Yeryüzündeki birçok medeniyet tarafından asırlarca varoluşsal bir tehdit olarak görülmüş olan salgın hastalıklar, Anadolu’da da yıllar boyu siyasal ve sosyoekonomik yaşamı derinden etkilemiştir. Özellikle Balkan Savaşları ve onu takip eden I. Dünya Savaşı yıllarındaki bakımsızlık, tedbirsizlik ve yokluk nedeniyle hastalığa yakalanan yerli halka pek çoğu hasta binlerce muhacirin de eklenmesiyle imparatorluğun son döneminde önü alınamayan salgınlar ortaya çıkmıştır. Toplum sağlığına ilişkin endişe verici durumun en başından beri farkında olan T.B.M.M Hükümeti, 2 Mayıs 1920’de kabul edilen 3 numaralı yasayla Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı’nın kurulmasını sağlamıştır. Yeni kurulan bakanlığın kısa sürede yürürlüğe koyduğu projelerin en önemlilerinden bir tanesi ise il sağlık teşkilatlarının göndermiş oldukları raporların kitap haline getirilerek bir dizi halinde yayınlanmasıdır. “Türkiye’nin Sıhhî-i İctimâî Coğrafyası” adıyla ilki 1922 yılında yayınlanan bu kitaplar, ele alınan yörenin fiziki ve sosyo-ekonomik özelliklerinin yanı s ıra salgın hastalıkların dönemsel durumu ile ilgili kıymetli bilgiler içerir. Çalışma kapsamında bugün İç Anadolu Bölgesi sınırları içerisinde yer alan altı vilayet/sancağa (Niğde, Kayseri, Konya, Ankara, Kırşehir, Çankırı) ait Sıhhî-i İçtimâî Coğrafya kitapları taranmış ve en sık görülen dört temel hastalığa (frengi, sıtma, verem, çiçek) ilişkin veriler derlenerek bölgenin o dönemki genel sağlık durumu resmedilmeye çalışılmıştır. Yapılan çalışmanın salgın hastalıklar veya şehir tarihi üzerine çalışma yapacaklara fikirsel anlamda katkı sağlayacağı değerlendirilmektedir.