Beltsville agricultural research) tarafından belirlenmiş YR direnç genleri ile bağlantılı olduğu bilinen ve kromozom üzerindeki ilgili gen bölgeleri ile yakın ilişkili olan SSR markerleri ile hastalık direnç genlerine sahip sarı pasa dayanıklılık geni Yr-26’yı barındırdığı bilinen R55 (6AL/6VS) translokasyon hattı ile Yr-1, Yr-7, Yr-3a ve Yr-4a dayanıklılık genlerini taşıdığı bilinen yakın izogenik hatlar bakımından incelenmiştir. Gözlenen pas okumaları sonucu Cobb skala değeri “MS” orta duyarlı olarak belirlenmiştir. Kullanılan SSR primerleri toplam 212 polimorfik bant vermiş ve Ortalama polimorfik bant sayısı primer başına 5.2 olurken, değerlendirmeye alınmış primerlerin polimorfik bilgi içerikleri ise 0.37 ile 0.41 arasında değişiklik göstermiştir. Lokal Tir genotipinin Yr-2 ve Yr-3b,4b dayanıklılık genlerini barındırdığı bilinen genotiplerle yakın ilgisi olduğu belirlenmiştir.