Patara’nın unguentarium tipolojisi ve kronolojisinin ele alındığı çalışmanın yayınlanmasının ardından ulaşılan yeni veriler, konu hakkında tamamlayıcı niteliğe sahip bu makalenin ele alınmasına olanak tanımıştır. 2009 yılında gerçekleştirilen kazı çalışmalarında bulunan üretim atığı iğ formlu unguentarium parçaları makalenin ana çıkış noktasını oluşturmaktadır. Antik dünyada, özellikle nekropolislerde sıkça karşılaşılan unguentarium’ların bölgelere göre değişen farklı tipolojileri onların tek bir merkezden ziyade, hemen hemen tüm bölgelerde yerel olarak üretilmiş olduklarını göstermektedir. Farklı birçok tipi bilinen unguentarium’lardan iğ formlu önekler ise en çok karşılaşılan tip olarak karşımıza çıkar. Patara’da MÖ 4-1. yy.’larda yoğun olarak görülen unguentarium formu iğ formlu unguentarium’lardır. Bu formun ardından kentte en sık görülen ve buluntu kontekstleri MÖ 1. yy. sonu ve MS 1. yy. içlerine tarihlendirilen farklı tipolojideki unguentarium’lar ise dikkat çekicidir. Likya Bölgesi’nde yoğun olarak görüldüğü yerin Eşen (Ksanthos) Vadisi olmasından hareketle bu yeni form için “Eşen Tipi” isimlendirmesi tercih edilmiştir. Bu form, genelde alçak ve küçük çaplı kaideye, küresel gövdeye ve dışa çekik ya da içe dönük dudakla sonlanan uzun silindirik boyuna sahiptir. Genelde kırmızımsı sarı/kırmızı hamura sahip örneklerin hamurlarıyla aynı ya da daha açık (açık pembe) renkte uygulanmış ince astarları bulunur. Bu yeni formun hamur yapısı, kentte bulunan üretim atığı iğ formlu örneklerle paralellik gösterir. Her iki tipolojideki örneklerin hamurları arasındaki benzerlik ve kentteki yoğun kullanımları unguentarium da üreten bir ya da birden fazla seramik atölyesinin varlığına işaret eder. Ele geçen üretim atığı parçalar ile en azından MÖ 2. yy.’da faal olan atölye ya da atölyelerin bu üretimlerine erken Roma İmparatorluk Dönemi’nde sadece form değiştirerek devam etmiş olduklarını söylemek mümkündür. Konu üzerine yapılan ilk çalışmada, gözlemlere ve arkeolojik bulgulara dayanarak Eşen Tipi unguentarium’ların Eşen Vadisi’nde bulunan kentlerde üretilmiş olabileceği belirtilmiştir. Son yıllarda yapılan çalışmalarda ele geçen üretim atığı iğ formlu örnekler ise, Eşen Tipi unguentarium’ların üretim yeri için önemli yeni verilere ulaşılmasına olanak tanımıştır. Kentte bulunan üretim atığı olan ve olmayan iğ formlu unguentarium’lar ile Eşen Tipi unguentarium’lar arasından seçilerek incelemeye alınan örnekler fiziksel özellikleri açısından belgelendikten sonra arkeometrik yönden uygulanan petrografik ve kimyasal metotlarla ele alınmıştır. Ayrıca bu örneklerin hammadde kökenlerinin anlaşılabilmesi amacıyla da Patara’ya yakın, çoğunluğu Eşen Çayı havzasında yer alan farklı yörelerden örneklenen killerle de ilişkilendirilmeye çalışılmıştır İnce kesit optik mikroskop analizi ile unguentarium’lar petrografik özelliklerine göre biri alt grup içeren 4 ana grup altında sınıflandırılmıştır. Örneklerin pişirim sıcaklıkları 800-950°C arasındadır. Seramik örneklerin yapısını; illit/smektit, illit/karbonat ve smektit/karbonat içeren ve 6 farklı yöreden örneklenen kil örneklerle ilişkilendirilebilecek mineral ve kayaçlar oluşturmaktadır. Seramiklerden Ung. Gr3a grubu örneklerinin, örneklenen kil kaynaklarının petrografik özelliklerinden farklı bir matriks yapısına sahip olduğu anlaşılmıştır. İncelenen iki grup kil kaynağı da seramik örneklerle ilişkilendirilememiştir. Örnek seti içindeki örneklerin çoğunun agrega içeriğinde tuğla kırığı parçaları da belirlenmiştir. PED-XRF analizi uygulanan unguentarium örnekler, ana bileşenleri açısından nispeten birbirine benzer kimyasal içeriğe ve bununla beraber benzer üretim teknolojisine sahipse de, SiO2 / Al2O3 ve kil grubu element dizinleri açısından en az 3 farklı atölye üretimini işaret eden kimyasal içerik sunmaktadırlar. Seramiklerin Sr ve Zr içeriklerinin ışığında üretimlerinde çoğunlukla (PK-B4 dışında) karasal kökenli hammadde kullanılmış olmalıdır.